Να το κάνουμε όπως το κάνει η φύση!

[AGRIAN]

.
@Eroe

Spoiler: Πάμε άλλη μία !

Προφανώς κι εγώ υποστηρίζω την ενιαία και αδιάσπαστη συνέχεια του ελληνισμού και των παραδόσεών του. Προφανέστατα υπάρχει ο μίτος που συνδέει τις εποχές και τις επιμέρους εκφάνσεις, Αντίστοιχα όμως προφανείς είναι και οι διαφοροποιήσεις τους. Άλλη εικόνα είχε για τη Φύση και το Νόμο ο Θαλής, άλλη ο Αμμώνιος Σακκάς. Άλλη ο Αναξιμένης, άλλη ο Δαμάσκιος. Αν δε πάμε στους νεώτερους χρόνους και ειδικά μετά την Αναγέννηση και την επέλαση της νεωτερικότητας, εκεί όπως πολύ σωστά λες

Ο άνθρωπος της εποχής του Μάρκου Αυρήλιου ήταν πιο κοντά στην εποχή του Ευριπίδη και ζούσε τον "Ιππόλυτο" πιο εντονα από ότι εμείς στην εποχη της επανάστασης του 1821 και από οτι ζούμε εμείς τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη...

Αλλού (ίσως) διαφωνήσουμε :

Η μυθολογία δεν είναι λαϊκή δοξασία. Είναι Ιστορία πέρα και πάνω από την ιστορία. Ο Μύθος είναι η υπεριστορική Αλήθεια του Όντος που εκκοσμικεύεται. Έτσι το μυθολογικό υπόβαθρο του προ-πλατωνικού στοχασμού είναι το σημαίνον των φιλοσοφικών πρώτων αρχών (ή αρχετύπων αν προτιμάς) που αναβλύζουν κατ’ ευθείαν από την Πηγή πριν διαχυθούν στο κοσμικό γίγνεσθαι. Ο μυθολογικός στοχασμός είναι ο αέναος πόλος αναφοράς και όχι μια απλή λαϊκή δοξασία. Γι΄αυτό το παραμύθι είναι παρά τον μύθο, μια διήγηση έξω από το μύθο, έξω από την αλήθεια. Αντίθετα η Μυθολογία είναι ο Λόγος του Μύθου, ο Λόγος της όντως Αληθείας (όπου Αλήθεια η μη λήθη).

Τα Ομηρικά Έπη λοιπόν πραγματικά είναι το Ελληνικό Ευαγγέλιο και μάλιστα χωρίς εισαγωγικά.

Να υποθέσω ότι στα υπόλοιπα που δεν παρέθεσες και δεν αντέλεξες συμφωνούμε ;

 

[Hammer]

Για πολλους απο αυτους τους "προβληματισμους", υπαρχουν λυσεις, μπροστα στα ματια μας, και μαλιστα "ηπιες" λυσεις.
Αρκει να το θελουμε.

Ο σκυλος ηταν, ειναι και θα ειναι απαραιτητος συντοφος και συμμαχος μας.
Για ποιο λογο να "σταματησουμε να ασχολουμαστε με τον σκυλο" και να τον αφησουμε στην "τυχη του" οποια κι αν ειναι αυτη;
Επαψε ο σκυλος να ειναι χρησιμος;
Οχι.
Θα παψει να ειναι χρησιμος στο μελλον;
Οχι.
Ειναι ολες οι μορφες εκτροφης που εφαρμοζονταν και εφαρμοζονται σημερα "επιζημιες" για τον σκυλο σαν ειδος;
ΟΧΙ.

Κυνηγετικοι σκυλοι. Ολων των "τυπων", φυλων, πες το οπως θες εσυ...
Παραμενουν απαραιτητοι στο κυνηγι και ειναι αριστοι και ευπροσαρμοστοι σαν σκυλοι συντροφιας.

Ποιμενικοι σκυλοι. Για χιλιαδες χρονια δοκιμασμενοι και αποδοτικοι στην προστασια των παραγωγικων ζωων απο τα αρπακτικα.
Ειναι ο πιο ηπιος και "βιολογικος" τροπος αντιμετωπισης τους αφου λειτουργουν κυριως αποτρεπτικα, οποτε συμβαλλουν και στην προστασια των ιδιων των αρπακτικων.

"Κοκονια". Μικροσωμος "γενικων καθηκοντων", οπως προειδοποιητικος φυλακας, αποτροπη μικρων αρπακτικων πχ νυφιτσα, αρουραιος σε οικιακες φαρμες ή μονοκατοικιες σε ημιαστικο περιβαλλον. Τελειος σαν σκυλος συντροφιας.

Ας πουμε λοιπον οτι απο αυριο ξεκιναμε να εκτρεφουμε σκυλους απο τις κατηγοριες που προανεφερα με μοναδικο ομως κριτηριο την εργασια.
Σκυλος αποδοτικος στην εργασια του σημαινει, τις πιο πολλες φορες, και υγιης, σωματικα και ψυχικα.

Σε μια τοκετοομαδα, οσο αριστοι και αν ηταν στην εργασια οι γονεις, σιγουρα δεν θα ειναι ολα τα κουταβια το ιδιο αποδοτικα, πολλα δεν θα "το εχουν".
Αυτα τα κουταβια λοιπον μπορουν ανετα να καλυπτουν την ζητηση για σκυλους συντροφιας.
Ετσι το ποιντερ πχ που δεν αποδιδει στο κυνηγι, δεν θα καταληξει αδεσποτο αλλα στα χερια καποιου που αποζητα εναν σκυλο συντροφο και μονο.
Το ιδιο θα γινει και το ποιμενικο που δεν μπορει να ανταπεξελθει σε ικανοποιητικο βαθμο στην εργασια του.
Δεν θα τα αναπαραγουμε αλλα ουτε θα τα πεταμε στο δρομο.
Η ζωη τους εχει νοημα ετσι κι αλλιως οπως ολη η ζωη.
Αυτος ειναι κατα τη γνωμη μου ο μονος τροπος να ξεχασουμε τι σημαινει αδεσποτο, δεν βλεπω καμια αλλη λυση.

Θα χαθουν φυλες; Σιγουρα ναι. Και;
Θα σωθουν χιλιαδες σκυλοι απο την καταστρεπτικη, και καλα, "εκτροφη" της πασαρελας;
Θα σταματησει να αυξανεται ο αριθμος των σκυλων που υποφερουν στους δρομους;
Πιστευω πως ναι.

Αυτα ομως προυποθετουν οτι θα κανουμε στη ακρη τα ΘΕΛΩ μας.
Εννοω τις απαιτησεις μας για συγκεκριμενες εξωτικες φυλες, συγκεκριμενα χρωματα και οτι αλλη μαλακια μας κατεβει στο κεφαλι...
Ο σκυλος και η σκυλα, οτι μορφη κι αν εχουν εξωτερικα, στην καρδια και στο μυαλο τους δεν εχουν καμια απολυτως διαφορα, αυτο πρεπει να καταλαβουμε ολοι.

 

[Eroe]

.
@Eroe

Spoiler: Πάμε άλλη μία !

