Η ιστορία μιας υιοθεσίας

[Pepev50]

Καλημέρα και καλή εβδομάδα

Σας γράφω γελώντας καθώς σας περιγράφω τι συνέβη χθες το απόγευμα.

Υπενθύμιση : η Θάλεια είχα κακές εμπειρίες με το νερό πριν έρθει σε μας. Δεν το ήθελε καθόλου, μάλιστα τους πρώτους μήνες το φοβόταν. Ακόμα και νερό όταν έπινε το έκανε προσεκτικά μην βραχεί παραπάνω.

Χθες το απόγευμα καθώς πότιζα, το Θαλούρι αποφάσισε οτι νερό δεν είναι καθόλου κακό. Βούτηξε το λάστιχο και άρχισε να τρέχει. Ανοίγω το λάστιχο τέρμα για να δω τι θα κάνει και παραδόξως της άρεσε.
Για μισή ώρα έπαιζε με τα νερά. Ήπιε μεγάλη ποσότητα νερού, σταμάταγε για 2'' έκανε εμετό και συνέχιζε να παίζει. Δάγκωνε το λάστιχο, το νερό, πήδαγε, έτρεχε.. μαγεία. Είχε φουσκώσει η κοιλιά απο το νερό και κει σταματήσαμε. Μόλις έκλεισα το νερό έκλαιγε γοερά. Κάναμε έναν φοβερό λασπόλακο κ συνέχισε εκεί το νούμερο. Σημείωση το λάστιχο είναι 1 ίντσα με τρελή πίεση.
Κατούρησε 8 φορές πριν κοιμηθεί, μας ξύπνησε μες τη νύχτα με γκρίνια για να την βγάλουμε να κατουρήσει 3 φορές. Το πρωί άλλες 4...
Ρε dogforum.. τι σκυλάρα μου βρήκατε? Την έχουμε καταβρεί !

Παρατηρήστε καλύτερα την τελευταία φωτό

 

[Estranged]

Προσοχή με το φούσκωμα της κοιλιάς ε, σταματήστε πριν φτάσει να τουμπανιάσει! Κάντε παύσεις στο παιχνίδι σας!

Κατά τ'άλλα

Ρε είστε όμως κι εσείς υπέροχοι σκυλοϊδιοκτήτες, λίγο είναι που καταφέρατε να δαμάσετε τη φοβία της;

 

[Pepev50]

@Estranged
Είχαμε απορροφηθεί απο το παιχνίδι, κάποια δόση χτυπάω με την παλάμη μου τα πλευρά της και ακούγεται ένα "γλοανγκ" (ήχος βαρελιού γεμάτο με νερο) Εεε μετά σταματήσαμε.

Πλέον μας εμπιστεύεται πολύ, έχουμε δεθεί. Και ειδικά τώρα που είμαστε στο κτήμα έχουν αλλάξει πάρα πάρα πολλά. Ας γράψω μερικά κ όποιος δεν βαριέται ας διαβάσει.

Απ ότι κατάλαβα πλέον, είναι πολύ διαφορετικό να βγαίνεις την τυπική βόλτα με τον σκύλο στο λουρί απο το να τρέχει ελεύθερο σε μεγάλη έκταση.
Για παράδειγμα, όσο είμαι με την τσουγκράνα και μαζεύω χόρτα το σκυλί με ακολουθεί. Μια θα έρθει να δίπλα μου, μια θα πάει παραπέρα να μυρίσει κάτι. Μετά θα με ακολουθήσει με το καροτσάκι στην άλλη μεριά του κτήματος που αδειάζουμε τα χόρτα. Θα πάει πίσω απο τα τοιχάκια, δεν θ ανέβει απο τα σκαλιά αλλά θα πηδήξει το τοιχάκι 1,5+ μέτρο ύψος (3 φορές την πήγαμε για agility και της έμεινε κουσούρι το άλμα). Μετά θα βουτήξει κανα κούτσουρο να μασουλίσει, ή θα κυνηγήσει την μπάλα της, τα πουλάκια. 5 δρομολόγια αν κάνουμε πέρασε 1 ώρα.
Πως είναι δυνατόν να εκτονωθεί ένας σκύλος σε τέτοιο επίπεδο στο λουρί ? Δεν είναι εφικτό αλλά ακόμα και να ήταν θα ήταν μονότονο. Ενώ τώρα τρέχει παίζει μυρίζει, της μιλάω.. έλα απο δω, μη εκεί (ταυτόχρονα εξασκούμε και τις εντολές μας αλλά σε πιο real συνθήκες), γυμνάζεται, κάνουμε διάλειμμα για χάδια κ γλυκόλογα και πάει λέγοντας.

Το ίδιο κ όταν ποτίζω, το ίδιο κ όταν προετοιμάζω τα παρτέρια, όταν πλένω το αμάξι κ όταν ψήνουμε. Κάθε φορά και μια περίπου διαφορετική δραστηριότητα.

