Και, πολύ απλά: “Συνηθίζοντας τη Μορφή του Θηρίου”...
Αρκετά παλιότερα, το μινκ και η αναπαραγωγή του (που προοριζόταν για την παραγωγή πανάκριβων γούνινων προϊόντων) ήταν αποκλειστικότητα της τότε Σοβετικής Ένωσης... η δε εξαγωγή ζώντων ζώων απαγορευόταν δια ροπάλου, ώστε η Σοβιετική Ένωση να διατηρεί το εξαγωγικό πλεονέκτημα...
Έτσι, 2 λαθρέμποροι κατορθώνουν να κλέψουν δύο νεαρά ζώα (αρσενικό και θηλυκό), με σκοπό να τα εξάγουν... και ο πιο “γενναίος” από αυτούς αναλαμβάνει να τα περάσει από τον έλεγχο του αεροδρομίου, προς την “ελευθερία”... τα βάζει, λοιπόν, στα απόκρυφά του, μέσα στο σώβρακό του και προχωράει προς τον έλεγχο... όντως, κατορθώνει και διατηρεί την ψυχραιμία του, μέχρι τέλους... αλλά, ακριβώς την τελευταία στιγμή, βγάζει κάτι ουρλιαχτά και αρχίζει να χτυπιέται κάτω, στο πάτωμα...
Οι υπεύθυνοι του κάνουν επανέλεγχο και βρίσκουν τα δύο νεαρά μινκ... έτσι, τον πλακώνουν στις γρήγορες, τον ανακρίνουν, καταδίδει και τον συνεργάτη του... τους μπουζουριάζουν και τους δύο, με συνοπτικές διαδικασίες...
Μέσα στο κελί, ο συνεργάτης του τον ρωτάει: “Ρε παιδί μου, τι έγινε και σε τσακώσανε, αφού τα πήγαινες τόσο καλά μέχρι το τέλος?”
Και ο φίλος μας του απαντάει: “Κοίτα να δεις... τα δύο μινκ, μάλλον νόμιζαν ότι τα μπαλάκια μου ήταν καρύδια και ότι ο κwλ@ς μου ήταν η φωλιά τους... εντάξει, λοιπόν, όταν άρχισαν να παίζουν με τα καρύδια και να τα δαγκώνουν, άντεξα, δεν έβγαλα άχνα... όταν άρχισαν να μπαινοβγαίνουν τρέχοντας στη φωλιά, το άντεξα κι αυτό, δεν έβγαλα άχνα... αλλά, ρε φίλε, όταν άρχισαν (με νύχια και με δόντια) να προσπαθούν να κρύψουν τα καρύδια μέσα στη φωλιά τους... έ, εκεί, ρε φίλε, δεν άντεξα!!!”...
Φίλοι μου,
Αφορμή (αλλά, όχι η αιτία) γι’ αυτό το κείμενο υπήρξαν οι τελευταίοι μήνες, που δεν πολυμπαίνω στο φόρουμ, μιάς και υπάρχει πολλή πίεση στη δουλειά... οπότε, μπαίνω ελάχιστα, διαβάζω διαγώνια λίγα θέματα που παρακολουθώ (γράφω και καμιά μαλακία, για να περνάει η ώρα – αλλά και για να δείχνω στην “κλίκα” και στην “ελίτ” ότι “εδώ είμαι, ακόμα ζω”) και ξαναβγαίνω αγχωμένος...
Όμως, που και που, (ανάλογα με τους τίτλους – πως τους ψυχανεμίζομαι ο π@ύστ@ς – ακόμα κι αν είναι καλά καλυμμένοι) μπαίνω και διαβάζω και κανένα καινούργιο θέμα, από καινούργιο μέλος... και, ναι, μπορώ να πω ότι πλέον “ζουν ανάμεσά μας”!!! Με διάφορες μεταλλαγές, με ποικιλία ιδιαίτερων – κατά περίπτωση – περιστάσεων, με διαφορετικούς “φερετζέδες”, με διαφορετική συσκευασία δώρου (και διαφορετική κορδέλλα)... σκόπιμα, ή άσκοπα... αλλά “εδώ”...
Δεν μιλάμε για (μαζικές) συμπτώσεις... μιλάμε για unbiased statistical correlation!!!
Και δεν άντεξα!!!
