Εva - η μικρή μου ιστορία (προσοχή μεγάλο κείμενο)
- Thread starter E-va
- Ημερομηνία δημιουργίας
Σας ευχαριστώ οοοολους για τις απαντήσεις σας και τις γνώμες σας.
Ξέχασα να αναφέρω πως την ιστορία της Eva την ξερω διότι στη πρώτη κιολας βόλτα που την κάναμε, συμπέσαμε με φίλη που έτυχε να βγάζει το δικό της σκυλάκο έξω και την ήξερε τη μικρή.
Την γνώριζει από κουτάβι. Και η eva κάθε φορά που τη βλέπει της κάνει μεγάλη χαρά.
Μας τα είπε λοιπόν όλα.
Στον γιατρό που την πήγαμε δεν ανίχνευσε τσιπάκι οπότε...
Εύχομαι να πάνε ολα καλά και φυσικά τη μικρή θα την διεκδικήσουμε.
Να στε καλά όλοι σας. Μας δίνετε κουράγιο με τις απαντήσεις σας. Ευχαριστώ κ τις γνώριμες "σκυλομάνες" που μας καλωσορίσανε.
Ελπίζω να τα λέμε
Ξέχασα να αναφέρω πως την ιστορία της Eva την ξερω διότι στη πρώτη κιολας βόλτα που την κάναμε, συμπέσαμε με φίλη που έτυχε να βγάζει το δικό της σκυλάκο έξω και την ήξερε τη μικρή.
Την γνώριζει από κουτάβι. Και η eva κάθε φορά που τη βλέπει της κάνει μεγάλη χαρά.
Μας τα είπε λοιπόν όλα.
Στον γιατρό που την πήγαμε δεν ανίχνευσε τσιπάκι οπότε...
Εύχομαι να πάνε ολα καλά και φυσικά τη μικρή θα την διεκδικήσουμε.
Να στε καλά όλοι σας. Μας δίνετε κουράγιο με τις απαντήσεις σας. Ευχαριστώ κ τις γνώριμες "σκυλομάνες" που μας καλωσορίσανε.
Ελπίζω να τα λέμε
Θα αστειεύεσαι βέβαια ότι θα δώσεις το σκύλο πίσω στον ανεύθυνο που το άφησε και δεν έχει γίνει ακόμα μπίλιες με την εγκληματία μάνα του! Προσωπικά, αν κάνανε φασαρία, θα έκανα το εξής: αν μου παίρνανε το σκύλο διότι θα φέρνανε αστυνομίες και έτσι, θα μάζευα από δω και πέρα στοιχεία ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ και θα είχα το νου μου. Μόλις θα έβρισκα ευκαιρία και η κότα πέταγε το σκύλο στο δρόμο, θα φώναζα την αστυνομία να την μπαγλαρώσει. Αν είχα δε περισσευούμενα λεφτά (ΟΚ, εγώ τυχαίνει να έχω και το ΙΧ νομικό μπαμπά, αλλά αυτό είναι άλλο καπέλο), θα κοπανούσα και μια μήνυση από πάνω και στην κότα και στο γιο της να 'χουν να πορεύονται.
Ρε γαμώτο, έχουν τα στραβά τους συχνά οι Αμερικάνοι, αλλά σε κάτι τέτοια ευνοείται ο αγαπών τα ζώα (εσύ π.χ.) και κότες σαν την κότα της ιστορίες τους τρώνε φυλάκιση τριών μηνών και πρόστιμο!
Ρε γαμώτο, έχουν τα στραβά τους συχνά οι Αμερικάνοι, αλλά σε κάτι τέτοια ευνοείται ο αγαπών τα ζώα (εσύ π.χ.) και κότες σαν την κότα της ιστορίες τους τρώνε φυλάκιση τριών μηνών και πρόστιμο!
Το πλασματακι εχει αρχισει και ξεθαρρευει και να δειτε οσο περναει ο καιρος τι αγαπη και αφοσιωση θα σας δειξει!!!!!
Μην το δωσετε πισω μην το δωσετε πισω!!
Μην το δωσετε πισω μην το δωσετε πισω!!
Tελεια είναι!!!! ))
Πως είναι δυνατόν ρε παιδιά να πετάς σκυλί στο δρόμο.... δεν το καταλαβαίνω.... (φυσικά δεν καταλαβαίνω γενικότερα πως είναι δυνατόν να μην αγαπάς τα σκυλιά, αλλά τελος πάντων.....)
))Πως είναι δυνατόν ρε παιδιά να πετάς σκυλί στο δρόμο.... δεν το καταλαβαίνω.... (φυσικά δεν καταλαβαίνω γενικότερα πως είναι δυνατόν να μην αγαπάς τα σκυλιά, αλλά τελος πάντων.....)
