Αλλαγή πορείας και διάφορες απορίες

[giorgos kriti]

Με εκπλήσει το γεγονός ότι περίπου το 80% όσον απάντησε στο ποστ σου grife έχουν ήδη φύγει από την Αθήνα. Άντε και στα δικά μας!!!!

εγω δεν εζησα ποτε
και δεν θελω
χαχαχαχαχαχαχαχα

 

[superman]

grife τα καλα της επαρχιας ειναι ολα τα παραπανω.αλλη ποιοτητα κλπ
το κακο για μενα ειναι οι μετακινησεις(αναλογως και που εισαι βεβεα).
και η μοναξια.ειδικα αν δεν ειναι ο τοπος σου.και ειδικα αν δεν εισαι κ ιδιαιτερα κοινωνικος.και πρεπει να μαθεις να ζεις με αυτη.
και γω ημουνα τιγκα στο ξενυχτι κ.λπ και τωρα αλλος ανθρωπος και ακομα τρωω που και που τις φρικες μου αλλα πλεον δεν το αλλαζω με τιποτα

 

[giorgos kriti]

τρωω που και που τις φρικες μου αλλα πλεον δεν το αλλαζω με τιποτα

ε τι
τυχαια το πηρες το μαλι?
χαχαχαχα

 

[superman]

το μαλι περιμενα να μετακομισω για να το παρω δεν ημουν και για 2 σκυλο στην αθηνα και εδεησει ο αλλαχ και κανω κανα κονε και παω σε δικο μου σπιιτι θα ακολουθησουν και αλλα σκυλακια

 

[fani]

Γριφε,σημερα που καταφερα διαβασα ολα τα ποστ....πραγματικα ευχομαι να παρεις την καλυτερη αποφαση γιατι ετσι θα νιωθεις και εσυ καλα!!!
Πολλοι τα βλεπουν ολα μαυρα(και ετσι ειναι)αλλα εγω το ποτηρι δε το βλεπω μισο-αδειο αλλα μισο-γεματο!!!Και ετσι προχωραω τι ζωη μου και ναι κανω τα ονειρα μου και κανεναν δε θα αφησω να μου τα χαλασει!!!Οποτε φτιαξε τα ονειρα σου και καντα πραγματικοτητα...καλα αυτο κανω εγω!!
Ναι ειμαι παιδι και της Αθηνας και δε μπορω να πω οτι θελω να φυγω,βεβαια μενω σε προαστειο της Αθηνας και το κεντρο δε το γνωριζω καν!!!Αλλα βλεπω την αδερφη μου,που παντα ηθελε να φυγει και το εκανε πηγε στην Παρο εχει 2 παιδια,την οικογενεια της,το σκυλο της,τις κοτες της και την μαναβικη της!!Στη αρχη ηταν δυσκολα και δε δουλευε πλεον κανει αυτο που σπουδασε και πληρωνεται καλα γι αυτο!!!Και οσο και αν θαυμαζω αυτους που περνουν την αποφαση δε ξερω αν θα το εκανα!!!Ποτε ομως δε λεω ποτε....
Σου ευχομαι πραγματικα να βρεις το δρομο σου(που θα τον φτιαξεις εσυ)και να πορευτεις μεσα σε αυτον οσο το δυνατο καλυτερα μπορεις!!!
Και δε εισαι ο μονος...κανενας(σχεδον) οπως και εγω δε κανει αυτο που σπουδασαι-ιζει!!!

 

[Lovey the Lab]

Κλικάρεις εδώ. Συμπληρωνεις την αιτηση που αντιστοιχει στο επαγγελμά σου και περιμενεις. Εγω ηδη το χω κανει.
Ουτε Κρητη, ουτε πουθενα στην Ελλαδα. Η Ελλαδα ειναι μονο για διακοπες. Φυγε εξω μπας και σωθεις.

Ειναι δυσκολη αποφαση αλλα "οτι αξιζει, ποναει και ειναι δυσκολο..."

Καλη τυχη γενικως.

