Day 37
Πέρασαν και οι διακοπές.. καλό Φθινόπωρο να έχουμε.
Πήγαμε σε ενα ήρεμο ψαροχώρι για 1 εβδομάδα.
Κοντά 1 στρέμμα αυλή (σκεφτόμουν θα εξερευνεί αδιάκοπα)
Κοντά και η θάλασσα (σκεφτόμουν θα κάνει και τα μπανάκια της)
Φαγητό είχαμε, καλή διάθεση είχαμε και ξεκινήσαμε, φτάσαμε, ξεφορτώσαμε.
Κάναμε μαζί μια γύρα τον χώρο μέσα έξω πάνω κάτω, όλα καλά.
Όλοι μαζί φάγαμε, όλοι μαζί παίξαμε, όλοι μαζί βολτάραμε και το βράδυ όλοι μαζί κοιμηθήκαμε στο δωμάτιο.
Ξυπνήσαμε νωρίς το πρωί.. μαζί μου στο μπάνιο
μετά μαζί μου να πιούμε το καφέ
μετά μαζί μου να μαζέψουμε σύκα
μετά πάλι όλοι μαζί έξω, πάλι όλοι μαζί στη θάλασσα
Μόλις γυρίσαμε πάλι δίπλα μου στο καναπέ
σηκώνομαι.... σηκώνεται
κάθομαι... κάθεται...
πάω κάπου έρχεται από πίσω μου.
7 ημέρες.... κάθε μέρα τα ίδια, η σκιά μου είχε 4 πόδια και ουρά.
Της μιλάει το έτερον ήμισυ ... κουφό το σκυλί
της πετάει μπαλάκι το έτερον ήμισυ... τυφλό το σκυλί
την βγάζει έξω το έτερον ήμισυ ... έσερνε τα πόδια του το σκυλί και κοίταγε πίσω
Ξενέρωσε το έτερον ήμισυ..
λέει πως δεν την θέλει το σκυλί, λέει δεν την ξαναμαλώνει κ δεν της ξαναλέει μη σε τίποτα.
Ελα βρε ψυχούλα μου, σκυλί είναι μην δίνεις σημασία... μια είναι έτσι μια αλλιώς..
Οχι... το σκυλί δεν με θέλει. τι της έκανα? γιατί δεν με πλησιάζει ?
Κάθε μέρα 3 παγωτά της έπαιρνα για να μην πέσει σε κατάθλιψη
(τώρα που γυρίσαμε σπίτι της δίνει περισσότερη σημασία)
Στα σημαντικά τώρα : προτιμάει να σκάσει παρά να τα κάνει μέσα στο σπίτι.
Και μάθαμε σε έναν καλό βαθμό το κάτσε και το μείνε. Μετά ήρθαν τα γεροντάκια μου και τα χάλασαν όλα.
Και πάρε λιχουδιά απο το πιάτο μας
και να λίγη μυζήθρα Κρητική για το παιδί
και τέλος βρήκαμε το κορίτσι πάνω στον πάγκο της κουζίνας να τσακίζει το αρνάκι. Φάτε τα τώρα... το ευχαριστήθηκα πραγματικά.
Γενικά τρέχαμε και παίζαμε ασταμάτητα. Πλέον παίζει περισσότερο με μπάλες και σχοινιά. Στο tag δεν κρατάει δυνατά, της το παίρνω όποτε θέλω. Άρχισαν να ξεπετάγονται μύες στα πόδια. έβαλε και 4 κιλά. Πλέον είναι κοντά στα 31,5 αλλά μου φαίνεται ακόμα αδυνατούλα. Έχουν κλείσει τα περισσότερα καραφλά σημεία στο τρίχωμα και γενικά η γούνα πυκνώνει και γυαλίζει. Πολύ ωραίο τρίχωμα έχει η ρουφιάνα.
