Εκπαιδεύοντας τη Μούση: Φως στο τούνελ!

[Moussie]

Καλησπέρα σε όλους,

Νομίζω έχω να γράψω κανένα δίμηνο, μέσα στο οποίο μας βρήκαν πολλά με την μικρή -καλά και άσχημα, αλλά όλα αντιμετωπίσιμα.

Όπως μπορεί να θυμάστε η Μούση είναι ένα αρκετά φωνητικό μίνι σνάουτσερ που λατρεύει τους ανθρώπους και φοβάται ό,τι άλλο κινείται - ή και όχι!

Η 1η μας εκπαιδευτική προσπάθεια έληξε άδοξα στα 6 μαθήματα, αφού συνειδητοποίησα ότι δεν υπήρχε πρόοδος και ο εν λόγω εκπαιδευτής εφάρμοζε την ίδια μέθοδο σε όλα - ΜΑ ΟΛΑ - τα σκυλιά που τον επισκέπτονταν.

Κάνοντας αλλαγή από balanced training σε καθαρά θετική, καταλήξαμε σε 2 παιδιά κατά τα άλλα συμπαθέστατα που όμως οι οδηγίες τους έκαναν τη Μουση να χειροτερέψει κι εμάς να τρελαθούμε. Μερικές από αυτές ήταν να μην της λέμε ποτέ όχι και μη (αφού η θετική εκπαιδευση δεν έχει καμία διόρθωση - ούτε καν λεκτική) και να απομονώσουμε ό,τι τη φοβίζει κι άρα πχ αν γαυγίζει άπειρα στο σπίτι είτε βλέποντας από το παράθυρο είτε ακούγοντας κάτι, να έχω κλειστά παράθυρα και παντζούρια, ζώντας λίγο καταστάσεις Κωσταλέξι.

Μέσα σε αυτό το διάστημα επικοινώνησε ένα μέλος μαζί μου προτείνοντας μου έναν εκπαιδευτή, με τον οποίο αφού συζήτησα και μου πρότεινε να την αφήσω σε αυτόν 2,3 ή και 4 μήνες αποφάσισα ότι θα ήθελα να δω άλλες εναλλακτικές αφού η σκέψη να πρέπει να εμπιστευτώ κάποιον 100% χωρίς να γνωρίζω τις μεθόδους του δεν μου ακουγόταν τόσο ελκυστική.

Στο δια ταύτα χάρη σε μία τυχαία συζήτηση με έναν φίλο γνώρισα έναν εκπαιδευτή που είναι στον χώρο 35 χρόνια (αρκετά περισσότερα από το μ.ο. των εκπαιδευτών σκύλων στην Ελλάδα). Ο άνθρωπος δούλεψε 20 χρόνια Αμερική και εκπαιδεύει σκυλιά αστυνομίας σε Καναδά, Μαϊάμι, Γερμανία κτλ μέχρι και σήμερα. Και λέω, γιατί όχι; Ας κάνουμε ένα ραντεβού.

Η Μούση λοιπόν που μέχρι τότε στους 8 μήνες ζωής της δεν ανεχόταν να βρίσκεται σε απόσταση 20 μέτρων από άλλο σκύλο και πάθαινε παράκρουση γαυγίζοντας, τραβώντας και κάνοντας τον απόλυτο bully, σε 15λ έπαιζε με το Γερμανικό ποιμενικό του. Είδαμε στοιχεία που δεν είχαμε δει σε εκείνη.

Ότι είναι γενικά ευγενική με τους άλλους σκύλους, απλά δεν έχει ιδέα πως να το κάνει και για αυτό κι εκδηλώνει αυτή τη συμπεριφορά. Δεν είναι επιθετική (όπως μας έλεγε ο 1ος εκπαιδευτής). Είναι λίγο άγαρμπη, φωνακλού και τσαούσα χαχα.

Σιγά σιγά την φέρνουμε κοντά με άλλα σκυλάκια. Το γαυγισμα είναι ένας τρόπος που έχει εδραιωθεί ως επικοινωνία (το κάνει για πολλά πρα΄γματα) και σιγά σιγά μειώνεται. Στο σπίτι είναι άλλο σκυλί πλέον. Φυσικά θα γαυγίσει, θα κάνει τα woof της σε διάφορους ήχους κτλ. αλλά πολύ ελεγχόμενα.

Πλέον είναι αρκετά υπάκουη κι έχουμε μία ωραία καθημερινότητα. Μπορώ να κάνω τις δουλείες μου κι αυτή να είναι στη "θέση" της, ξέρει τι "πρέπει" να κάνει σε διάφορες φάσεις της ημέρας. Βγαίνουμε στο μπαλκόνι μαζί χωρίς να ξεσηκώνει τη γειτονιά με τις φωνές της. Μαθαίνει, την μαθαίνουμε, μας μαθαίνει.

Στο σπίτι είναι γενικά πολύ καλή αν εξαιρέσεις ότι έχω εξαφανίσει ό,τι έχει κρόσσι καθώς αποδείχτηκαν τα αγαπημένα της "μασητικά".

Φυσικά εξακολουθεί να επιβεβαιώνει την αρχική μου σκέψη ότι δεν είναι ένα κλασικό αγαπησιάρικο lap dog. Θέλει τον χώρο της,θέλει να παίζετε αλλά δεν τρελαίνεται να τρίβόμαστε και να χαιδεύομαστε όλη μέρα κι αυτό είναι οκ. Οποτε απλά απολαμβάνω να τη βλέπω να έρχεται για χάδια όποτε εκείνη θέλει.

Ξεκινήσαμε να την παίρνουμε μαζί μας για καφέ και είναι πολύ καλή σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό - εκτός κι αν υπάρχουν μικρά παιδάκια που -ειδικά- τρέχουν. Γενικά με όποιον/ό,τι τρέχει παθαίνει ένα κάτι. Ίσως συνδέεται και με τη φυλή της, ποιος ξέρει; Εκπαιδευόμαστε και σε αυτό.

Τέλος, με την τουαλέτα αισθάνομαι ότι είμαστε σε πολύ καλό δρόμο καθώς έχει να κάνει κάτι μέσα στο σπίτι από 6 μηνών. Βέβαια κι εγώ δεν την αφήνω να κρατηθεί πάνω από 6-8 ώρες. Φροντίζω να την βγάζω 3-4 φορές την ημέρα καθημερινά.

Το πρωί θα ήθελα να αντέχει να κοιμάται και να κρατιέται περισσότερο γιατί παρόλο που την βγάζουμε για ένα γρήγορο αργά το βράδυ (τύπου 11μμ-12πμ) θα ξυπνήσει 8-8.30πμ, σπάνια θα μας αφήσει μέχρι 9 ή 9 παρα το πρωί.

