Κοίτα...στον αληθινό κόσμο, εκεί έξω, συμβαίνει αυτού του τύπου η διαδικασία. Αν πχ εσύ, που έχεις κολλητό εμένα, και μου έχεις τυφλή εμπιστοσύνη, και που σε σχέση με σένα, έχω από ελάχιστη έως απεριόριστη σκυλοεμπειρία και γνώση, αποφασίσεις ένα ωραίο πρωί, ότι θέλεις σκύλο, έχει μια λογική, να με βάλεις στην μέση. Εγώ βέβαια, το πολύ που θα κάνω, θα είναι, να σας συστήσω εκατέρωθεν, εκτροφέα και wannabe ιδιοκτήτη και μέχρι εκεί. Και...αν τελικά, τα βρείτε μεταξύ σας, άντε αν μου το επιτρέπουν οι συνθήκες μου και επειδή σε αγαπάω πολύ ως φίλο, να κάνω και το ταξίδι/κόπο, να πάω να στο φέρω. Αν τώρα αυτό, κάποιος το έχει κάνει επάγγελμα, τι να πω...δεν είναι από μόνο του, εντελώς κακό.
Σε όλο πάντως αυτό το σενάριο, ο παραδιδόμενος σκύλος, έχει οπωσδήποτε pedigree. Και εσύ, έχεις συνεχή επικοινωνία με μένα προφανώς, αλλά ΚΑΙ με τον εκτροφέα, ο οποίος υποτίθεται ότι θέλει να ξέρει, που έχει καταλήξει το κουτάβι του.
Για να δούμε [αν δηλαδή θα δούμε] αν ισχύει κάτι από αυτά. Αν δεν δούμε, ελπίζω η beaglίτσα, αν είναι από σωστή πηγή. Γιατί ένας άλλος beaglάκος που ξέρω και δεν είναι, δαγκώνει συστηματικά, τους πάντες στην οικογένεια, αλλά και όποιον μπαίνει στο σπίτι. Το δε, νεογέννητο μωρό, δεν θέλει ούτε να το βλέπει. Και φυσικά δεν τον αφήνουν. Τουλάχιστον, δεν έχει καταντήσει μπαλκονόσκυλο/ταρατσόσκυλο/αυλόσκυλο/αδέσποτο, που θα μπορούσε εύκολα, γιατί είναι εντελώς αντιπαθητικό τυπάκι