Στο προηγούμενο σπίτι κοίταζε έξω απο την μπαλκονόπορτα και έβλεπε 5 m, όσο είναι δηλαδή ένας δρόμος. Τώρα όταν είναι μέσα, απο την μπαλκονόπορτα βλέπει.. όσο φτάνει το μάτι της. Αυτό έχει επηρεάσει και τον τρόπο που φυλάει. Διαφορετικό είναι για τον σκύλο απλά να ανοίγει η πόρτα και να μην ξέρει ποιος θα εμφανιστεί και διαφορετικά να τον βλέπει να έρχεται από μακρυά
Αν ακούσει έναν περίεργο ήχο, πάει και κοιτάει κ ανάλογα πράττει. Πριν γάβγιζε στους περισσότερους ήχους.

Γενικότερα το κτήμα μας βοηθάει να επικοινωνούμε καλύτερα, ποιοτικότερα και ουσιαστικότερα.
Άρα το οτι ξεπέρασε τη φοβία με το νερό οφείλεται στα παραπάνω. Δεν κάναμε δηλαδή εμείς κάποια απευαισθητοποίηση απο το νερό.
Σημείωση στη θάλασσα έμπαινε, με το νερό απο το λάστιχο είχε το πρόβλημα.

Πλέον όσο είναι μέσα στο σπίτι είναι τέζα, άρα δεν πειράζει τίποτα απολύτως. Κυρίως είναι ξάπλα, απλά θέλει να ξαπλώνει όπου είμαστε εμείς. Παίρνει το κουβερτάκι της, το φέρνει δίπλα μας και zzZZZ..

 

[Hammer]

Πως είναι δυνατόν να εκτονωθεί ένας σκύλος σε τέτοιο επίπεδο στο λουρί ? Δεν είναι εφικτό αλλά ακόμα και να ήταν θα ήταν μονότονο. Ενώ τώρα τρέχει παίζει μυρίζει, της μιλάω.. έλα απο δω, μη εκεί (ταυτόχρονα εξασκούμε και τις εντολές μας αλλά σε πιο real συνθήκες), γυμνάζεται, κάνουμε διάλειμμα για χάδια κ γλυκόλογα και πάει λέγοντας.

Έτσι ακριβώς είναι φίλε, και όσο μειώνονται οι περιορισμοί τόσο η σχέση σας θα ανεβαίνει επίπεδα!
Μήπως άλλαξε η δική σας ψυχολογία με την πιο στενή επαφή με την φύση, άπλα, ηρεμία κτλ; Εγώ αυτό πιστεύω, και αυτό βέβαια "περνάει" και στη σκύλα
Πάντα τέτοια!

 

[Pepev50]

Από που να το πρωτοπιάσω δεν ξέρω..

ήρθε το καλοκαίρι σπίτι μας ένα αρσενικό κουτάβι. Ένα μάλλον ζόρικο αρσενικό κουτάβι, σίγουρα αρκετά πιο ζόρικο από τα αδέρφια του. Προσπαθήσαμε να τα γνωρίσουμε στο δρόμο εκτός σπιτιού κ μετά στην αυλή. Η Θάλεια ξεκάθαρα δεν το ήθελε. Τα κρατούσαμε ξεχωριστά, δεν τα φέρναμε σε επαφή. Μπορούσε απλά να βλέπει το ένα το άλλο αλλά οχι να το πλησιάσει μήπως και συνηθίσει η Θάλεια τον μικρό. Φαινόταν κάποια ελάχιστη πρόοδος. Μετά από 2 ημέρες τα φέραμε σχετικά κοντά, πάλι ήθελε να του επιτεθεί.
Μην τα πολυλογώ, του έκανε συνεχώς άσχημο bulling και μια φορά που είχε την δυνατότητα το δάγκωσε αρκετά. Κατά την διάρκεια της γνωριμίας τους ήμουν αυστηρός με τη Θάλεια, όσο δεν συμπεριφερόταν καλά έχανε προνόμια. Την αγνοούσα παντελώς και με αγνοούσε και αυτή.
Αυτή η κατάσταση δεν μας άρεσε καθόλου. Ψυχολογικά είχα διαλυθεί. Μετά απο περίπου 1 εβδομάδα δεν άντεξα και πήγα να την χαιδέψω. Μόλις την άγγιξα έριξε μια δαγκωνιά προς το μέρος μου και γρύλισε. Δεν πίστεψα αυτό που συνέβει και ξαναπήγα προς το μέρος της να την χαιδέψω. Σηκώθηκε, άνοιξε το στόμα της γρυλλίζοντας, έσταζαν τα σάλια.. και έριχνε μασελιές στον αέρα προς το μέρος μου.
Πλακωθήκαμε και την πέταξα έξω απο το σπίτι.
Αποφασίσαμε ότι δεν αξίζει όλο αυτό. Το κουτάβι ήταν με 3 τρύπες στο κεφάλι, να ανέχεται όλους τους τσαμπουκάδες της. Είχε έναν καταπληκτικό χαρακτήρα και ήταν κρίμα να το χαλάσουμε.
Συμφωνήσαμε όλοι από κοινού να γυρίσει το κουτάβι στο εκτροφείο.

