Είναι η πρώτη φορά που γράφω στο forum και δεν θα έλεγα πως αυτό το post είναι η ιδανική αρχή.. Πρώτα από όλα θα ήθελα να παραθέσω την κατάσταση με τον σκύλο μου Han.
O σκύλος είναι ημίαιμος και υιοθετημένος από κουτάβι 3 μηνών, τώρα είναι 2 ετών. Η σχέση μου με τον σκύλο μου είναι άθλια, σε σημείο να θεωρώ πως με μισεί...!! Όλοι σίγουρα θα πείτε πως εγώ φταίω και πως το ζωάκι έχει κακοποιηθεί από εμένα αλλά μα την αλήθεια δεν είναι έτσι... αλλιώς δεν θα έγραφα εδώ για να μάθω την αιτία του μίσους του προς εμένα γιατί πολύ απλά θα την ήξερα ήδη (κακοποίηση). Τον Han τον έχω εκπαιδεύσει με την μέθοδο του κλίκ και της λιχουδιάς ποτέ δεν έχω χρησιμοποιήσει βία ούτε με εφημερίδες ούτε με πνίχτες και λουριά. Τα προβλήματα λοιπόν που αντιμετωπίζω είναι τα ακόλουθα.
1. Το σκυλί όταν το φωνάζω κοντά μου οσφραίνεται τα χέρια μου και μόλις συνειδητοποιήσει ότι δεν έχω τροφή με παρατά και φεύγει. Αν έχω τροφή τότε, αφού την καταπιεί γλύφει για λίγο τα χέρια μου μέχρις ότου να εξαλειφθεί η μυρωδιά και η γεύση της τροφής και μετά πάλι με παρατά.
2. Το σκυλί δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την παρουσία μου, ακόμα και αν έχει όρεξη για παιγνίδια δεν είμαι εγώ αυτός που θέλει αλλά τα ρούχα και τα παπούτσια μου. Όταν "παίζουμε" αρχίζει και δαγκώνει για παράδειγμα τα κορδόνια μου, εγώ πάω να του δώσω ένα χάδι και αυτός μου γρυλίζει και με δαγκώνει στο χέρι. Αν φύγω εκείνη τη στιγμή τότε κλαψουρίζει αλλά όχι για την δική μου φυγή αλλά για του παπουτσιού μου διότι αν του αφήσω το παπούτσι, παντόφλα ή ο,τι φορώ τέλος πάντων και φύγω τότε δεν κλαψουρίζει καθόλου...
3. Ο Han δεν δέχεται τα χάδια μου, αν πάω να του προσφέρω χάδι γυρνά αμέσως και με δαγκώνει, σε σημείο να πονώ.
4. Είναι παράξενο το πώς αλλάζει όταν είμαστε με παρέα στο σπίτι. Με τους επισκέπτες τα πάει περίφημα τον χαΪδεύουν και αυτός τους κάνει χαρές και παίζει μαζί τους, μέχρι και σε εμένα επιτρέπει να τον χαΪδέψω αν υπάρχουν επισκέπτες στο σπίτι, αλλά αν πάλι τον φωνάξω μυρίζει τα χέρια μου και αν δεν έχω τροφή πάει να κάνει χαρούλες και να παίξει με το εκάστοτε επισκέπτη. Ώρες ώρες πιστεύω πως το συμπεριφέρεται έτσι μπροστά σε τρίτους σαν να θέλει να πει "κοιτάξτε πόσο καλός και παιγνιδιάρης είμαι.. σας παρακαλώ πάρτε με από αυτόν.."
5. Στις βόλτες είναι μια χαρά όσο είμαστε έξω αλλά όταν γυρνάμε και του βγάζω το λουρί γυρνά πάλι και με δαγκώνει.
6. Το πιο οδυνηρό από όλα ήταν όταν αναγκάστηκα να φύγω για δουλεία 4 με 4,5 μήνες. Όταν επέστρεψα αντέδρασε σαν να μην είχα λείψει καθόλου (ούτε καν σηκώθηκε από το κρεβάτι του... ) και με κοίταξε με ένα βλέμμα " α ήρθες.. βάλε μου να φάω τώρα.." πήγα να τον ακουμπήσω και με δάγκωσε πάλι, ηρέμησε λίγο όταν του έβαλα τροφή.