 

[nikosjkd]

.....Grife εγω ειμαι 25 το πλανο της ζωης μ εδω και 5 χρονια ειναι το εξης να μεγαλωσω αν κανω παιδια να τα βοηθησω οσο μπορω απο ολες τις αποψειςνα τα δω να τραβαν το δρομο τους και να φυγω να παω χωριο προποδες Ταυγετου...Το μονο που χω ζησει απο επαρχια περα απο διακοπες κτλ οταν τελειωσα το λυκειο πηγα για 6 μηνες μονος μου στο χωριο οι γονεις Αθηνα...Εχει πακετα οπως λεει ο superman καθε μερα με το ΚΤΕΛ 7,30 και ξανα στις 15:00 για να ψωνισεις να τραβηξεις λεφτα, μοναξιαααααααα οι κοντινοτεροι γειτονες ηταν ενα γαιδουρι και μια γιαγια 98ετων...αντιθετως εγω δεν ημουν τζερτζελανθρωπος οποτε λιγο μενοιαζε....που θα παω το βραδυ.

Γριφε εν ολοιγης εκει που θελω να καταληξω ειναι οτι μαζευω λεφτα για να φυγω απο την Αθηνα να μοιαζω (μακαρι αν θα ζω τοσο)
ναχω 2 ή 3 τετοια
Και μια στανη με

Φυγε απο την πολη οσο ειναι καιρος Γριφε μακαρι και γω που τα γραφω να μπορουσα απο τωρα να παρω την κοπελα μου τον Εκτωρ να πεταγα το κιν και φευγα....

 

[pouf]

γριφε,

εχω κανει επαρχια αρκετα και σε πολλες περιοχες λογω δουλειας,και τωρα 2 μηνες κυθηρα ειμαι(αχ αυτο το ''ο μαλιας με τα 2 μεγαλα σκυλια'' αρχιζει να μου την βαραει)..........και παντα οταν παω καπου λεω,'' πω πω τελεια ειναι, αρχοντες ειναι'' ........και στο τελος δεν κρατιεμαι να ξαναγυρισω αθηνα.......βαριεμαι.και συ που εισαι τοσο ενεργητικος....
ολοι οσοι την κανανε ειχαν δεμενο τον γαιδαρο τους(δουλεια) δεν φυγανε ξυπολιτοι στα αγγουρια

α και κατι αλλο, ας τα σκυλια και το που θα περνανε καλα,κοιτα εσενα,τα σκυλια καλα θα ειναι παντου με σενα καλα

υ.γ.υπομονη θα ερθουν και χειροτερα

 

[kopritis]

Grifos, εγώ στην ελληνική επαρχία δεν έχω ζήσει, αλλα στη ζωή μου μέχρι τώρα έχω κάνει τρεις μεγάλες μετακινήσεις (του τύπου ξαναξεκινάω απ'το μηδέν). Τα συμπεράσματα μου είναι τα εξής:

1. Οπου και να'σαι, αυτά που κουβαλάς μέσα σου (καλά και άσχημα) είναι μαζί σου. Δε μένουν πίσω στην αφετηρία.
2. Παντού μπορείς να είσαι καλά (ευτυχής δε θα πω, γιατί είναι μεγάλη κουβέντα). Εξαρτάται καταρχήν απο σένα και κατα δεύτερον απ'αυτούς που έχεις γύρω σου. Οπότε φρόντισε να επιλέξεις σωστά ποιοι θα'ναι αυτοί, είτε μετακινηθείς, είτε όχι.
3. Εχε υπομονή. Καμιά φορά χρειάζεται να περιμένεις να'ρθουν τ'αστρα στη σωστή θέση. Μην περιμένεις οτι με μια αλλαγή (οσο ριζική κι αν είναι) θα διορθωθούν άμεσα τα όποια στραβά της ζωής σου. Τα καλά έρχονται σε κύματα....
4. Τα σκυλιά χωράνε παντού, αν τα θελεις κι είσαι έτοιμος.