Ξέρω.. αποτυχία.
Πως είναι δυνατόν να με αναγκάζει η Θάλεια να κάνω πράγματα που δεν θέλω..? Η Θάλεια, που της έχουμε δώσει πολλά και ξέρουμε οτι μας έχει δώσει ακόμα περισσότερα. Η Θάλεια να μην θέλει να την χαιδέψω...?! Να απειλεί οτι θα δαγκώσει εμένα.. ?! Απίστευτα πράγματα. Ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να το χωνέψω.

Όταν γύρισα το ίδιο βράδυ άνοιξα την πόρτα και μπήκε μέσα με κατεβασμένα τ αυτιά και βήμα αργό.
Δεν με κοίταζε και δεν την κοίταζα. Είμασταν και οι 2 θυμωμένοι.
Το πρωί την έβγαλα βόλτα, χωρίς να την ακουμπήσω, χωρίς να της μιλήσω. Απλά άνοιξα την πόρτα, κοντοστάθηκα κ εκείνη με ακολούθησε στο οικόπεδο. Πήγε στο αυτοκίνητο και μύριζε. Γύρισε όλο το οικόπεδο 3-4 φορές. Λογικά έψαχνε το κουτάβι. Καθόμουν κάτω απο μια ελιά και απλά την κοίταζα.
Μετά απο 20 λεπτά ήρθε κ έκατσε κοντά μου με έναν βαθύ αναστεναγμό.
Την κοίταξα και κούνησε ελαφρά την ουρά της.
Αυτό συνεχίστηκε για 2-3 ημέρες. Έψαχνε παντού και μετά ερχόταν και καθόταν δίπλα μου. Συνέχισα να την αγνοώ για περίπου 2 εβδομάδες. Οχι οτι της έκανα μούτρα. Απλά είχα χαλαστεί, είχα ξενερώσει.
Τι σόι σκύλος θέλει να σκοτώσει ένα κουτάβι? Τι σόι σκύλος γυρνάει πάνω στο αφεντικό του? Πως είναι δυνατόν? Τόσες σκέψεις που με βασανίζουν ακόμα και σήμερα.
Μήπως στο μυαλό μου έχω εξανθρωπίσει πολύ τον σκύλο μου και όταν βλέπω τα πιο πρωτόγονα της ένστικτα αδυνατώ να τα εξηγήσω?
Μήπως είμαι μαλθακός με τον σκύλο και δεν του συμπεριφέρομαι όπως θα έπρεπε να συμπεριφέρομαι σε έναν σκύλο?
Μήπως δεν είμαι αρκετά ''αρχηγός'' στα μάτια της και αποφάσισε να επαναστατήσει?
Ήταν άραγε τόσο σημαντικό γι αυτήν να μην μπει στο σπίτι άλλο ζώο, που αναγκάστηκε να έρθει σε σύγκρουση με μένα για να το καταφέρει?
Μα δεν την παραμέλησα ποτέ, δεν χάιδεψα ποτέ το κουτάβι μπροστά της. Δεν της έδωσα κάποια αφορμή για να με διεκδικήσει ή να νοιώσει οτι απειλείται η θέση της.
Και δεν μπήκε καν στην διαδικασία να με διεκδικήσει, ένοιωσα οτι ήθελε να πάρω το κουτάβι και να φύγω απο το σπίτι ωστε να μείνουν μόνες τους με την γυναίκα μου.

Σήμερα, 4 μήνες μετά είναι όλα όπως πριν, δηλαδή είναι όλα καλά. Στο δικό μου μυαλό έχει μείνει ως μια πικρή ανάμνηση με πολλά ερωτηματικά, στο δικό της δεν ξέρω.

Όπως καταλαβαίνετε πολλές φορές χρησιμοποιώ αυτό το thread σαν ημερολόγιο. Δείξτε κατανόηση για τα μεγάλα κείμενα.

 

[Yorkaddict]

Εμένα σε όλη αυτήν την ιστορία που μας περιέγραψες, πιο πολύ με άγγιξε η στάση σου απέναντι στην Θάλεια σου.
Θεωρώ πως δεν ήταν σωστό για κείνη.

Τα σκυλιά έχουν συναισθήματα αντίστοιχα με τα δικά μας. Μεταξύ άλλων, ζηλεύουν κιόλας.

Είναι πολύ πιθανό, κατά την γνώμη μου, η ζήλια πασπαλισμένη με λίγη (ή πολλή ανασφαλεια) να ώθησε την Θάλεια να αντιδρασει όπως αντέδρασε απέναντί σου. Ανασφάλεια που επιβεβαίωσες με τον τρόπο σου.