Αυτό κι αν ήταν ανέλπιστο! Τον έχει κερδίσει 100%!! Και να σου πω, μου έφυγε ένα αγχος.Καλά είναι πολύ γλυκιά! Αν έχει 'ρίξει' και τον Γιώργο δεν τη βλέπω να κουνάει με τίποτα.
(Μη σου πω ασχολείται περισσότερο μαζί της παρά μαζί μου
Χαχα!! )Πλέον,ναι, έχουμε αποφασίσει οτι θα τη κρατήσουμε. Δεν θα τη δώσουμε πίσω. Στην αρχή θα του το πουμε (αν τον βρουμε τελικα) με το καλό το τρόπο και αν δεν καταλάβει προβλήμά του.
Παντως το Εvaκι θα τσιπαριστεί άμεσα. Για να έχουμε όλα τα στοιχεία προς το μέρος μας.
Last edited:
Μ' αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι...
Είναι πανέμορφη και φοβερή η χριστουγεννιάτικη φωτό και με τις δυό σας
Eva - Η αναπάντεχη αλλαγή
Τελικά η ιστορία κάποιες φορές φτιάχνει αλλόκοτα σενάρια χωρίς καν να μας ρωτήσει. Τί την ενδιαφέρει άλλωστε...;
Τελικά το σενάριο που φοβόμουν περισσότερο πραγματοποιήθηκε: Μέσα στις γιορτές το κινητό μου χτύπησε και στην άλλη γραμμή ήταν οι πρώτοι ιδιοκτήτες της σκυλίτσας.
Ακολούθησε αυτό που αναμενόταν : κατηγορίες ο ένας απέναντι στον άλλον. Εμείς για το ότι την είχαν παραμελημένη εκείνοι για το ότι τους την πήραμε.
Μέχρι και στο τμήμα τραβηχτήκαμε.
Στο τέλος, τα βρήκαμε.
Κ εδώ ήρθε το αναπάντεχο. Η ιστορία πήρε άλλη τροπή: Οι πρώτοι ιδιοκτήτες αποδείχτηκε ότι ήταν καλοί άνθρωποι και ότι φροντίζουν το σκυλί και πως όλα τα υπόλοιπα είναι, τί να πω, σκευωρίες. Συζητούσαμε επί ώρες, μέχρι και στο σπίτι μας τους ανεβάσαμε (τί σύμπτωση τα σπίτια μας είναι δίπλα δίπλα) και μεγάλη απόδειξη ότι όσα μας έλεγαν ήταν αλήθεια, ήταν ότι η σκυλίτσα δεν ξεκόλλαγε από πάνω τους. Σχεδόν μας ξέχασε όταν τους είδε. Τους έγλειφε, καθόταν στα πόδια τους και ειδικά στη μητέρα του παιδιού. Σε εκείνη που θεωρούσαμε "κακια".
Επί 8 ώρες συζητούσαμε, συζητούσαμε...Προσωπικά ήλπιζα να ακούσω τη φράση που θα με χαροποιούσε "αφού την αγαπήσατε, κρατήστε την". Μάταια...
Μετά από όλα αυτά, κι εφόσον οι ίδιοι την ήθελαν πίσω, θεωρήσαμε σωστό να πράξουμε αυτό που λέει η συνειδήσή μας. Τους την επιστρέψαμε. Φυσικά και λυπηθήκαμε, κλάψαμε αλλά δεν αντέχαμε να την στερήσουμε από αυτούς που την μεγάλωσαν (είναι 4χρόνων) και ουσιαστικά τους ανήκει. Εξάλλου, εκείνοι είναι αυτοί που την έτρεξαν όταν είχε προβλήματα, και ειλικρινά είχε μπόλικα. Είναι ευτυχισμένη η σκυλίτσα, το είδαμε στα μάτια της. Τους αγαπάει.
Ξέρω πως οι άνθρωποι μπορεί να πουν ψέμματα, τα σκυλιά όμως όχι.
Μιας κ η σκυλίτσα τσιπαρίστηκε από εμας, συνεννοηθήκαμε και αλλάξαμε τα ονόματα και μπήκαν πλέον τα δικά τους.
Τώρα πια τους ανήκει και νομικά.
Τέλος καλό, ας πούμε, όλα καλά.
Φυσικά και μπορούμε να τη βλέπουμε όποτε θέλουμε, χτες μάλιστα την πήγαμε και βόλτα, αλλά τίποτα δεν είναι πια το ίδιο.