Αυτές οι αμπελοφιλοσοφίες από μερους μου. Καλή τύχη!

 

[ICE]

εγω δεν εζησα ποτε
και δεν θελω
χαχαχαχαχαχαχαχα

Μια απ' τα ιδια και εγω. Και οταν λεμε επαρχια, καράεπαρχία ουτε καν στο χωριο! Το σπιτι στην ερημιά...Βεβαια η Αθηνα 160 χλμ και καποιες πολεις κοντα Ναυπλιο-Κορινθος, καθως και κατι νησια του Αργοσαρωνικου.

Ειναι ομορφα. Οχι η απομονωση. Η ηρεμια και οι διαφορετικοι ρυθμοι, η ελλειψη πολυκοσμιας και φασαριας ειναι επιθυμητα για μενα...


Φιλε Grifos, μας κανεις ψυχαναλυση το ξερεις ;;




Sent from my HTC HD2 using Tapatalk


Sent from my HTC HD2 using Tapatalk

 

[christostr]

Μια απ' τα ιδια και εγω. Και οταν λεμε επαρχια, καράεπαρχία ουτε καν στο χωριο! Το σπιτι στην ερημιά...Βεβαια η Αθηνα 160 χλμ και καποιες πολεις κοντα Ναυπλιο-Κορινθος, καθως και κατι νησια του Αργοσαρωνικου.

Ειναι ομορφα. Οχι η απομονωση. Η ηρεμια και οι διαφορετικοι ρυθμοι, η ελλειψη πολυκοσμιας και φασαριας ειναι επιθυμητα για μενα...


Φιλε Grifos, μας κανεις ψυχαναλυση το ξερεις ;;




Sent from my HTC HD2 using Tapatalk


Sent from my HTC HD2 using Tapatalk

Ναι... βρε τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει...
Βγάλαμε τα σώψυχά μας.

Γρίφε, όλα θα πάνε καλά, πίστεψέ με!

 

[mariosn]

Πάντως παιδιά δεν σημαίνει ότι στην επαρχία ο γρίφος αναγκαστικά λύνεται και ότι η απάντηση σ'αυτόν είναι ηρεμία, αργοί ρθυμοί, γαλήνη κλπ. Και στην επαρχία οι ρυθμοί μπορεί να είναι εξοντωτικοί, και εκεί το άγχος μπορεί να σε καταλάβει και να μην σε αφήνει να κοιμηθείς, ακόμα κι αν η θάλασσα είναι 10 λεπτά απόσταση και το βουνό άλλα τόσα. Εξαρτάται τι κάνεις στην επαρχία, όπως εξαρτάται τι κάνεις στην Αθήνα. Σίγουρα η ίδια δουλειά στην επαρχία είναι πιο υποφερτή από ό,τι στην Αθήνα (λόγω των αποστάσεων, των ανθρώπων, της φύσης κλπ), αλλά πιστεύω ότι η αλλαγή δεν επέρχεται μόνο με το "αλλάζω την Αθήνα με την επαρχία". Χρειάζεται ριζική αλλαγή και αναθεώρηση δεδομένων και πολλών συνισταμένων και στάσεων ζωής. Μια τέτοια αλλαγή ίσως να ήταν δυνατή ακόμα και στην Αθήνα, δεν είναι τόσο ο τόπος όσο η κοσμοθεωρία μας και οι παγίδες στις οποίες έχουμε πέσει που μας οδηγούν σε αδιέξοδα και σε γρίφους που δεν προσπαθούμε καν να λύσουμε γιατί μας έχουν κάνει έτσι, ώστε να τους θεωρούμε δεδομένη κατάσταση. Ζω στα πανέμορφα Χανιά, δουλεύω πολύ, αγχώνομαι, τρέχω και όποτε η τρέλα της καθημερινότητας με αφήνει προσπαθώ να "δω" λίγο πιο καθαρά, αλλά δυστυχώς η επόμενη μέρα έρχεται πιο γρήγορα απ'ό,τι θέλω και πάμε από την αρχή αναβάλλοντας τον επαναπροσδιορισμό για αργότερα. Δικαιολογώ τον εαυτό μου λέγοντάς μου ότι δεν μπορώ τώρα να τα αλλάξω όλα, τώρα που έχω 2 μικρά αγγελούδια, για τα οποία πρέπει να φροντίσω και έτσι ντύνω την δειλία μου με λογική, η οποία καθιστά δυνατό να συνεχίσω. Μακάρι να βρεις την άκρη όσο πιο ανώδυνα γίνεται.