Αυτό που με πικραίνει περισσότερο είναι ότι ακούω από άλλους που έχουν μεγαλώσει τα σκυλιά τους με εφημερίδες και τρίψιμο μουσούδας στις ακαθαρσίες να κάνουν σαν τρέλα όταν βλέπουν τα αφεντικά τους, σαν να μην τα είχε πειράξει η κακοποίηση που δέχθηκαν όταν ήταν μικρά και ο δικός μου που τον μεγάλωσα χωρίς βία ούτε καν τον ενδιαφέρει να με δει.. Δεν λέω να κάνει σαν τρελό, αλλά δεν χάλασε και κόσμος να μου κουνήσει λίγο την ουρά όταν επιστρέφω μετά από 4 μήνες... τι του έχω κάνει και μου συμπεριφέρεται έτσι? Δεν κρύβω πως πολλές φορές μου έρχεται να βάλω τα κλάματα, γιατί με απεχθάνεται τόσο????? Μια δυο φορές του είχα φωνάξει για να κατέβει από το κρεβάτι όταν ήταν κουτάβι δεν νομίζω να ήταν αυτό η αιτία. Η αλήθεια είναι πως όταν τον είχα υιοθετήσει τα οικονομικά μου δεν ήταν τόσα καλά και δεν του είχα πάρει πολλά παιγνίδια αλλά ήμουν ευρηματικός και κατασκεύαζα μόνος μου από διάφορα υλικά όπως πετσέτες και σχοινιά και περνούσα πολλές ώρες μαζί του πόσο πια να τον πείραξε αυτό??
Σας παρακαλώ βοηθήστε με, τουλάχιστον να καταλάβω γιατί με έχει τόσο γραμμένο. Με άλλα σκυλιά δεν είχα ποτέ πρόβλημα, αλλά με τον Han τι να πω..?? τόσο δυστυχισμένο τον κάνει η παρουσία μου?
Ευχαριστώ
O σκύλος είναι ημίαιμος και υιοθετημένος από κουτάβι 3 μηνών, τώρα είναι 2 ετών. Η σχέση μου με τον σκύλο μου είναι άθλια, σε σημείο να θεωρώ πως με μισεί...!! Όλοι σίγουρα θα πείτε πως εγώ φταίω και πως το ζωάκι έχει κακοποιηθεί από εμένα αλλά μα την αλήθεια δεν είναι έτσι... αλλιώς δεν θα έγραφα εδώ για να μάθω την αιτία του μίσους του προς εμένα γιατί πολύ απλά θα την ήξερα ήδη (κακοποίηση). Τον Han τον έχω εκπαιδεύσει με την μέθοδο του κλίκ και της λιχουδιάς ποτέ δεν έχω χρησιμοποιήσει βία ούτε με εφημερίδες ούτε με πνίχτες και λουριά. Τα προβλήματα λοιπόν που αντιμετωπίζω είναι τα ακόλουθα.
1. Το σκυλί όταν το φωνάζω κοντά μου οσφραίνεται τα χέρια μου και μόλις συνειδητοποιήσει ότι δεν έχω τροφή με παρατά και φεύγει. Αν έχω τροφή τότε, αφού την καταπιεί γλύφει για λίγο τα χέρια μου μέχρις ότου να εξαλειφθεί η μυρωδιά και η γεύση της τροφής και μετά πάλι με παρατά.
2. Το σκυλί δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την παρουσία μου, ακόμα και αν έχει όρεξη για παιγνίδια δεν είμαι εγώ αυτός που θέλει αλλά τα ρούχα και τα παπούτσια μου. Όταν "παίζουμε" αρχίζει και δαγκώνει για παράδειγμα τα κορδόνια μου, εγώ πάω να του δώσω ένα χάδι και αυτός μου γρυλίζει και με δαγκώνει στο χέρι. Αν φύγω εκείνη τη στιγμή τότε κλαψουρίζει αλλά όχι για την δική μου φυγή αλλά για του παπουτσιού μου διότι αν του αφήσω το παπούτσι, παντόφλα ή ο,τι φορώ τέλος πάντων και φύγω τότε δεν κλαψουρίζει καθόλου...
