Λόγω στεναχώριας μου μάλλον δεν έδωσα αρκετές εξηγήσεις και λογικό είναι να υπάρχουν απορίες.
Η ιστορία είχε αυτή την κατάληξη διότι με τους πρώτους ιδιοκτήτες, αφού ηρέμισαν τα πνεύματα στο τμήμα όπου τραβηχτήκαμε, μετά καθίσαμε και συζητήσαμε. Συζητούσαμε γα ώρες ατελείωτες διότι αρχικά διατηρούσαμε τις επιφυλάξεις μας. Φυσικά και δεν θέλαμε να τους την δώσουμε. Μεγάλο πείραμα ήταν ότι τους φέραμε στο σπιτι μας για να δουμε την αντίδραση της σκυλίτσας. Σας λέω μόλις τους είδε σχεδόν μας ξέχασε! Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ένα σκυλί που δεν περνάει καλά να κάνει τέτοιες αγάπες και γλειψίματα στην ιδιοκτήτρια και να μην ξεκολάει απο τον γιο. Ειδικά την ιδιοκτήτρια να την κοιτάει στα μάτια δίχως φόβο ή κάτι που να μου δημιουργούσε υποψίες. Έχω φέρει κόσμο αρκετό από τότε που την είχαμε, σε όλους χαιρόταν αλλά με τους ιδιοκτήτες της ήταν το κάτι άλλο!
Επιπλέον, η γυναίκα μας παρακαλούσε να της την δώσουμε.
Ο γιος της ήταν κάπου στη μέση. Και αυτό γιατί στεναχωρήθηκε με εμάς που στεναχωριώμασταν που την χάναμε.
"Ρε παιδιά .." μας λεει "..ήλπιζα να ήσασταν τπτ κ@λ@παιδα κ να μην περνουσε καλα η σκυλίτσα" .
"Και εμεις το ίδιο ελπίζαμε για εσάς" του απαντήσαμε.
Μετά γύρισε και είπε στη μητέρα του : "Ελα να τους την αφήσουμε μαμα. Πες οτι την χάσαμε".
...
Την βρωμοδουλειά τους την έκανε ο διαχειριστής της πολυκ/ας. Είναι τύπος που δεν γουστάρει τα σκυλιά γενικώς. Πιστεύουν πως αυτός τους τη δηλητηρίασε τότε πετώντας της λουκάνικο με ποντικοφάρμακο. (βλεπετε, μένουν στο ισόγειο και τα μπαλκόνια ειναι σχετικά χαμηλά). Όπως επίσης πιστεύουν οτί εκείνος ευθύνεται που βρέθηκε στο δρόμο η σκυλίτσα.
Η Ήρα (πλέον) βρέθηκε στο δρόμο 4/12 και αυτό ειναι καταγεγραμμένο στην αστυνομία διότι την δήλωσε την ίδια μέρα, το είδαμε. Εγώ την βρήκα να περιπλανιέται κοντά στο σπίτι της 6/12. Άρα δεν ήταν καιρό αδέσποτη και επιπλέον κάποιος την έψαχνε. Ο Διονύσης (ο γιος) ήταν ακόμα εξωτερικό.
Τον διαχειριστή τους τον υποψιάζομαι και εγώ διότι μια μέρα που την έβγαζα βόλτα (δεν είχε συμβει ακομα τπτ) με πλησίασε ένας τυπος (έτσι όπως μου τον περιέγραψαν) και με ρώτησε για το σκυλί. Τότε μου φάνηκε απλώς περιέργος, τώρα...
Τέλος, επείδη ναι μεν πράξαμε έτσι όπως κρίναμε σωστό το χέρι μου στη φωτιά δεν το βάζω για κανέναν. Φυσικά και την προσέχω από εδώ και πέρα όπως προσέχω και γενικότερα καμια περίεργη κίνηση προς τα εκει. Ξέρω όμως ότι έκανα το σωστο, το νιώθω κι ας με πονάει.