Είναι νορμάλ πιστεύετε αυτό; Γιατί πολύ γνωστοί μου μου λένε πως απλά σηκώνοντας ό,τι ωρα θέλουν αν δεν δουλεύουν και το σκυλί περιμένει. Ισως έχει να κάνει με την ηλικία;


ΥΓ. Πάρτε και λίγο από την αξιολάτρευτη μουσούδα της-που είναι στην ουσία ένα before + after του grooming χαχα

 

[Yorkaddict]

Δεν είναι επιθετική (όπως μας έλεγε ο 1ος εκπαιδευτής). Είναι λίγο άγαρμπη, φωνακλού και τσαούσα χαχα.

Έχω παρατηρήσει πως κάποια σκυλιά εξιτάρονται στην θέα άλλου σκύλου, όχι επειδή είναι βλαμμένα ή επιθετικά, αλλά από την λαχτάρα τους να πάνε κοντά του.
Και όταν αυτό γίνει, είναι όλα μέλι γάλα σαν να μην έχει προηγηθεί τίποτα.
Βέβαια το ζητούμενο είναι πως θα ερμηνεύσει ο άλλος σκύλος αυτόν τον χαμό και πως θα αντιδράσει όταν βρεθούνε μούρη με μούρη.
Υποψιάζομαι δε πως εμείς οι ίδιοι το κάνουμε χειρότερο, αποτρέποντας στον σεληνιασμένο σκύλο μας να πάει σε άλλον σκύλο εξιτάροντάς τον ακόμα περισσότερο.
Ενας φαύλος κύκλος δλδ.

Η Μούση λοιπόν που μέχρι τότε στους 8 μήνες ζωής της δεν ανεχόταν να βρίσκεται σε απόσταση 20 μέτρων από άλλο σκύλο και πάθαινε παράκρουση γαυγίζοντας, τραβώντας και κάνοντας τον απόλυτο bully, σε 15λ έπαιζε με το Γερμανικό ποιμενικό του. Είδαμε στοιχεία που δεν είχαμε δει σε εκείνη.

Ποιό τρόπο χρησιμοποίησε ο συγκεκριμένος εκπαιδευτής για να την κουμαντάρει;

μην της λέμε ποτέ όχι και μη (αφού η θετική εκπαιδευση δεν έχει καμία διόρθωση - ούτε καν λεκτική)

Το ΜΗ είναι μια απο τις πιο χρήσιμες εντολές και δεν είναι διόρθωση. Είναι απλά μια εντολή.
Εκτος αν εννοούσαν τα γνωστά ΜΗ ανευ ουσίας χωρίς πριν να το έχει διδαχθεί ο σκύλος.
Δεν ήξερα πως στην θετικη δεν έχει διόρθωση. Περίεργο.

 

[Moussie]

Έχω παρατηρήσει πως κάποια σκυλιά εξιτάρονται στην θέα άλλου σκύλου, όχι επειδή είναι βλαμμένα ή επιθετικά, αλλά από την λαχτάρα τους να πάνε κοντά του.
Και όταν αυτό γίνει, είναι όλα μέλι γάλα σαν να μην έχει προηγηθεί τίποτα.
Βέβαια το ζητούμενο είναι πως θα ερμηνεύσει ο άλλος σκύλος αυτόν τον χαμό και πως θα αντιδράσει όταν βρεθούνε μούρη με μούρη.
Υποψιάζομαι δε πως εμείς οι ίδιοι το κάνουμε χειρότερο, αποτρέποντας στον σεληνιασμένο σκύλο μας να πάει σε άλλον σκύλο εξιτάροντάς τον ακόμα περισσότερο.
Ενας φαύλος κύκλος δλδ.




Ποιό τρόπο χρησιμοποίησε ο συγκεκριμένος εκπαιδευτής για να την κουμαντάρει;



Το ΜΗ είναι μια απο τις πιο χρήσιμες εντολές και δεν είναι διόρθωση. Είναι απλά μια εντολή.
Εκτος αν εννοούσαν τα γνωστά ΜΗ ανευ ουσίας χωρίς πριν να το έχει διδαχθεί ο σκύλος.
Δεν ήξερα πως στην θετικη δεν έχει διόρθωση. Περίεργο.

Σε σχέση με το γαυγισμα στη θέα σκύλου κι αφού πλέον όταν επιβεβαιώνει ο άνθρωπος που κρατάει το άλλο σκυλί ότι είναι φιλικό την αφήνω να πλησιάσει βλέπω ότι θέλει λίγο χρόνο να σταματήσει να γαυγιζει. Όταν είναι στο λουρί. Ελεύθερη αν είναι δεν γαυγιζει. Πλησιάζει, μυρίζει, αν νιώθει άνετα θα ασχοληθεί αλλιώς αλλάζει κατεύθυνση και κάνει κάτι άλλο.

Αυτό που έχω δει είναι ότι είναι αρκετά κυριαρχική αν το άλλο σκυλί είναι πιο υποτακτικό. Πχ σε μια βόλτα ενώ δεν γαυγιζε σε ένα άλλο σκυλάκι, αυτό ξάπλωσε και η δικιά μου την καβάλησε κανονικά.

Το γαυγισμα συνεχίζει να είναι έντονο αν το άλλο σκυλί δεν της δίνει σημασία και πχ γυρίσει την πλάτη του. Δεν ξέρω αν είναι γαυγισμα προσοχής.

Όσον αφορά τον εκπαιδευτή χρησιμοποίεί διόρθωση κι επιβράβευση.

Σε σχέση τώρα να την θετική εκπαίδευση, δεν είχα ιδέα ότι το μη ή το όχι (που ξέρει η δικιά μας από πολύ μικρή) είναι διορθώση κι άρα δεν χρησιμοποιούνται. Εκείνες οι εβδομάδες που ακολουθούσαμε το "δεν διορθώνετε τίποτα αλλά κατευθύνεται την προσοχή του σκύλου άλλου" η Μούση ήταν εξάλλη. Εξάλλη!

Άσε που επειδή τα είχα όλα κλειστά δεν μπορούσε να ανεχτεί καθόλου θορύβους και είχε φρικαρει.

Τώρα σχετικά με αυτό που έγραψες ότι δημιουργούμε κι εμείς με τη συμπεριφορά μας φαύλο κύκλο έχεις απόλυτο δίκιο.
Για μήνες απέφευγα σκυλιά κ δεν είχε έρθει ποτέ σε επαφή με κάποιον. Η μοναδική της"κοινωνικοποίηση" ήταν με ένα Μαλινουά του πρώτου εκπαιδευτή που το είχε στήσει στο ένα μέτρο απέναντι της, το έβαζε να κάνει διάφορα κι όποτε γαυγιζε η δικιά μου της τραβούσε διορθώσεις με τον πνιχτη.

Ο τελευταίος εκπαιδευτής αφιέρωσε τουλάχιστον 2-3 μαθήματα στα οποία η Μούση έπαιζε πολύ με το γερμανικό ποιμενικό.

