Μέχρι σήμερα ούτε η δικιά μου φορούσε κολάρο μέσα στο σπίτι. ΑΛΛΑ γυρνώντας στο σπίτι από τη δουλειά, τη φώναξα για να βγει στο μπαλκόνι, κάτι που κάνει από μόνη της και μου έκανε εντύπωση που δεν ήταν έξω να κλαψουρίζει, αλλά άφαντη! Μπαίνω μέσα και ρώτησα τον μπαμπά μου πού είναι η μικρή και μου λέει 'το έσκασε από το πλάι (μας χάλασαν ένα κομμάτι οι διπλανοί και αν και υποσχέθηκαν να το φτιάξουν, δεν το έκαναν και το δέσαμε προσωρινά μέχρι να πάρουμε καινούρια περίφραξη) και είναι έξω η μαμά σου με τον αδερφό σου και την ψάχνουν!!!!!'. Εν τω μεταξύ, ο μπαμπάς μου την είχε φωνάξει κάτω, αυτή κατέβηκε και την έβγαλε στον κήπο, την άφησε εκεί και πήγε να πάρει τη μαμά μου από τη δουλειά και βρήκε αυτή την τρύπα στην περίφραξη και την έκανε μ'ελαφρά. Το ένα εγκεφαλικό έφερε το άλλο, βγαίνω τρέχοντας και φωνές κακό, βρίσκω τους δικούς μου και μου λένε πήγε πάνω στο βουνό, φώναξέ την να γυρίσει πίσω. Ευτυχώς με το που με άκουσε ήρθε τρέχοντας και γυρίσαμε σπίτι (συνάμενη κουνάμενη η μαντάμ, σα να μην τρέχει τίποτα).
Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα είναι ότι και να τη βρει κάποιος, δεν έχει στοιχεία πάνω της, εκτός από το τσιπάκι, το οποίο δεν ξέρω καν αν έχει καταχωρήσει η πρώην κτηνίατρός μας. Το ηθικό δίδαγμα της ημέρας είναι ότι δεν πρέπει ποτέ ν'αφήνουμε τα σκυλιά μόνα τους σε προβληματικό χώρο και δεύτερον, ποτέ χωρίς το κολάρο με την ταυτότητα.
αλλα απο την μερα που βρηκα την εξωπορτα ανοιχτη και τον Φωντα αφαντο τους το φοραω παντα και με την ταυτοτητα πανω. . . . .γιατι ο διαολος εχει τελικα πολλα ποδαρια!