Προφανώς κι εγώ υποστηρίζω την ενιαία και αδιάσπαστη συνέχεια του ελληνισμού και των παραδόσεών του. Προφανέστατα υπάρχει ο μίτος που συνδέει τις εποχές και τις επιμέρους εκφάνσεις, Αντίστοιχα όμως προφανείς είναι και οι διαφοροποιήσεις τους. Άλλη εικόνα είχε για τη Φύση και το Νόμο ο Θαλής, άλλη ο Αμμώνιος Σακκάς. Άλλη ο Αναξιμένης, άλλη ο Δαμάσκιος. Αν δε πάμε στους νεώτερους χρόνους και ειδικά μετά την Αναγέννηση και την επέλαση της νεωτερικότητας, εκεί όπως πολύ σωστά λες



Αλλού (ίσως) διαφωνήσουμε :

Η μυθολογία δεν είναι λαϊκή δοξασία. Είναι Ιστορία πέρα και πάνω από την ιστορία. Ο Μύθος είναι η υπεριστορική Αλήθεια του Όντος που εκκοσμικεύεται. Έτσι το μυθολογικό υπόβαθρο του προ-πλατωνικού στοχασμού είναι το σημαίνον των φιλοσοφικών πρώτων αρχών (ή αρχετύπων αν προτιμάς) που αναβλύζουν κατ’ ευθείαν από την Πηγή πριν διαχυθούν στο κοσμικό γίγνεσθαι. Ο μυθολογικός στοχασμός είναι ο αέναος πόλος αναφοράς και όχι μια απλή λαϊκή δοξασία. Γι΄αυτό το παραμύθι είναι παρά τον μύθο, μια διήγηση έξω από το μύθο, έξω από την αλήθεια. Αντίθετα η Μυθολογία είναι ο Λόγος του Μύθου, ο Λόγος της όντως Αληθείας (όπου Αλήθεια η μη λήθη).

Τα Ομηρικά Έπη λοιπόν πραγματικά είναι το Ελληνικό Ευαγγέλιο και μάλιστα χωρίς εισαγωγικά.

Να υποθέσω ότι στα υπόλοιπα που δεν παρέθεσες και δεν αντέλεξες συμφωνούμε ;

Spoiler: μα ευχαρίστως!

Σαφώς και ήταν διαφορετικές οι αντιλήψεις των μεγάλων φιλοσοφων και στοχαστών, και ο καθένας τους άφησε μια κληρονομιά.

Πως είναι δυνατόν να διαφνωήσω;

Εγώ αλλού το πάω.

Το συλλογικό υποσυνείδητο (ας χρησιμοποιήσουμε και πάλι την ορολογία του Γιούνγκ), αυτός ο βυθός της νοοτροπίας, τρέφεται με την παράδοση και όχι με την ερμηνεία (ή παρερμηνεία) της παράδοσης.

Αλλιώς ερμηνεύει τον Όμηρο ο Πλούταρχος και αλλιώς ο Πορφύριος, αλλά ο Νέρων, όταν ένιωσε τον θάνατο να πλησιάζει, δεν σκέφτηκε τις ερμηνείες. Απλά ψιθύρισε, “ἵππων μ᾽ ὠκυπόδων ἀμφὶ κτύπος οὔατα βάλλει”.
Αυτό του βγήκε αυθόρμητα.
Αυτό ήταν που έβγαινε αυθόρμητα από τα στόματα των ανθρώπων.
Όπως, θα μπορούσαμε να πούμε, αυθόρμητα σταυροκοπιέται ένας Χριστιανός όταν βλέπει μια εκκλησία. Αλλά ας το αφησουμε καλύτερα.


Αυτό το συλλογικό υποσυνείδητο λοιπόν ήξερε έναν Νόμο, καθαρά θρησκευτικό, αυτόν ακριβώς που οι Ινδοάριοι κατά την Βεδική περίοδο προσδιόριζαν ως ρίτα (rta), η τάξη του σύμπαντος. Δεν μπορείς να την παραβιάσεις, ότι κι αν κάνεις θα σε βρει.
Ο Πίνδαρος το λεει απλά,
ο νόμος, ο πάντων βασιλεύς θνητών τε και αθανάτων.


Δεν βλεπω απολύτως τίποτα με το οποίο θα μπορούσα να διαφωνήσω σε αυτά που λες για τη μυθολογία!
Ίσα ισα. Συμφωνώ απόλυτα. Απλά, αναγκάζομαι να τα λέω πιο πεζά, αλλά λέω πάνω κάτω τα ίδια πράγματα.
Ακριβώς, ο μύθος είναι η ύψιστη γνώση την οποία ο άνθρωπος αντλεί από την ίδια τη ζωή, άμεσα.
Και ακριβώς γι’αυτό εστιάζομαι στον μύθο και όχι στις ερμηνείες του μύθου.


Επίσης και για τα υπόλοιπα που είπες δεν έχω καμία αντίρρηση.

 

[sea-mol]

Έχοντας μηδαμινές γνώσεις πάνω στο θέμα, θα ήθελα να κάνω μια παρατήρηση ή καλύτερα να εκφράσω μια απορία η οποία μπορεί να είναι και επιφανειακή. Παρατηρώ ότι οι ελληνικές φυλές σκύλων (π.χ. γκέκας, ελληνικός ποιμενικός, κοκόνι, κρητικός ιχνηλάτης) δηλαδή σε μια χώρα όπου η "επίσημη" εκτροφή που, αν δεν κάνω λάθος (και παρακαλώ διορθώστε με αν κάνω) έχει μικρή ιστορία σε σχέση με άλλες του δυτικού κόσμου, παρουσίαζουν ελάχιστα προβλήματα υγείας. Γιατί;

Οι Μολοσσοί της Ηπείρου παρουσιάζουν προγναθισμό, wrymouth, εντρόπιο ή εκτρόπιο, δυσπλασία, και διατατική μυοκαρδιοπάθεια με αυτή την σειρά συχνότητας εμφάνισης. Ακόμη έχουν πολύ συχνούς οίστρους, πράγμα που δείχνει φυλή με αρκετή "επεξεργασία" μακρυά απ τον πρωτογονισμό ενός Κανγκαλ πχ...
Οπότε στα μάτια μου έχει πάει περίπατο το στόρυ της αγνής-παρθένας-αρχέγονης φυλής. Παρ όλα αυτά, έχουν μεγάλες τοκετοομάδες (συνήθως 8-10 και έχουν τύχει και 14), μακροβιότητα (12+) και αρκετά καλό ανοσοποιητικό. Πράγμα που σε κάνει να αναρωτιέσαι πόσο κουρέλια είναι κάτι μεγαλόσωμες φυλές εξωτερικού με προσδόκιμο 8 χρόνια....δλδ τι μας κρύβουν???
Για τις άλλες ελληνικές φυλές δεν ξέρω να πω, αλλά έχω δει σε έκθεση να κατεβαίνουν κοκόνια με γνάθο για να ανοίγεις μπύρες και φρεσκοζευγαρωμένο ΕΠ (ζευγαρωμένο ΗΔΗ με πρωταθλήτρια ΕΠ) να το πετάνε από το στίβο γιατί τα κάτω δόντια του δεν είχαν συναντηθεί με τα πάνω στον μάταιο τούτο κόσμο. Οπότε δεν θα πόνταρα και πολλά λεφτά φίλε @ChrisApo στο οτι οι ελληνικές φυλές είναι αστεράτες, αλλά οτι απλά δεν τις έχουμε σκαλίσει....

