Δεν υποστήριξα ποτέ την πρακτική των λυμένων σκύλων (το έγραψα 3-4 φορές).
Είπα μάλιστα ότι σε ενδεχόμενο επεισόδιο, το πιθανότερο είναι να φταίει αυτός (ο κηδεμόνας του).
Η διαφωνία μου ήταν στο ότι, ένα επεισόδιο μπορεί ΠΑΝΤΑ να διερευνηθεί ως προς τις αιτίες του κ τις ευθύνες (Όχι τις νομικές, αλλά τις ουσιαστικές. Αυτά τα δύο δυστυχώς δεν ταυτίζονται πάντα), με βάση ΜΟΝΟ το εάν οι 2 σκύλοι ήταν δεμένοι ή λυμένοι κ ποιος ήταν λυμένος κ ποιος δεμένος. Όχι, δεν συμφωνώ με αυτό, δεν μπορεί αυτό να αποτελεί κανόνα.
Δεν έχω κανένα πρόβλημα -εννοείται- με τα μεγαλόσωμα/δυναμικά σκυλιά. Ίσα-ίσα, τα γουστάρω περισσότερο από τα μικρόσωμα εκνευριστικά φωνακλάδικα.
Δεν έχω πρόβλημα ούτε με τους συνειδητοποιημένους κηδεμόνες αυτών των σκύλων. Δεν είναι όμως όλοι τέτοιοι. Υπάρχουν κ εξαιρετικά επικίνδυνοι. Ή μήπως όχι; Και δεν έχει σημασία εάν υπάρχουν εδώ μέσα ή όχι. Σημασία έχει ότι υπάρχουν εκεί έξω! Οπότε πρέπει να μας απασχολεί.
Έχω δει δεμένο πιτ να αρπάζει ακίνδυνο αδέσποτο (το οποίο , αλήθεια είναι ότι προκάλεσε) σε πεζόδρομο, μέσα στις καφετέριες κ ο τύπος που το είχε να μην ξερει τι να κάνει! Καθόταν κ κοιτούσε μαρμαρωμένος. Μετά μάθαμε ότι το σκυλί δεν ήταν δικό του αλλά ενός φίλου κ αυτός το έβγαλε βόλτα!
Έχω δει λυμένο ροτ μέσα σε κάμπινγκ, να αρπάζει για τα καλά από τη ράχη κανισάκι κ να το ταρακουνάει στον αέρα. Ο τύπος που το είχε, πλησίασε, το έπιασε από το κολάρο κ το μόνο που έκανε ήταν να του λέει «άστο, άστο»! Καμιά κίνηση!!! Μου έδινε την αίσθηση ότι φοβόταν να κάνει το οτιδήποτε. Το κανισάκι ξεψύχησε σε λίγα λεπτά, δεν πρόλαβαν να το πάνε καν κτηνιατρείο…
Μη κρίνεται λοιπόν από τους εαυτούς σας.
Το «δεμένος ο σκύλος μου = δεν φταίω εγώ», μπορεί άνετα να χρησιμοποιηθεί από έναν ανεύθυνο-επικίνδυνο κηδεμόνα, είτε συνειδητά, είτε από αφέλεια, με δυσάρεστες ως τραγικές συνέπειες. Δεν εξαντλείται η ευθύνη κάποιου στο εάν έχει το σκυλί του δεμένο ή όχι.
Θα πάει ο άλλος ελαφρόμυαλος, θα πάρει ένα σκυλί τούμπανο, κ θα σκεφτεί «νταξ’ μωρέ, θα το έχω δεμένο, οπότε όλα καλά. κάτι έλεγαν εκεί κ για εκπαίδευση κ κάτι τέτοια, αλλά θα τα δω στην πορεία, έχουμε καιρό για αυτά…».
Το έχει δεμένο κ εμφανίζεται ένα δεσποζόμενο (τι να κάνω; αφού τα αδέσποτα δεν τα δέχεστε για παράδειγμα κ αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας), το οποίο είναι λυμένο για χ, ψ λόγους (επειδή είναι μλκς ο άλλος κ το έλυσε, επειδή το παράτησε, επειδή έγινε μια στραβή, ένα ατύχημα κ του έφυγε, οτιδήποτε…) Και το δεμένο αρπάζει το άλλο κ το ξεσκίζει. Αυτός με το δεμένο, δεν πρέπει να είναι σε θέση να χειριστεί τον σκύλο του σε τέτοιες συνθήκες; Τι θα κάνει; Θα αφήσει να γίνει ότι είναι να γίνει κ μετά θα πει «α, συμβαίνουν αυτά, τι να κάνουμε;», «εξάλλου εγώ το είχα δεμένο» κ άλλα τέτοια; Και δεν θα έχει ευθύνη αυτός ο τύπος;
Δεν αναφέρομαι σε περίπτωση όπου θα είναι κ το λυμένο σκυλί δυνατό κ θα γίνει μάχη. Εκεί, το δεμένο -πολύ φυσιολογικά- θα υπερασπιστεί τον εαυτό του κ μπορεί να μαμήσει το άλλο. Και ο χειριστής του δεμένου δεν θα μπορεί να κάνει πολλά μόνος του για να τα χωρίσει. Οπότε δεν έχει ευθύνη.
Άλλο παράδειγμα. Ο τύπος (που έχει το δυναμικό σκυλί) δεν είναι άσχετος με τη ράτσα αλλά «ψυχάκιας» που γουστάρει τέτοια σκηνικά. Και ενώ έχει το δικό του με λουρί, εμφανιστεί ένα δεσποζόμενο λυμένο, τι θα γίνει; «Μπασταρδάκι, μου ήρθες λυμένος, ε; Τώρα θα δεις…Σκίσ' τον»! Και θα κάτσει να το απολαύσει κιόλας. Και «φυσικά» μετά δεν θα φταίει. Τι όχι;;; Αφού είχε δεμένο το δικό του κ το άλλο ήταν λυμένο.