Σε τέτοιες φάσεις θεωρώ πως χρειάζεται να κρατάμε τις ισσοροπιες με λίγο παραπάνω ζύγι προς τον "παλιό", στην δική σου περίπτωση, την Θάλεια.
Με άλλα λόγια, δεν ευνοουμε με την στάση μας τον νεοφερμενο και ταυτόχρονα να μαλώνουμε τον παλιό. Όσο "ανυπερασπιστος" και να είναι ο νέος.
Τα σκυλιά έχουν κώδικες επικοινωνίας μεταξύ τους και συνήθως αυτό που εμείς μπορεί να θεωρήσουμε τρελή επίθεση, να είναι ένα απλό "τελετουργικό" που μπορεί να αφήσει μια δυο γρατζουνιές. Εξαρτάται από τους σκύλους βέβαια.
Μπορεί να είναι και κανονικό καμπουμ που ίσως χρειαστεί να επέμβουμε.

Δεν ξέρω στην δική σου περίπτωση αν είχε προοπτικές μακελειου ή αν ήταν χαζοδαγκώματα.

Γενικά πάντως τα κουτάβια (πριν την εφηβεία) έχουν "ασυλία" από μεγαλύτερους σκύλους. Με την προϋπόθεση πως έχουν μάθει (από μαμά και αδέλφια) την σκυλογλωσσα.

Αν μιλάμε για 6,7 μηνών κουτάβι, εκεί αλλάζει.

 

[Pepev50]

Στο μυαλό μου, η στάση μου ήταν η εξής : όσο κάνεις αυτό που θέλω θα περνάμε ωραία
πχ θέλω να πάμε βόλτα στο οικόπεδο (με το λουρί) κ να έχεις το νου σου σε μένα, στη λιχουδιά στο παιχνίδι μας. και οχι να λυσσάς για να πας στο κουτάβι το οποίο είναι 30 m μακριά μας.

...ότι κάναμε δηλαδή απο την αρχή ως απευαισθητοποίηση απέναντι στα άλλα σκυλιά που βρίσκαμε στο δρόμο.

Το δάγκωμα ήταν "κακό". Δηλαδή σφουγγαρίζαμε μετά. Δεν ήταν χαζοδάγκωμα.

το πιο πιθανό είναι να φάνηκα "λίγος" δεδομένης της κατάστασης. Και γι αυτό αποφασίσαμε οτι δεν μπορεί να μείνει το κουτάβι και να γυρίσουμε στην ¨κανονικότητα¨.

 

[spyv]

λυπαμαι πολυ για ολο αυτο.

η συμπεριφορα σου μεχρι την εβδομαδα που σε δαγκωσε ποια ηταν απεναντι της;

 

[Yorkaddict]

Νομίζω πως ήθελε μια προετοιμασία παραπάνω και μια καθοδήγηση ίσως, προκειμένου μην γίνουν λάθη.
Για παράδειγμα κάποιο (παραπανω) χρόνο έξω, σε ουδέτερο μέρος, να κόψετε αντιδράσεις. Ένα έμπειρο μάτι μπορεί να έβλεπε πως δεν σηκώνει πολλά πολλά η Θάλεια και θα έπρεπε ενδεχομένως να εγκαταλείψετε την ιδέα. Ή να έβλεπε πως υπάρχουν περιθώρια σωστής αλληλεπιδρασης.
Είναι μια διαδικασία που θέλει κάποια τρικ για να πετύχει. Κυρίως θέλει σωστό διάβασμα αντιδράσεων, αλλά και χρόνο.
Δεν βγαίνεις μια φορά και μετά (ανεξαρτήτως αντιδράσεων) πας σε οικείο χώρο. Όλο αυτό γίνεται για κάποιο λόγο. Γιατί δεν είναι όλοι σκύλοι το ίδιο. Είναι κάποιοι που για διάφορους λόγους, δεν γουστάρουν άλλα σκυλιά στον χώρο τους. Άλλα πάλι είναι πολύ δεκτικά.

 

[medusa]

Μη της κρατας μούτρα, μου ηρθε να κλαψω για την Θάλεια.

Απο τα δικά σου γραφτα νιωθω οτι θα μπορούσες να την στήσεις λίγο καλύτερα και πιο ευχαριστα την όλη φάση .

Με μόνη εμπειρία τις φιλοξενίες αλλα νομίζω η καθεμία μου εδωσε ενα λιθαράκι , μια παρατήρηση να κανω καλύτερη την επόμενη γνωριμία.