Θέλουμε δουλίτσα ακόμη αλλά τουλάχιστον βλέπω λίγο φως. Πρόοδο και βελτίωση.
Τον Αύγουστο θα την πάρουμε μαζί μας και στις διακοπές στο Πήλιο. Τουλάχιστον στο αυτοκίνητο είναι αγγελούδι. Ρίχνει τους καλύτερους υπνους μέσα στην τσάντα της χαχα

 

[mareco]

Μπράβο σας, για την πρόοδο!
Θα σου έλεγα να μας πεις τον εκπαιδευτή με τον οποίο είδες τελικά τόση διαφορά, για να βοηθηθούν κι άλλοι. Και να μας φύγει και η περιέργεια
Ελπίζω βέβαια να έχει διάρκεια και εξέλιξη, αυτή η βελτίωση. Στο χέρι σας είναι.
Και να εκπαιδευτείτε να σηκώνεστε νωρίτερα το πρωί. Εχει δίκιο το κορίτσι. Ακου 9-9:30. Δεν είναι πρωί. Μεσημέρι είναι

Btw...κούκλα είναι! Και να ξέρεις, δεν το λέω εύκολα, γι' αυτά τα σχεδιάκια Και ωραίο grooming!

 

[Moussie]

Μπράβο σας, για την πρόοδο!
Θα σου έλεγα να μας πεις τον εκπαιδευτή με τον οποίο είδες τελικά τόση διαφορά, για να βοηθηθούν κι άλλοι. Και να μας φύγει και η περιέργεια
Ελπίζω βέβαια να έχει διάρκεια και εξέλιξη, αυτή η βελτίωση. Στο χέρι σας είναι.
Και να εκπαιδευτείτε να σηκώνεστε νωρίτερα το πρωί. Εχει δίκιο το κορίτσι. Ακου 9-9:30. Δεν είναι πρωί. Μεσημέρι είναι

Btw...κούκλα είναι! Και να ξέρεις, δεν το λέω εύκολα, γι' αυτά τα σχεδιάκια Και ωραίο grooming!

Εννοείται θα σας τον πω! Απλά όπως είπες θέλω να δω ότι έχουμε εξέλιξη και διάρκεια και θα αναφέρω το όνομα του κανονικότατα.
Είναι ιδιάζουσα προσωπικότητα ο τύπος αλλά αφού κάνει δουλειά δεν με νοιάζει

Υγ. @mareco τα σκ θέλω να ξυπνάω "μεσημέρι" ρε παιδί μου τι να κάνω κι αυτή έχει πολύ πρωινό ξυπνητήρι. Λέτε να αλλάξει ποτέ ή θα συνεχίσω για χρόνια το ξυπνα, βόλτα, γύρνα, καθάρισε και ξανά κοιμήσου;

Υγ 2. Είναι κουκλάκι όντως. Αυτό μπερδεύει τον κόσμο και λένε α,τι γλυκούλι κι έρχονται με τα σκυλάκια τους παρά και τότε γίνεται το σκυλί της Ροζ Μαρί! Πονηροφατσα από τις λίγες...

 

[Aliki V.]

Είναι τόσο ωραίο να βρίσκεις άνθρωπο να σε βοηθήσει!!! και τόσο ωραίο να βλέπεις το σκυλάκι σου να μεταμορφώνεται και να βελτιώνεται η δική του ζωή πρώτα απ όλα και κατά συνέπεια και η δική σου. Εύχομαι να συνεχίσετε ακόμα καλύτερα και περιμένουμε το όνομα του εκπαιδευτή!!!

 

[fg102]

Πως και δεν της έχετε λουράκι στο λαιμο και έχετε αλυσίδα?

 

[Moussie]

Έχει περάσει ένα δίμηνο πλέον κι είπα να μοιραστούμε τα νέα μας!

Ο Ιούλιος, συγκεκριμένα η εβδομάδα λίγο αφότου ανήρτησα την τελευταία μου απάντηση, ήταν καθοριστική για την μετέπειτα πορεία μας.

Η εκπαιδευτική μας εμπειρία δυστυχώς αποδείχθηκε αποτυχημένη και πολύ πιο βίαιη από ότι αντέχω/θέλω ή πιστεύω ότι βοηθά-τσάμπα χαίρομουν λίγο πιο πάνω.

Αποδείχθηκε ότι η Μούση όσο φορούσε τον παραδοσιακό πνιχτη-αλυσίδα είχε σταματήσει να γαυγιζει σε ανθρώπους ενώ "ανεχόταν" τη θέα σκύλων σε μια άλφα απόσταση. Το αποκορύφωμα ήταν όταν βγήκαμε τέλη Ιουλίου από τον χώρο του εκπαιδευτή στον οποίο την εξοικείωνε με άλλα σκυλιά κ τη δικιά του κ ξεκινήσαμε τις βόλτες στις οποίες είδε την παρα πολύ έντονη αντίδραση της σε σκύλο κ γάτα.

Η τεχνική του; Τη σηκωνε στον αέρα κ την κρεμούσε από το κολάρο μέχρι να πνίγει κ να σταματήσει. Την κατέβαζε. Αν ξεκινούσε πάλι το γαυγισμα αυτή, ξανά στον αέρα κ.ο.κ.

Σε μια βόλτα μάλιστα η Μούση έχασε τις αισθήσεις της σε μια τέτοια "διορθώση" για περίπου ένα λεπτό. Κάπου εκεί είπα τέλος.

Εκείνος την αποκαλούσε "top dog" γιατί είναι "πανέξυπνη", ανταποκρίνεται τελεία σε ότι της ζητήσεις. Μέχρι που απάντησα σε αυτό στο τελευταίο μας μάθημα, ότι ναι κι έμας αν μας απειλούσαν με πνιγμό θα καθόμασταν κλαρίνο.

Από τον Αύγουστο τα πράγματα έχουν ως εξής:

Φυσικά βγάζοντας τον πνιχτη η Μούση αισθάνθηκε την ελευθερία να εκφράσει τον φόβο και το αγχος της χωρίς περιορισμό. Παράλληλα της ήρθε κ ο πρώτος οίστρος και το vocalisation της πήγε στον Θεό κι εμείς στα κάγκελα. Μετά κι έξω από το σπίτι. Με ή χωρίς distractions που την ενεργοποιούν.

ΠΑΡΌΛΑ ΑΥΤΆ, αισθάνομαι ότι αλλάζοντας την οπτική που μου είχαν φορέσει οι πρώτοι δύο "balance trainers" περί επιβολής και σεβασμού κτλ. σε κατανόηση, εμπιστοσύνη, καλλιέργεια ασφαλείας και καθησύχασμο πλέον αντιλαμβάνομαι καλύτερα τον σκύλο μου και παίρνω καλύτερες αποφάσεις για αυτόν.


