...Τέλος, θα ήθελα να ακούσω από τους συμμετέχοντες, "νέους" και "παλαιούς" τις δικές τους απόψεις και τα κριτήρια για έναν "καλό" εκτροφέα, καθώς και την όποια κριτική τους στις δικές μου φυσικά...αν θέλετε βέβαια.
Φίλε
DjSoukis,
Πάλι τη άποψή μου;
Την έχω εκφράσει αρκετές φορές "εδώ μέσα"...
Ξεθώριασε... πάλιωσε, πριν κάν "φορεθεί"...
Στη γενική της μορφή, άρεσε πολύ και κύλησε νερό στο μύλο των εκτροφέων...
Σε κάθε ειδική της μορφή, προσέβαλε (σχεδόν) όλους τους εκτροφείς και, εν πολλοίς, λοιδωρήθηκε "εν χωρώ"...
Φιλικά "χτυπήματα στην πλάτη" από τους "έμπειρους" στο χώρο (που δεν τα ερμήνευσα αρχικά και μου έδιναν κουράγιο - αφελής - κακό δικό μου) κατ' ιδίαν και "σιγή ασυρμάτου" δημοσίως...
Δεν νομίζω ότι θα ήθελες να την ξανακούσεις την άποψή μου...
Αντί για την άποψή μου, λοιπόν, σου αφιερώνω, με σεβασμό, μερικούς (διαχρονικούς) στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου:
Αυτού του μάταιου η αράχνη, που πάει ρε φίλε και μας ψάχνει...
Να βρει την πιο παλία γωνία, μες στου μυαλού την αγωνία...
Να μας τυλίξει, να μας πιάσει...
Να πει "σας έχουνε ξεχάσει, τα παραμύθια σας κι οι ξένοι"...
Κι εκείνη, δώστου να επιμένει...
Να κατεβεί στο πρόσωπό σου και στο συνείδητο το υπό σου...
Μ' αυτό το ανάποδο το δίχτυ, δώσε ψυχή μου μιά και ρίχτη...
Κράτα τα μάτια σου ανοιχτά, γιατί του κόσμου τα μικτά τα βλέπουμε όλα στη ζωή μας ίδια...
Και τα καλά και τα φριχτά, του κόσμου ετούτου είναι μικτά...
Στον ήλιο γίνεται ο καρπός, στο χώμα η ρίζα...