 

[Grifos]

Έφυγα μικρός απ' την Κρήτη, θέλω να πω δεν έχω καμιά ανάμνηση μετά τα 18 καθότι διάφορες καταστάσεις με ανάγκασαν να μην ξαναπάω. Άλλωστε είμαι από χωριό πιο πολύ βουνίσιο παρά θαλασσινό αν και το χωριό είναι μάλλον υπερβολή όταν τα σπίτια είναι δέκα και το μπακάλικο βρίσκεται στο επόμενο χωριό. Αλλά ήταν πολύ όμορφα και ήσυχα τότε. Σινεμά θυμάμαι να πηγαίνω μόνο στο θερινό στα Χανιά αν και έζησα και εγώ ατάρια, βιντεοκασέτες, ιδιωτικά κανάλια, γκέημ μπόη, δε στερήθηκα κάτι απ' αυτές τις σαχλαμάρες. Αλλά είχα και φίλους και παίζαμε έξω στο δρόμο. Σόρυ αλλά ίσως να μένω σε λάθος κομμάτι της Αθήνας, λίγες φορές έχω δει παιδιά έξω να παίζουν και δεν εννοώ στις πλατείες, αλλά στο δρόμο. Η μόνη επαρχία που θυμάμαι καλά είναι τα φοιτητικά Γιάννενα, που δεν μπορώ να τα χαρακτηρίσω και ιδιαίτερα ήσυχα. Κάθε μοντερνισμός και νεωτερισμός υπήρχε και προσφερόταν και κάθετί που αργότερα είδα και στην Αθήνα και σε μεγαλύτερο βαθμό υπήρχε κι εκεί. Ίσως όχι σκυλάδικα με φίρμες, αλλά και πάλι rock ακούω οπότε λίγο θα μέτραγε για 'μενα, ακόμη και πίστα για χωμάτινα είχε έξω απ' την Άρτα, παλιότερα που ασχολούμουν με τα κατσίκια.
Δεν αναζήτησα ποτέ τα φασαριόζικα μέρη ιδιαίτερα και πάντα στις διακοπές προτιμούσα είτε μέρη σαν την Τήνο, είτε κάμπινγκ, είτε μικρους ξενώνες στη μέση του πουθενά. Αλλά δεν είναι αυτά, δεν ανησυχώ μήπως μου λείψει η πολυκοσμία, το ανάποδο θα ήθελα να φύγω μακριά της, επίσης δεν ξέρω αν είναι εφικτό πλέον θα ήθελα να έρθω πιο κοντά στη φύση, στους ανθρώπους που μένουν γύρω μου.
Θέλω να φύγω αρκετό καιρό, αλλά φοβάμαι τις ευκαιρίες που μπορεί να χάσω αν δεν είμαι εδώ κυνηγώντας μια αντίστοιχη θέση. Δεν έχει να κάνει με τις ευκαιρίες για πλουτισμό, άπαξ και μπορώ να πληρώνω τους λογαριασμούς μου, να έχω τα τρόφιμα που θέλω να έχω και το χρόνο για τον εαυτό μου που θέλω δεν ψάχνω κάτι άλλο, αν και η επαγγελματική καταξίωση έστω και σ' ένα χώρο που έπεσα πάνω του κατά λάθος κι απλά έμεινα είναι δελεαστική. Δεν υπάρχουν πολλά που να με κρατάνε εδώ και ούτε αρκετά απ' την άλλη που να με τραβάνε προς ορισμένο τόπο. Θέλω η ζωή μου να γίνει πιο απλή, αλλά το φοβάμαι κιόλας.