Συζητάμε για κάποιο άλλο σκυλάκι αλλά..είναι βλέπεις η προσωπικότητα που με κέντρισε σε εκείνη (να την κλωνοποιήσω; )
Χμ, ο καιρός γιατρεύει τα πάντα. Ήδη έχουμε ηρεμίσει από το σοκ που περάσαμε. Και..πού ξέρετε, ίσως έρθει η μέρα που θα σας ξαναγράψουμε με καινούργιο σκυλάκι πια. Και αυτήτη φορά, ολόδικό μας!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ να έχουμε!
Τελικά η ιστορία κάποιες φορές φτιάχνει αλλόκοτα σενάρια χωρίς καν να μας ρωτήσει. Τί την ενδιαφέρει άλλωστε...;
Τελικά το σενάριο που φοβόμουν περισσότερο πραγματοποιήθηκε: Μέσα στις γιορτές το κινητό μου χτύπησε και στην άλλη γραμμή ήταν οι πρώτοι ιδιοκτήτες της σκυλίτσας.
Ακολούθησε αυτό που αναμενόταν : κατηγορίες ο ένας απέναντι στον άλλον. Εμείς για το ότι την είχαν παραμελημένη εκείνοι για το ότι τους την πήραμε.
Μέχρι και στο τμήμα τραβηχτήκαμε.
Στο τέλος, τα βρήκαμε.
Κ εδώ ήρθε το αναπάντεχο. Η ιστορία πήρε άλλη τροπή: Οι πρώτοι ιδιοκτήτες αποδείχτηκε ότι ήταν καλοί άνθρωποι και ότι φροντίζουν το σκυλί και πως όλα τα υπόλοιπα είναι, τί να πω, σκευωρίες. Συζητούσαμε επί ώρες, μέχρι και στο σπίτι μας τους ανεβάσαμε (τί σύμπτωση τα σπίτια μας είναι δίπλα δίπλα) και μεγάλη απόδειξη ότι όσα μας έλεγαν ήταν αλήθεια, ήταν ότι η σκυλίτσα δεν ξεκόλλαγε από πάνω τους. Σχεδόν μας ξέχασε όταν τους είδε. Τους έγλειφε, καθόταν στα πόδια τους και ειδικά στη μητέρα του παιδιού. Σε εκείνη που θεωρούσαμε "κακια".
Επί 8 ώρες συζητούσαμε, συζητούσαμε...Προσωπικά ήλπιζα να ακούσω τη φράση που θα με χαροποιούσε "αφού την αγαπήσατε, κρατήστε την". Μάταια...
Μετά από όλα αυτά, κι εφόσον οι ίδιοι την ήθελαν πίσω, θεωρήσαμε σωστό να πράξουμε αυτό που λέει η συνειδήσή μας. Τους την επιστρέψαμε. Φυσικά και λυπηθήκαμε, κλάψαμε αλλά δεν αντέχαμε να την στερήσουμε από αυτούς που την μεγάλωσαν (είναι 4χρόνων) και ουσιαστικά τους ανήκει. Εξάλλου, εκείνοι είναι αυτοί που την έτρεξαν όταν είχε προβλήματα, και ειλικρινά είχε μπόλικα. Είναι ευτυχισμένη η σκυλίτσα, το είδαμε στα μάτια της. Τους αγαπάει.
Ξέρω πως οι άνθρωποι μπορεί να πουν ψέμματα, τα σκυλιά όμως όχι.
Μιας κ η σκυλίτσα τσιπαρίστηκε από εμας, συνεννοηθήκαμε και αλλάξαμε τα ονόματα και μπήκαν πλέον τα δικά τους.
Τώρα πια τους ανήκει και νομικά.
Τέλος καλό, ας πούμε, όλα καλά.
Φυσικά και μπορούμε να τη βλέπουμε όποτε θέλουμε, χτες μάλιστα την πήγαμε και βόλτα, αλλά τίποτα δεν είναι πια το ίδιο.
Συζητάμε για κάποιο άλλο σκυλάκι αλλά..είναι βλέπεις η προσωπικότητα που με κέντρισε σε εκείνη (να την κλωνοποιήσω;
) Χμ, ο καιρός γιατρεύει τα πάντα. Ήδη έχουμε ηρεμίσει από το σοκ που περάσαμε. Και..πού ξέρετε, ίσως έρθει η μέρα που θα σας ξαναγράψουμε με καινούργιο σκυλάκι πια. Και αυτήτη φορά, ολόδικό μας!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ να έχουμε!
Μακαρι παιδια να ισχυουν ολα αυτα! Το ευχομαι πραγματικα!
Καλως ή κακως ομως τα σκυλακια δεν αναγνωριζουν το "σε παραταω στο δρομο" και οσες φορες και αν την ειχαν παρατησει, αυτη με το που τους εβλεπε παλι σαν τρελη θα εκανε. Γι 'αυτο κρατηστε και μερικες επιφυλαξεις
Καλη Χρονια!