Την κοπάνησε την 2η ημέρα για εξερεύνηση εκτός οικοπέδου. Δεν έφυγε μακρυά, ίσως ήθελε να πάει σε κάτι κότες λίγο πιο κάτω. Τα άκουσε βέβαια αλλά δεν πτοήθηκε, έφυγε άλλες 2 φορές και πλέον έξω έβγαινε μόνο με συνοδεία.
Από φόβους έχει μείνει μόνο αυτό με το λάστιχο ποτίσματος. Αν ακούσει ν ανοίγει η βρύση απομακρύνεται και δεν έρχεται ούτε με κοκορέτσι. Επέμενα να το ανοίγω κάθε φορά που ήταν κοντά. Να πλύνουμε το αυτοκίνητο, να ποτίσω κλπ. το συνήθισε αλλά και πάλι δεν το αγνοεί. Αν ανοίξει θα απομακρυνθεί. Δεν νομίζω να φοβάται κάτι άλλο εκτός και αν δεν το έχω ανακαλύψει ακόμα.
Στη θάλασσα μπαίνει μέχρι εκεί που πατώνει. Μετά γυρνάει πίσω. Την τράβηξα μέσα μαζί μου κολύμπησε λίγο και μετά πάλι έξω έπαιζε με τα κύματα.
Κάπου εκεί βγήκε μια κυρία με ένα beagle απο τη θάλασσα. Λύσσαξε... δεν ήθελε τσαμπουκάδες, νομίζω ήθελε απλά να πάει εκεί. Προσπάθησα να την ηρεμήσω... τίποτα. Της έβαλα τρικλοποδιά να την ξαπλώσω κάτω... τίποτα. Η μανδάμ με το μπιγκλ... έφυγε τρέχοντας. Στην αρχή είχα γράψει οτι αν βρούμε άλλο σκυλί-γατί ξεκολλάει εύκολα με 2 ελαφρά τραβήγματα του οδηγού. Μάλλον ήταν μέχρι να ξεψαρώσει. Τραβάει σαν δαιμονισμένη. Δεν ακούει τίποτα όσο δυνατά και αν φωνάξω, όσο και αν την μαγκώσω. Λες κ δεν υπάρχω. Θεωρώ πως δεν γίνεται να με γράφει τόοοοσο πολύ, το πιο πιθανό είναι να μην έχει και τόσο "καθαρό μυαλό" που λένε. Θα δείξει...
γενικά πάντως με τα σκυλιά τα πάει καλά, παρόλο που είναι κάθε φορά με την ουρά κάγκελο. Έχει έρθει σε επαφή με πάνω απο 20 διαφορετικά σκυλιά στη βόλτα (είτε αδέσποτα είτε οχι) και δεν είχαμε τσακωμούς. Ακόμα και 2 που πήγαν να την δαγκώσουν εκείνη απέφυγε το δάγκωμα (με κίνηση νίντζα) και με ήρεμο τρόπο προσπαθεί να μυρίσει κλπ. Τη θαυμάζω γι αυτή της την ικανότητα.
Όσους έχουμε καλωσορίσει στο σπίτι τους θυμάται και τους υποδέχεται με χαρά. Στους ξένους έξω από το σπίτι συνήθως γαβγίζει όσο τους έχει στο μάτι... δεν κάνει σαν λυσσασμένο βέβαια. Νορμάλ πράγματα.
Γενικά νομίζω τα πάμε περίφημα. Μένει μόνη της χωρίς να κλαψουρίζει πέρα απο 2-3 λεπτά στην αρχή (της έβαλα camera
) κοιμάται αρκετά μέχρι το μεσημέρι. Δεν έρχεται συχνά για χάδια κλπ. Απλά θέλει να ναι στον ίδιο χώρο με μας.
Οι επόμενοι αλλά άμεσοι στόχοι μας είναι να βελτιώσουμε την βασική υπακοή (3-4 εντολές) και ειδικότερα στο να μην δαιμονίζεται όταν θέλει να πάει σε άλλο σκύλο ή γάτα.