Οι περισσότεροι από αυτούς, διαβάζουν το dogforum “εδώ και χρόνια” και μας δίνουν συγχαρητήρια για την ποιότητα... και θερμές ευχαριστίες για τις “πολύτιμες” πληροφορίες που αποκόμισαν...
Δεν θα μπω κάν στο συλλογισμό του τύπου: “Μα, τι στο διάολο διάβαζαν, αν όχι τις επικές συζητήσεις για το πως αποκτάμε σκύλο... τι στο διάολο διάβαζαν, αν όχι τι σημαίνει ενδιαφέρομαι για το “σκύλο” (και, ΕΙΔΙΚΑ, για τη “σκύλα”, για να μην ξεχνιόμαστε!), σαν είδος...”
Θα παραμείνω, πολύ απλά, στις δικές μας αντιδράσεις (και στις δικές μου, πέρα και πάνω απ’ όλα!)... στις αντιδράσεις των μελών που αποτέλεσαν σταδιακά τον συνεκτικό ιστό του φόρουμ... στις αντιδράσεις των μελών που κατέθεσαν “για πάντα” (και εξακολουθούν να καταθέτουν) την ενημέρωση και την πολύτιμη πληροφορία πάνω στα θέματα εκτροφής, επιλογής, υγείας, χαρακτήρα, μορφολογίας...
Θα παραμείνω στην άμβλυνση των αντιδράσεών μας σε εξοργιστικές περιπτώσεις (και, κυρίως, “εναλλακτικές απόψεις” και “ναι μεν, αλλά”) που εμφανίζονται, πλέον ΜΑΖΙΚΑ και τείνουν να καταστούν “mainstream” στη θεματολογία του φόρουμ... είτε είναι troll, είτε σοβαρολογούν... περισσότερο σαν αυτοκριτική τα λέω αυτά, ιδίως τώρα που νιώθω ότι, ενδεχομένως, βρίσκομαι στη “ζώνη του λυκόφωτος”... κι εγώ... θα παραμείνω στην έμφυτη ευγένεια που μας διακρίνει τον τελευταίο (πολύ!!!) καιρό και μας επιβάλλει να λέμε: “βέβαια, διάβασε αυτό το link– αν θέλεις, βέβαια – και, κατά τα άλλα, να περάσετε μιά πολύχονη και ευτυχισμένη ζωή με το σκυλούνι σου”...
Όπως θυμούνται τα (πολύ) παλιά μέλη του φόρουμ, που “ζουν” ακόμα, σταδιακά άρχισαν να φεύγουν οι “σκληροί” εκτροφείς (και παρελκόμενα – “αυλικοί”)... οι εκπαιδευτές (που δεν έγραφαν συστηματικά, έτσι κι αλλιώς – τι να γράψουν εξάλλου?)... οι εκτροφείς και εκπαιδευτές της “μιάς βραδιάς” (που έμπαιναν για να μας απειλήσουν με μηνύσεις)... τα διάφορα σοβαρά μέλη που (μου το έχουν πει προσωπικά, ουκ ολίγοι) θεώρησαν ότι έχουμε γίνει πολύ “γούτσου-γούτσου”... και, μήπως είχαν δίκιο?
Φίλοι μου, νιώθω ότι συνηθίσαμε... νιώθω ότι έχουμε πάθει ανοσία τα λίγα τελευταία χρόνια, βλέποντας τη μορφή του θηρίου... (έχουμε "κοινωνικοποιηθεί", δηλαδή)...
Οπότε, ας “καταθέσω” (για μιά φορά ακόμα) την άποψή μου, καινούργιοι “φίλοι” μου, όποιον φερετζέ και αν φοράτε:
Όσο υπάρχουν στο δρόμο – βουνά – καταφύγια δεκάδες χιλιάδες σκυλιά... ΜΟΝΟ υιοθεσίες τέτοιων σκυλιών, από τους περισσότερους από εσάς! Είτε θέλετε φύλακα, είτε θέλετε καναπεδάτο σκυλάκι, ΑΥΤΟΣ είναι ο τρόπος απόκτησης... μέχρι την αποχώρηση ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΑΔΕΣΠΟΤΟΥ από το δρόμο!
