Οι πιο αστείες ιστορίες/ανέκδοτα είναι οι αληθινές!!!
Πρίν από χρόνια, έλαβα ένα παράξενο τηλεφώνημα.
"Στέλλα, μπορείς να έρθεις γρήγορα;;;" Ο φίλος μου ο Τάσος, στο ναυτικό, γύρισε από ταξίδι, στην Ρωσσία, διπλός!
"Γνώρισα κάτι Ρώσσους και μου χάρισαν και ΓΑΜ@ τους σκύλους!!!! Μόνο που δεν ξέρω τι είναι. Έχει και ένα σωρό χαρτιά κλπ... δεν θα ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ ΤΙ ΠΕΡΑΣΑ για να τον φέρω, γολγοθά!!! Είναι όμως φοβερός!!!!"
"Ρε συ, που να τρέχω στην Νέα Μάκρη τώρα... με τι μοιάζει, για πες!" τον ερωτώ!
"Είναι ΚΤΗΝΟΣ και μόλις 2,5 μηνών! ΠΟΛΥ βαρυκόκκαλος και κεφάλας... σαν Καύκασος, αλλά είναι μαύρο-πύρινο το κουτάβι! Ο Καύκασος γίνεται να είναι τέτοιο χρώμα;"
"Μπα, δεν είναι Καύκασος, ίσως όμως είναι Θιβετιανό Μαστίφ. ΠΟΣΟ κτήνος είναι ακριβώς;" του λέω..
"ΤΕΡΑΣ!!! Και χοντροπόδαρος πολυ!! Άσε, θα πάθεις πλάκα!!! Έλα, κερνάω μεζέ!" μου λέει κατενθουσιασμένος!
Τι να κάνω, είμαι και κοιλιόδουλη, μ' αρέσουν και τα Θιβετιανά, πήγα.
Από μακριά που είδα τον σκύλο κατάλαβα πως ο φίλος μου έκανε μεγάλο λάθος για την εκτίμηση του "κτήνους"! Το πήρα αγκαλιά το κουτάβι, το καλωσόρισα με φιλιά, και μετά έψαχνα τρόπο να του πω τα νέα με λεπτότητα και χάρη.
"ΤΙ είναι; ΤΙΕΙΝΑΙ;ΤΙΕΙΝΑΙ;ΤΙΕΙΝΑΙ;ΤΙΕΙΝΑΙ;ΤΙΕΙΝΑΙ; ΤΙ ΕΙΝΑΙ; Τι Ε Ι Ν Α Ι;;;"
Φώναζε ο Τασούλης, μεσ' στ' αυτί μου.
"Να χαίρεσαι το υπέροχο, πανέμορφο, φανταστικό, καταπληκτικό σου
Πικενουά." του είπα όσο πιο γλυκά, μπορούσα.
"ΠΛΑΚΑ κάνεις!" λέει ο Τάσος με κομμένη την ανάσα και τα μούτρα στο πάτωμα.
"Όχι. Μιλάω σοβαρά."
Τον άμηρο. Απογοητεύτηκε τόσο που χάρησε τον σκύλο σε μία θεία. Υπερτυχερή η θειά, έχω να προσθέσω. Κουτί της ήρθε!