Άσχετο, το θυμήθηκα τώρα που είδα το post από το kanarini με το ζευγάρωμα (κλασσικότατο)
Φιλοξενούσα πριν κανά 4-5 μήνες 3 σκυλιά από φιλοζωϊκό. Ένα μπεζ, ένα μαύρο κι ένα καφέ. Επειδή τα είχα κανα δίμηνο τα είχα πολλές ώρες έξω μαζί με τα δικά μου στην αυλή -είχαν αμφισυνηθιστεί δηλαδή. Κάποιο διάστημα δίπλα είχαν εργάτες, κάτι κάναν στην σκεπή τους, οπότε μια μέρα που είμαι έξω κι έχω όλο το τσούρμο τριγύρω πετάγεται μια μούρη και μου λέει "Κοπελιά, εκείνος ο ωραίος ο σκύλος πού είναι;".
Μάνα κουκουβάγια εγώ, του δείχνω τον Άιζακ.
"Όχι,όχι -μου λέει- ο άλλος, ο ωραίος!"
Χαλιέμαι λίγο (μα δεν έχει μάτια??), του δείχνω τον Ίγκυ.
"Βρε όχι, ο άλλος ο καφέ!". Όπου καφέ ναι μεν ωραίος, αλλά.. εντάξει.. (κουκουβάου)
"Εδώ είναι,γιατί;",τον ρωτάω.
"Μα -μου λέει- έχω μια θηλυκιά ολόιδια!! Θες να τα ζευγαρώσουμε, θα σου κρατήσω και κουτάβι!!".
"Σπάνια ράτσα,όντως -του λέω.. Αλλά θα τον στειρώσουμε σε λίγο, προλαβαίνεις δεν προλαβαίνεις!"
Θύμωσε.