Εγώ αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το πως από τα σημερινά υπαρκτά δείγματα όλων των φυλών, που είναι όλα προβληματικά προϊόντα κλειστής δεξαμενής, θα φτιάξεις κάτι υγιές. Σαν να παίρνεις κομμάτια από αρρώστους για να φτιάξεις ...τι?

Δεν είναι απαραίτητο ούτε να πάρεις σαπάκια για να ζευγαρώσεις, ούτε να βάλεις καθαρόαιμο. Αλλά ακόμα και σαπάκι να βάλεις, θα διαλέξεις εκείνο με υπολειπόμενα διαφορετικών ασθενειών από της δικής σου δεξαμενής. Ούτως ή άλλως βέβαια, με το που θα ανοίξουν τα αίματα θα έχεις τα καλά του υβριδικού σφρίγους, δλδ μεγαλύτερη τοκετοομάδα, μικρότερη θνητότητα κουταβιών, μακροβιότητα, καλύτερες αρθρώσεις, καλύτερο ανοσοποιητικό κλπ....
Και μπορείς πάντα να ψάξεις για ένα μορφολογικό διαμαντάκι στην πελώρια σκυλογονιδιακή δεξαμενή:
http://www.press.uchicago.edu/ucp/books/book/chicago/W/bo18378250.html

(προτείνω ανεπιφύλακτα αυτό το βιβλίο σε όσους ακόμα πατάνε με το ένα πόδι σε ρατσάτο και το άλλο σε ημίαιμο)

 

[vasilis_mike]

@AGRIAN και @Eroe Απλά σας απολαμβάνω!!!!!!!!!

 

[AGRIAN]

@AGRIAN και @Eroe Απλά σας απολαμβάνω!!!!!!!!!

Ευχαριστώ πολύ Βασίλη !

Οι "φτυαριές" μας δεν έχουν καμία σχέση ούτε με το νήμα, ούτε καν με το φόρουμ (γι' αυτό και ξεκίνησα τα spoiler) και πίστευα οτι δεν ενδιαφέρουν κανένα άλλο οπότε είχα αποφασίσει να σταματήσω τουλάχιστον τις δημόσιες απαντήσεις. Αφού σε ενδιαφέρει, ανέμενε μια μικρή συνέχεια το βράδυ !

(Αν τα άλλα μέλη ή ο @admin ενοχλούνται από την εντελώς off topic συζήτηση - και θα έχουν δίκιο - να πουν να σταματήσουμε).

 

[vasilis_mike]

Ευχαριστώ πολύ Βασίλη !

Οι "φτυαριές" μας δεν έχουν καμία σχέση ούτε με το νήμα, ούτε καν με το φόρουμ (γι' αυτό και ξεκίνησα τα spoiler) και πίστευα οτι δεν ενδιαφέρουν κανένα άλλο οπότε είχα αποφασίσει να σταματήσω τουλάχιστον τις δημόσιες απαντήσεις. Αφού σε ενδιαφέρει, ανέμενε μια μικρή συνέχεια το βράδυ !

(Αν τα άλλα μέλη ή ο @admin ενοχλούνται από την εντελώς off topic συζήτηση - και θα έχουν δίκιο - να πουν να σταματήσουμε).

Τα βρίσκω υπερ του δέοντος ενδιαφέροντα και θεωρώ ότι ανεβάζουν πολύ το επίπεδο συζητήσεων στο φόρουμ..

 

[joks]

@AGRIAN και @Eroe Απλά σας απολαμβάνω!!!!!!!!!

Βασιλη δεν είσαι ο μόνος.

 

[spyv]

Είσαι φοβερός. Θέλω κάποια στιγμή να μου πεις πώς ανακάλυψες τόσο εύκολα οτι είμαι σκοπιανός πράκτορας ...... Για να σε επιβεβαιώσω ακόμη περισσότερο, διάβασε κι αυτό :

Χάρις στον @Yorkaddict όλο το απόγευμα και μέχρι τώρα διάβαζα τα βιβλία που πόσταρε εδώ https://www.dogforum.gr/community/threads/Βιβλία-του-19ου-αιώνα.29898/
Σε ένα λοιπόν από αυτά, στησελ. 40 του The Illustrated Book of the Dogs του VERO SHAW, γράφει επί λέξει :

Linnaeus, in the classification which he has drawn up, on the other hand describes the Bulldog as coming under the classification of Canis Molossus, whilst the Mastiff is in the next section under the title of Canis Anglicus, also called Canis Bellicosus, and by Ray, Canis Mastivus. Dr. Caius, physician to Queen Elizabeth (and, by the way, one of the founders of Caius College, Cambridge^ in his book published about A.D. 1570, describes but one dog which can in any degree be made to resemble either the Mastiff or the Bulldog. This he alludes to under the name of Mastive or Bandogge, and a portion of his description is as follows : " An huge dogge, stubborne, eager, burthenous of body, and therefore of but little swiftness, terrible and fearful to behold, and more fearse and fell than any Arcadian cur." This description, indefinite as it is, would seem to apply almost as well to the Bulldog as to the Mastiff: first on account of direct allusion being made to " Archadien curres," which must be taken as referring to the Molossus or Mastiff of Edmund de Langley, whose work is made use of most freely by Caius ; and, secondly, from the description he gives of the animal's character, and the remarks he makes a little further on concerning the creatures one of them had been known to overcome in single combat for the especial edification of the " Frenche King."

Αυτός ο σκοπιανός λοιπόν το 1570 κατάφερε κι έπεισε τη βασίλισσα Ελισσάβετ οτι είναι Άγγλος και μάλιστα ιατρός. Είχε δε την άποψη που έγραψα κι εγώ εδώ https://www.dogforum.gr/community/threads/Περί-bulldogs-και-άλλων-δαιμονίων.33408/
οτι bulldog και mastiff είναι η ίδια φυλή, ο Λιναίος δε πιο πάνω, άλλος σκοπιανός κι αυτός, ισχυρίζεται οτι το bulldog προέρχεται από τον μολοσσικό σκύλο. Κάνε λοιπόν τον κόπο και ξαναδιάβασε αυτά που έγραψα εκεί για να δεις πως πάμε από το bulldog στο pit bull για να μην ποστάρω πάλι τα ίδια εδώ.

@AGRIAN , σ' ευχαριστω για τα καλα σου λογια .

επειδη εχεις ανακατεψει πολλες φυλες στα ποστς σου και δεν εχει νοημα να αναλωνομαστε σε ανουσιους διαξιφισμους, διαλεξε για ποια απ' ολες τελικα θες να μιλησεις και απο ποια σκοπιά (sorry δεν κρατηθηκα), μπας και συνεννοηθουμε.

υ. γ. το βιβλιο λεγεται the illustrated book of the dog, οχι dogs (ξερω, ξερω και το σκοπιανικη δεν ειναι λεξη).

 

[Eroe]

Σαφώς και υπάρχουν κληρονομικές ασθένειες στις αρχέγονες φυλές.
Αλλά, υπάρχουν και στα άγρια ζώα.
Είναι μύθος ότι τα άγρια ζώα είναι και πάντα υγιή.
Είναι λιγότερο μελετημένες οι ασθένειες αυτές για τον απλούστατο λόγο ότι σε σοβαρές περιπτώσεις ο φορέας απλά δεν επιβιώνει (που δεν σημαίνει αυτόματα ότι δεν αφήνει απογόνους), σε ήπιες περιπτώσεις μπορούν και να μην φαίνονται μέχρι να γίνει η νεκροψία.
Αλήθεια, έχουμε κάνει απεικονιστικές εξετάσεις σε όλο τον πληθυσμό των λύκων;
Οι μελέτες σε αυτόν τον τομέα άρχισαν στα μέσα του 20ου αιώνα και συνεχίζονται.
Για όσους ενδιαφέρονται, υπάρχει π.χ. αυτό το βιβλίο.
Πιο μελετημένες είναι οι μολυσματικές ασθένειες, όπως π.χ. η φυματίωση.