 

[stamatia]

Φίλε Grifos θα σου πω και εγώ και την δική μου ιστορία. Αρκετά χρόνια πριν όταν τελείωσα την πρώτη φάση των σπουδών μου είχα τελειωμένο στο μυαλό μου οτι θα έμενα Αθήνα. Είχα κάνει αίτηση για δουλειά και περίμενα ενώ με ζούσαν οι γονείς μου. Είχαν περάσει περίπου 2 μήνες και δεν φαινόταν τίποτα στον ορίζοντα. Η αλήθεια είναι οτι είχα απογοητευτεί. Τελικά βρίσκω δουλειά εδώ που μένω τώρα. Μάζεψα την οικοσυσκευή μου και ήμουν έτοιμη να φύγω. Ήταν αναγκαστική επιλογή η επιστροφή μου. Τα πράγματα είχαν φύγει με μεταφορική και θα έπαιρνα την μεσημεριανή πτήση για το νησί ημέρα Πέμπτη. Το πρωί που ξυπνάω και έπινα καφέ μου τηλεφωνούν απο την δουλειά στην Αθήνα και μου λένε την Δευτέρα έρχεστε για δουλειά. Φαντάσου την κόμπλα μου εκείνη την ώρα. Αμέσως το πρώτο που σκέφτηκα ήταν να μείνω αλλά το αμέσως επόμενο ήταν οτι αφού δεν μου έκατσε 2 μήνες και μου κάθεται2 ώρες πριν φύγω τότε πρέπει να φύγω. Επιστρέφω στο νησί. Τα πράγματα ήταν δύσκολα. Τότε δεν ήταν όπως είναι τώρα. Για ενα πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα είχα το φευγιό μέσα μου. Διέκοπτα την παραμονή μου στο νησί κατά καιρούς βρίσκοντας ως αφορμή τις σπουδές. Με αυτό τον τρόπο σπούδασα τελικά περί τα 10 χρόνια. Στο τέλος εξαντλημένη πια απο την συνεχή μετακίνηση και τις σπουδές...θα το πω και σε συνδυασμό με το πέρασμα της ηλικίας κάθησα και σκέφτηκα που θέλω τελικά να μείνω και ο κύβος ερρίφθη. Τότε <ησύχασα> πια και για να είμαι ειλικρινής είμαι καλύτερα εδώ. Στην επαρχία τα πράγματα δεν είναι ρόδινα. Μπορεί οικονομικά να στέκεσαι καλύτερα αλλά υπάρχουν διάφορα θέματα κοινωνικής φύσεως που θα πρέπει να μάθεις να αγνοείς για να μην σε καταπιέζουν. Εάν δεν έχεις ενα σημείο αναφοράς στην επαρχία ..εννοώ απο θέμα δουλειάς ίσως είναι δυσκολότερα. Αλλά τίποτα ακατόρθωτο. Ένα απο τα πράγματα που έμαθα στην επαρχία είναι να μπορώ να ζω και με λίγα....λεφτά, φίλους, κοινωνικές επαφές, δραστηριότητες αλλά αυτά τα λίγα είναι τελικά με ουσία. Τα σκυλιά σου δεν θα έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα. Νομίζω οτι και αυτά να αισθανθούν και πιο ελεύθερα. Αποφάσισε τι θέλεις να κάνεις και αν θέλεις να φύγεις ..φύγε με καλή διάθεση και με την αίσθηση της περιπέτειας ...όσο γίνεται αυτό. Εγώ έχω μάθει οτι όταν κάτι τελειώνει ...τελειώνει. Εύχομαι το καλύτερο για σένα και ψυχραιμία πάνω απο όλα.Όλοι κατά βάθος χωριατάκια είμαστε

 

[io maria]