Πάντα τηρώ τα παραπάνω που λεει ο yiorkaddict....(Εγω ειμαι υπερ των κακομαθημένων σκυλων ακα γκρεμλιν). To ζυγι υπερ του γρεμλιν, Φροντίζω το γκρεμλιν να μη χάσει προνόμια και να υποστεί τρομερές αλλαγές αρχικά. Γιατι καταρχας αυτον αγαπω παραπάνω, και κατα δευτερον γιατι αυτο μου κανει την φιλοξενία συμβίωση πιο ευχαριστη, δε θελω 2 στρεσαρισμένα σκυλιά, φτανει το στρες του εισερχομενου. Ειδικά με κουτάβια που δε τα γουστάρει. Αν τσακωθούν θα φωνάξω μεν αλλα το αλλο θα παει κρεητ/αλλο δωμάτιο. Αν το γκρεμλιν δυσανασχετει με τον καναπέ του, το αλλο θα κατέβει. Μη σου πω παρεξηγούμαι αν τολμήσει το αλλο να κανει μαγκιες στο γκρεμλιν

Επίσης κατ αλλο που μου φανηκε ρισκι ..... με το χαπατο γκρεμλιν τηρω πολυ πιο σταδική γνωριμία , εχει τύχει αν περάσουν και 15 μέρες που βλεπονται ελαχιστα και μεσα απο τα καγκελα και ολο και λιγο παραπάνω ή απλα περναει το αλλο μπροστα του, πριν ερθουν σε αμεση επαφη. Μου φάνηκε προσωπικα βεβιασμένη και στρεσαριστική η γνωριμία της με το κουτάβι ( ο ιδιος εγραψες ελάχιστη πρόοδο) και με το δεδομένο κιολας οτι δεν είναι η Θάλεια και αγαθοβιόλικο γκρεμλιν. Καπου ειχε γραψει ενα ωραιο αρθρο ο Canis . Φροντιζω να ειναι σε σημείο πραγματικής αδιαφορίας και να μην υπαρχουν σημάδια στρες απο καμία πλευρα κ.τ.λ


ΥΣ. Εχεις σκεφτεί μηπως να της εφερνες ενήλικο αρσενικό ? Θα είναι ισως πιο ευχαριστο και πιο ευκολα αποδεκτό απο ενα σκασμενο γεμάτο ενέργεια κουτάβι και θα βρουν πιο γρήγορα ισοροπίες. Προσωπικα ετσι οπως είμαι αραχτη και ανετη με ησυχια, δικο μου πρόγραμμα και μου έλεγες ξαφνικα να παρω συγκάτοικο ενα 5χρονο που χοροπηδαει θα φρίκαρα

 

[ΒασιλικηΖ]

Pepev50 καλησπέρα.
Καταρχάς να σου πω πως οι περισσότεροι σκύλοι που δαγκώνουν, δαγκώνουν τους ανθρώπους τους. Ανεξαρτήτως ράτσας.. Αυτό βέβαια συμβαίνει γιατί δεν είναι ξεκάθαρη η σχέση.. δεν σημαίνει πως είναι κακός ο σκύλος, ούτε πως τρελάθηκε.
Κατα τ άλλα καλά έκανες και έδωσες πίσω το κουταβάκι..
Επίσης δεν έχει κανένα νόημα να κρατάς μούτρα, αν και φαντάζομαι πως σου βγαίνει αυθόρμητα λόγο συναισθημάτων και δεν αποσκοπεί κάπου.
Όσο για την ζήλια, ζηλεύει ο σκύλος που του ανήκει ο άνθρωπος, άρα πάλι υπάρχει θέμα στην σχέση.
Εγώ στην θέση σου δεν θα έπαιρνα άλλο σκύλο χωρίς βοήθεια ειδικού. Κάποιος επαγγελματίας θα σε βοηθήσει και να ξεκαθαρίσεις τη σχέση σου με την Θάλεια έτσι κι αλλιώς.

 

[tasos malinoua]

μονο για εμενα ηταν αναμενομενο αυτο;

 

[mareco]

Ε τότε, ας πω κι εγώ την σκέψη μου, που ως γνωστόν ιδιοσυγκρασιακά είμαι...πως είναι ο pepev;...καμία σχέση!

Ο Pepev λοιπόν όπως όλοι ξέρουμε, είναι ένα ιδιαίτερα καλό παιδί, με ιδιαίτερα τρυφερή καρδιά, τρόπους και αισθήματα. Η γυναίκα του και η γκόμενά του η Θάλεια, το ξέρουν πάρα πολύ καλά αυτό.
Το γκομενάκι λοιπόν, αυτό το τσουλάκι που έχει μαζέψει και του δίνει ότι αποθέματα αγάπης έχει και δεν έχει, έχει ξεχάσει που και πως ήταν και που θα μπορούσε να είναι και αγνοεί επίσης το γεγονός, πως για πάρτη της μετακόμισε σε έναν χώρο, που μπορεί να τον ήθελε ή να τον σήκωνε η τσέπη του, αλλά μπορεί και όχι. Για χάρη της Θάλειας. Για να έχει τεράστιο χώρο να κάνει ότι γουστάρει και να παριστάνει την καμπόσα. Να μην βαριέται. Να γυμνάζεται. Να εκτονώνεται. Να μην στενοχωριέται (μη χέσω δηλαδή).
Για να μην πω για την μαγική θέα που έχει από την μπαλκονόπορτα που στρώνει την κωλάρα της, να κάνει επιδερμίδα.