Δεν υπάρχει τίποτε το ζωντανό που να μην αρρωσταίνει και να έχει τέλεια γονίδια.
Είναι αδύνατον να βρούμε στη φύση απόλυτα υγιές είδος. ΑΔΥΝΑΤΟΝ.

Απλά, στις αρχέγονες φυλές η κατάσταση δεν είναι τραγικά επιδεινωμένη. Στις "νεότερες-επίσημες", είναι, μέχρι εκεί που δεν παίρνει.

ΥΓ @vasilis_mike ευχαριστώ! Αν σας πρήξουμε τα συκώτια όμως, να μας το πείτε κατευθείαν.

 

[vasilis_mike]

Σαφώς και υπάρχουν κληρονομικές ασθένειες στις αρχέγονες φυλές.
Αλλά, υπάρχουν και στα άγρια ζώα.
Είναι μύθος ότι τα άγρια ζώα είναι και πάντα υγιή.
Είναι λιγότερο μελετημένες οι ασθένειες αυτές για τον απλούστατο λόγο ότι σε σοβαρές περιπτώσεις ο φορέας απλά δεν επιβιώνει (που δεν σημαίνει αυτόματα ότι δεν αφήνει απογόνους), σε ήπιες περιπτώσεις μπορούν και να μην φαίνοται μέχρι να γίνει η νεκροψία.
Αλήθεια, έχουμε κάνει απεικονιστικές εξετάσεις σε όλο τον πληθυσμό των λύκων;
Οι μελέτες σε αυτόν τον τομέα άρχισαν στα μέσα του 20ου αιώνα και συνεχίζονται.
Για όσους ενδιαφέρονται, υπάρχει π.χ. αυτό το βιβλίο.
Πιο μελετημένες είναι οι μολυσματικές ασθένειες, όπως π.χ. η φυματίωση.

Δεν υπάρχει τίποτε το ζωντανό που να μην αρρωσταίνει και να έχει τέλεια γονίδια.
Είναι αδύνατον να βρούμε στη φύση απόλυτα υγιές είδος. ΑΔΥΝΑΤΟΝ.

Απλά, στις αρχέγονες φυλές η κατάσταση δεν είναι τραγικά επιδεινωμένη. Στις "νεότερες-επίσημες", είναι, μέχρι εκεί που δεν παίρνει.

ΥΓ @vasilis_mike ευχαριστώ! Αν σας πρήξουμε τα συκώτια όμως, να μας το πείτε κατευθείαν.

Εγώ πάλι δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να ψάχνουμε την τελειότητα, όταν οι ίδιοι εμείς είμαστε αστα να πάνε....

Θα προτιμούσα να το ψάχναμε πως να πλησιάσουμε την τελειότητα όσο αφορά την δική μας συμπεριφορά προς τον σκύλο/ζώα παρά το αντίθετο.

 

[ΑΡΓΟΣ & ΕΓΩ]

ας σας τσιγκλίσω λίγο ακόμα

Το μέλλον είναι εδώ.

του Chris Morris

Ορισμένες προσωπικότητες ξοδεύουν τις περιουσίες τους σε αυτοκίνητα ή κοσμήματα ή ακίνητα. Η Barbra Streisand, απ’ την άλλη, ξόδεψε ένα μέρος της δικής της περιουσίας κλωνοποιώντας το σκυλί της δύο φορές μετά το θάνατό του.

Αυτό εξέπληξε πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι δεν συνειδητοποίησαν καν ότι κάτι τέτοιο ήταν δυνατό. Είναι, αλλά (όπως θα περίμενε κανείς) δεν είναι διόλου φθηνό.

Η κλωνοποίηση σκύλων ήρθε στο προσκήνιο το 2005 στην Κορέα. Εκείνος ο σκύλος, ένα αφγανικό κυνηγόσκυλο που ονομαζόταν Snuppy, έζησε μέχρι το 2015. Από τότε, άλλες εταιρείες έχουν επικεντρωθεί στη συγκεκριμένη πρακτική, με το Ερευνητικό Ίδρυμα Βιοτεχνολογίας Sooam της Νότιας Κορέας να είναι ένας από τους ηγετικούς «παίκτες» στον χώρο.

Ωστόσο, για να αντιγράψετε το κουτάβι σας, η ομάδα θα σας χρεώσει 100.000 δολάρια.

Αυτό το ποσό είναι διπλάσιο σε σχέση με το αντίστοιχο που χρεώνει μια εταιρεία κλωνοποίησης σκύλου στο Τέξας. Η Viagen Pets θα αποθηκεύσει το DNA του σκύλου σας (ή της γάτας σας) σε μια εγκατάσταση κρυο-αποθήκευσης. Προσθέστε το σε ένα ωάριο δωρητή για να δημιουργήσετε ένα έμβρυο και εμφυτεύστε το σε μια παρένθετη …μαμά.

Πρόκειται για μια διαδικασία έξι έως επτά μηνών, αλλά υπάρχει μια λίστα αναμονής αυτή τη στιγμή. Τα σκυλιά κοστίζουν 50.000 δολάρια. Οι γάτες κοστίζουν το μισό.

Οι κλώνοι μπορεί να μοιάζουν με το παλιό σας σκυλί, αλλά θα συμπεριφέρονται άραγε όπως αυτό; Αυτό είναι λίγο πιο αμφίβολο – και ακόμη και η Streisand δεν γνωρίζει την απάντηση. Όχι ακόμα, τουλάχιστον.

«Έχουν διαφορετικές προσωπικότητες», είπε η Streisand στο Variety. «Περιμένω να μεγαλώσουν για να δω αν θα έχουν τα καστανά μάτια και την σοβαρότητά του» (προηγούμενου σκύλου της).

 

[vasilis_mike]

@ΑΡΓΟΣ & ΕΓΩ

 

[ΑΡΓΟΣ & ΕΓΩ]

@vasilis_mike

Έγραψες

 

[manolo]

Και πως αυτο

Επειδή σε αυτή την φάση της ζωής μου γυρίζω την επαρχία έτυχε να κάνω μια σχετική κουβεντα με έναν κτηνοτρόφο από την Ηλεία.
Μου έλεγε λοιπόν ότι προτιμά τις ντόπιες φυλές κι ας παράγουν λιγότερο, γιατί μπορούν να ζουν ημιαυτόνομα στο βουνο σε αντίθεση με τις "βελτιωμένες" που δεν τα καταφερνουν.
Τα κατά τόπους αγριοκάτσικα πως προέκυψαν?
Τα βουβάλια στην Κερκίνη δεν θα τα κατάφερναν μόνα τους?
Τα αγρια άλογα στον Όλυμπο?
Τώρα αν μιλάμε για ζώα που τα "καλλιεργουμε" σε "θερμοκήπια" μάλλον δεν υπάρχει ελπίδα.
Τα ίδια ισχύουν και για τον σκυλο-α, όσο πιο "βελτιωμένος" τόσο πιο αργα.