Παιδι της Αθηνας και εγω και ανεργη για 18+ μηνες. Τωρα δουλευω με συμβαση 3 μηνων και ο μισθος καλυπτει την τροφη των κοριτσιων και τα τσιγαρα μου. Το αγορι μου μολις εμεινε ανεργο και υπαρχει και δανειο σπιτιου που τρεχει.
Αρα σε νοιωθουμε απολυτα. Το αισθημα να ριξω μαυρη πετρα πισω μου και να φυγω για το χωριο ηταν πολυ εντονο για εξαιρετικα μεγαλο διαστημα. Και ισως δεν εχει φυγει και εντελως.
Το μονο που με κρατησε απο το να φυγω ηταν οτι νοιωθω οτι δυσκολα θα μπορουσα να προσαρμοστω την κοινωνικη ζωη της επαρχιας.
Επειδη η καταγωγη των γονιων μου ειναι απο επαρχια (η μαμα εμενε μεχρι τα 18 σε πρωτευουσα νομου μαλιστα) και πηγαινω πολυ συχνα για να δω παππουδες και λοιπους συγγενεις ξερω πως λειτουργουν κοινωνικα τα πραγματα εκει. Εισαι σιγουρος οτι μπορεις να το αντεξεις αυτο? Το να βλεπεις τις ιδιες και τις ιδιες φατσες ειναι το λιγοτερο. Το να μην μπορεις να χαθεις στο πληθος οταν εχεις τις μαυρες σου ειναι για μενα σημαντικο. Το να σε ξερουν ολοι και να σε σχολιαζουν ολοι (βασικη μορφη διασκεδασης στην επαρχια δυστυχως) μπορεις να το ανεχτεις?

Και οντως μπορεις να ζεις σε λαθος μερος της Αθηνας. Μενοντας τα τελευταια 2 χρονια Γερακα ειναι σαν να μενεις σε επαρχιακη πολη. Με καλα της επαρχιακης πολης αλλα με μειωμενα τα κακα της (που ανεφερα παραπανω). Τα πιτσιρικια της γειτονιας κανουν ποδηλατο εξω απο το σπιτι μας. Παιζουν κρυφτο και κηνυγητο οπως εκανα και εγω μικρη οταν πηγαινα στο χωριο.
Εχουμε κηπο με οπωροφορα και εχουμε βαλει και μερικα λαχανικα. Και μπορει να μην αρκουν για της αναγκες μας αλλα δεν πειραζει.

Εν κατακλειδι. Το μικρο παραδεισο μας ειναι στο χερι μας να τον φτιαξουμε ειτε στην Αθηνα ειτε στην επαρχια. Αρκει να ειμαστε εμεις καλα μεσα μας. Αν δεν ειμαστε καλα οπου και αν παμε θα μας ακολουθει.

Κουραγιο και ψυχραιμια. Μεγαλες βολτες με τα κοριτσια σου για να καθαρισει το μυαλο. Προσπαθησε να μην σκεφτεσαι τιποτα και να εισαι χαλαρος. Και η σωστη αποφαση για σενα θα παρθει εκει που δεν το περιμενεις. Και τοτε θα εισαι ετοιμος για να ξαναμπει η ζωη σου σε κανονικους ρυθμους

 

[Grifos]

Σταματία, είναι ένας φόβος μου αυτός. Μήπως τη στιγμή που έχω πάρει την απόφαση βρεθεί η δουλειά απόλυτος αντικαταστάτης εκείνης που έχασα, βρεθώ στη μέση και πρέπει ν' αποφασίσω κι η απόφαση θα έχει σίγουρα επιπτώσεις κι εκπτώσεις σε ποιότητα ζωής κι όχι σε ποσότητα χρημάτων. Αν είχα πραγματική ανάγκη το παραπάνω που έπαιρνα απ' αυτό που έφτανε για να καλύψει τις ανάγκες τις δικές μου και των κοριτσιών μου δε θα σκόρπαγα σα χαζός αλλά θα μάζευα όπως ίσως έπρεπε να έχω κάνει.

