Η γνώμη μου γι' αυτό το σκύλο είναι η καλύτερη. Ήρεμα, τρυφερά ζώα που δε χρειάζονται πολλή άσκηση, είναι τρυφερά με τα παιδιά.
Παρ' όλα αυτά:
- Είναι σκύλος πολύ δυνατός
- Ζει έως 10 χρόνια το πολύ, κατά μέσο όρο.
Μιλούσα με γνωστή μου, χωρισμένη, που μένει σε διαμέρισμα γύρω στα 100 τετραγωνικά με τη μητέρα της και 2 παιδιά, κορίτσια, ηλικίας 7 και 4ων μόλις ετών. Ο λόγος που η συγκεκριμένη θέλει Αγίου Βερνάρδου (κουτάβι οπωσδήποτε) είναι απλός: Είχε έναν η οικογένειά της όταν ήταν μικρή και "τα αγαπάει". Επίσης, παρά το μέγεθός του θεωρεί ότι θα μπορεί να του παρέχει ό,τι χρειάζεται όπως μία βόλτα, μία φορά την ημέρα.
Δεν της είπα ξεκάθαρα τη γνώμη μου διότι: Αν ο σκύλος δεν έχει τον τυπικό χαρακτήρα, δεν βρει δηλαδή τελικά κουτάβι από καλό εκτροφείο, δε θα είναι ό,τι καλύτερο με τόση δύναμη, για μια γυναίκα με τόσο μικρά παιδιά.
Το διαμέρισμα είναι ένα θέμα... αν και πιστεύω το τελευταίο που θα πρέπει να την απασχολήσει.
Επίσης - και επανέρχομαι στο προσδόκιμο ζωής - ο σκύλος αυτός θα "φύγει" λογικά όταν τα παιδιά θα είναι σε δύσκολη ηλικία. Δε μπορούσα να μην το σκεφτώ κι αυτό.
Το πιο σημαντικό για μένα: Τα παιδιά είναι πολύ μικρά και ο σκύλος πολύ μεγάλος. Επάνω στο παιχνίδι, ειδικά όσο καιρό ο σκύλος θα είναι κουτάβι, μπορεί να συμβούν ατυχήματα έστω και αν γίνεται πάντα υπό επίβλεψη.
Έκανα κάτι νύξεις για μικρόσωμα ή μεσαίου μεγέθους σκυλιά και πήρα την απάντηση: "Αν έχεις ζήσει με Αγίου Βερνάρδου δεν θέλεις τίποτε άλλο".
Το θέμα είναι μάλλον προαποφασισμένο. Πώς το βλέπετε όμως? Γιατί, κατά βάθος, θεωρώ ότι αυτή η οικογένεια θα έχει προβλήματα κι ότι ίσως βρεθεί κανένα παιδί σε νοσοκομείο ή το σκυλί στο δρόμο :-|
Παρ' όλα αυτά:
- Είναι σκύλος πολύ δυνατός
- Ζει έως 10 χρόνια το πολύ, κατά μέσο όρο.
Μιλούσα με γνωστή μου, χωρισμένη, που μένει σε διαμέρισμα γύρω στα 100 τετραγωνικά με τη μητέρα της και 2 παιδιά, κορίτσια, ηλικίας 7 και 4ων μόλις ετών. Ο λόγος που η συγκεκριμένη θέλει Αγίου Βερνάρδου (κουτάβι οπωσδήποτε) είναι απλός: Είχε έναν η οικογένειά της όταν ήταν μικρή και "τα αγαπάει". Επίσης, παρά το μέγεθός του θεωρεί ότι θα μπορεί να του παρέχει ό,τι χρειάζεται όπως μία βόλτα, μία φορά την ημέρα.
Δεν της είπα ξεκάθαρα τη γνώμη μου διότι: Αν ο σκύλος δεν έχει τον τυπικό χαρακτήρα, δεν βρει δηλαδή τελικά κουτάβι από καλό εκτροφείο, δε θα είναι ό,τι καλύτερο με τόση δύναμη, για μια γυναίκα με τόσο μικρά παιδιά.
Το διαμέρισμα είναι ένα θέμα... αν και πιστεύω το τελευταίο που θα πρέπει να την απασχολήσει.
Επίσης - και επανέρχομαι στο προσδόκιμο ζωής - ο σκύλος αυτός θα "φύγει" λογικά όταν τα παιδιά θα είναι σε δύσκολη ηλικία. Δε μπορούσα να μην το σκεφτώ κι αυτό.
Το πιο σημαντικό για μένα: Τα παιδιά είναι πολύ μικρά και ο σκύλος πολύ μεγάλος. Επάνω στο παιχνίδι, ειδικά όσο καιρό ο σκύλος θα είναι κουτάβι, μπορεί να συμβούν ατυχήματα έστω και αν γίνεται πάντα υπό επίβλεψη.
Έκανα κάτι νύξεις για μικρόσωμα ή μεσαίου μεγέθους σκυλιά και πήρα την απάντηση: "Αν έχεις ζήσει με Αγίου Βερνάρδου δεν θέλεις τίποτε άλλο".
Το θέμα είναι μάλλον προαποφασισμένο. Πώς το βλέπετε όμως? Γιατί, κατά βάθος, θεωρώ ότι αυτή η οικογένεια θα έχει προβλήματα κι ότι ίσως βρεθεί κανένα παιδί σε νοσοκομείο ή το σκυλί στο δρόμο :-|