Αναιρεί αυτό που έγραψα εγώ;

 

[joks]

Και πως αυτο

Αναιρεί αυτό που έγραψα εγώ;

Μάλλον ερμήνευσα λάθος τον όρο καταστροφή έτσι όπως το θετεις.
Εγώ φανταστικά ορδές από πρώην οικόσιτα ζόμπι να περπατούν στις λεωφόρους ενω εσύ εννοουσες ότι θα χαλάσουν την ισορροπία των οικοσυστημάτων και θα εκτοπίσουν τα άγρια ζώα?
Σιγά πώς κανείς έτσι, το δικό μου θα είχε περισσότερη τηλεθεαση

 

[AGRIAN]

Spoiler: μα ευχαρίστως!

Σαφώς και ήταν διαφορετικές οι αντιλήψεις των μεγάλων φιλοσοφων και στοχαστών, και ο καθένας τους άφησε μια κληρονομιά.

Πως είναι δυνατόν να διαφνωήσω;

Εγώ αλλού το πάω.

Το συλλογικό υποσυνείδητο (ας χρησιμοποιήσουμε και πάλι την ορολογία του Γιούνγκ), αυτός ο βυθός της νοοτροπίας, τρέφεται με την παράδοση και όχι με την ερμηνεία (ή παρερμηνεία) της παράδοσης.

Αλλιώς ερμηνεύει τον Όμηρο ο Πλούταρχος και αλλιώς ο Πορφύριος, αλλά ο Νέρων, όταν ένιωσε τον θάνατο να πλησιάζει, δεν σκέφτηκε τις ερμηνείες. Απλά ψιθύρισε, “ἵππων μ᾽ ὠκυπόδων ἀμφὶ κτύπος οὔατα βάλλει”.
Αυτό του βγήκε αυθόρμητα.
Αυτό ήταν που έβγαινε αυθόρμητα από τα στόματα των ανθρώπων.
Όπως, θα μπορούσαμε να πούμε, αυθόρμητα σταυροκοπιέται ένας Χριστιανός όταν βλέπει μια εκκλησία. Αλλά ας το αφησουμε καλύτερα.


Αυτό το συλλογικό υποσυνείδητο λοιπόν ήξερε έναν Νόμο, καθαρά θρησκευτικό, αυτόν ακριβώς που οι Ινδοάριοι κατά την Βεδική περίοδο προσδιόριζαν ως ρίτα (rta), η τάξη του σύμπαντος. Δεν μπορείς να την παραβιάσεις, ότι κι αν κάνεις θα σε βρει.
Ο Πίνδαρος το λεει απλά,
ο νόμος, ο πάντων βασιλεύς θνητών τε και αθανάτων.


Δεν βλεπω απολύτως τίποτα με το οποίο θα μπορούσα να διαφωνήσω σε αυτά που λες για τη μυθολογία!
Ίσα ισα. Συμφωνώ απόλυτα. Απλά, αναγκάζομαι να τα λέω πιο πεζά, αλλά λέω πάνω κάτω τα ίδια πράγματα.
Ακριβώς, ο μύθος είναι η ύψιστη γνώση την οποία ο άνθρωπος αντλεί από την ίδια τη ζωή, άμεσα.
Και ακριβώς γι’αυτό εστιάζομαι στον μύθο και όχι στις ερμηνείες του μύθου.


Επίσης και για τα υπόλοιπα που είπες δεν έχω καμία αντίρρηση.

@Eroe

Spoiler: περί ερμηνείας

Δεν μπορώ κι εγώ να διαφωνήσω σε αυτά που λές, εξ άλλου ο Γιούγκ είναι κι αυτός μια άλλη μεγάλη αγάπη μου !! (έχω μια επιφύλαξη/αντίρρηση με το τι τρέφεται το συλλογικό ασυνείδητο, όπως επίσης κι αν τρέφεται από την παράδοση ή αντίθετα αυτό την τρέφει).

Πιο πολύ για να προσθέσω κι όχι για ν’ αντιλέξω, τα παρακάτω :

Θέτεις ένα πολύ μεγάλο ζήτημα, αυτό της ερμηνείας ή παρερμηνείας (μιας εμπειρίας, της παράδοσης, της μυθολογίας κ.λ.π.) το οποίο συνδέεται άμεσα με το κριτήριο περί αληθείας : πώς ξεχωρίζουμε την αλήθεια από τα ψεύδος, τη γνώση από τα δοξασία. Ζητήματα κεφαλαιώδους σημασίας που δεν μπορούμε ούτε ακροθιγώς να τα ακουμπήσουμε σε σύντομες τοποθετήσεις, πόσο μάλλον ν’ απαντήσουμε, ιδίως εδώ. Πιο πολύ σαν food for thought καταθέτω κάποιες σκόρπιες σκέψεις (που δεν είναι αποκλειστικά δικές μου).

Η (όποια) παράδοση δεν είναι αυθύπαρκτη, ούτε άτοπη και άχρονη. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός, ανθρώπινο δημιούργημα «εν χώρω και χρόνω». Γεννιέται και ζει, πολύ αργά και σταδιακά σε ανθρώπινες κοινότητες. Όταν παύει να τρέφεται, πεθαίνει. Όσο ζει, ζει γιατί κοινωνείται ως άμεση γνώση, αλλά και ως αληθές – για την κοινότητα -περιεχόμενο. Τι είναι όμως γνώση και αλήθεια ; Θα έπρεπε να τις ορίσουμε, αλλά θα μπλέξουμε χειρότερα και δεν είναι του παρόντος. Προσωπικά ασπάζομαι το πλατωνικό ότι η γνώση είναι ανάμνηση και η αλήθεια αποκάλυψη, αλλά εδώ ας ακολουθήσουμε τους κοινά αποδεκτούς ορισμούς. Ας πούμε μόνο ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν οι πρώτοι οι οποίοι απεξάρτησαν τη γνώση από τη χρησιμότητα και τη συνέδεσαν με την αλήθεια, την οποία στη συνέχεια αναζήτησαν.

Πότε λοιπόν ερμηνεύουμε ορθά ; Πότε αληθεύουμε ; Ο Ηράκλειτος (ο μεγαλύτερος ever) έθεσε το ορθώς διανοείσθαι ως το ορθώς κοινωνείν : «καθ’ ό,τι αν κοινωνήσωμεν αληθεύομεν, ά δε αν ιδιάσωμεν ψευδόμεθα». Η γνώμη, η πληροφορία, η ερμηνεία αληθεύουν όταν συγκροτούν λογικὲς σχέσεις κοινής συν-εννόησης, συντονίζουν (εναρμονίζουν) τις επιμέρους (ατομικὲς) εμπειρίες, επιτρέπουν να κοινωνείται η εμπειρία. Η ερμηνεία λοιπόν της παράδοσης (και της μυθολογίας, του θρησκευτικού βιώματος, της όποιας εμπειρίας), στον βαθμό που είναι κοινός λόγος (δλδ λόγος όλης της κοινότητας, ξυνός κατά τον Ηράκλειτο) είναι αληθής. Αν δεν κοινωνείται, αν είναι ατομική δοξασία ή επίτευγμα, δεν είναι αληθής, είναι παρερμηνεία.