Ιο Μαρία, ενδιαφέρουσα η τοποθέτηση σου. Σπούδασα στα Γιάννενα κι επειδή είχα μοτό νοίκιαζα σπίτι σε χωριό γιατί ήταν φτηνότερα, πραγματικά μικρότερο χωριό. Το έζησα αυτό να βλέπω τους ίδιους ανθρώπους και δεν με πείραζε αν και τα σχόλια τους γίνονταν ενοχλητικά και κουραστικά ειδικά όταν συζούσα πλέον με μια κοπέλα και βγαίναμε να ψωνίσουμε τα στοιχειώδη, δε μπόρεσα ποτέ να βρω τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στο τι τους ενοχλούσε, αν ήταν η μηχανή, τα μακριά μαλλιά μου, ότι ήμουν αμούστακος, ότι έμενα με ανύμφευτη γυναίκα στο ίδιο σπίτι, ή απλά ήμουν η διασκέδαση τους. Τότε δε μπορούσε να πάψει να με απασχολεί η ενόχληση που ένιωθα κι έκανα το χειρότερο τελικά, υποχώρησα κι άλλαξα σπίτι με τις επιπτώσεις στο να μη μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια απ' τη φασαρία, να πληρώνω το διπλάσιο και παραπάνω ενοίκιο, να μη μπορώ να βγάλω το σκύλο μου πουθενά εκτός από γύρω γύρω απ' τη λίμνη ή στο νησάκι, μα και ευκολίες όπως το να έχω τους φίλους μου κοντά, να μειωθούν οι βενζίνες μου, το σούπερ μάρκετ να είναι δίπλα μου, τα εστιατόρια, η διασκέδαση. Αλλά ξέρεις κάτι στους πέντε μήνες περίμενα το πρωί ν' ακούσω κοκόρια και δεν άκουγα κι έψαχνα ησυχία που δε μπορούσα να βρω. Επίσης δεν ξέρω αν η Αίγινα είναι κάπως έτσι, αλλά η Κρήτη σίγουρα δεν είναι. Κατ' αρχήν είναι πολύ μεγάλη κι όλα απέχουν, συχνά το θυμάμαι από μικρός όταν κατεβαίναμε στα Χανιά μπορούσα να χαθώ κοντά στο παλιό Παυσίλυπον και να μη συναντώ ούτε μια γνωστή φάτσα. Κι υπάρχει έκταση, χώρος, ανάπτυξη να κάνεις κάτι διαφορετικό. Το ότι δεν έχω δικό μου σπίτι άλλοτε το βλέπω σαν κατάρα κι άλλοτε ως ευλογία. Κατάρα γιατί πρέπει να πάρω εγώ την απόφαση και ίσως επειδή οι δικοί μου δε μου άφησαν κάτι να τους θυμάμαι, αν και ξέρω πως δε θα θέλανε να τους θυμάμαι για μερικούς τοίχους, μα είναι κι ευλογία γιατί μπορώ να πάω όπου θέλω κι απλά να έχω ως σημείο αναφοράς τους συγγενείς μου.
Αλλά Ίο Μαρία μπερδεύεις λίγο τα πράγματα, μένεις σε μονοκατοικία σε προάστιο της Αθήνας, εγώ μένω σε διαμέρισμα μέσα στην Αθήνα. Στην έκθεση που πέρασα από Άγιο Στέφανο και Μαραθώνα είδα αυτό που περιγράφεις ότι ζεις και ναι είναι ωραίο κι ενδιαφέρον μα δεν έχω το βαλάντιο να κάνω κάτι τέτοιο και για να είμαι ειλικρινής δε σκοπεύω να πεθάνω δουλεύοντας στην προσπάθεια ν' αποκτήσω σπίτι στα προάστια, χωρίς σε καμιά περίπτωση να κατηγορώ όσους το έχουν κι έχουν επιλέξει αυτό τον τρόπο ζωής γιατί είναι αυτό που θέλουν, γιατί τους προσφέρει ποιότητα ζωής, γιατί όταν το ξεκίνησαν αμοίβονταν καλύτερα από 'μενα. Μη με παρεξηγήσεις έχει με τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα, το να ψάξω ν' αγοράσω το ημίμετρο των προαστίων, τη γκρίζα ζώνη δεν αποτελεί επιλογή για 'μενα και δε συνάδει ούτε καν με τα οικονομικά μου και δε θέλω και να βάλω ως στόχο στη ζωή μου κάτι τέτοιο.