Τώρα, αν κάποιοι από εσάς είστε ΕΡΑΣΤΕΣ (με τον πιό αυστηρό ορισμό του όρου!) και αποζητάτε κάτι πολύ συγκεκριμένο... ή, απλά, η ματαιοδοξία σας υποβόσκει και δε σας αφήνει να κάνετε κάτι διαφορετικό (για την ώρα)... απευθυνθείτε σε κάποιον ΣΩΣΤΟ ΕΚΤΡΟΦΕΑ... που, ναι, μπορεί να σας εξαπατήσει – γελάσει – ρίξει (την 1η, 2η, 3η, 4η φορά)... και (που θα πάει?) θα μάθετε να επιλέγετε, τόσο εκτροφέα, όσο και γέννα, όσο και κουτάβι!
Όλοι οι υπόλοιποι... πισαυλίτες, πετσοπάδικα, παπυμιλλάδες, κουταβέμποροι, εισαγωγείς, "αδελφικοί φίλοι" που βάλανε τα σκυλιά να ζευγαρώσουν (με "χαρτιά", πάντα, οι γονείς!!!) κλπ., είναι κολαστήρια! Και οι ιδιοκτήτες τους είναι ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ! Εσείς δε, είστε “υποθάλπτοντες των εγκληματιών”... είστε οι “ηθικοί αυτουργοί” των πράξεών τους!
Ειδικά, αν έχετε παρακολουθήσει το φόρουμ εδώ και πολύ καιρό!!!
Υ.Γ.1. Εξαιρώ από τις παρόμοιες συζητήσεις (όπως έχω κάνει πάντα, τα τελευταία 6 χρόνια – που είμαι μέλος του φόρουμ) τους κτηνοτρόφους... οι οποίοι (περί δικαίων ή αδίκων) εξαρτώνται από τα σκυλιά τους... και είναι άλλα κόλπα... χωρίς, όμως, να τους δίνω “συγχωροχάρτι”...
Υ.Γ.2. Και, ναι... κι εγώ απόκτησα το πρώτο μου σκυλάκι (όταν ήμουν 27 χρονών) από ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ... από κτηνίατρο, κολλητό ενός “φίλου κι αδεΡφού”... και όταν έφυγε (από τύφο, σε 3-4 μέρες) αποφάσισα να μην ξαναπάρω σκυλάκι... και, μετά από 20 χρόνια, μου άλλαξε την απόφαση ένα κουταβάκι 30 ημερών, που βρέθηκε στα χιόνια, έξω από το σχολείο της μικρής μας κόρης...
Αρκετά παλιότερα, το μινκ και η αναπαραγωγή του (που προοριζόταν για την παραγωγή πανάκριβων γούνινων προϊόντων) ήταν αποκλειστικότητα της τότε Σοβετικής Ένωσης... η δε εξαγωγή ζώντων ζώων απαγορευόταν δια ροπάλου, ώστε η Σοβιετική Ένωση να διατηρεί το εξαγωγικό πλεονέκτημα...
Έτσι, 2 λαθρέμποροι κατορθώνουν να κλέψουν δύο νεαρά ζώα (αρσενικό και θηλυκό), με σκοπό να τα εξάγουν... και ο πιο “γενναίος” από αυτούς αναλαμβάνει να τα περάσει από τον έλεγχο του αεροδρομίου, προς την “ελευθερία”... τα βάζει, λοιπόν, στα απόκρυφά του, μέσα στο σώβρακό του και προχωράει προς τον έλεγχο... όντως, κατορθώνει και διατηρεί την ψυχραιμία του, μέχρι τέλους... αλλά, ακριβώς την τελευταία στιγμή, βγάζει κάτι ουρλιαχτά και αρχίζει να χτυπιέται κάτω, στο πάτωμα...
Οι υπεύθυνοι του κάνουν επανέλεγχο και βρίσκουν τα δύο νεαρά μινκ... έτσι, τον πλακώνουν στις γρήγορες, τον ανακρίνουν, καταδίδει και τον συνεργάτη του... τους μπουζουριάζουν και τους δύο, με συνοπτικές διαδικασίες...
Μέσα στο κελί, ο συνεργάτης του τον ρωτάει: “Ρε παιδί μου, τι έγινε και σε τσακώσανε, αφού τα πήγαινες τόσο καλά μέχρι το τέλος?”
