Θα αποφυγω να παρω οποιαδιποτε θεση σε οσα εχετε πει, και θα παραθεσω μονο την παρουσα κατασταση που ζω με την Amirah (γερμανικο ποιμενικο 3,5 μηνων) σε περιπτωση που μπορει να προσφερει κατι. Απο την 3-4 μερα που βρεθηκε μαζι μου, και απο τον 1ο κιολλας εμβολιασμο (δηλαδι 1,5 μηνος και με πολυ προσοχη παντα) την επερνα μαζι μου για καφε. Αυτο γινοταν μαλιστα με βεσπακι! Σε συνοικιακο μαγαζι, οχι ιδιαιτερα ησυχο ωστοσο. Για λιγη ωρα και με τη μικρη στην αγγαλια μου ηταν ολα μια χαρα. Τωρα, που ειναι μονο 3,5 και η οποια εκπεδευση εχει ειναι μονο απο εμενα (δηλαδι οχι επαγγελματικη, αρα σχεδον οχι εκπαιδευση) η μικρη εκτος του οτι εχει μαθει να μετακινηται για μικρες αποστασεις με το βεσπακι χωρις να κινδυνευουμε, πηγαινουμε για καφε οποτε θελουμε χωρις κανενα προβλημα! Η αληθεια βεβαια ειναι οτι πλεον που ειναι 1.000.000 φορες πιο κινητικη αποτι τις πρωτες μερες, πηγαινουμε περπατοντας μεσα απο το δασος και γυρναμε παλι απο εκει. 40 λεπτα πηγαινε-ελα σιγουρα, οποτε ξεδινει αρκετα. Επισης παντα μολις παμε, εχει τη γωνιτσα της και την πεφτει για υπνο συνηθως μεχρι να φυγουμε. Εχω ενα πλεονεκτημα ανεσης με το χωρο, γιατι ειναι φιλοι οι ιδιοκτητες το οποιο ειναι μεγαλο ατου. (εχει κατουρησει κανα δυο φορες στην αρχη, μπηκε να φτιαξει και ενα καφε μια φορα... αλλα δεν μας διωξανε, ευτυχως!) Μαλλον ειναι θεμα συνηθειας, μπορει και λιγης τυχης. Παντος κατα τη διαρκεια, δεν αφηνω κανενα να σαχλαμαριζει με τη μικρη, για να μην συνδεσει το χωρο με παιχνιδια και χαρες και χαλαει τον τοπο. Το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν βασανιζεται (για τη δικια μου μονο λεω) το σκυλακι, και περναει πολυ περισσοτερη ωρα μαζι μου, χωρις να διμηουργει προβλημα.
