Διεκδικηση φαγητου - νερου

[Sophiaouda]

γατες απα πα

 

[Xotikouli]

Αυτά που λες Kango τα κάνω, αλλά το θέμα δεν είναι η μεταξύ τους σχέση όσο η σχέση τους μαζί μου. Ο μικρός είναι αυτοκόλλητος πάνω μου και ας έχει μεγαλώσει με την μεγάλη, με ακούει αμέσως, έχει την προσοχή του σε μένα...
Η μεγάλη από κουτάβι ήταν πολύ πιο ανεξάρτητη αλλά έχει φτάσει σε σημείο να είναι λίγο στην κοσμάρα της... Και έχει και μια τάση τελευταία να κυκλοφορεί στο σπίτι με ύφος αλα Βασιλάκης Καϊλας... Γι'αυτό λέω αν την επηρεάζει αρνητικά ο μικρός. Μπορεί να σοβαρεύει γιατί μεγαλώνει, αλλά βλέπω διαφορές στη συμπεριφορά της και αναρωτιέμαι γιατί. Επίσης με ακούει λιγότερο από ότι παλιά.

(Γι'αυτό είπα μήπως να το κάναμε κάτι σε γενικότερη συγκατοίκηση και ισορροπία 2 σκύλων, κατάφερα και βγήκα off. Sorry!)

 

[Alexia]

εχω σκυλιά απο άλλο πλανήτη?

Και τα δικά μου απ ότι φαίνεται

 

[kango1]

Και τα δικά μου απ ότι φαίνεται

H ερώτηση ήταν σαφής..

Υπάρχει τρόπος να μάθουμε στα σκυλιά που ζουν μαζί,να μοιράζονται φαγητό-νερό χωρις στοιχεία διεκδίκησης?

πχ να τρώνε να πίνουν απο το ίδιο μπολ και σε περιπτώσεις λιχουδιάς να μην υπάρχει ''θέμα''?

Aλλα η απάντηση δεν μπορεί να είναι απόλυτη..
Aν τα δικά σου σκυλιά, της Σοφιας, τα δικά μου και πάει λέγοντας..., τρώνε μοιράζονται το φαγητό τους, αυτό δεν μπορεί να διασφαλίσει ότι είναι και κανόνας.
Τίποτα δεν είναι εξαίρεση, αλλα και τίποτα δεν είναι σίγουρο.., έγκειται πάντα στον ιδιο τον σκύλο, που ο κάθε ένας είναι και μια άλλη περίπτωση..

 

[kopritis]

Εγώ δυο σκυλιά δεν έχω, αλλά ο Γκογκόλ (υποτακτικό, καλοβολότατο αρσενικό, του παίρνεις τη μπουκιά απ'το στόμα οποτε θες) μεγάλωσε με τον αδελφό του (κυριαρχικός, σαφέστατα ο αρχηγός... )..... και τρώγανε μαζί στο καταφύγιο...... Ο Γκογκόλ πετσί και κόκκαλο, ο αδελφός παχουλούλης.... υποθέταμε πάντα οτι μάλλον δεν τον άφηνε να φάει και πολύ..... αν και φαί υπήρχε αφθονο..... ανθρώπινη παρουσία δεν εμπλεκόταν, μεταξύ τους τα βρίσκανε..... όταν μετά από καιρό μαζί μου ο Γκογκόλ ξαναπήγε στο καταφύγιο για μερικές μέρες, εκτος του ότι προσπάθησε να καβαλήσει τον αδερφό του (αδιανόητο!!), τον πήρα πίσω λίγο πιο γεμάτο..... Ο αδελφός εξακολουθεί να είναι ο αρχηγός οποτε βρίσκονται μαζί, αλλά κι ο άλλος πάτησε πόδι...
Θέλω να πω πως οι ισορροπιες είναι λεπτές και όχι στάσιμες..... αλλάζουν ανάλογα με τις συνθήκες..... και εξαρτάται από τους σκύλους.... αν τους αφήσουμε να τα βρουν μόνοι τους υπάρχει περίπτωση ο ένας να μην τρώει επαρκώς.....

 

[Alexia]

Θέλω να πω πως οι ισορροπιες είναι λεπτές και όχι στάσιμες.....

Σαφώς είναι λεπτές αλλά υπάρχει κι ο αρχηγός της αγέλης που δεν θα τους επιτρέψει να πλακωθούν.