Και ο φίλος μας του απαντάει: “Κοίτα να δεις... τα δύο μινκ, μάλλον νόμιζαν ότι τα μπαλάκια μου ήταν καρύδια και ότι ο κwλ@ς μου ήταν η φωλιά τους... εντάξει, λοιπόν, όταν άρχισαν να παίζουν με τα καρύδια και να τα δαγκώνουν, άντεξα, δεν έβγαλα άχνα... όταν άρχισαν να μπαινοβγαίνουν τρέχοντας στη φωλιά, το άντεξα κι αυτό, δεν έβγαλα άχνα... αλλά, ρε φίλε, όταν άρχισαν (με νύχια και με δόντια) να προσπαθούν να κρύψουν τα καρύδια μέσα στη φωλιά τους... έ, εκεί, ρε φίλε, δεν άντεξα!!!”...
Φίλοι μου,
Αφορμή (αλλά, όχι η αιτία) γι’ αυτό το κείμενο υπήρξαν οι τελευταίοι μήνες, που δεν πολυμπαίνω στο φόρουμ, μιάς και υπάρχει πολλή πίεση στη δουλειά... οπότε, μπαίνω ελάχιστα, διαβάζω διαγώνια λίγα θέματα που παρακολουθώ (γράφω και καμιά μαλακία, για να περνάει η ώρα – αλλά και για να δείχνω στην “κλίκα” και στην “ελίτ” ότι “εδώ είμαι, ακόμα ζω”) και ξαναβγαίνω αγχωμένος...
Όμως, που και που, (ανάλογα με τους τίτλους – πως τους ψυχανεμίζομαι ο π@ύστ@ς – ακόμα κι αν είναι καλά καλυμμένοι) μπαίνω και διαβάζω και κανένα καινούργιο θέμα, από καινούργιο μέλος... και, ναι, μπορώ να πω ότι πλέον “ζουν ανάμεσά μας”!!! Με διάφορες μεταλλαγές, με ποικιλία ιδιαίτερων – κατά περίπτωση – περιστάσεων, με διαφορετικούς “φερετζέδες”, με διαφορετική συσκευασία δώρου (και διαφορετική κορδέλλα)... σκόπιμα, ή άσκοπα... αλλά “εδώ”...
Δεν μιλάμε για (μαζικές) συμπτώσεις... μιλάμε για unbiased statistical correlation!!!
Και δεν άντεξα!!!
Οι περισσότεροι από αυτούς, διαβάζουν το dogforum “εδώ και χρόνια” και μας δίνουν συγχαρητήρια για την ποιότητα... και θερμές ευχαριστίες για τις “πολύτιμες” πληροφορίες που αποκόμισαν...
Δεν θα μπω κάν στο συλλογισμό του τύπου: “Μα, τι στο διάολο διάβαζαν, αν όχι τις επικές συζητήσεις για το πως αποκτάμε σκύλο... τι στο διάολο διάβαζαν, αν όχι τι σημαίνει ενδιαφέρομαι για το “σκύλο” (και, ΕΙΔΙΚΑ, για τη “σκύλα”, για να μην ξεχνιόμαστε!), σαν είδος...”
Θα παραμείνω, πολύ απλά, στις δικές μας αντιδράσεις (και στις δικές μου, πέρα και πάνω απ’ όλα!)... στις αντιδράσεις των μελών που αποτέλεσαν σταδιακά τον συνεκτικό ιστό του φόρουμ... στις αντιδράσεις των μελών που κατέθεσαν “για πάντα” (και εξακολουθούν να καταθέτουν) την ενημέρωση και την πολύτιμη πληροφορία πάνω στα θέματα εκτροφής, επιλογής, υγείας, χαρακτήρα, μορφολογίας...
Θα παραμείνω στην άμβλυνση των αντιδράσεών μας σε εξοργιστικές περιπτώσεις (και, κυρίως, “εναλλακτικές απόψεις” και “ναι μεν, αλλά”) που εμφανίζονται, πλέον ΜΑΖΙΚΑ και τείνουν να καταστούν “mainstream” στη θεματολογία του φόρουμ... είτε είναι troll, είτε σοβαρολογούν... περισσότερο σαν αυτοκριτική τα λέω αυτά, ιδίως τώρα που νιώθω ότι, ενδεχομένως, βρίσκομαι στη “ζώνη του λυκόφωτος”... κι εγώ... θα παραμείνω στην έμφυτη ευγένεια που μας διακρίνει τον τελευταίο (πολύ!!!) καιρό και μας επιβάλλει να λέμε: “βέβαια, διάβασε αυτό το link– αν θέλεις, βέβαια – και, κατά τα άλλα, να περάσετε μιά πολύχονη και ευτυχισμένη ζωή με το σκυλούνι σου”...