Η Μούση δεν είναι επιθετική. Έχει ΠΆΡΑ πολύ αγχος. Δεν γαυγιζει στο "τίποτα". Γαυγιζει σε ήχους που έχει συνδέσει αρνητικά ή γαυγιζει στον αέρα στη βόλτα της γιατί από εκείνο το σημείο μόλις είχε περάσει ένας σκύλος ή μια γάτα. Τον μύρισε, φοβάται ότι είναι κοντά, γαυγιζει προληπτικά.

Δεν χρειάζεται να "φτιάξω" τη συμπεριφορά της. Είναι ανάγκη όμως να αλλάξω την συναισθηματική της αντίδραση σε όλα αυτά τα ερεθίσματα. Αλλάζοντας αυτό, θα αλλάξει η αντίδραση της.

Δεν χρειάζεται να την μαλώνω κ να της φωνάζω όταν γαυγιζει σε ήχους που φοβάται. Μπορώ να της δείχνω ότι αναγνωρίζω κι εγώ τον ήχο, ότι είναι οκ και να την καθησυχάζω με ένα χάδι για παράδειγμα.

Δεν χρειάζεται να της μάθω για αρχή με τόσο άγχος να περπατά δίπλα μου κάνοντας heel. Θα μπορούσα για αρχή να εστιάσω στο να τη βοηθήσω να νιώσει πιο άνετα με ένα πιο μακρύ λουρί, σε μέρη που είναι πιο ήσυχα, να εξερευνήσει , να μυρίζει να κάνει ότι κάνουν οι σκύλοι- πράγματα που από το αγχος της δεν κάνει ποτέ έξω!!!

Ούτως ή άλλως δεν είναι έτοιμη να περπατήσει σε περιοχές με έντονη κινητικότητα. Οπότε γιατί να μην εκμεταλλευτώ την ηρεμία ενός μέρους για να ενισχύσω την ηρεμία της και να δώσω τον χώρο να εκφράσει επιθυμητές συμπεριφορές;

Όλα τα παραπάνω είδα ότι βοηθούν. Γιατί άλλαξα τη δική μου οπτική. Ο δρόμος τεράστιος, όπως και ο σταυρός που αισθάνομαι ότι κουβαλάω. Δεν είναι εύκολο, άλλαξε η καθημερινότητα μου, έχουμε γυρίσει πίσω από εκδρομή 500χλμ πάνε -έλα επειδή δεν μπορούσε να προσαρμοστεί, ενόχλησαμε κ έγιναν τα νευρα μας κρόσσια. Όμως σε κάθε λάθος μαθαίνουμε (όπως το ότι στην επόμενη εκδρομή δεν θα είναι μαζί μας).

Εκείνη νιώθει πιο πολλη ασφάλεια κι εγώ αισθάνομαι καλύτερα γιατί τουλάχιστον τώρα χτίζουμε σχέση κι όχι υπακοή με αφεντικό και "δούλο"

Extra info- έχω ξεκινήσει να τη δουλεύω μόνη αρκετά μέσω μιας αγγλικής πλατφόρμας (absolute dogs για όποιον ενδιαφέρεται) κ κάνω παράλληλα κ κάποιες λίγες συναντήσεις με μια force free εκπαιδεύτρια που λειτουργεί εξαιρετικά σε επίπεδο υποστήριξης και καθοδήγησης.

 

[mareco]

Ηθελα από μέρες να γράψω, με αφορμή το παρόν θέμα, χωρίς όμως να απευθύνομαι σε σένα. Θέλω να είμαι σαφής από την αρχή. Σκέψεις μου, από τις προσωπικές μου εμπειρίες. Οχι απ' όσα διαβάζω μόνο.
Ολοι μας βρισκόμαστε κάποια στιγμή αντιμέτωποι με σκυλοπροβλήματα. Αλλοι περισσότερο. Αλλοι λιγότερο. Αλλοι με πιο σοβαρά. Αλλοι με εύκολα διαχειρίσιμα. Κι εγώ προσωπικά μετά από καμιά 10αριά πρώτα απροβλημάτιστα σχεδόν εντελώς χρόνια, περνάω τα επόμενα δέκα+, με διάφορα χάπια. Πίεσης. Ηρεμιστικά.

Θέλω να πιστεύω ότι κάνω τα πάντα όσα μπορώ, με τον καλύτερο δυνητικά τρόπο. Πλέον δεν έχω καμία σιγουριά. Διαπιστώνω ότι δεν υπάρχει συνταγή εκπαιδευτικής επιτυχίας. Παρατηρώ γύρω μου, ότι η πλειοψηφία ζορίζεται, μετά την απόφαση να αποκτήσει το γλυκό σκυλάκι που νομίζει ότι θα βάλει στο σπίτι του. Αν είσαι τυχερός μπορεί και να το πετύχεις. Αυτό το θέμα "τύχης" βέβαια, ισχύει κυρίως για εμάς με τα αγνώστου προέλευσης ρημάδια. Η συμβίωση με έναν σκύλο είναι δύσκολο πράγμα. Ο μέσος ιδιοκτήτης, δεν έχει ιδέα όχι μόνο τι να περιμένει, αλλά και ότι αρχίσει να του συμβαινει, πως να το χειριστεί. Θεωρώ τα σταθερά μέλη του φόρουμ, παραπάνω του μέσου ιδιοκτήτη. Κάποιοι είμαστε ακόμη πιο πάνω. Οχι σε θέματα ικανοτήτων. Αλλά σχετικά με το πόσο ρόλο παίζει ο σκύλος, στις ζωές μας. Προβληματιζόμαστε και ψαχνόμαστε συστηματικά, σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο, που τα βρίσκει τελικά σκούρα όπως σίγουρα κι εμείς, αλλά δεν δίνει και τόση σημασία. Το μπαλκόνι και η παραμέληση (στην καλύτερη) να είναι καλά και όλα λύνονται. Μάλλον γιατί επίσης, καταλήγει με αγνώστου προέλευσης κουτάβι στα χέρια και στην ζωή του και είχε την ψευδαίσθηση ότι η κοινή τους ζωή, θα ήταν αρμονικά πλασμένη και μόνο.
Εκπληξηηηηη!!!