Οπότε δεν ενδιαφέρει ιδιαίτερα πως ερμηνεύει την παράδοση το κάθε άτομο, όποιο κι αν είναι αυτό, αν η ερμηνεία του δεν ταυτίζεται με την κοινά αποδεκτή ερμηνεία της κοινότητας τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, γιατί τότε δεν είναι εκφραστής της αυθεντικής παράδοσης αλλά της προσωπικής του δοξασίας. Γι’ αυτό και στα δύσκολα αυθόρμητα σταυροκοπιέται – κι ας λέει μια ζωή ότι δεν πιστεύει – ή ψιθυρίζει όπως ο Νέρωνας, γιατί τότε ξεχύνεται από μέσα του το ασυνείδητο/παράδοση/ανάγκη (ονόμασέ το όπως θες) και αληθεύει γιατί επιστρέφει στα προγονικά ζήδωρα ύδατα και ταυτίζεται πλέον με την κοινότητα.

Για τον (αναπότρεπτο και κοσμικό) Νόμο και τη βεδική παράδοση (θέματα που ανοίγεις κι εσύ !!), την ελευθερία και τη δυνατότητα απόδρασης από την Άτροπο, αν θες μπορώ να επανέλθω. Θα σε ρωτήσω όμως αν έχεις υπ’ όψιν τα τεράστια προβλήματα που έχουν ανακύψει τελευταία με την κατά πολλούς απολύτως ελλιπή και εσφαλμένη μετάφραση των Βεδών που διαθέτουμε και την προσέγγιση που έχει η Β. Δερουκάκη.

 

[Eroe]

Spoiler: ουφφφ!

Προσυπογράφω και συμφωνώ με κάθε λέξη.
Θα προσθέσω, όπως κι εσύ, μερικές δικές μου σκέψεις - όχι για να αντιμιλήσω, αλλά για να συμπληρώσω.
Χρησιμοποίησες τη λέξη "δοξασία" που πολλοί συνδέουν αυθόρμητα (sic!) με κάποια λαϊκά ή προσωπικά "πιστεύω" αμφιβόλου ποιότητας.
Η προχριστιανική θρησκεία (είτε Ελληνική, είτε άλλου Ινδοευρωπαϊκού λαού) δεν έκανε όμως διάκριση μεταξύ δοξασίας και "υψηλής" μυστικής γνώσης. Ο αρχαίος θεολόγος (γιατί και ο Ηράκλειτος ήταν θεολόγος στα μάτια των αρχαίων Ελλήνων) ήξερε καλά ότι η λαϊκή δοξασία, - μια απλοποιημένη θρησκευτική αντίληψη, - αποτελεί υπόλειμμα μύθου που έχει ξεχαστεί, υπόλειμμα μιας αρχαιότερης κοσμοθεωρίας που χρήζει ανακαίνισης. Δεν παίζουμε έγχορδα όργανα στις κηδείες, παίζουμε μοναχα αυλό. Γιατί; Δεν θυμόμαστε. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι απλά μια δοξασία, αλλά αυτή η προσέγγιση θα ήταν μια εγκληματική απλοποίηση της παράδοσης. Άρα, πρέπει να θυμηθούμε το νόημα του έθιμου, και το υπενθυμίζει ο Πλούταρχος στο "Περί του Ει του εν Δελφοίς":

(...) ὁ Εὐριπίδης εἶπε
«λοιβαὶ νεκύων φθιμένων ἀοιδαί θ', ἃς χρυσοκόμας Ἀπόλλων οὐκ ἐνδέχεται.»
καὶ πρότερος ἔτι τούτου [ὁ] Στησίχορος
«<χορεύ>ματά τοι μάλιστα παιγμοσύνας <τε> φιλεῖ μολπάς τ' Ἀπόλλων, κάδεα δὲ στοναχάς τ' Ἀίδας ἔλαχε.»
Σοφοκλῆς δὲ καὶ τῶν ὀργάνων ἑκατέρῳ προσνέμων ἑκάτερον δῆλός ἐστι διὰ τούτων
«οὐ νάβλα κωκυτοῖσιν οὐ λύρα φίλα.»
καὶ γὰρ ὁ αὐλὸς ὀψὲ καὶ πρῴην ἐτόλμησε φωνήν'ἐφινερθίσιν» ἀφιέναι. τὸν δὲ πρῶτον χρόνον εἵλκετο πρὸς τὰ πένθη, καὶ τὴν περὶ ταῦτα λειτουργίαν οὐ μάλ' ἔντιμον οὐδὲ φαιδρὰν εἶχεν, εἶτ' ἐμίχθη πάντα πᾶσι. μάλιστα δὲ τὰ θεῖα πρὸς τὰ δαιμόνια συγχέοντες εἰς ταραχὴν αὑτοὺς κατέστησαν. (...)

Ο ίδιος, ιερέας του Απόλλωνα και εξαιρετικά μορφωμένος άνθρωπος, δεν περιφρονεί τις Αιγυπτιακές "δοξασίες" και αφιερώνει σε αυτές το "Περί Ίσιδος και Οσίριδος", προσπαθώντας να εξηγήσει ακόμα και το γιατί απαγορεύεται να τρώει ένας Αιγύπτιος ιερέας σκόρδα και κρεμμύδια.

Για τον αρχαίο Έλληνα δεν υπήρχαν "λαϊκές δοξασίες". Ύστερα μας μάθανε να περιφρονούμε τον απλό λαό με τα έθιμά του και να τον περιγελάμε.

Με τον ίδιο τρόπο και τα προσωπικά πιστεύω ενός ανθρώπου, - οι προσωπικές του δοξασίες, - αποτελούν στα μάτια του αρχαίου κόσμου τον προσωπικό του δρόμο προς την αλήθεια, την προσωπική συνομιλία του με την αλήθεια, και έχουν κάθε δικαίωμα να υπάρχουν. Ακόμα και τα "πιστεύω" ενός άθεου.

Το θέμα είναι όμως ότι, όπως λέμε και οι δυο, στις κρισιμες στιγμές αφήνουμε τα προσωπικά και ζητάμε τη βοήθεια του κοινού, βλ. παράδοσης, βλ. συλλογικού υποσυνείδητου. Στα χαρακώματα δεν υπάρχουν άθεοι.

Η διάκριση γίνεται λοιπόν όχι μεταξύ παράδοσης και δοξασίας, αλλά μεταξύ παράδοσης και δεισιδαιμονίας. Σε αυτήν την τελευταία επιτίθεται (με το δίκιο του!) ο Πλούταρχος στο ομώνυμο έργο του. Ασέβεια είναι το να φοβάται κανείς τους Θεούς, το να τους αποδίδει ανθρώπινα ελαττώματα, - την οργη, την εκδικητικότητα, τη ζήλια, - το να τους "λατρεύει" με απάνθρωπους τρόπους, το να τους ρίχνει ευθύνες για κάθε κακό που του συμβαίνει.

