Σκύλος, δημόσιος & ιδιωτικός χώρος
Με έμπνευση το θέμα του amangos
Στο δρόμο μας για το φροντιστήριο εχτές στην Χαλκίδα,
εγώ και ο Τuscan βρεθήκαμε να περνάμε από το ίδιο σημείο
τον δρόμο με μία κυρία. Γυρίζει και μου λέει, "Α! Που το πάς το
θηρίο? Κάνε να περάσεις το δρόμο πιο πέρα γιατι τα φοβάμαι."
"Και εσείς τον φοβήζετε, αλλά εκείνος βρίσκει τον τρόπο να
κρατάει το στόμα του κλειστό. Φυλάδιο? Καλή σας μέρα!"
Αργότερα μπήκαμε στην Eurobank (όπου ήθελα να δω αντιδράσεις
και είχα προετοιμαστεί ψυχολογικά να απαντήσω αν μου έλεγε
κάποιος κάτι, "Συγνώμη, δεν το ήξερα. Δεν υπάρχει κάποια σήμανση
που να απαγορεύει τα σκυλιά".
Μπήκαμε και.....ΚΑΝΕΙΣ δεν είπε ΤΙΠΟΤΑ!
Έπαθα πλάκα και χάρηκα πολύ. Ο Τuscan καθόταν, δίπλα μου.
Και ένα κοριτσάκι 3-4 ήθελε να τον χαιδέψει.
Τις είπα να ρωτήσει την μαμά της, η οποία προφανός δεν μας
είχε δει γιατί το εγκεφαλικό το έπαθε κατόπιν και λέει στην
εγγονί της, "Μήν πάς εκεί θα σε φάει ο
κακός ο λύκος!"
Α!! Όλα και όλα! Εμένα να με βρίσεις αλλά τον σκύλο μου, όχι!
Γυρίζω και λέω, "Γιατί το λέτε αυτό?" Λέει, "γιατι δεν τη θέλω
να πλησιάσει".
"Και γιατί δεν τις λέτε, ότι εσείς δεν θέλετε να πλησιάσει
και κακοχαρακτηρίζετε τον σκύλο μου? Δέν γνωρίζετε ότι με αυτό
τον τρόπο δημιουργείτε ψυχολογικές εντάσεις στην εγγονή σας?
Επίσης δημιουργείτε ψυχολογικές εντάσεις στον σκύλο μου και
σε όλους που βρισκόμαστε εδώ! Και κάνετε και μεγάλο λάθος
γιατί εδω μέσα μόνο μία κακιασμένη μαμά βλέπω. Φυλάδιο?
Οι δύο κύριοι μπρόστα γελούσαν...και μας παραχώρησαν την μια
θέση να κάτσουμε. Αυτοί πήραν φυλάδιο