Σάς ευχαριστώ.

 

[Louna mou]

Εν κατακλειδι. Το μικρο παραδεισο μας ειναι στο χερι μας να τον φτιαξουμε ειτε στην Αθηνα ειτε στην επαρχια. Αρκει να ειμαστε εμεις καλα μεσα μας. Αν δεν ειμαστε καλα οπου και αν παμε θα μας ακολουθει.

Μεγάλη αλήθεια !!

 

[sea-mol]

Τι να πω...
Εγώ προτιμάω να βγαίνω περπατάδα και να λέω δέκα καλημέρες με τα πιο ασυνάρτητα άτομα, παρά να χάνομαι στο πλήθος...
Από μικρός στην επαρχία, έπρεπε να διαλέξεις: ή θα έλεγες "οι κ@λοπρεβεζάνοι όλο σχολιάζουν, πότε θα πάω στην ονειρεμένη Αθήνα"...ή θα γινόσουν και συ μέρος της "κοινότητας"
Προσωπικά προσπαθώ να μην ασχολούμαι και σχολιάζω τους άλλους, αλλά δεν ιδρώνει το αυτί μου και από τα διάφορα "μαντάτα" που μαθαίνω για την ζωή μου, που δεν ξέρω ούτε εγώ ο ίδιος....

 

[vasgial]

Ποτε δεν ξερεις πως φερνει η ζωη τα πραγματα. Δεν μπορεις να εισαι ποτε σιγουρος για την επομενη κινηση και το τι αποτελεσμα θα εχει. Εγω και η γυναικα μου για παραδειγμα πριν περιπου δυο χρονια ξεπουλησαμε τα παντα γιατι δεν την παλευαμε την πολη και με τα λεφτα αυτα πηραμε σπιτι εξω απο το Μαραθωνα. Στο καπακι εσκασε το πακετο με την κριση. Ουτε στιγμη δεν σκεφτηκα "επρεπε να κρατησω το πακετο ρε πουστη". Καθημερινα μου φευγει ο κωλος στους δρομους γιατι κανω 80 χιλιομετρα για τη δουλεια, πουλησα το αυτοκινητο που ειχα και πηρα ενα μικροτερο diesel για να μπορω να ανταπεξερχομαι στα εξοδα. Οταν γυρναω ομως αποζημιωνομαι. Τα σκυλια εχουν βρει τον παραδεισο και η γατα το ιδιο. Σκεψου πριν πραξεις αλλα οπως λεει και η παροιμια "η πολυ σκεψη τρωει τον αφεντη". Αν δεν εχεις υποχρεωσεις κανε την κινηση σου γιατι η στασιμοτητα σε κατατρωει και μην ξεχνας, τα στασιμα βρωμανε. Βεβαια ολα ειναι ρευστα και δεν μιλαω εκ του ασφαλους γιατι αν χασω κι εγω τη δουλεια μου τον ηπια, αλλα τοτε παλι κατι θα παιξει. Ψυχραιμια. Εγω σε τετοιες καταστασεις απομονωνομαι και "γλυφω τις πληγες μου". Θα τη βρεις την ακρη μονος σου.

 

[superman]

vasgial μια απο τα ιδια.
βεβεα εγω δεν αγορασα τιποτα εδω. 200χιλ πηγενε ελα καθε μερα αλλα δε μασαμε εμεις οι σπηλιανοι ορε!!!
μεχρι να αρχισουμε να τρωμε οριτζεν!!!