Πέρασαν σχεδόν 6 χρόνια, ε???
Σε αυτά τα χρόνια, έμπαινα ανά διαστήματα και διάβαζα σιωπηλά τα νέα σας αλλά δυστυχώς "δεν το έχω" τόσο με τα forums και τα socials ώστε να είμαι ενεργό μέλος της παρέας με διάρκεια...
Όταν πριν 6 χρόνια βρήκα την ζωή, πήρα πολύ μεγάλη δύναμη, στήριξη και συμβουλές από εδώ.
Τόσο, που νοιώθω αυτό το forum σαν όλα να ξεκίνησαν από εδώ...
Γνώρισα και αξιόλογους ανθρώπους που μπορεί να μην διατηρήσαμε επαφές αλλά ακόμα τους έχω στην καρδιά μου.
Τώρα που φτάνουμε στο τέλος αυτού του κύκλου, ένοιωσα την ανάγκη να επιστρέψω και να δώσω ένα τελευταίο update...
~6 υπέροχα χρόνια!!!
Η Ζωή (η Ζωούλα μου) ήταν, είναι και θα είναι το καλύτερο σκυλί που είχα ποτέ στην ζωή μου! Ένα σκυλί σαν άνθρωπος, με απίστευτη αγάπη για όλους τους ανθρώπους!
Ήθελε να γλύψει μέχρι και τους ντιλιβεράδες...
Καταλάβαινε πότε είμαι καλά, πότε δεν είμαι, πότε έχω νέυρα, πότε έχει κάνει λάθος, πότε έχω κάνει εγώ λάθος... Τις περισσότερες φορές, δεν χρειαζόταν καν να ανοίξω το στόμα μου για να κάνει κάτι. Μιλούσαμε με τα μάτια...
Δύσκολο σκυλί βέβαια, με συμπεριφορά σαν κουτάβι και ενέργεια σαν 10 σκυλιά... Ξεροκέφαλη μέχρι εκεί που δεν παίρνει αλλά την ίδια στιγμή ένας κλόουν σε μόνιμη υπηρεσία να κάνει την οικογένεια της να γελάει...
Η δε εμμονή της με τις μπάλες, απλά δεν μπορεί να περιγραφεί με το πληκτρολόγιο.
Η αγάπη της για τα μικρά παιδιά μας είχε κάνει να μην μπορούμε να πάμε βόλτα σε πλατείες... Νόμιζε ο κόσμος ότι την κακοποιώ από τα κλάματα που δεν την άφηνα να πάει να παίξει με τα παιδάκια...
Δυστυχώς όλα τα καλά τελειώνουν κάποτε...
Η Ζωή θυμίζω βρέθηκε πριν 6 χρόνια με καλαζάρ 1/3200. Συρματόπλεγμα στον λαιμό το οποίο είχε εισχωρήσει στην σάρκα. 2 μεγάλες τρύπες στο στήθος που έσταζαν πύον. Πυώδη δερματίτιδα σε όλο το κορμάκι της, 24 αιματοκρίτη, 16 κιλά. Έλειπε ένα κομμάτι δέρμα από το μουτράκι της κλπ κλπ κλπ Αργότερα μάθαμε ότι είχε κομμένο χιαστό και το κορμάκι της από την μέση και κάτω είναι γεμάτο σκάγια γιατί κάποιος στο παρελθόν την είχε πυροβολήσει.
Την βαφτίσαμε Ζωή γιατί ήθελε να ζήσει και έζησε.
Κατεβάσαμε το καλαζάρ στο 1/100 (σχεδόν μη ανιχνεύσιμο), γιατρέψαμε όλες τις πληγές και τα δερματικά. Ανεβήκαμε στα 32 κιλά και στο 45 αιματοκρίτη. Αποκαταστήσαμε την μουσούδα μας με υαλουρονικό οξύ καθημερινά μέσα σε μερικούς μήνες και της δώσαμε μία οικογένεια που κάθε μέλος (παιδιά, φίλοι, συγγενείς) την λάτρεψαν και την λατρεύουν...
Φέτος, τον Ιούλιο άρχισε να δείχνει κάποια σημάδια κόπωσης, αδυναμίας και έχανε κιλά... Πήγαμε στον γιατρό και η κρεατινίνη μας ήταν ήδη στο 5. Η διάγνωση - Νεφρική Ανεπάρκεια 3ου βαθμού... Αλλάξαμε τροφή, αρχίσαμε φάρμακα κλπ...
Πριν από 3 εβδομάδες κάναμε πάλι εξετάσεις και τα νέα ήταν πολύ άσχημα. Η κρεατινίνη είχε ήδη πάει στο 11.92... Συνεχίσαμε την διατροφή και προσθέσαμε και κάποια φάρμακα για τους εμετούς και τις διάρροιες...
Την περασμένη Δευτέρα πήγαμε πάλι γιατί την έβλεπα να χειροτερεύει...
Η Κρεατινίνη στο 17+.... Σε αυτό το σημείο θυμίζω ότι οι τιμές της κρεατινίνης μετά το 7.5 δεν είναι ζωτικές... Συνήθως εκεί κάπου τα σκυλιά πέφτουν σε σοκ και πεθαίνουν...
Για άλλη μια φορά ήθελε όμως να ζήσει η γριούλα μου...
Κάναμε εισαγωγή στο κτηνιατρίο όπου βρίσκεται από την περασμένη Δευτέρα με ορούς και δίνουμε μία τελευταία μάχη να ζήσουμε...
Δυστυχώς αυτή τη φορά, τα πράγματα δεν δείχνουν να αλλάζουν.
Σήμερα, περιμένουμε τα αποτελέσματα των εξετάσεων και ο γιατρός μας λέει πως αν οι τιμές συνεχίζουν να είναι πάνω από 8, καλό θα είναι να "κοιμηθούμε" για να μην βιώσει ένα τόσο άσχημο τέλος...
(Σε αυτό το σημείο να ανφέρω πως ο κτηνίατρος μας είναι ο καλύτερος γιατρός που έχω γνωρίσει ποτέ. Φοβερός επιστήμονας και Άνθρωπος - με Α κεφαλαίο... Για να ακούσεις από το στόμα του την λέξη ευθανασία, πρέπει να πραγματικά να έχει εξαντληθεί κάθε περιθώριο)
Κλαίω μία εβδομάδα τώρα και σήμερα που φτάσαμε στο τέλος, έχω στερέψει από δάκρυα...
Δεν ξέρω πως θα είναι η ζωή μας χωρίς την Ζωή και ακόμα νομίζω δεν έχω αποδεχτεί την κατάσταση...
Οι ώρες μέχρι το απόγευμα που θα ξέρουμε αν ήρθε το τέλος, δεν περνάνε με τίποτα...
Σε κάθε περίπτωση όμως, νοιώθω απίστευτα ευλογημένος που αυτό το σκυλί ήρθε στον δρόμο μου.
Μου άλλαξε την ζωή και πραγματικά δεν ξέρω ποιός έσωσε ποιον πριν από 6 χρόνια...