3. Ο Han δεν δέχεται τα χάδια μου, αν πάω να του προσφέρω χάδι γυρνά αμέσως και με δαγκώνει, σε σημείο να πονώ.
4. Είναι παράξενο το πώς αλλάζει όταν είμαστε με παρέα στο σπίτι. Με τους επισκέπτες τα πάει περίφημα τον χαΪδεύουν και αυτός τους κάνει χαρές και παίζει μαζί τους, μέχρι και σε εμένα επιτρέπει να τον χαΪδέψω αν υπάρχουν επισκέπτες στο σπίτι, αλλά αν πάλι τον φωνάξω μυρίζει τα χέρια μου και αν δεν έχω τροφή πάει να κάνει χαρούλες και να παίξει με το εκάστοτε επισκέπτη. Ώρες ώρες πιστεύω πως το συμπεριφέρεται έτσι μπροστά σε τρίτους σαν να θέλει να πει "κοιτάξτε πόσο καλός και παιγνιδιάρης είμαι.. σας παρακαλώ πάρτε με από αυτόν.."
5. Στις βόλτες είναι μια χαρά όσο είμαστε έξω αλλά όταν γυρνάμε και του βγάζω το λουρί γυρνά πάλι και με δαγκώνει.
6. Το πιο οδυνηρό από όλα ήταν όταν αναγκάστηκα να φύγω για δουλεία 4 με 4,5 μήνες. Όταν επέστρεψα αντέδρασε σαν να μην είχα λείψει καθόλου (ούτε καν σηκώθηκε από το κρεβάτι του... ) και με κοίταξε με ένα βλέμμα " α ήρθες.. βάλε μου να φάω τώρα.." πήγα να τον ακουμπήσω και με δάγκωσε πάλι, ηρέμησε λίγο όταν του έβαλα τροφή.
Αυτό που με πικραίνει περισσότερο είναι ότι ακούω από άλλους που έχουν μεγαλώσει τα σκυλιά τους με εφημερίδες και τρίψιμο μουσούδας στις ακαθαρσίες να κάνουν σαν τρέλα όταν βλέπουν τα αφεντικά τους, σαν να μην τα είχε πειράξει η κακοποίηση που δέχθηκαν όταν ήταν μικρά και ο δικός μου που τον μεγάλωσα χωρίς βία ούτε καν τον ενδιαφέρει να με δει.. Δεν λέω να κάνει σαν τρελό, αλλά δεν χάλασε και κόσμος να μου κουνήσει λίγο την ουρά όταν επιστρέφω μετά από 4 μήνες... τι του έχω κάνει και μου συμπεριφέρεται έτσι? Δεν κρύβω πως πολλές φορές μου έρχεται να βάλω τα κλάματα, γιατί με απεχθάνεται τόσο????? Μια δυο φορές του είχα φωνάξει για να κατέβει από το κρεβάτι όταν ήταν κουτάβι δεν νομίζω να ήταν αυτό η αιτία. Η αλήθεια είναι πως όταν τον είχα υιοθετήσει τα οικονομικά μου δεν ήταν τόσα καλά και δεν του είχα πάρει πολλά παιγνίδια αλλά ήμουν ευρηματικός και κατασκεύαζα μόνος μου από διάφορα υλικά όπως πετσέτες και σχοινιά και περνούσα πολλές ώρες μαζί του πόσο πια να τον πείραξε αυτό??
Σας παρακαλώ βοηθήστε με, τουλάχιστον να καταλάβω γιατί με έχει τόσο γραμμένο. Με άλλα σκυλιά δεν είχα ποτέ πρόβλημα, αλλά με τον Han τι να πω..?? τόσο δυστυχισμένο τον κάνει η παρουσία μου?
Ευχαριστώ
