Dogo νομίζω ότι την έχω ξαναδιαβάσει κάπου αυτή την ιδέα των κολάρων δόνησης που λειτουργούν σαν marker. Οι markers (ή δευτερεύοντες ενισχυτές) δεν έχουν σχέση με τιμωρία.
Σαύρα εγώ πιστεύω ότι οι μέθοδοι εκπαίδευσης πρέπει να προσαρμόζονται στο χαρακτήρα του σκύλου, το αντικείμενο της εκπαίδευσης και τις ικανότητες/ιδιοσυγκρασία του ιδιοκτήτη.
Είμαι της γνώμης ότι πρέπει να χτίζεται μια πολύ γερή βάση χωρίς διορθώσεις, ώστε να ελαχιστοποιούνται τα ρίσκα και να δημιουργείται τέτοια ψυχολογία στο σκύλο που να γουστάρει, να ευχαριστιέται να ακολουθεί τις εντολές μας.
Ωστόσο δεν είμαι εναντίον της μινιμαλιστικής χρήσης διορθώσεων, όπου χρειάζεται, εκεί που χρειάζεται, όσο χρειάζεται. Το να τις χρησιμοποιούμε για να έχουμε πιο γρήγορα αποτελέσματα ή επειδή δεν καταφέραμε να χτίσουμε μια γερή βάση, το θεωρώ τσαπατσουλιά και είναι από μένα απορριπτέο.
Πότε χρειάζονται λοιπόν οι διορθώσεις? Κατά τη γνώμη μου όταν έχουμε φτάσει ήδη το σκύλο σε ένα καλό επίπεδο και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να πάμε πάνω απ' αυτό.
Θα σου δώσω ένα παράδειγμα:
Γίνεται κατάχρηση διορθώσεων στην εκπαίδευση σκύλων για Schutzhund? Κατά περιπτώσεις γίνεται.
Γίνεται όμως να εκπαιδεύσεις πρωταθλητή του Schitzhund χωρίς καθόλου διορθώσεις? Δεν το έχει καταφέρει κανείς.