Εσενα δηλαδή όταν λες πονάει πως το εξωτερικευει;
Εμένα γενικά δυστυχώς όταν πονάει δεν το δείχνει εύκολα, για να το δείξει πρέπει να φτάσει σε πολύ μεγάλο πόνο κ πάλι πρέπει να τον έχεις μάθει για να καταλάβεις ότι είναι πόνος κ όχι κάτι άλλο.
Π.χ. δεν έχει κλάψει/κλαψουρίσει ποτέ από πόνο. Ούτε στην πιο ακραία κρίση πόνου του που ήταν τόσο άσχημη που νόμιζα ότι δε μπορεί, θα φαγε φόλα κ δεν το πήρα πρέφα - τόσο που τελικά του έκανα ατροπίνη. Αλλά αυτή ήταν μάλλον συνδυασμός πραγμάτων κ ήταν τόσο ακραία, όχι μόνο απ' τις κύστες, οπότε δεν την περιγράφω.
Γενικά, σίγουρα όταν ο πόνος χτυπάει έντερο, λαχανιάζει. Αυτό το κάνει κ σε φάσεις με λιγότερη ενόχληση στο έντερο, χωρίς να πονάει τραγικά. Σε άλλες περιπτώσεις πόνου, πάλι θα λαχανιάσει, αλλά μέχρι να φτάσει ως εκεί, έχει ήδη κ άλλα συμπτώματα.
Τότε που είχε τις μεγάλες κύστες στον προστάτη έκανε 3 κρίσεις πόνου που τον πήγα στα "επείγοντα". Η πρώτη ήταν αυτή που ανέφερα πριν. Στις άλλες 2 που δεν υπήρχε πια συνδυαστικός παράγοντας, ήταν δλδ καθαρά από τις κύστες που τον χτυπούσαν στο έντερο, λαχανιαζε πολύ έντονα, ήταν ανήσυχος αλλά πεσμένος κινητικά, κ είχε ρίγος. Ενδιάμεσα από αυτές τις κρίσεις κ για μήνες, περπατούσε περιέργως αργά στη βόλτα, λαχανιαζε έντονα σχεδόν όλη μέρα, κ πιο πολύ όταν άρχιζε το έντερο να κινείται (πχ μετά το φαΐ, ή καμιά ώρα- δυο μετά) κ γενικά ήταν κάπως πεσμένος από διάθεση. Όλο αυτό ήταν σίγουρα από τις κύστες γιατί ήταν έτσι για 9-10 μήνες περίπου, κ μόλις του τράβηξαν το υγρό απ' τις κύστες, πετούσε. Μέχρι τότε νόμιζαν ότι πονούσε για άλλο λόγο κ τον μπουκωσαν στα τραμαλ με μηδαμινό αποτέλεσμα.
Τώρα που θεωρώ τον πονάει περισσότερο η κύστη κ τον χτυπάει λιγότερο στο έντερο, όταν συμβαίνει, είναι κ πάλι πεσμένος, λαχανιάζει πάλι, αλλά αυτό συμβαίνει πιο κοντά στην ώρα που του ρχεται κατούρημα ή κακά (πριν, μόνο για λίγες ώρες αφού είχε ξαλαφρώσει από κακά ΔΕΝ λαχανιαζε), αλλά κυρίως τα συμπτώματα συγκεντρώνονται πίσω στα πόδια κ πέριξ. Δλδ όταν του τα σκάει άσχημα η ουρολοίμωξη, έχει θέμα με το να σηκώνεται, να κάθεται, κ το περπάτημα του γίνεται όλο κ πιο αργό - μέχρι που μια μέρα δε μπορούσε καθόλου να σηκωθεί/κάτσει μόνος του, μισοπαραλυμένος. Επίσης τρέμουν έντονα τα πόδια του. Δεν είναι αρθριτικά, όταν παίρνει αντιβίωση κ πέφτει η φλεγμονή στην κύστη, του περνάνε σχεδόν όλα αυτά (εντάξει πλέον είναι κ 13 κ πολύ ταλαιπωρημένος, τα πόδια δεν είναι κ σε τέλεια κατάσταση, αλλά η διαφορά είναι μέρα με τη νύχτα).
Ένα άλλο σύμπτωμα που μπορεί να είναι πόνου (αλλά μπορεί να ναι κ από μια κυστιτιδα, κ από πολλά άλλα όμως), είναι να πίνει εμφανώς περισσότερο νερό από ότι συνήθως (για τα στανταρ της εποχής, πχ οκ το καλοκαίρι θα πίνει γενικά περισσότερο, το συγκρίνεις με το αντίστοιχο προηγούμενων καλοκαιριών).
Μετά από αυτά που έχω διαβάσει και εγώ νομίζω οτι όσα σκυλάκια είχαν καρκίνο του προστάτη ήταν στειρωμένα.Βεβαια μπορεί να είναι και τυχαίο.
Υπάρχουν έρευνες που υποστηρίζουν ότι η στείρωση είναι risk factor για να δημιουργήσει προστατικό καρκίνο (κ κάποιες κ για άλλες νεοπλασίες), κάποιες υποστηρίζουν μέχρι κ 4 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα απ' τα αστείρωτα. Κ άλλες λένε ότι δεν υπάρχουν αρκετά δεδομένα, κυρίως γιατί δε δηλώνεται πάντα το καθεστώς στείρωσης/μη στείρωσης για να βγάλεις ασφαλή στατιστικά.