@ Dr.Zhivago δυο "νούμερο ένα" δεν θα ήθελα με κανένα τρόπο, σου δυσκολεύει πολύ τη συμβίωση. Το δεύτερο το ήθελα για παρέα του πρώτου και κάνουν τα πάντα μαζί: βόλτα, κοιμούνται στο ίδιο κλουβί, ταξιδεύουν στο αεροπλάνο στο ίδιο κλουβί, ...
Παρόλα αυτά όμως είναι και τα δυο πολύ δεμένα μαζί μου, πιο έντονα από το προηγούμενο που ήταν μόνο του

 

[Noela]

Aν τα δικά σου σκυλιά, της Σοφιας, τα δικά μου και πάει λέγοντας..., τρώνε μοιράζονται το φαγητό τους, αυτό δεν μπορεί να διασφαλίσει ότι είναι και κανόνας. Τίποτα δεν είναι εξαίρεση, αλλα και τίποτα δεν είναι σίγουρο.., έγκειται πάντα στον ιδιο τον σκύλο, που ο κάθε ένας είναι και μια άλλη περίπτωση..

Αυτό ακριβώς. Το τι συμβαίνει με τα δικά μου σκυλιά ή του παραδίπλα δεν είναι κανόνας. Τα δικά μου τα τάϊζα χώρια τους πρώτους μήνες για να μην έχουμε αψιμαχίες. Εδώ κι ενάμιση περίπου χρόνο τρώνε άνετα πια μαζί, ο καθένας από το πιάτο του και ξέρουν ποιός τρώει αριστερά και ποιός δεξιά χωρίς καν να είμαι μπροστά. Αυτό δε θα το πρότεινα ποτέ για συγκεκριμένα άλλα σκυλιά.
Το θέμα λιχουδιά, κόκαλο πάλι είναι διαφορετικό από τη στάνταρ τροφή. Επιβάλλομαι όταν βλέπω αδικίες ( η μικρή του τα βουτάει όλα του Λέοντα και δεν μπορείς να της τα πάρει :razz: ) αλλά κοιτάω να μην είμαι άδικη κι εγώ.
Όσο για το νερό δεν έχω δε ποτέ διεκδίκηση από κανένα. Τα δικά μου πίνουν ταυτόχρονα με τον γάτο.

 

[Dr.Zhivago]

@ Dr.Zhivago δυο "νούμερο ένα" δεν θα ήθελα με κανένα τρόπο, σου δυσκολεύει πολύ τη συμβίωση.

Ναι σίγουρα. Γι' αυτό είπα πως είναι πολύ κουραστικό. Πρέπει να ασχολείσαι ΠΟΛΥ και με τους δύο σκύλους (αυτόματα μιλάμε για το λιγότερο 4 βόλτες την ημέρα για τον ιδιοκτήτη!) αλλιώς έχεις προβλήματα και ζήλιες. Κάτι τέτοιο νομίζω είναι το πρόβλημα του Xotikuli. Μαντεύω (από την περιγραφή της συμπεριφοράς της μεγάλης) πως δεν ασχολείται μαζί της όσο πρέπει.
Προτείνω να βγάζει βόλτα την μεγάλη (μόνη της) λίγο πιο συχνά.

Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική όμως. Εγώ απλά ήθελα να το "φέρω στο τραπέζι", γιατί ξέρω πως οι περισσότεροι ΔΕΝ σκέφτονται το θέμα αυτό καθόλου, πριν πάρουν 2ο σκύλο. Θεωρούν πως "τι ένα, τι δύο;" αλλά δεν είναι τόσο απλό.

Είναι βασικό να αναλύσεις τον χαρακτήρα του πρώτου σκύλου πριν πάρεις 2ο και πριν αποφασίσεις να τους αφήσεις να κάνουν αγέλη. Αν είναι πιο χαμηλών τόνων και καθόλου κυριαρχικό ζώο (τύπου Νέας Γης) σπάνια θα καταπιέσει τον νεοφερμένο σε βαθμό να μην εξεληχθεί όσο πρέπει.
Πάλι θα πρέπει να βγαίνουν και χωριστά μερικές φορές (έστω μέχρι να μεγαλώσει το μικρό), αλλά δύσκολα θα έχεις προβλήματα.

Αν όμως είναι έστω και λίγο κυριαρχικός ο πρώτος, μπορεί να έχει μεγαλύτερη επιρροή πάνω στον δεύτερο απ' όσο θες. Από την άλλη αν το κουτάβι είναι αρκετά ευαίσθητο (ή έχει φοβίες) πιθανό είναι να χρησημοποιεί τον μεγαλύτερο για "πατερίτσα" στην ζωή (ΑΣΧΕΤΑ με τον χαρακτήρα του), και να μην εξεληχθεί όσο αν τον είχες μόνο του...

Αυτά όλα είναι ακόμη πιο συμαντικά αν θέλεις τον δεύτερο για φύλακα ή κάποια άλλη δουλειά που απαιτεί μεγάλη αυτοπεπίθηση ή/και πολύ έντονο δέσιμο με τον ιδιοκτήτη (πχ συνοδός ατόμου με ειδικές ανάγκες).

 

[Xotikouli]

Ενδιαφέροντα όλα αυτά και σωστά ακούγονται... Αναρωτιέμαι βέβαια, πόσο μεγάλο σπίτι και πόσο μεγάλη μέρα πρέπει να έχεις για να διατηρείς με αυτόν τον τρόπο 2 ή και περισσότερα σκυλιά?

Ακόμη κι αν είχα πάντως άπειρο χρόνο και χώρο, δεν ξέρω αν θα το έκανα... (Ως απλή ιδιοκτήτρια σκύλων συντροφιάς πάντα). Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να λείπω από το σπίτι και ενώ υπάρχει η επιλογή της συντροφιάς για τους σκύλους μου τις ώρες αυτές, να επιλέγω να τους αφήνω μόνους... Κατανοώ ότι μπορεί και να είναι κάπως "εξανθρωπιστικό" αυτό που λέω, αλλά μάλλον δεν θα μπορούσα να το κάνω. Και σε καθαρά σκυλίσιο επίπεδο όμως, δεν λέμε ότι είναι αφύσικο για τους σκύλους να αποχωρίζονται την αγέλη τους? Άρα δεν θα νιώθουν καλύτερα με (κατάλληλη) παρέα από ότι μόνοι?

Όσο για την περίπτωσή μου συγκεκριμένα, κάπως έτσι το σκέφτομαι κι εγώ... Περισσότερη ενασχόληση με την μεγάλη μόνο δηλαδή. Απλά είναι ένας μικρός φαύλος κύκλος... Δεν με ακούει=την αφήνω δυσκολότερα να τρέξει ελεύθερη=λιγότερο ευχάριστες βόλτες... Δεν παίζει όπως όταν ήταν μικρή=λιγότερα πράγματα που μπορώ να κάνω μαζί της... Γενικά οι αλλαγές στον χαρακτήρα της ελαττώνουν από μόνες τους κάποιες επιλογές που είχαμε πριν. Σίγουρα σκέφτομαι όμως ότι πρέπει να το πιάσω απ'την αρχή μαζί της. Πρέπει κι εγώ να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα, όχι μόνο εκείνη. Να βρω άλλα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε μαζί ίσως. Και σίγουρα να πιάσω και θέματα εκπαίδευσης από την αρχή. Η αλήθεια είναι πάντως ότι το διάστημα που έχει γίνει πιο έντονη η αλλαγή στη συμπεριφορά της ήταν διάστημα με διάφορες συγκυρίες που δυσκολεύανε τα πράγματα γενικώς... 1,5 μήνας με τρίτο σκύλο στο σπίτι (αυτόν της υπογραφής μου που του ψάχνω σπίτι) ο οποίος και ας τον είχα χωριστά από τα δικά μου άλλαξε τους ρυθμούς μας, στο καπάκι περίοδος επομένως πιο περιορισμένες βόλτες για 1 μήνα (όχι ελεύθερο τρέξιμο, όχι μέρη με άλλα σκυλιά) και απομόνωση από τον αρσενικό... Εδώ που τα λέμε, ούτε εγώ θα ήμουν μέσα στην τρελή χαρά στη θέση της!

 

[Natassa]

ΔΕΝ υπάρχει κανόνας ... εξαρτάται ΜΟΝΟ από τον σκύλο ... ούτε από την εκπαίδευση ούτε από την γενική κατάσταση (κτητικότητα) ούτε από την ιεραρχία ... θα έλεγα ότι πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων (ο σκύλος που δεν πλησιάζεται είναι δικός μου ) εξαρτάται μόνο από το άν "συμπαθεί" τον ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ σκύλο που τον βάζεις δίπλα να φάει ... αλλιώς δεν είσαι ΠΟΤΕ σίγουρος ότι δεν θα γίνει χαμός όσο ξεκαθαρισμένη ιεραρχία και να έχεις και όσο καλά εκπαιδευμένος και να είναι ο σκύλος ... λυπάμαι που δίνω τόσο απλοική εξήγηση αλλά έτσι είναι ...

θα συμφωνήσω με denis

η λώρα κ η λίζα αν κ δεν περάσανε πολύ χρόνο μαζί (1 έτος μόνο) έτρωγαν η κάθε μία το πιάτο της κ ό,τι άφηνε η άλλη, το αποτελείωνε όποια πείναγε ακόμη. Υπήρχαν φορές, που την ώρα που έτρωγαν, άλλαζαν κ πιάτα μεταξύ τους

Στο φαγητό προφανώς, καμία από τις δύο δεν ήταν κτητικές. Αλλά ούτε στις λιχουδιές κ τα παιχνίδια. Ό,τι έδινα στη μία, η άλλη το δεχόταν, χωρίς υστερίες κ ζήλιες.

βόλτες σπάνια τις πήγαινα μαζί, γιατί ήταν δύσκολο για εμένα να εκπαιδεύω τη λώρα στη βόλτα, με τη λίζα μαζί.

Κ τις 2 τις έπαιρνα όταν πχ πηγαίναμε μεγάλη βόλτα, σε θάλασσα κ.λ.π.

 

[mpalou]

Εγώ έχω να αναφέρω 2 περιπτώσεις παρόμοιες οπότε καταλήγω στο συμπέρασμα πως μάλλον η ευθύνη είναι δικιά μου χωρίς να ξέρω τί κάνω λάθος. Στο πατρικό μου έιχα ένα αρσενικό γκριφόν - κανίς πολύ επιθετικό με εμάς - όχι με άλλου σκύλους τους οποίους έτρεμε (πρώτος σκύλος, λάθος κοινωνικοποίηση, λανθασμένες συμβουλές από κτηνιάτρους και "ξερόλες"). Όταν ήταν 7 χρονών ο σνουπάκος, βρήκα το κοριτσάκι μου. Ο αρσενικός δεν είχε κανένα πρόβλημα μαζί της, την άφηνε να του τρώει το νερό, να του πίνει το φαγητό κ γενικά να τον κάνει ότι θέλει, σε αντίθεση με εκείνην που το σνουπάκι δεν μπορούσε να πλησιάσει το φαγητό της. Μάχη. Και μονόπλευρη κιόλασ γιατί εκείνος δεν αντιδρούσε.
Τώρα που μένω μέ τον φίλο μου αντιμετωπίζω μια παρόμοια κατάσταση. Έχουμε το λύκο που είναι 15 χρόνων και πέρσι του φέραμε πεσκέσι το μαλτέζ. Ο λύκος (που είναι το πιο καλό σκυλί του κόσμου και πολλές φορές λέω ότι θα έπρεπε να έχει φωτοστέφανο με αυτά που τραβάει από το χαμένο το μικρό) τον αφήνει να τρώει μέσα από το πιάτο του ταυτόχρονα με εκείνον. Βέβαια είναι μια συμπεριφορά την οποία δεν ενθαρρύναμε και καταφέραμε να σταματήσει ο μικρός να βουτάει το φαγητό του μεγάλου. Το πρόβλημα είναι όταν δίνω στον μικρό το φαγητό του κ ο λύκος κάνει το λάθος να μπει στον ίδιο χώρο (καλά δε μιλάω για να πλησιάσει το πιάτο του διότι σε αυτήν την περίπτωση έχουμε τον πόλεμο του κόλπου). Του επιτίθεται μέχρι να τον διώξει. Γενικά ο μικρός είναι πολύ κτητικός και του έχει πάρει τον αέρα του παππού. Τί λάθος κάνω?Πώς να σταματήσω αυτή την συμπεριφορά? Α! Το ίδιο συμβαίνει φυσικά όταν τρώμε εμείς και που προσπαθεί να υπερασπιστεί κ το δικό μασ φαγητό (που λανθασμένα θεωρεί οτι προορίζεται για εκείνον) και φυσικά όταν τουσ δίνω μεζεδάκια. Ο μικρός τρώει γρήγορα - γρήγορα τα δικά του για να προλάβει κανένα κομμάτι που θα πέσει από τον μεγάλο.

 

[Dr.Zhivago]

Το Μαλτέζ είναι αρχηγός της αγέλης σου.
Είναι αδύνατον να σεβαστεί έναν κατάκοιτο σκύλο (και 15 ετών!) ως αρχηγό!
Απλούστατα γιατί ο σκύλος δεν ΚΑΝΕΙ γι'αρχηγός. Θέλω να πω, είναι λάθος να κοιτάμε μόνο το μέγεθος ή/και την ηλικία.

Πρόσεξε το Μαλτέζ μην παρα-πάρει αέρα και σας κάνει το βίο αβίωτο, κυρίως όταν φύγει ο μεγαλύτερος.

 

[foibos]

Α! Το ίδιο συμβαίνει φυσικά όταν τρώμε εμείς και που προσπαθεί να υπερασπιστεί κ το δικό μασ φαγητό (που λανθασμένα θεωρεί οτι προορίζεται για εκείνον)

Δηλαδή τι κάνει;Υπερασπίζεται το φαγητό που έχετε πάνω στο τραπέζι από τον άλλο σκύλο ή από εσάς;
Δεν κατάλαβα...

 

[mpalou]

υπερασπίζεται το φαγητό που έχετε πάνω στο τραπέζι από τον άλλο σκύλο ή από εσάς?

Από τον άλλο σκύλο. Δεν τον αφήνει να πλησιάσει στο τραπέζι. Και γενικά δεν τους δίνουμε μεζεδάκια όταν εμείς τρώμε, τρώνε πάντα μετά από εμάς. Μεζεδάκια δυστυχώς του δίνουν οι γονείς μου όταν πηγαίνουμε εκεί για φαγητό. Τους έχω βάλει τις φωνές, τους έχω απειλήσει οτι δε θα ξαναπάω με το σκύλο, τίποτα. Του τα δίνουνε κρυφά...

 

[foibos]

Μεζεδάκια δυστυχώς του δίνουν οι γονείς μου όταν πηγαίνουμε εκεί για φαγητό. Τους έχω βάλει τις φωνές, τους έχω απειλήσει οτι δε θα ξαναπάω με το σκύλο, τίποτα. Του τα δίνουνε κρυφά...

Όλοι το αντιμετωπίζουν αυτό...αν όχι με γονείς σίγουρα με παππούδες, θείους, ανήψια...κάποιος θα βρεθεί να κάνει πάντα του κεφαλιού του...

 

[mpalou]

Πρόσεξε το Μαλτέζ μην παρα-πάρει αέρα και σας κάνει το βίο αβίωτο, κυρίως όταν φύγει ο μεγαλύτερος.

Με εμάς πάντως δεν διαννοείται να κάνει κάτι τέτοιο με το φαγητό του. Βάζω τα χέρια μου στην τροφή του κανονικά, του την παίρνω από το στόμα, κλπ. Με τον άλλον έχει το θεματάκι.

 

[mpalou]

κάποιος θα βρεθεί να κάνει πάντα του κεφαλιού του..

Καλέ ο πατέρας μου κάθε φορά που πάω με τον Μπαλού μου λέει "το καημένο δεν το ταίζεις? Είνια πολύ αδύνατο!!" Και τη θηλυκιά που έχω στο πατρικό μου την έχει κάνει σαν φακλάνα!!! Δεν καταλαβαίνει ο άνθρωπος, οπότε έχω σηκώσει τα χέρια ψηλά γιατί βαρέθηκα να τσακώνομαι!!!

 

[ROTTIE]

Το ίδιο συμβαίνει φυσικά όταν τρώμε εμείς και που προσπαθεί να υπερασπιστεί κ το δικό μασ φαγητό

Εγώ πάντως, εάν την ώρα που έτρωγα είχα το μαλτεζ να επιτίθεται στον άλλο σκύλο και να γρυλλίζει μέσα στο αφτί μου, θα σηκωνόμουν από το τραπέζι και θα το πέταγα έξω από την κουζίνα με συνοπτικές διαδικασίες.

Εκπαιδεύτρια δεν είμαι ,αλλά θεωρώ λάθος να αφήνουμε τα σκυλιά μας να περιφέρονται γύρω από το τραπέζι την ώρα που τρώμε και να ζητιανεύουν μεζεδάκια. Στη θέση σου θα περιόριζα το μαλτεζ σε άλλο δωμάτιο μέχρι να τελειώσω το φαγητό μου με την ησυχία μου.

 

[mpalou]

Στη θέση σου θα περιόριζα το μαλτεζ σε άλλο δωμάτιο μέχρι να τελειώσω το φαγητό μου με την ησυχία μου.

Κι εγώ με συνοπτικές διαδικασίες τον περιορίζω!!! Απλά όταν τον αφήνω για να τσεκάρω αν έχει αλλάξει καθόλου συμπεριφορά, τα πράγματα δυστυχώς είναι τα ίδια!

 

[foibos]

Eπειδή τώρα συνέδεσα την συζήτηση αυτή με την άλλη για το αναπηρικό καροτσάκι πιστεύω ότι πρέπει να σφήξεις πολύ τα λουριά στο μικρό!
Νομίζω είναι κρίμα ο γεράκος σου να έχει τα προβλήματά του, να έχει κι ένα υπερενεργητικό πλάσμα να τον πρίζει...