--

Είχα την τιμή να γνωρίσω κάποτε έναν εξαιρετικό Ινδολόγο (δυστυχώς, συγχωρεμένο εδώ και 4 χρόνια), και να συνεργαστώ μαζι του. Μου έμαθε παμπολλα πράγματα, αλλά προς το παρόν θα πω μόνο ένα. Οι Βέδες δεν μεταφράζονται σε καμία σύγχρονη γλώσσα. Στα αρχαια Ελληνικά ή στα Λατινικά θα μπορούσαμε να καταφέρουμε κάτι, αλλά δεν νομίζω να βρεθεί ανθρωπος ικανός να το εκπονήσει.
Δεν είναι μόνο το λεξιλόγιο (πως θα μεταφράσεις το απλούστατο vīrá που συναντάμε σεχδόν σε κάθε ύμνο; Άνδρας; Ναι, και φαντάζεσαι κατευθείαν και την σύζυγο με μια πιατέλα μελομακάρονα... Ήρωας; Μα δεν είναι ήρωας. Εγώ πιστεύω ότι μόνο το ἀνήρ έχει το κατάλληλο ύφος. Θα με ακούσουν άραγε αυτοί που τα μεταφράζουν; ) Δεν είναι μόνο οι έννοιες. Είναι και η μετρική, - είναι έμμετρες οι μεταφράσεις της κυρίας Δερουκάκη; Αν και... τι λέω; ποτε ήταν η τελευταία φορά που είδε αυτή η χώρα έμμετρη μετάφραση ποιητικού κειμένου; Φευ. Είναι και πολλά άλλα, τα οποία απλά δεν βρίσκουν αντιστοιχίες στην νοοτροπία μας και, επομένως, στη γλώσσα μας. Οπότε δυστυχώς δεν μπορώ να πω κάτι θετικό για την προσπάθεια αυτή, είναι χίλιες φορές προτιμότερο να διαβάσεις μια καλή επιστημονική ανάλυση ενός ύμνου παρά μια ελεύθερη απόδοση.

 

[AGRIAN]

Βαράτε ένας - ένας. Μπείτε σε σειρά. Μην μαλώνετε.

Spoiler: εγώ ουφφ !!

Δεν έχει ίσως σημασία, αλλά να διευκρινήσω ότι χρησιμοποίησα τον όρο «δοξασία» αντί αυτού που ήθελα (και ορθού) «δόξα» για να μην μπερδευτoύν οι τυχόν αναγνώστες με τη σύγχρονη έννοια της λέξεως και

τὰ θεῖα πρὸς τὰ δαιμόνια συγχέοντες εἰς ταραχὴν αὑτοὺς κατέστησαν.

. Εννοούσα λοιπόν την προσωπική γνώμη κι όχι μία λιγότερο ή περισσότερο κοινή πεποίθηση.

Παρ’ όλο που είναι ιδιαίτερη πρόκληση να πω κι εγώ το κατιτίς μου για τον Πλούταρχο (και το "Περί του Ει του εν Δελφοίς") δεν θα το κάνω αλλά ας διαλειμματίσουμε με λίγα σανσκριτικά και Βέδες μιας και το κατέχεις το άθλημα καλύτερα από εμένα :

Οι Βέδες άρχισαν να γράφονται στα αρχαία Σανσκριτικά περίπου το 1700 π.Χ. (η αρχαιότερη και πιο «θεολογική», η Ριγκ Βέδα) αλλά ήταν τουλάχιστον μια χιλιετία αρχαιότερη της συγγραφής της, διατηρούμενη προφορικά από τους ιερείς. Οι ιερείς που τη συνέγραψαν στην Πενταποταμία, ήρθαν από τα δυτικά, την Κεντρική Μικρά Ασία απ’ όπου ξεκινάει και η ίδια η αρχαία Σανσκριτική, η ομοιότητα της οποίας με την Πρωτοελληνική είναι εκπληκτική. [Εδώ δεν θα πω ακόμα ότι η αρχαία Σανσκριτική κατάγεται από την Πρωτοελληνική, ούτε ότι οι ιερείς που έγραψαν πρώτα τη Ριγκ Βέδα και μετά τις υπόλοιπες ήταν Πρωτοέλληνες, αλλά ο οξυδερκής αναγνώστης το έχει ήδη υποψιαστεί].

Και οι δύο γλώσσες εκφράζουν μια ηλιακή θρησκεία και περιέχουν θεολογικούς όρους και θεία ονόματα που αποτελούν κρυπτογραφήματα αρχετύπων με κοινή ρίζα, ετυμολογία και σημασία. Παραδείγματα πολλά :

· Brahma και Βρόμιος

· Jaiva (=ζωοδότης και πλανήτης Δίας) και Ζεύς.

· Dias και Διας.

· Ira και Ήρα.

· Mati και Μήτις. Και στις δύο γλώσσες σημαίνει το λογικό και τη σοφία.

· Jara(=εραστής) και Ra (=έρωτας) στα ελληνικά το ίδιο Έρως.

· Bhanou και Φάνης. Αμφότερα σημαίνουν Φως.

· Diunisa και Διόνυσσος.

· Η gahana gabhira (Ριγκ Βέδα, βιβλίο 10, ύμνος 129) είναι η αχανής Καβείρα. Και στις δύο γλώσσες έχει την ίδια σημασία : αχανή υπερουράνια ύδατα.

· Τamas και θυμός με την ίδια σημασία.

· Το ρήμα loc (=γνωρίζω, στοχάζομαι, ομιλώ) είναι συγγενές του ελληνικού Λόγος.

· Hiraniagarbha και Ηρικαπεύς. Και στις δύο γλώσσες είναι ο χρυσός σπόρος της ζωής.

· Gandharva και Κένταυρος.

· Suria και Σείριος(=ήλιος).

· Yaksa και Ίακχος.

· Στο πρηγούμενο μήνυμά σου, ανέφερες τη λέξη vīrá (=άνδρας) και προτίμησες – και σωστά - τη λέξη ανήρ. Σου θυμίζω τη λέξη nori που σημαίνει άνθρωπος και παραπέμπει κατ’ ευθείαν στη λέξη ανήρ. [Εξ άλλου άνθρωπος είναι μόνο ο άνδρας, εκ του ανδρός ωψ (= όποιος έχει την όψη άνδρα) και όχι το πλατωνικό νερόβραστο του Κρατύλου «αναθρόω ά όπωπα» που το πήραν οι νεορωμιοί και το έκαναν άνω θρώσκω].

Και ιδού το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου : Από πού αυτή η σχέση ; Τα Ελληνικά κατάγονται (ως δήθεν ινδοευρωπαϊκή γλώσσα) από τα Σανσκριτικά ; Κατάγονται και οι δύο από μία αρχαιότερη ; Ή τα Σανσκριτικά κατάγονται από τα Ελληνικά ;

Τι λέει επί του προκειμένου η πράδοση/μυθολογία/λαϊκή δοξασία πού τόσες φορές ανέφερες στα προηγούμενα spoilers σου ; Για να ρίξουμε μια πολύ επιφανειακή ματιά :

Ο ποιητής Νόννος στα «Διονυσιακά» του (το μεγαλύτερο επικό ποίημα της αρχαιότητας, αποτελείται από 21,419 στίχους σε 48 βιβλία, όσο η Ιλιάδα και η Οδύσσεια μαζί) λέει ότι ο Δίας έστειλε τον Διόνυσο να εκστρατεύσει στην Ινδία και να εκπολιτίσει τους ασεβείς Ινδούς με την άμπελο (ο βασιλιάς των Ινδών ονομάζεται Δηριάδης, το δε όνομά του παραπέμπει άμεσα στον πρίγκηπα Ντουριοντάνα της Μαχαμπαράτα (=Μεγάλης Μάχης). Ο Νόννος περιγράφει τόσο λεπτομερειακά την εκστρατεία του Διονύσου, σαν να ήταν σύγχρονος πολεμικός ανταποκριτής. Οι περιγραφές του και τα στοιχεία που δίνει είναι εκπληκτικά …. Πότε έγινε αυτή η εκστρατεία ;

Ο Μεγασθένης ο Ίωνας (350-260 π.Χ.), γεωγράφος, εθνογράφος, ιστορικός και διπλωμάτης, διετέλεσε επί δέκα και πλέον χρόνια πρέσβης του Σέλευκου Α’ του Νικάνωρος στο παλάτι του Ινδού ηγεμόνα Τσαντραγκούπα (Σανδρόκοττο για τους Έλληνες) στην πόλη Παταλιπούρτα (τα Παλίμβραθα των Ελλήνων). Ήταν ο πρώτος ξένος πρέσβης στην ιστορία των Ινδιών και ο πρώτος που έγραψε βιβλίο για την Ινδία και τους κατοίκους της, τα περίφημα «Ίνδικά» τα οποία δυστυχώς χάθηκαν.