Προσωπική μου εκτίμηση, το dna του σκυλου, καλύπτει μακράν, το μεγαλύτερο ποσοστό, στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του. Οι πρώτοι μήνες της ζωούλας του, το αμέσως επόμενο. Θα τολμήσω να πω, ο πρώτος χρόνος της ζωής του. Οι περισσότεροι εκπαιδευτές, καλούνται να δώσουν οδηγίες χρήσης, σε έναν συνήθως εντελώς άσχετο με το άθλημα, κοινό θνητό, με τις προσδοκίες στα σύννεφα. Ακόμη χειρότερα, με κάποιον ιδιοκτήτη που επειδή νόμιζε ότι ήξερε, έχει άποψη και την έχει κάνει και πράξη ήδη, με καταστροφικές για το κουτάβι, συνέπειες. Η αλήθεια του Θεού είναι, πάντα κατά την γνώμη μου, πως ότι ταμπέλα και να φέρει ο κάθε εκπαιδευτής, οι πρώτες βασικές γνώσεις είναι απλούστατες και κοινές για κάθε κουτάβι. Πιο hardcore απαιτήσεις, δεν αφορούν την παρούσα συζήτηση. Τα ίδια βασικά πράγματα λίγο πολύ διδάσκουν τους νέους ιδιοκτήτες. Ο οποίος ιδιοκτήτης, ενώ συνήθως δεν ακολουθεί το πρόγραμμα που πληρώνει να του δώσουν, με ευλάβεια και χρονική συνέπεια, μέσα στον πανικό που του έχει προκαλέσει στην ζωή του ο μικρός καταστροφέας, προσπαθεί να δει αποτέλεσμα asap. Αυτό δυστυχώς δεν γίνεται. Τελεία. Πόσο μάλλον, αν πχ δουλεύεις όλη μέρα, αν έχεις μικρά παιδιά ή άλλα άτομα που πρέπει να φροντίσεις, αν γενικά δεν έχεις το χρήμα, τον χρόνο, την ενέργεια και το κουράγιο, να ασχοληθείς με το νέο μέλος, όσο απαιτείται. Γιατί αυτό που "απαιτείται" ούτε το γνώριζες, ούτε φρόντισες να το μάθεις πριν την απόκτηση. Ανάλογα το μικρούλη και τον άνθρωπό του, η υπόθεση "συμβίωση" δουλεύει σε διάφορες ταχύτητες. Αυτό που δεν κάνει ο ιδιοκτήτης, στην αγωνία του να βρει ΑΜΕΣΑ λύση στο πρόβλημα που νομίζει ότι έχει, είναι να συνεχίζει την απλή, ταπεινή, βασική προσπάθεια. Ψάχνει για άλλη ΆΜΕΣΗ και εύκολη λύση. Ξανά και ξανά. Υπογράφω πως τα περισσότερα θέματα συμπεριφοράς, βασικά θέλουν μόνο χρόνο. Και σταθερότητα. Τίποτα παραπάνω. Εκεί καταλήγω. Οχι σε όλες τις περιπτώσεις. Κάποια περιστατικά, φέρουν γονίδια (επιμένω σε αυτό) εξαιτίας των οποίων, όση και όσο καλής ποιότητας εκπαίδευση και να κάνεις, δεν θα έχεις ποτέ, την συμπεριφορά που ονειρευόσουν. Τα σκυλιά όμως, είναι ζωντανοί οργανισμοί. Με ολόδικό τους χαρακτήρα. Μην το ξεχνάμε. Δεν είναι ποδήλατο, που άπαξ και το μάθεις, το έμαθες. Αν όλα τα άλλα αποτύχουν, οφείλουμε στο τέλος να το αποδεχτούμε και να προσαρμόσουμε τις προσδοκίες μας. Συνεχίζοντας όμως πάντα να προσπαθούμε. Και ελπίζοντας ότι με τον καιρό, τα πράγματα θα βελτιώνονται. Ευχής έργον θα ήταν, η θεωρία αυτή, να είναι γνωστή και αποδεκτή, από τον μελλοντικό σκυλογονιό.

Πφφφφ...θα μπορούσα να γράφω ατελείωτα σχετικά μ' αυτό.

@medusa θέλω να συνδιάσω τις εδώ σκέψεις μου με τα δικά "σου" κορίτσια και να σου πω με πελώρια σιγουριά, πως τόσο σοβαρά προβληματικές συμπεριφορές, δεν φτιάχνονται ποτέ 100%, όοοοοσο κι αν προσπαθήσεις. Ακόμη και βελτίωση να υπάρξει, όταν ο αρχικός καμβάς είναι τόσο μουτζουρωμένος, αν ρωτάς εμένα, δεν θα έρθει ποτέ σε πιο καλαίσθητη εμφάνιση. Ισως γίνει λίγο πιο γκρίζος. Δεν ξέρω με πόσες αποχρώσεις.

Επίσης, ένα "προβληματικό" άτομο εντός αγέλης, είναι πολύ πιθανό, να σου κάνει ζημιά στα λοιπά ήδη υπάρχοντα ή και μελλοντικά μέλη. Πολυ πιθανό. Πάρα πολύ πιθανό!

@Moussie θέλω τέλος να σου πω, από την δική μου τρέχουσα εμπειρία, να συνεχίσεις να ασχολείσαι με απλότητα και σταθερότητα, πάνω στην εκπαίδευση που θέλεις για την μικρη φωνακλού. Να διδάσκεις, να επιβραβεύεις και να διορθώνεις. Non stop. Να έχεις πάνω απ' όλα καλή σχέση με το σκυλάκι σου. Να είσαι και αυστηρή όπου χρειάζεται. Ακόμη κι αν απογοητεύεσαι και δεν βλέπεις σήμερα το αποτέλεσμα που θα ήθελες, πιστεύω ότι μετά από καιρό, ένα ωραίο πρωί θα κάνεις παύση και θα πεις "Ωπα...τι έγινε τώρα; Πως έφτιαξαν έτσι τα πράγματα, στα καλά καθούμενα;!!!" Δεν θα είναι όμως στα καλά καθούμενα. Θα είναι μετά από σωστή και συστηματική δουλειά, σε βάθος χρόνου.

 

[Moussie]

Ηθελα από μέρες να γράψω, με αφορμή το παρόν θέμα, χωρίς όμως να απευθύνομαι σε σένα. Θέλω να είμαι σαφής από την αρχή. Σκέψεις μου, από τις προσωπικές μου εμπειρίες. Οχι απ' όσα διαβάζω μόνο.
Ολοι μας βρισκόμαστε κάποια στιγμή αντιμέτωποι με σκυλοπροβλήματα. Αλλοι περισσότερο. Αλλοι λιγότερο. Αλλοι με πιο σοβαρά. Αλλοι με εύκολα διαχειρίσιμα. Κι εγώ προσωπικά μετά από καμιά 10αριά πρώτα απροβλημάτιστα σχεδόν εντελώς χρόνια, περνάω τα επόμενα δέκα+, με διάφορα χάπια. Πίεσης. Ηρεμιστικά.

Θέλω να πιστεύω ότι κάνω τα πάντα όσα μπορώ, με τον καλύτερο δυνητικά τρόπο. Πλέον δεν έχω καμία σιγουριά. Διαπιστώνω ότι δεν υπάρχει συνταγή εκπαιδευτικής επιτυχίας. Παρατηρώ γύρω μου, ότι η πλειοψηφία ζορίζεται, μετά την απόφαση να αποκτήσει το γλυκό σκυλάκι που νομίζει ότι θα βάλει στο σπίτι του. Αν είσαι τυχερός μπορεί και να το πετύχεις. Αυτό το θέμα "τύχης" βέβαια, ισχύει κυρίως για εμάς με τα αγνώστου προέλευσης ρημάδια. Η συμβίωση με έναν σκύλο είναι δύσκολο πράγμα. Ο μέσος ιδιοκτήτης, δεν έχει ιδέα όχι μόνο τι να περιμένει, αλλά και ότι αρχίσει να του συμβαινει, πως να το χειριστεί. Θεωρώ τα σταθερά μέλη του φόρουμ, παραπάνω του μέσου ιδιοκτήτη. Κάποιοι είμαστε ακόμη πιο πάνω. Οχι σε θέματα ικανοτήτων. Αλλά σχετικά με το πόσο ρόλο παίζει ο σκύλος, στις ζωές μας. Προβληματιζόμαστε και ψαχνόμαστε συστηματικά, σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο, που τα βρίσκει τελικά σκούρα όπως σίγουρα κι εμείς, αλλά δεν δίνει και τόση σημασία. Το μπαλκόνι και η παραμέληση (στην καλύτερη) να είναι καλά και όλα λύνονται. Μάλλον γιατί επίσης, καταλήγει με αγνώστου προέλευσης κουτάβι στα χέρια και στην ζωή του και είχε την ψευδαίσθηση ότι η κοινή τους ζωή, θα ήταν αρμονικά πλασμένη και μόνο.
Εκπληξηηηηη!!!

Προσωπική μου εκτίμηση, το dna του σκυλου, καλύπτει μακράν, το μεγαλύτερο ποσοστό, στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του. Οι πρώτοι μήνες της ζωούλας του, το αμέσως επόμενο. Θα τολμήσω να πω, ο πρώτος χρόνος της ζωής του. Οι περισσότεροι εκπαιδευτές, καλούνται να δώσουν οδηγίες χρήσης, σε έναν συνήθως εντελώς άσχετο με το άθλημα, κοινό θνητό, με τις προσδοκίες στα σύννεφα. Ακόμη χειρότερα, με κάποιον ιδιοκτήτη που επειδή νόμιζε ότι ήξερε, έχει άποψη και την έχει κάνει και πράξη ήδη, με καταστροφικές για το κουτάβι, συνέπειες. Η αλήθεια του Θεού είναι, πάντα κατά την γνώμη μου, πως ότι ταμπέλα και να φέρει ο κάθε εκπαιδευτής, οι πρώτες βασικές γνώσεις είναι απλούστατες και κοινές για κάθε κουτάβι. Πιο hardcore απαιτήσεις, δεν αφορούν την παρούσα συζήτηση. Τα ίδια βασικά πράγματα λίγο πολύ διδάσκουν τους νέους ιδιοκτήτες. Ο οποίος ιδιοκτήτης, ενώ συνήθως δεν ακολουθεί το πρόγραμμα που πληρώνει να του δώσουν, με ευλάβεια και χρονική συνέπεια, μέσα στον πανικό που του έχει προκαλέσει στην ζωή του ο μικρός καταστροφέας, προσπαθεί να δει αποτέλεσμα asap. Αυτό δυστυχώς δεν γίνεται. Τελεία. Πόσο μάλλον, αν πχ δουλεύεις όλη μέρα, αν έχεις μικρά παιδιά ή άλλα άτομα που πρέπει να φροντίσεις, αν γενικά δεν έχεις το χρήμα, τον χρόνο, την ενέργεια και το κουράγιο, να ασχοληθείς με το νέο μέλος, όσο απαιτείται. Γιατί αυτό που "απαιτείται" ούτε το γνώριζες, ούτε φρόντισες να το μάθεις πριν την απόκτηση. Ανάλογα το μικρούλη και τον άνθρωπό του, η υπόθεση "συμβίωση" δουλεύει σε διάφορες ταχύτητες. Αυτό που δεν κάνει ο ιδιοκτήτης, στην αγωνία του να βρει ΑΜΕΣΑ λύση στο πρόβλημα που νομίζει ότι έχει, είναι να συνεχίζει την απλή, ταπεινή, βασική προσπάθεια. Ψάχνει για άλλη ΆΜΕΣΗ και εύκολη λύση. Ξανά και ξανά. Υπογράφω πως τα περισσότερα θέματα συμπεριφοράς, βασικά θέλουν μόνο χρόνο. Και σταθερότητα. Τίποτα παραπάνω. Εκεί καταλήγω. Οχι σε όλες τις περιπτώσεις. Κάποια περιστατικά, φέρουν γονίδια (επιμένω σε αυτό) εξαιτίας των οποίων, όση και όσο καλής ποιότητας εκπαίδευση και να κάνεις, δεν θα έχεις ποτέ, την συμπεριφορά που ονειρευόσουν. Τα σκυλιά όμως, είναι ζωντανοί οργανισμοί. Με ολόδικό τους χαρακτήρα. Μην το ξεχνάμε. Δεν είναι ποδήλατο, που άπαξ και το μάθεις, το έμαθες. Αν όλα τα άλλα αποτύχουν, οφείλουμε στο τέλος να το αποδεχτούμε και να προσαρμόσουμε τις προσδοκίες μας. Συνεχίζοντας όμως πάντα να προσπαθούμε. Και ελπίζοντας ότι με τον καιρό, τα πράγματα θα βελτιώνονται. Ευχής έργον θα ήταν, η θεωρία αυτή, να είναι γνωστή και αποδεκτή, από τον μελλοντικό σκυλογονιό.

Πφφφφ...θα μπορούσα να γράφω ατελείωτα σχετικά μ' αυτό.

@medusa θέλω να συνδιάσω τις εδώ σκέψεις μου με τα δικά "σου" κορίτσια και να σου πω με πελώρια σιγουριά, πως τόσο σοβαρά προβληματικές συμπεριφορές, δεν φτιάχνονται ποτέ 100%, όοοοοσο κι αν προσπαθήσεις. Ακόμη και βελτίωση να υπάρξει, όταν ο αρχικός καμβάς είναι τόσο μουτζουρωμένος, αν ρωτάς εμένα, δεν θα έρθει ποτέ σε πιο καλαίσθητη εμφάνιση. Ισως γίνει λίγο πιο γκρίζος. Δεν ξέρω με πόσες αποχρώσεις.

Επίσης, ένα "προβληματικό" άτομο εντός αγέλης, είναι πολύ πιθανό, να σου κάνει ζημιά στα λοιπά ήδη υπάρχοντα ή και μελλοντικά μέλη. Πολυ πιθανό. Πάρα πολύ πιθανό!

@Moussie θέλω τέλος να σου πω, από την δική μου τρέχουσα εμπειρία, να συνεχίσεις να ασχολείσαι με απλότητα και σταθερότητα, πάνω στην εκπαίδευση που θέλεις για την μικρη φωνακλού. Να διδάσκεις, να επιβραβεύεις και να διορθώνεις. Non stop. Να έχεις πάνω απ' όλα καλή σχέση με το σκυλάκι σου. Να είσαι και αυστηρή όπου χρειάζεται. Ακόμη κι αν απογοητεύεσαι και δεν βλέπεις σήμερα το αποτέλεσμα που θα ήθελες, πιστεύω ότι μετά από καιρό, ένα ωραίο πρωί θα κάνεις παύση και θα πεις "Ωπα...τι έγινε τώρα; Πως έφτιαξαν έτσι τα πράγματα, στα καλά καθούμενα;!!!" Δεν θα είναι όμως στα καλά καθούμενα. Θα είναι μετά από σωστή και συστηματική δουλειά, σε βάθος χρόνου.

@mareco σε ευχαριστώ πάρα πολύ για ατην απάντησή σου γιατί αρχικά αποτύπωσες με λίγα λόγια πάρα πολλά από αυτά που σκέφτομαι τους τελευταίους μήνες.

Ούσα πρώτη φορά σκυλό-κηδεμόνας χωρίς πρότερη εμπειρία μπορώ να επιβεβαιώσω για το πόσα λίγα πράγματα από αυτά που αντιμετωπίζω ήμουν προετοιμασμένη. Σε κάθε επίπεδο. Ψυχολογικό, πρακτικό, οικονομικό, προσπάθειας κτλ.

Αν με ρωτούσες 1.5 χρόνο πριν θα έλεγα "έλα μωρε, τι προβλήματα μπορεί να έχουμε; Αντε να γαυγίζει λίγο, άντε να μασουλάει τίποτα στο σπίτι, αντε βαριά να μην μπορεί να μείνει μόνο του εύκολα". Πράγματα που υποτίθεται από την αρχή προσπαθήσαμε να αποφύγουμε.

Με τους μήνες να περνούν και με τις συζητήσεις με ανθρώπους που αντιμετωπίζουν σημαντικά σκυλοθέματα με τα σκυλάκια τους καταλήγω κι εγώ πως ναι, το γενετικό υπόβαθρο τελικά παίζει ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ μεγάλο ρόλο!

Εχω γνωρίσει σκυλάκια που είχαν κοινωνικοποιηθεί full, ήταν χαρά θεού μέχρι 16 μηνών και ξαφνικά χωρίς προφανή λόγο (για τον κηδεμόνα) έγινε reactive. Στην αρχή σε συγκεκριμένα σκυλάκια, μετά όμως -φυσικά- το γενίκευσε, όπως συνηθίζουν τα σκυλιά σε συμπεριφορικό επίπεδο.

Στη δική μας περίπτωση καταλήγω πως περισσότερο κακό οφείλεται στο γενετικό της υπόβαθρο και -μάλλον- στους πρωτους 2 μήνες της ζωής της πριν τη γνωρίσουμε, παρά στη δική μας διαχείριση. Είμαστε, όμως, κι εμείς από αυτούς που αναφέρεις - και χαίρομαι δεν στο κρύβω! Που θέλουμε να κάνουμε το καλύτερο για εκείνη, να παλεύουμε μέχρι να νιώθει πιο άνετα. Εκείνη πρώτα. Γιατί αν νιώθει ασφαλής και άνετα δε θα αισθάνεται την ανάγκη να προβάλλει αυτή τη fake επιθετικότητα που μόνο φωνή είναι και τίποτα άλλο αφού κατά βάθος είναι όσο σκληρή είναι το Βιτάμ.

ΑΠό την άλλη είμαι πάρα πολύ σίγουρη ότι το συγκεκριμένο σκυλάκι με τις απαιτήσεις που φέρνει μαζί του (που πέρα από ζητήματα συμπεριφοράς διαχειριζόμαστε και θέματα υγείας),πολλοί στη θέση μας θα είχαν προβεί στο να τη δώσουν, να την επιστρέψουν, να την"χάσουν" ή να την αφήσουν σε ένα μπαλκόνι, μια αυλή, μία ταράτσα να τσιρίζει μόνη της...

Για εμάς αυτό δεν είναι επιλογή.

Δεν σας κρύβω πως σε μέρες πολύ δύσκολες που αισθάνθηκα ότι ματαιώνονται οι προσπάθειές μας, σκέφτηκα ότι δεν αντέχω, ότι κάποιος με περισσότερη υπομονή ή πιο "κατάλληλο" περιβάλλον θα τη βοηθούσε περισσότερο. Μετά την κοιτώ και το ξεχνώ. Γιατί αυτό το σκυλί βρέθηκε με εμάς, γιατί δεν τα παρατάμε. Γιατί όσο περνάει από το χέρι μας θέλουμε να προσπαθούμε και να ζούμε όμορφες στιγμές μαζί της για όσα χρόνια έχουμε τη χαρά να την έχουμε μαζί μας.

Κι όπως είπε η εκπαιδεύτρια με την οποία δουλεύω...
Τα σκυλάκια που έχουν σημαντικά θέματα συμπεριφοράς μπορεί να αισθάνεσαι ότι είναι μεγάλη ατυχία - ειδικά όταν βλέπεις στον δρόμο άλλα να είναι "άψογα" ή όπως θα ήθελες να είναι το δικό σου σκυλί... Αλλά αυτά τα σκυλάκια ήρθαν για να σου μάθουν πολλά.

Και η Μούση εμένα προσωπικά μου μαθαίνει.
Υπομονή, να σέβομαι τις ταχύτητες του άλλου, αποδοχή της αδυναμίας ή της ευαλωτότητας, ότι δεν είναι όλα στον έλεγχό μου, ότι πρέπει να αλλάζω κι εγώ για να βελτιώσω τη σχέση μου με κάποιον.
Και δεν ξέρω πως θα σας ακουστεί... αλλά όλα τα παραπάνω, είναι στοιχεία τα οποία δουλεύω χρόνια να βελτιώσω και κάπως αυτό το σκυλί κούμπωσε...

Και λες, κοίτα να δεις!...

 

[mareco]

Κι όπως είπε η εκπαιδεύτρια με την οποία δουλεύω...
Τα σκυλάκια που έχουν σημαντικά θέματα συμπεριφοράς μπορεί να αισθάνεσαι ότι είναι μεγάλη ατυχία - ειδικά όταν βλέπεις στον δρόμο άλλα να είναι "άψογα" ή όπως θα ήθελες να είναι το δικό σου σκυλί... Αλλά αυτά τα σκυλάκια ήρθαν για να σου μάθουν πολλά.

Δίκιο έχει.
Απλά είναι λίγο άδικο να ξεκινάς την καριέρα σου, με ένα τέτοιο.
Πόσο μάλλον αν το έχεις ψάξει και σωστά!

 

[Estranged]

Ναι αλλά πιο πολύ δίκιο δεν θα μπορούσε να έχει. Είσαι τυχερή, απλά θα κάνεις λίγο καιρό να το διαπιστώσεις στην πράξη.

 

[Moussie]

Δίκιο έχει.
Απλά είναι λίγο άδικο να ξεκινάς την καριέρα σου, με ένα τέτοιο.
Πόσο μάλλον αν το έχεις ψάξει και σωστά!

Και τι είναι δίκαιο σε αυτή τη ζωή; Αλήθεια τώρα...


Κοίτα είναι πάρα πολλές οι φορές που βλέπω άλλους να βγαίνουν βόλτα με τα σκυλάκια τους κ να μιλάνε παράλληλα πχ στο τηλέφωνο.

Αυτό ... Είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας για εμάς που ήρεμη βόλτα κάνουμε λίγες φορές και με πολύ management.
Και το ήρεμη αφορά το σκυλί. Εγώ δεν είμαι ήρεμη γιατί έχω να κάνω training, να έχω τον νου μου για ανθρώπους, σκύλους, γάτες κ να είμαι σε ετοιμότητα για να το διαχειριστώ σε περίπτωση που φλιπαρει (το οποίο στις περισσότερες περιπτώσεις κ θα γίνει αν δει όλα τα παραπάνω).

Είναι άδικο; Είναι δίκαιο; Δεν ξέρω. Αυτό μας έτυχε κ έτσι θα πορευτούμε. Βέβαια αν με ρωτάς, όταν σκέφτομαι αν θα ξανά πάρω σκυλί η απάντηση είναι όχι
Δεν ξέρω αν θα ξανά ρίσκαρα να τραβήξω τέτοιο λαχνό.

Την αγαπώ πολύ, υπάρχουν πολύ ωραίες στιγμές αλλά δεν μου χρυσώνω το χάπι. Οι δύσκολες είναι πιο πολλές.

Παρόλα αυτά συνεχίζουμε την προσπάθεια...

 

[mareco]

Κοίτα είναι πάρα πολλές οι φορές που βλέπω άλλους να βγαίνουν βόλτα με τα σκυλάκια τους κ να μιλάνε παράλληλα πχ στο τηλέφωνο.

Αυτό ... Είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας για εμάς που ήρεμη βόλτα κάνουμε λίγες φορές και με πολύ management.
Και το ήρεμη αφορά το σκυλί. Εγώ δεν είμαι ήρεμη γιατί έχω να κάνω training, να έχω τον νου μου για ανθρώπους, σκύλους, γάτες κ να είμαι σε ετοιμότητα για να το διαχειριστώ σε περίπτωση που φλιπαρει (το οποίο στις περισσότερες περιπτώσεις κ θα γίνει αν δει όλα τα παραπάνω).

Δεν τα περιγράφεις στον σωστό άνθρωπο αυτά
Δέκα χρόνια μετράω όπου στο ενδιάμεσο του ενός "προβληματικού" έχουν προστεθεί άλλα δύο "προβληματικά". Το καθένα με την δική του πετριά

Βέβαια αν με ρωτάς, όταν σκέφτομαι αν θα ξανά πάρω σκυλί η απάντηση είναι όχι
Δεν ξέρω αν θα ξανά ρίσκαρα να τραβήξω τέτοιο λαχνό.

Την αγαπώ πολύ, υπάρχουν πολύ ωραίες στιγμές αλλά δεν μου χρυσώνω το χάπι. Οι δύσκολες είναι πιο πολλές.

Βιάζεσαι

 

[Moussie]

Δεν τα περιγράφεις στον σωστό άνθρωπο αυτά
Δέκα χρόνια μετράω όπου στο ενδιάμεσο του ενός "προβληματικού" έχουν προστεθεί άλλα δύο "προβληματικά". Το καθένα με την δική του πετριά



Βιάζεσαι

3 με πετριά; Θεέ μου... Για άγαλμα είστε εσείς οι άνθρωποι. Αξιοθαύμαστο!

Στην παρούσα φάση νιώθω ότι δεν θα μπορούσα να ανταποκριθώ ούτε στις ανάγκες ενός μικρού, αθόρυβου χρυσόψαρου. Βέβαια, ας μην γελιόμαστε... δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή. Ή πως τα φέρνει η πετριά του καθενός. Γιατί δεν έχουν μόνο αυτά πετριές, έχουμε κι εμείς μπόλικες!

 

[Orjo]

Τι ωραίο thread…

 

[Moussie]

Τι ωραίο thread…

την καληνύχτα μας παιδιά

 

[mareco]

Μ' έχεις βάλει λίγο στο τριπάκι...

BEHAVIOUR/TEMPERAMENT: Typical characteristics are his lively temperament, coupled with placid composure. Typical are his good nature, his playfulness, and his proverbial devotion to his master. He loves children, is incorruptible, alert, yet not noisy. Highly developed sense organs, intelligence, trainability, fearlessness, endurance and resistance to weather and diseases provide the Schnauzer with all the requirements to be an outstanding family, guard and companion dog, also endowed with the qualities of a working dog.

...λέει το πρότυπο...

Εντάξει, επιτρέπεται και να ξεφεύγει από το πρότυπο.
Δεν γνωρίζω επίσης, αν το εννοεί γενικώς και επί παντός συμπεριφορικού επιστητού, ή μόνο σε κατάσταση alert

Κουβέντα να γίνεται βασικά!

 

[Moussie]

Μ' έχεις βάλει λίγο στο τριπάκι...

BEHAVIOUR/TEMPERAMENT: Typical characteristics are his lively temperament, coupled with placid composure. Typical are his good nature, his playfulness, and his proverbial devotion to his master. He loves children, is incorruptible, alert, yet not noisy. Highly developed sense organs, intelligence, trainability, fearlessness, endurance and resistance to weather and diseases provide the Schnauzer with all the requirements to be an outstanding family, guard and companion dog, also endowed with the qualities of a working dog.

...λέει το πρότυπο...

Εντάξει, επιτρέπεται και να ξεφεύγει από το πρότυπο.
Δεν γνωρίζω επίσης, αν το εννοεί γενικώς και επί παντός συμπεριφορικού επιστητού, ή μόνο σε κατάσταση alert

Κουβέντα να γίνεται βασικά!

Αχ να ήξερες πόσα χαρακτηριστικά με βάση το πρότυπο έχω χιλιοδιαβάσει!
Εμάς όπως καταλαβαίνεις η δικιά μας, αφού έκανες και bold το συγκεκριμένο σημείο, είναι super noisy

καταλήγω πάντως παιδιά ότι ο εκτροφέας που απευθύνθηκαμε ήταν πολύ κακή επιλογή. Αν μάλιστα επιβεβαιώσουμε (σε ένα μήνα με τη βιοψία) ότι έχει κ κάποιο από τα σοβαρά θέματα υγείας που μας συζητούν οι κτηνίατροι ο τύπος θα είναι για ξύλο. Ειλικρινά αυτό το κομμάτι δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ...

 

[mareco]

Εχεις επικοινωνία;
Τα έχετε συζητήσει όλα αυτά;