Εχτές πήραμε τα αποτελέσματα των τελευταίων εξετάσεων...
Τα ερυθρά ανέβηκαν λίγο αλλά είναι ακόμα οριακά κάτω από τα 5.000.000!
Το ίδιο και ο αιματοκρίτης. Ανέβηκε αλλά είναι οριακά κάτω από 35.
Το θέμα όμως είναι άλλο...
Έχουμε τελειώσει την θεραπεία με το Milteforan από τα μέσα Δεκέμβρη.
Παίρνουμε Zylapour ανελειπώς.
Γενικά είμαστε πολύ τυπικοί με όλα μας τα φάρμακα.
Είμαστε παραπάνω από τυπικοί στις επισκέψεις μας στον γιατρό (τον βλέπουμε τουλάχιστον 2 φορές τον μήνα μέχρι τώρα μιας και είχαμε/έχουμε και διάφορα άλλα θεματάκια να αντιμετωπίσουμε)
Το φαγητό μας είναι απολύτως ελεγχόμενο με τις καλύτερες τροφές της αγοράς.
Η άσκηση μας πολύ συχνή.
Η αγάπη στο σπίτι ξεχειλίζει και ήδη το δέσιμο που έχουμε αναπτύξει είναι απίστευτο. Τόσο από την δική μας μεριά όσο και από την μεριά της Ζωής.
Η Ζωή έχει ανακτήσει πλήρως δυνάμεις (εκτός αν αυτή η τεράστια δύναμη που βλέπω εγώ είναι λίγη για pitbull) .
Έχει αισίως φτάσει τα 28 κιλά.
Η ψυχολογία της φαίνεται να είναι super (ειδικά στο παιχνίδι - είναι σα να παίζεις με κουτάβι).
Η όρεξη της για φαγητό είναι πέραν του φυσιλογικού (χαχα).
Εννοείται βέβαια πως δεν είναι όλα ρόδινα.
Δεν είναι και το πιό εύκολο πράγμα του κόσμου να ζεις με το καλαζάρ.
Έχουμε αντιμετωπίσει και αντιμετωπίζουμε διάφορα τα οποία ως πηγή έχουν το καλαζάρ (κολίτιδες, αρθροίτιδες, κρυστάλλους, συχνούς εμετούς κλπ) αλλά έχουμε επιλέξει έως τώρα να μη σας ζαλίζουμε με τα άσχημα.
Ήταν εν γνώσει μου άλλωστε ότι δεν παίρνω κανένα υγιέστατο κουτάβι αλλά ένα ενήλικο σκυλί με προβλήματα.
Αυτοί οι 3μιση μήνες, έχουν κυλήσει όμορφα αλλά και δύσκολα. Με αρκετό αγώνα και πολλά (πάρα πολλά) έξοδα.
Εχτές λοιπόν, όταν ο γιατρός μου είπε ότι ο τίτλος του καλαζάρ από 1/1600 πήγε στο 1/3200, απογοητεύτηκα.
Τόσος αγώνας... τόση αγάπη... τέτοια συνέπεια στην θεραπεία και στις φαρμακευτικές αγωγές... γιατί?
Και φυσικα, εκεί που μέχρι εχτές σκεφτόμουν ότι το καλαζάρ είναι ένα "είδος ίωσης" που θα περάσει μιας και τα κάνω όλα σωστά, προσγειώθηκα στην πραγματικότητα. Τελικά δεν είναι όλα στο χέρι μου...
Τεσπά... Δεν είναι σκοπός μου να σας ζαλίζω αλλά πραγματικά έχω στεναχωρηθεί πολύ.
Τώρα, θα πρέπει να περιμένουμε 2 μήνες.
Να ξανακάνουμε αιματολογικές, να γίνει εκ νέου εκτίμηση της κατάστασης και να δούμε αν θα προχωρήσουμε σε νέα θεραπεία με Glucantime.