Ήτανε προβοκάτσια των μελώνε του Shexit (show exit), -ονόματα δεν λέμε, Iskender δεν θίγουμε,- για να σπιλωθεί αυτός ο άγιος αγώνας των εκτροφέωνε
Εγω τι να πω καθε μέρα τα μολογάτε μόνοι σας
τις μπομπές τις σύγχρονου κυνοφιλιας και εκτροφής.
Αλλα αν θες να σου πω μια ιστορία απο τα παλια.
Την δεκαετία του 70 πιτσιρικάς 8-10 χρόνων με περνάνε οι λιγο
μεγαλητεροι καποιοι φίλοι που ειχαν περιστέρια και πηγέναμε
σε κατι μαγαζιά που τα λέγανε καπάνια τοτε και τους ιδιοκτήτες
πουλιατζιδες. Ηταν τα πετσοπ της εποχής περιστέρια, καρδερίνες,
καναρίνια, κουνέλια, τροφες και ολα τα σφάζω ολα τα μαχερώνω.
Και απο έξω απο το μαγαζί στα δέντρα του δήμου δεμένα 2-3
καθαρόαιμα της εποχής. Δεν υπήρχαν βέβαια οι σημερινές επιλογές
αλλα αν Ήσουνα τυχερός έπερνες κουτάβι καθαρόαιμο απο την
καθαρόαιμη ρότι του πουλιατζή που την διασταύρωσε με το
καθαρόαιμο ΓΠ του μπάρμπα Μίτσου του κουρέα. Κάποιο απο
αυτα δούλευε μονο με κυνηγόσκυλα εκει τα πράματα ηταν
κομματάκι πιο σοβαρά. Θημάμε για κανά δυο χρονια εκτός απο
τα γκέκας απο έξω στα δέντρα ειχε δεμένες και δυο αλεπούδες
ετσι για ατραξιόν ρε παιδι μου.
Το βράδυ που γυρνούσα στο σπιτι τα ελεγα στον πατέρα μου.
Δεν του άρεσε και μου ελεγε:
"Τι τους θες αυτους ρε πουλάκι μου αυτοι ειναι ψωριάρηδες.
Κακό πράμα η ψώρα μπορει να σου κλεισει το σπιτι"
Εχουνε και καθαρόαιμα του ελεγα.
"Ρε πουλάκι (ξαναέλεγε) απο Θρακιώτη πατέρα και Ποντια
μανα τι καθαρόαιμα να βγάλουνε; Παράτα τους σκυλομούριδες"
Το 2013 που πηρα τα δικα μου ειπα να την δω την δουλειά πιο
σύγχρονα γράφτικα και σε φορουμ ειπα να παω και σε έκθεση.
Και τον Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς εχει έκθεση στην Σαλονικη
στην Αμερικανική γεωργική σχολή περνώ λοιπον την μικρή μου
κόρη και πάμε.
Με το που μπένουμε στον πρώτο στίβο μπροςτα μας εκανε
δοκιμαστικά γνωστή ευρωπαϊκή φιλη. Ο χειριστής φουσκωτός
με τα μανίκια απάνω τρέχει ενα κουτάβι ο αδελφός του ευτραφής
νέος γυρο στα 120kg φέρνει σβούρες απο έξω με το φούς-φούς
για τον διπλό χειρισμό. Και καθε που περνάει απο μπροςτα μας
σαν σίφουνας να μας κόβει η αύρα της ιδρωτηλας. Η μικρή
αρχησε να γελάει εγω λεω δεν μπορει οι εποχές αλλάζουμε και
προσπαθώ να κρατηθώ να μην γελάσω μεχρι που βλεπω και τον
τριπλό χειριστή ο πατέρας τους σταθερός σε ενα σημείο
αγριεμένος να δίνει εντολές και να φωνάζει αγριεμένος σαν
καραβανας τα φανταράκια. Εκει γέλασα και εγω γιατι χωρις να
τον ξερω αναγνώρισα στο πρόσωπο του κάποιους απο τα παλια
την δεκαετία του 70 τους πουλιατζιδες τους σκυλομούριδες
που σημερα λέγοντε εκτροφείς.
Οι καλοί και σοβαροί ειναι πολυ λίγοι οι περισοτεροι έρχονται απο
παλια. Δεν μπόρεσαν ποτε να πετάξουν απο πάνω τους το
σύνδρομο του byb απο όπου ξεκίνησαν.