Να πω επίσης, που δεν σας λέει, ότι τα έκανε όλα αναφορικά με το κουτάβι, πολύ by the book.
Με την καθοδήγηση πολύ έμπειρων σκυλάδων. Αλλά στρεσαρίστηκε άσχημα ο φουκαράς, που η φακλάνα ζορίστηκε με το new entry. Και ένοιωσε πάρα πολύ άσχημα, απέναντι στον εκτροφέα. Και έχασε μέρες από την ζωή του, που η φοράδα ζήλεψε, τσαντίστηκε και...ξεβολεύτηκε.

Και στο τέλος, έβαλε τα θέλω της Θάλειας, πάνω από τα δικά του. Και αναρωτιέται κιόλας, αν η Θάλεια περνάει καλά στην ζωή της!!!! Μη χειρότερα Παναία μου!

Pepev μου, με έχεις ακούσει μάλλον να λέω ότι...στο δικό ΜΟΥ σπίτι, κάνω κουμάντο ΕΓΩ και μόνο ΕΓΩ.
Όπως μπήκαν σ' αυτό το σπίτι, όσοι είναι μέσα, έτσι ΘΑ ΜΠΕΙ και οτιδήποτε άλλο, αποφασίσω ΕΓΩ, όπως το αποφασίσω ΕΓΩ. Και κάπως έτσι, οι ολοκαίνουργιες λατρευτές μου σίτες, ζουν ακόμη και βασιλεύουν.

Λαβ γιου

 

[Pepev50]

@spyv Δεν με δάγκωσε. Δάγκωσε στο αέρα προς το μέρος μου και γρύλλιζε. Με αποθούσε δηλαδή. Δεν ήθελε να την πλησιάσω. Η στάση μου ήταν να την αγνοώ όσο δεν έκανε αυτό που θέλω. Ήταν μαζί μας μέσα στο σπίτι κανονικά απλά για μένα ήταν σα να μην υπήρχε. Εκτός απο 15 λεπτά κάθε μέρα που της έδινα μια ευκαιρία να συνεργαστεί. Βγαίναμε έξω, κάναμε εκπαίδευση και λίγο παιχνίδι στο τέλος αν ήταν συνεργάσιμη. Το κουτάβι σε άλλο χώρο.
Η στάση της Θάλειας τις πρώτες μέρες ήταν : μια στιγμή μου έδινε σημασία και την άλλη οχι. Αν εμφανιζόταν το κουτάβι σταμάταγε ότι έκανε και αγρίευε προς το κουτάβι, όσο μακριά και αν ήταν. Εγώ την διόρθωνα κάθε φορά και της έδινα διέξοδο. Δηλαδή παράτα το κουτάβι και ασχολήσου με το μπαλάκι. Εκείνη δεν ήθελε.. άρα διόρθωση. Δεν μου ήταν ευχάριστο. Μια εβδομάδα άντεξα το ψυχολογικό αυτό μαρτύριο.

@medusa δεν ήταν ακριβώς μούτρα, είχα ξενερώσει. Ακόμη αυτό πάει πέρασε. Τώρα είμαστε όπως πριν
Είμαι σίγουρος οτι δεν τα έκανα όλα σωστά. Ίσως ήθελε περισσότερη προσπάθεια και στο τέλος απλά θα ανέχονταν το ένα το άλλο. Εγω όμως ήθελα άλλου είδους σχέση στο σπίτι μου. Εν ολίγοις να κοιμούνται αγκαλιά. Και αυτό δεν θα γινόταν, έτσι εγκατέλειψα την προσπάθεια. Δεν του συμπεριφερόταν με χαζοδιορθώσεις
Αυτή τη στιγμή δεν έχω καμία επιθυμία να φέρω άλλο ζωντανό σπίτι όσο ζει αυτό το σκυλί.

@Yorkaddict
@ΒασιλικηΖ
Δεν ζήτησα βοήθεια ειδικού (κατ επάγγελμα εκπαιδευτή ας πούμε) αλλά διάλεξα να έχω δίπλα μου τον εκτροφέα και 3 ανθρώπους (έμπειρους σκυλάδες) που ήξεραν τη Θάλεια απο πριν. Για μένα ήταν πολύ βασικό να ξέρουν τη σκύλα καθώς θεωρώ οτι έχει ιδιαίτερο χαρακτήρα. Η ιδέα να την αγνοώ παντελώς όσο δεν συνεργάζεται ήρθε ομόφωνα απ όλους και γι αυτό την ακολούθησα. Μου εξήγησαν οτι το αποτέλεσμα θα εξαρτηθεί απο το πόσο πολύ θέλω να στεναχωρήσω και να κοντράρω εγώ την Θάλεια. Ακόμη μου είπαν οτι υπάρχει πιθανότητα να μην δέχεται γενικά άλλο σκύλο. Φέραμε και άλλο κουταβάκι και είχε την ίδια κάκιστη συμπεριφορά. Κανείς δεν προέβλεψε οτι η σκύλα μπορεί να γυρίσει πάνω μου πράγμα που όταν έγινε στεναχωρήθηκα, ξενέρωσα και γενικά ένοιωσα πολύ άσχημα.

@tasos malinoua εννοείς αναμενόμενο το να μην δεχτεί κανένα κουτάβι? ή οτι με απείλησε?
ή οτι λόγω απειρίας έγιναν λάθη τα οποία έφτασαν εδω που μας έφτασαν?

@mareco αν κάποιος θέλει να σχολιάσει αυτά που έγραψα, θεωρώ οτι θα το κάνει καλοπροαίρετα και με γνώμονα να βοηθηθώ εδώ και άλλοι αναγνώστες. Θέλω την συμβουλή τους και ας είναι σκληρή ή και επικριτική, αρκεί να είναι προς την σωστή κατεύθυνση. Δεν έχει νόημα να αναφέρουμε τις θυσίες που έχουμε κάνει για την Θάλεια. Ευχαριστώ όμως, ήταν εμψυχωτικό

Δεν ξέρω αν παίζει ρόλο, αλλά θα το αναφέρω και αυτό. Στο κτήμα υπάρχουν πουλιά, ερπετά, γάτες και άλλα ζώα. Το τελευταίο 4μηνο οι θηρευτικές της ικανότητες έχουν αυξηθεί. Καταφέρνει και πιάνει πολλά απο αυτά (και πουλιά) με το ατυχές αποτέλεσμα που φαντάζεστε. Δεν ξέρω αν έχουν ξεκλειδώσει κουτάκια στο μυαλό της που δεν θα έπρεπε αλλά κυνηγάει αβέρτα χωρίς να μπορώ να το περιορίσω σε σημαντικό βαθμό.

 

[spyv]

@Pepev50 , εννοουσα ποια ηταν η σταση σου απεναντι της απο τη στιγμη που εμφανιστηκε στο προσκηνιο το κουταβι μεχρι που εδωσε το δαγκωμα στον αερα.

 

[Yorkaddict]

Η ιδέα να την αγνοώ παντελώς όσο δεν συνεργάζεται ήρθε ομόφωνα απ όλους

Στερείται λογικής όλο αυτό το σκεπτικό.
Ειδικά σε τέτοιες καταστάσεις που ο σκύλος χρειάζεται ακριβώς το αντίθετο. Να νοιώσει δηλαδή πως ο άλλος σκύλος (οποιοσδήποτε σκύλος) δεν αποτελεί "απειλή" για την μεταξύ σας σχέση.
Με το να την αγνοήσεις και να την διορθώσεις της επιβεβαίωσες απλά πως ο άλλος σκύλος ΕΙΝΑΙ απειλή. Για σας τους 2, εσένα και την Θάλεια.

Οποτε έχεις χρόνο και διάθεση ρίξε μια ματιά εδώ

 

[sis]

Εγω όμως ήθελα άλλου είδους σχέση στο σπίτι μου. Εν ολίγοις να κοιμούνται αγκαλιά. Και αυτό δεν θα γινόταν, έτσι εγκατέλειψα την προσπάθεια.

Καλημέρα. Αυτό που ζητάς μπορείς να το πετύχεις μόνο με βάση τα θέλω της Θάλειας, και όχι τα δικά σου. Που σημαίνει ότι πηγαίνεις τη Θάλεια να διαλέξει σκύλο, και αν σου πει "δε θέλω αδερφάκιιιιιιιιιιιι" χτυπώντας τέσσερα πόδια κάτω, ούτε τη διορθώνεις, ούτε της δίνεις μπαλάκια, ούτε της κάνεις μουτράκια
Αν ο δεύτερος σκύλος είναι δική σου απόφαση και όχι της Θάλειας, τότε η μόνη σου απαίτηση είναι απλά να το πάρει απόφαση. Δε μπορείς να απαιτήσεις να της αρέσει κιόλας. Θέλεις απλά να μη σκοτώνονται, τουλάχιστον όσο είσαι παρών, και αυτό μπορεί να πάρει από λίγο ως πολύ καιρό.

 

[Estranged]

Οι περισσότεροι, που δε φιλοξενούμε συστηματικά ξένα σκυλιά έχουμε κατα τι κακομαθημένα σκυλιά - για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχει δυνατότητα συστηματικής συναναστροφής με αρκετό άλλο πληθυσμό (σκυλιά or otherwise), μέσα στην καθημερινότητά τους για να μαθαίνουν ότι δεν είναι κ το κέντρο του κόσμου. Αλλά πολύ πολύ πολύ καλό κ για τα σκυλιά μας κ για μας είναι να μην τροφοδοτούμε συνειδητά αυτή τους την κακομαθησιά.

