Θέμα που έχουν "καταναλωθεί" πολλές ώρες συζητήσεων αυτό που προκύπτει από τέτοια "παραδείγματα"...
Που αρχίζει και που τελειώνει η βία;
Που αρχίζει και που τελειώνει η ευαισθησία μας;
Που αρχίζει και που τελειώνει η φιλοζωία μας;
Ειλικρινά, δεν ξέρω ή μάλλον δε μπορώ να απαντήσω μονολεκτικά για το αν είμαι "υπέρ ή κατά". Αυτό που μπορώ με σιγουριά να πω είναι πως ο κάθε ένας από εμάς έχει τα δικά του όρια ευαισθησίας, κυνοφιλίας, ζωοφιλίας, κλπ...Τραβά τις δικές του "κόκκινες γραμμές" (για να χρησιμοποιήσω και μια "πολυφορεμένη" έκφραση της εποχής).
Για κάποιους ο πυροβολισμός και ο θάνατος της μπεκάτσας είναι σπορ και χόμπι, για άλλους όχι.
Για κάποιους το Γκρέυχαουντ (ή ο Κρητικός Ιχνηλάτης ή Λαγωνικός) που "σβερκώνει" το λαγό είναι "εργασία" ίδια με αυτή των Ντόγκο Αρτζεντίνο ή άλλων boar dogs που κυνηγούν και δαγκώνουν ένα αγριογούρουνο.
Για κάποιους άλλους σπορ και εργασία είναι η μάχη σκύλου εναντίον σκύλου ή σκύλου εναντίον ταύρου ή κόκορα εναντίον κόκορα...
Όλοι έχουν "ηθικούς και ανήθικους" στους κύκλους τους, όλοι θα σου μιλήσουν για παραδόσεις, ένστικτα, προορισμό, ιστορία, γονίδια, για "σωστό και λάθος" τρόπο...
Για εμένα, η ουσία είναι πως ο κάθε ένας έχει τα αυστηρά προσωπικά του όρια...
Το τι είναι νόμιμο και τι είναι παράνομο τελικά το "ρυθμίζει" ή μια πλειοψηφία με κοινά όρια ή μια μειοψηφία που έχει "τον τρόπο" της...Έτσι γίνεται για το οτιδήποτε...Το νόμιμο όμως δεν είναι πάντα ηθικό και το ηθικό δεν είναι πάντα νόμιμο...αλλά, εν τέλει, τι είναι το ηθικό και ποιος (και πως) το κρίνει;
Δύσκολα πράματα για Σαββάτο πρωί...
Καλημέρα σας και πάω Super Market (αν θέλετε κάτι...να πάτε μόνοι σας...
)!