Θα το πω εδώ γιατί νομίζω πολλοί παρακολουθήσατε με φρίκη την ιστορία του Φοίνικα, του σκύλου που κάψανε πέρσι, και θα θέλατε να μάθετε πώς είναι τώρα.
Οι
Άνθρωποι που τον υιοθετήσαν είναι γείτονες και έχουν περισώσει πολλά σκυλιά τα τελευταία χρόνια, τα οποία είναι καλοί φίλοι του Άρη. Πάντα ρωτούσα τι κάνει και με χαρά μάθαινα ότι τα πάει θεαματικά καλύτερα μέρα με τη μέρα και είχα πελώρια λαχτάρα να τον συναντήσω να χαρώ με τη νέα του ζωή.
Πριν λίγο τον συνάντησα στην πρώτη του νυχτερινή σκυλοβόλτα, είχε αρχίσει εδώ και λίγο καιρό να βγαίνει δειλά τα πρωινά σε πιο ησυχία, σήμερα είχε την πρώτη του εμφάνιση by night και με κίνηση.
Το λυπηρό παραμένει ότι στο κορμάκι του φαίνονται τα μεγάλα καμμένα κομμάτια, στη ράχη και στα πλάγια μέχρι την κοιλιά, ως άτριχες περιοχές, στο σκοτάδι μου φάνηκε ότι κι ένα σημείο στη ράχη δεν είναι απλά άτριχο αλλά χειρότερα, δεν παίρνω κι όρκο. Πάντως το δέρμα φαινόταν να είχε αναπλαστεί σε μεγάλο βαθμό. Επίσης έχει πρόβλημα στο ένα του μάτι.
Αλλά... αυτά τα ματάκια του ήταν πλέον τόσο, μα τόσο χαρούμενα! Εκτός των σημείων που φαίνονταν τα σημάδια του παρελθόντος, είδα ένα πανέμορφο, γυαλιστερό, χαρούμενο και χαμογελαστό σκυλούνι!!! Παιδιά, χέστηκα από τη χαρά μου, δε σας λέω τίποτα!
Σχετικά με τη συνάντηση, το κακό ήταν ότι μας συνάντησε με την κολαούζα μας, την αδέσποτη φίλη μας, η οποία θεωρεί ότι οφείλει να διώχνει μακριά μας κάθε άγνωστό της σκύλο (το κορίτσι μου, άγρυπνη φρουρός
) και ξεσκίστηκε να του γαυγίζει και ο καημένος κατατρόμαξε και έβαλε την ουρά στα σκέλια. Τέλος πάντων, της έβαλα να φάει και ηρέμησε. Το καλό είναι ότι ο Άρης όταν βλέπει ότι τρελαίνομαι απ'τη χαρά μου με κάποιο σκυλί και να το λούζω στα γλυκόλογα και τις ζουζουνιές εμπιστεύεται ότι δεν είναι οχτρός και δεν έκανε κι αυτός κανά ντου να γαυγίσει, αντίθετα άρχισε να του κουνάει την ουρά και πήγε να τον μυρίσει, ήρεμα και όμορφα. Που βέβαια το καημένο είναι τέρμα φοβικό με τα πάντα πλέον και με το που τον μύρισε του κανε ένα χραπ στη μουσούδα και τον έδιωξε, αλλά ο Άρης θεούλης, του κούνησε ουρίτσα και πήγε παραπέρα. Μετά ξεθάρρεψε λίγο, ήρθε ο Φοίνικας και του μύρισε πωπουδάκι, μέχρι εκεί, καλά βηματάκια.
Και μόλις ξεθάρρεψε ήρθε το ζουμπουνάκι και μου τρίφτηκε, το χάιδεψα, το ξαναχάιδεψα, το ψιλοζούμπηξα, το κανάκεψα, μου έκανε φιλάκι με τη μυτούλα
Επιμύθιο: είναι στα καλύτερα χέρια το σκυλί, είναι ήδη καλά και μέρα με τη μέρα θα γίνεται καλύτερα. Μερικές φορές γίνονται και μικρά ανθρώπινα θαύματα.