Από τα «Ινδικά» του Αρριανού (95-180 μ.Χ.) όμως μαθαίνουμε πολλά για τα «Ινδικά» του Μεγασθένη τα οποία αυτός διέσωσε : Λέγεται εκεί ότι οι ηλικιωμένοι Ινδοί γνώριζαν από τους πατεράδες τους για την προϊστορική εκστρατεία του Διόνυσου στη χώρα τους, ότι πριν από αυτή οι ίδιοι ήταν νομάδες, δεν καλλιεργούσαν τη γη ούτε και κατοικούσαν σε πόλεις. Όταν όμως ο Διόνυσος κατέκτησε την Ινδία, ίδρυσε πόλεις, θέσπισε νόμους και τους δίδαξε την καλλιέργεια της αμπέλου και του κρασιού. Τους έμαθε πώς να σπέρνουν και να οργώνουν τη γη και μάλιστα αυτός τους έδωσε και τους σπόρους. Τους έμαθε τον σατυρικό χορό Κόρδακα, να βάζουν αλοιφές και αρώματα, να χρησιμοποιούν κύμβαλα και τύμπανα. (Μέρη με αντίστοιχο περιεχόμενο των Ινδικών του Μεγασθένη διασώζει και ο μεγάλος Άραβας σοφός Al-beruni (973-1048 μ.Χ.) των οποίων διέθετε αντίγραφο.).

Ο Λουκιανός, ο Διόδωρος Σικελιώτης και αρκετοί άλλοι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρονται εκτενώς στην εκστρατεία αυτή του Διονύσου στην Ινδία (ο Κικέρωνας μάλιστα μιλάει για πέντε Διόνυσους και ο Διόδωρος για τρεις !).

Στην Ωγυγία του (4ος τόμος) ο Αθανάσιος Σταγειρίτης (1780-1840) αναφέρεται στο «τροπαιούχον στράτευμα» του Διονύσου που «κυρίευσε όλο τον κόσμο».

Πότε εξεστράτευσε λοιπόν ο πρώτος Έλληνας Στρατηλάτης και εκπολίτισε την Ινδία ; Όπως διασώζει ο Αρριανός , ο Μεγασθένης απαριθμεί 153 Ινδούς βασιλείς από τον Διόνυσο μέχρι τον Σανδρόκοττο, στην αυλή του οποίου υπηρετούσε όπως είπαμε ως πρέσβης, για μία περίοδο 6.042 ετών (!!). Ο Ηρόδοτος χρονολογεί τον Διόνυσο στο 2100 π.Χ. (αλλά τι είπε και σωστό αυτός ο άνθρωπος …..).

Η εκστρατεία του Διονύσου στην ανατολή και ο εκπολιτισμός της Ινδίας αναφέρονται στις μυθολογίες και στους θρύλλους και των τοπικών λαών, υποστηρίζεται δε και από πληθώρα αρχαιολογικών ανακαλύψεων. Μία από αυτές είναι η διάσημη πλέον μούμια μια γυναίκας που έζησε πριν 4.000 χρόνια και οι αρχαιολόγοι ονόμασαν Λουλάν. Η Λουλάν είναι λευκή, ξανθιά, με αρμονικά χαρακτηριστικά ( εξ ου και το υποκοριστικό η Ωραία Κοιμωμένη της Ανατολής) η οποία πέθανε ενώ ταξίδευε πάνω στον πανάρχαιο Δρόμο του Μεταξιού και το σώμα της ανακαλύφθηκε το 1980 διατηρημένο άριστα. Υπάρχουν ευρήματα στις πόλεις της κοιλάδας του Ινδού (σφραγιδόλιθοι, κτιριακά συγκροτήματα κ.α.) που παραπέμπουν ευθέως στη μεσογειακή Ελλάδα.

Ιδιαίτερα σημαντική και σχετικά άγνωστη είναι η ιστορία της Ινδίας μετά τον Μ. Αλέξανδρο με τα εκεί ελληνοϊνδικά βασίλεια (Μένανδρος) κ.λ.π. μέχρι και μετά την εμφάνιση του Βουδισμού (στο μεγάλο βουδιστικό συνέδριο στην Κεϋλάνη το 137 π.Χ. χιλιάδες βουδιστές μοναχοί ήταν Έλληνες και μιλούσαν Ελληνικά), αλλά κι αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι οι Έλληνες πήγαν στην Ινδία, πολύ πριν γραφούν οι Βέδες, περίπου το 6.000 π.Χ. (ξέρω ότι γελάτε και βρίζετε !!) και εκεί βρήκαν αγρίους ή ημιαγρίους κατοίκους τους οποίους εκπολίτισαν και οι οποίοι υιοθέτησαν μεγάλο μέρος της ελληνικής θρησκείας και τρόπου ζωής. Το ποια γλώσσα κατάγεται από την άλλη, ας το απαντήσει ο καθένας μόνος του.

(Κι όποιος πίστεψε ότι κάναμε διάλειμμα και δεν θα έγραφα για τους αρχαίους Έλληνες, ΕΧΑΣΕ !!)

 

[Δημητρα_kme]

Καλημερα! Διαβαζω το θεμα οσο μπορω κ πραγματικα μ αρεσει απιστευτα. Ωστοσο εγω δεν ειμαι τοσο αισιοδοξη με το θεμα περι εκτροφης ή περι αδεσποτων..
Για την εκτροφη πραγματικα δεν μπορω να σκεφτω πως μπορει να γινει καλυτερη.. πως γινεται να μην υπαρχουν εκθεσεις; αυστηροτεροι κανονες ηια την υγεια θα βοηθησουν; Ή θα βρισκεται κ παλι η "ακρη"? Κ οταν λεμε "πιο κοντα στην φυση" τι εννοουμε;
Εκτροφη κ πιο κοντα στην φυση..κατι μ διαφευγει..
Τωρα για τα αδεσποτα ειναι αλλο κεφαλαιο.. κ πως θα καταφερουμε κατι αν 2 στους 3 που συναντω ειναι "κατα του τσιπ γιατι σε λιγο θα βαλουν κ σε εμας". Ε δεν γινεται κ η πιτα γερη κ ο σκυλος χορτατος Δεν νομιζω καποια χωρα να εχει λυσσει το θεμα με τα αδεσποτα.. απλα εξαφανιζονται με συνοπτικες διαδικασιες.