Στερείται λογικής όλο αυτό το σκεπτικό.
Ειδικά σε τέτοιες καταστάσεις που ο σκύλος χρειάζεται ακριβώς το αντίθετο. Να νοιώσει δηλαδή πως ο άλλος σκύλος (οποιοσδήποτε σκύλος) δεν αποτελεί "απειλή" για την μεταξύ σας σχέση.
Με το να την αγνοήσεις και να την διορθώσεις της επιβεβαίωσες απλά πως ο άλλος σκύλος ΕΙΝΑΙ απειλή. Για σας τους 2, εσένα και την Θάλεια.

Οποτε έχεις χρόνο και διάθεση ρίξε μια ματιά εδώ

Κι αυτό (το ΕΝΤΕΛΩΣ αντίθετο) δεν είναι σωστό.

Ναι στο ότι η πλήρης αδιαφορία ή η διόρθωση ενισχύει την απειλή που νιώθει το (καλομαθημένο εδώ που τα λέμε) σκυλί. Όχι στο ότι χρειάζεται το εντελώς αντίθετο κ ο παλιός πρέπει να έχει ειδικά προνόμια. Ισορροπία χρειάζεται. Ναι μεν δεν απειλείται η μεταξύ μας σχέση, αλλά δεν είσαι κ το κέντρο του κόσμου.

Πολύ καλά τα λέει η sis.

 

[Pepev50]

@Pepev50 , εννοουσα ποια ηταν η σταση σου απεναντι της απο τη στιγμη που εμφανιστηκε στο προσκηνιο το κουταβι μεχρι που εδωσε το δαγκωμα στον αερα.

Η στάση μου άλλαζε ανάλογα με την στάση της Θάλειας.
φυσιολογική την 1η μέρα, και όσο περνούσαν οι μέρες όλο κ πιο σκληρή αφού δεν συνεργαζόταν.
πχ έχασε το προνόμιο να ασχολούμαι μαζί της πολλές ώρες, έχασε το προνόμιο να κοιμάται όπου θέλει αυτή και η αγέλη την εξόρισε σε ένα δωμάτιο. Όταν την έβγαζα βόλτα δεν ασχολούμουν μαζί της.
Με εξαίρεση 15 λεπτά κάθε απόγευμα όπου της έδινα την ευκαιρία να συνεργαστεί.
πχ βγαίναμε έξω κάναμε εκπ/ση βασική υπακοή κλπ εμφανιζόταν απο μακριά το κουτάβι. αν όρμαγε στα κάγκελα είχαμε σκληρή βασική υπακοή και τέλος. ή την άφηνα εκεί μόνη της και απομακρυνόμουν για αρκετή ώρα. δλδ οτι δεν μου αρέσει αυτή η συμπεριφορά σου και σε παρατάω
Καταλαβαίνω οτι υπάρχει η πιθανότητα η Θάλεια να συνδύασε το εξής : απο τότε που ήρθε εδω το άλλο σκυλί δεν τα πάω καλά με τους γονείς μου άρα πρέπει να το διώξω.
Αυτό που ήθελα εγω να καταλάβει είναι το εξής : θέλω να ασχολείσαι μαζί μου και οχι με το κουτάβι.
όσο το κάνεις θα είσαι βασίλισσα. όσο δεν.. θα χάνεις προνόμια.

το ότι με απείλησε δις με εξέπληξε και με συντάραξε. την διόρθωσα επι τόπου αυστηρότατα και την πέταξα έξω απο το σπίτι οπου κ καθόταν έξω απο την πόρτα για αρκετές ώρες μέχρι το βράδυ.
(έξω απο το σπίτι δεν εννοώ κ έξω απο το οικόπεδο στον δρόμο, προς θεού)

το συζήτησα και με τον ερεθιστή της εκ των υστέρων. η απάντησή του ήταν : δεν της το είχα οτι θα γυρίσει πάνω σου, αλλά φίλε όταν έχεις σκύλο με ταπεραμέντο αυτό εκφράζεται ποικιλοτρόπως. Σημαντικό είναι οτι δεν σε δάγκωσε, αν ήθελε θα το είχε κάνει. Ξέρει πως να το κάνει. Μην ξαφνιάζεσαι, είναι σα να είχες ένα καβγαδάκι με την γυναίκα σου και πάνω στα νεύρα της να πέταξε ένα βάζο κάτω. Δεν σημαίνει οτι δεν σ' αγαπάει.

 

[Yorkaddict]

Όχι στο ότι χρειάζεται το εντελώς αντίθετο κ ο παλιός πρέπει να έχει ειδικά προνόμια.
Ισορροπία χρειάζεται.

Πιο πάνω αναφέρθηκα σε ισσοροπία, αλλά με λίγο παραπάνω ζύγι στην πλευρά του παλιού (και κακομαθημένου). Οχι ειδικά προνόμια και μεταχείριση.