Όπως θυμούνται τα (πολύ) παλιά μέλη του φόρουμ, που “ζουν” ακόμα, σταδιακά άρχισαν να φεύγουν οι “σκληροί” εκτροφείς (και παρελκόμενα – “αυλικοί”)... οι εκπαιδευτές (που δεν έγραφαν συστηματικά, έτσι κι αλλιώς – τι να γράψουν εξάλλου?)... οι εκτροφείς και εκπαιδευτές της “μιάς βραδιάς” (που έμπαιναν για να μας απειλήσουν με μηνύσεις)... τα διάφορα σοβαρά μέλη που (μου το έχουν πει προσωπικά, ουκ ολίγοι) θεώρησαν ότι έχουμε γίνει πολύ “γούτσου-γούτσου”... και, μήπως είχαν δίκιο?
Φίλοι μου, νιώθω ότι συνηθίσαμε... νιώθω ότι έχουμε πάθει ανοσία τα λίγα τελευταία χρόνια, βλέποντας τη μορφή του θηρίου... (έχουμε "κοινωνικοποιηθεί", δηλαδή)...
Οπότε, ας “καταθέσω” (για μιά φορά ακόμα) την άποψή μου, καινούργιοι “φίλοι” μου, όποιον φερετζέ και αν φοράτε:
Όσο υπάρχουν στο δρόμο – βουνά – καταφύγια δεκάδες χιλιάδες σκυλιά... ΜΟΝΟ υιοθεσίες τέτοιων σκυλιών, από τους περισσότερους από εσάς! Είτε θέλετε φύλακα, είτε θέλετε καναπεδάτο σκυλάκι, ΑΥΤΟΣ είναι ο τρόπος απόκτησης... μέχρι την αποχώρηση ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΑΔΕΣΠΟΤΟΥ από το δρόμο!
Τώρα, αν κάποιοι από εσάς είστε ΕΡΑΣΤΕΣ (με τον πιό αυστηρό ορισμό του όρου!) και αποζητάτε κάτι πολύ συγκεκριμένο... ή, απλά, η ματαιοδοξία σας υποβόσκει και δε σας αφήνει να κάνετε κάτι διαφορετικό (για την ώρα)... απευθυνθείτε σε κάποιον ΣΩΣΤΟ ΕΚΤΡΟΦΕΑ... που, ναι, μπορεί να σας εξαπατήσει – γελάσει – ρίξει (την 1η, 2η, 3η, 4η φορά)... και (που θα πάει?) θα μάθετε να επιλέγετε, τόσο εκτροφέα, όσο και γέννα, όσο και κουτάβι!
Όλοι οι υπόλοιποι... πισαυλίτες, πετσοπάδικα, παπυμιλλάδες, κουταβέμποροι, εισαγωγείς, "αδελφικοί φίλοι" που βάλανε τα σκυλιά να ζευγαρώσουν (με "χαρτιά", πάντα, οι γονείς!!!) κλπ., είναι κολαστήρια! Και οι ιδιοκτήτες τους είναι ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ! Εσείς δε, είστε “υποθάλπτοντες των εγκληματιών”... είστε οι “ηθικοί αυτουργοί” των πράξεών τους!
Ειδικά, αν έχετε παρακολουθήσει το φόρουμ εδώ και πολύ καιρό!!!
Υ.Γ.1. Εξαιρώ από τις παρόμοιες συζητήσεις (όπως έχω κάνει πάντα, τα τελευταία 6 χρόνια – που είμαι μέλος του φόρουμ) τους κτηνοτρόφους... οι οποίοι (περί δικαίων ή αδίκων) εξαρτώνται από τα σκυλιά τους... και είναι άλλα κόλπα... χωρίς, όμως, να τους δίνω “συγχωροχάρτι”...
Υ.Γ.2. Και, ναι... κι εγώ απόκτησα το πρώτο μου σκυλάκι (όταν ήμουν 27 χρονών) από ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ... από κτηνίατρο, κολλητό ενός “φίλου κι αδεΡφού”... και όταν έφυγε (από τύφο, σε 3-4 μέρες) αποφάσισα να μην ξαναπάρω σκυλάκι... και, μετά από 20 χρόνια, μου άλλαξε την απόφαση ένα κουταβάκι 30 ημερών, που βρέθηκε στα χιόνια, έξω από το σχολείο της μικρής μας κόρης...
Last edited: