Επί του θέματος των διαφορών, στις δύο "συνομοταξίες" φυλών, ανασύρω κείμενα από ένα παλιότερο θέμα, όπου είχα συζητήσει με ένα από τα πιο αξιόλογα (αλλά, δυστυχώς, από τα πιο “ακριβοθώρητα”) μέλη του φόρουμ...
Και, απ' ότι το ξαναδιάβασα, νομίζω ότι περιγράφει αρκετά καλά τις προσεγγίσεις των δύο...
Το οποίο μέλος, είχε τοποθετηθεί ως εξής:
…O τροπος εργασιας ειναι τελειως διαφορετικος, γι’ αυτο και κανενας τσοπανης δεν παιρνει ενα μπουλμαστιφ η ενα ντογκ του μπορντω γι’ αυτην την δουλεια.
Εαν παρατηρησεις ενα ποιμενικο δεν εχει καθολου prey drive σε αντιθεση με τις μαστιφ φυλες, δεν θα υπερβει τα ορια του κοπαδιου. Αντιθετα ενα μαστιφ θα κυνηγησει εκτος οριων τον εισβολεα.
Ο ποιμενικος δεν εχει παθος για την μαχη και θα προσπαθησει να την αποφυγει. Το μαστιφ θα επιδιωξει την εμπλοκη γιατι του αρεσει να μαχεται.
Ο ποιμενικος οταν δαγκωνει προσπαθει να ξεσκισει τις σαρκες του εισβολεα. Το μαστιφ να συλλαβει και να συγκρατησει.
Από την άλλη μεριά, εγώ έκανα μία από τις (γνωστές πλέον) μακροσκελείς απαντήσεις μου:
1) Δεν θα κυνηγήσουν ΟΛΑ τα μαστίφ τον εισβολέα εκτός ορίων της περιοχής τους. Οχι το αγγλικό mastiff και, σε κάθε περίπτωση, όχι το bullmastiff. Είναι συγκεκριμένες οι φυλές τύπου μαστίφ που έχουν σχετικά έντονο prey drive.
Επίσης, για παράδειγμα, ο Ορεινός των Πυρηναίων θα κυνηγήσει τον εισβολέα εκτός ορίων περιοχής (πολύ μακρυά), ενώ ο Ποιμενικός της Κεντρικής Ασίας όχι. Και πάλι είναι συγκεκριμένες οι φυλές ορεινών ποιμενικών που θα κυνηγήσουν εκτός ορίων, όχι λόγω prey drive, αλλά λόγω της τάσης τους να διευρύνουν απεριόριστα την περιοχή τους.
2) Προσωπική γνώμη, από τα διαβάσματά μου:
Ο ορεινός ποιμενικός ΕΧΕΙ πάθος για τη μάχη και θα πεθάνει σε δευτερόλεπτα για να σώσει τα "ιερά και τα όσια"...
Απλά, ο τρόπος αντίδρασής του είναι διαφορετικός: Γαυγίζω (δυνατά, για να ειδοποιήσω τον εισβολέα ότι εδώ υπάρχει ένας - μεγάλος - φύλακας της περιοχής, της περιουσίας και της αγέλης) --> Γρυλίζω (άγρια, εφόσον δεν με πήρε στα σοβαρά, σαν τελευταία προειδοποίηση να μην προχωρήσει πιό κοντά) --> Δαγκώνω (πιό παραστατικά, ορμάω με δύναμη για να συντρίψω τον εισβολέα, να τον ισοπεδώσω - με συγκεκριμένη "ιεροτελεστία" και σύστημα στη περίπτωση που υπάρχουν περισσότερα τσοπανόσκυλα).
Σε αντιδιαστολή (και, λέγοντας μαστίφ, εννοώ ρητά – μιάς και αυτά τα έχω μελετήσει σοβαρά - το Old English Mastiff, το Bullmastiff, το Dogue De Bordeaux, το Cane Corso και - με κάποιες διαφοροποιήσεις - το Rottweiler), το μαστίφ ΔΕΝ θα γαυγίσει, μιάς και θα περιμένει "σφιγμένο" και σιωπηλό απέναντι στον εισβολέα, τοποθετημένο ανάμεσα σε αυτόν και στα δικά του "ιερά και όσια"...
Αυτό που διακρίνει ο εισβολέας (και το κατανοεί πλήρως) είναι αυτά τα μάτια... Κατά μεγάλη πιθανότητα, ο εισβολέας θα σταματήσει εκεί. Και, σιγά-σιγά, θα υποχωρήσει...
Αν δεν το κάνει, το μαστίφ ίσως γρυλλίσει πολύ χαμηλά (ίσα που το ακούς – αλλά, ενδέχεται και να γαυγίσει) και, στη συνέχεια θα επιτεθεί, όπως πολύ σωστά λες, προς τα επάνω (στο στήθος, στους ώμους κλπ. - ενδεχομένως και στο λαιμό) με σκοπό να ρίξει και να συγκρατήσει τον εισβολέα. Στην προσπάθεια αυτή, μπορεί να του σπάσει διάφορα κόκαλα, μιάς και μιλάμε για τεράστιες δυνάμεις στα σαγόνια των μαστίφ και την πρόσκρουση του εισβολέα με μεγάλη δύναμη στο έδαφος.
Αν, όμως, ο εισβολέας υποχωρήσει, κατά 99% το μαστίφ θα παραμείνει εκεί, κοντά στους δικούς του. Δεν θα απομακρυνθεί ποτέ από αυτούς, πίστεψέ με. Ζει γι' αυτούς και τον ενδιαφέρουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
Και, σίγουρα, ξέρεις ότι οι περισσότεροι ιδιοκτήτες ενός μαστίφ δεν θα μάθουν (σχεδόν) ποτέ τι είδους κινδύνους απέτρεψε το σκυλί τους.
Τέλος, πραγματικά κανένας τσοπάνης δεν παίρνει μαστίφ για να του φυλάξει τα κοπάδια, δεδομένου ότι (μεταξύ άλλων λόγων) τώρα πλέον, τα σκυλιά αυτά είναι φύλακες περιοχών μικρότερης έκτασης. Τα τσοπανόσκυλα μπορούν να βαδίζουν και να τροχάζουν για πολλές ώρες, ενώ τα μαστίφ δεν μπορούν. Αλλά, μην αγνοούμε την ορμή ενός μαστίφ, όταν αρχίζει την επίθεσή του από κοντινή απόσταση.