Καλως ή κακως ομως τα σκυλακια δεν αναγνωριζουν το "σε παραταω στο δρομο" και οσες φορες και αν την ειχαν παρατησει, αυτη με το που τους εβλεπε παλι σαν τρελη θα εκανε. Γι 'αυτο κρατηστε και μερικες επιφυλαξεις
Καλη Χρονια!
Κρίμα που χάσατε την συντροφιά σας!
Τελικά πως βρισκόταν στον δρόμο η σκυλίτσα σας εξήγησαν;
Πάντως όπως λέει και η Amaliaz τα σκυλιά "αγαπάνε"(μην αρχίσουμς κι εδώ αν υπάρχει αγάπη ή όχι) τον ιδιοκτήτη τους ότι και να τους κάνει αυτός στις περισσότερες των περιπτώσεων...για αυτό, να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά μήπως μετά από ένα διάστημα που θα φύγει πάλι για σπουδές ο γιος όλως τυχαίως το "ξανασκάσει" η σκυλίτσα....
Τελικά πως βρισκόταν στον δρόμο η σκυλίτσα σας εξήγησαν;
Πάντως όπως λέει και η Amaliaz τα σκυλιά "αγαπάνε"(μην αρχίσουμς κι εδώ αν υπάρχει αγάπη ή όχι) τον ιδιοκτήτη τους ότι και να τους κάνει αυτός στις περισσότερες των περιπτώσεων...για αυτό, να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά μήπως μετά από ένα διάστημα που θα φύγει πάλι για σπουδές ο γιος όλως τυχαίως το "ξανασκάσει" η σκυλίτσα....
Δεν καταλαβαίνω.... τι εννοείς σκευωρίες?? Και γιατι το σκυλί ήταν ατσιπάριστο και σε κακό χάλι στο δρόμο, επανηλλειμένως, αφού το αγαπούσαν τόσο?? Γιατί δεν το είχαν ψάξει??
Εδώ στενοχωρήθηκα εγω που την είδα μια φορά μονο τη σκυλίτσα (η οποία είναι ομολογουμένως πάνγλυκη....).... φαντάζομαι εσείς.....
Επίσης να πω ότι ναι, τα σκυλιά θυμούνται, αλλά δε σημαίνει κάτι αυτό.... ο δικός μου (που δεν πλησιάζει άνθρωπο) έκανε σαν τρελός όταν είδε τη φίλη που τον μάζεψε κουτάβι απο το δρόμο... την οποία την έβλεπε μια στις τόσες, μετρημένες οι φορές στα δάχτυλα (γιατι τον πήγε σε καταφύγιο), αλλά παρολα αυτά τη θυμάται και τη λατρεύει!!! Μάλιστα τον πήγαμε και βόλτα μαζί μια φορά και δεν ξεκούνησε απο δίπλα μας, όλη την ώρα πηδούσε απάνω της (ο συγκεκριμένος σκύλος δε διανοείται να πηδήξει σε κανέναν εκτός απο μένα). Οταν όμως ήρθε η ώρα να φύγει εκείνη κι απομακρύνθηκε, εκείνος κάθησε και την κοιταζε μυξοκλαίγοντας να φεύγει, αλλά δεν απομακρύνθηκε απο μένα (χωρίς λουρί όλα αυτά).
Εδώ στενοχωρήθηκα εγω που την είδα μια φορά μονο τη σκυλίτσα (η οποία είναι ομολογουμένως πάνγλυκη....).... φαντάζομαι εσείς.....
Επίσης να πω ότι ναι, τα σκυλιά θυμούνται, αλλά δε σημαίνει κάτι αυτό.... ο δικός μου (που δεν πλησιάζει άνθρωπο) έκανε σαν τρελός όταν είδε τη φίλη που τον μάζεψε κουτάβι απο το δρόμο... την οποία την έβλεπε μια στις τόσες, μετρημένες οι φορές στα δάχτυλα (γιατι τον πήγε σε καταφύγιο), αλλά παρολα αυτά τη θυμάται και τη λατρεύει!!! Μάλιστα τον πήγαμε και βόλτα μαζί μια φορά και δεν ξεκούνησε απο δίπλα μας, όλη την ώρα πηδούσε απάνω της (ο συγκεκριμένος σκύλος δε διανοείται να πηδήξει σε κανέναν εκτός απο μένα). Οταν όμως ήρθε η ώρα να φύγει εκείνη κι απομακρύνθηκε, εκείνος κάθησε και την κοιταζε μυξοκλαίγοντας να φεύγει, αλλά δεν απομακρύνθηκε απο μένα (χωρίς λουρί όλα αυτά).
Last edited:
