Καήκαμε με τον Τζιμάκο για αυτό ρωτώ. Άλλη περίπτωση προφανώς. Σιδερένια και πάλι.
Όταν πρέπει να αφήσει, αφήνει! Ο έρμος ο Αζόρ είχε 3-4 παροχετεύσεις τότε με την μεγάλη την τομή.
Σε ευχαριστώ πολύ, Μυρτώ μου!
Σε ευχαριστούμε!!!
Πλέον είμαστε καλά! Χθες κόψαμε τα ράμματα και η ουρά της αρχίζει να έρχεται στα φυσιολογικά της..
Εν τω μεταξύ, είχε και ένα μικρό ραμματάκι στο πόδι της (μία ελίτσα που μεγάλωσε και την αφαιρέσαμε για να μη πιαστεί πουθενά και έχουμε αιμορραγίες). Ε, την τέταρτη μέρα είπε να το βγάλει από μόνη της και να το φάει, έτσι για το γαμώτο!
Η πληγή δεν είχε κλείσει, αλλά δε γινόταν να την ξαναράψουμε. Ευτυχώς ήταν μικρή η πληγή και την έχω με fusidin και σπαθόλαδο και κλείνει και αυτή με αργούς ρυθμούς!
Τα κακά της Αθήνας τώρα... Η μικρή αρνείται να κατουρήσει (με ευκολία τουλάχιστον) γιατί δεν έχουμε χόρτο ούτε για αστείο σε απόσταση 4-5 τετράγωνα από το σπίτι μας.
Έμαθε στην Αλεξανδρούπολη με το γκαζονάκι του μπαμπά και της έρχεται δύσκολη η μετάβαση πάλι! Γενικά, της λέμε τη λέξη βόλτα και είναι σα να της λέω έλα να κόψουμε νύχια ή να βάλουμε epiotic.
Φαγητό άρχισε να τρώει από χθες. Και αυτό μισή μερίδα. 280 γρ μερίδα και τρώει 150 και αν. Δε πειράζει, θα πεινάσει καλά και θα μπει στους παλιούς ρυθμούς μας (προ παππού, γιαγιάς και μεζέδων ολημερίς και ολονυχτίς).
Και λίγες φωτό από τις διακοπές της!!
Το τρίτο σκυλί της παρέας είναι η Λούνα. Μας την παράτησαν στην αυλή μας και αρχικά την είχε αναλάβει ο πατέρας μου. Μετά βρέθηκε με σκουλήκι στην καρδιά και τα έξοδα ήταν πολλά και 8 οικογένειες δέχτηκαν να συμβάλουν και έτσι η Λούνα μπήκε στα κοινόχρηστα της πολυκατοικίας. Έτσι είναι το κοινόχρηστο σκυλί της πολυκατοικίας μας!
Η αγωγή της, τα φάρμακά της και η στείρωσή της καλύφθηκαν από τους ενοίκους και τώρα ο μπαμπάς μου της έφτιαξε και σπιτάκι κάτω στην πυλωτή και μένει εκεί τα βράδια. Όλη μέρα την έχουμε λυμένη, μιας και δε βγαίνει από την αυλή. Φοβάται υπερβολικά. Κτηνίατρο την πάμε με αυτοκίνητο. Μόνο το βράδυ τη δένουμε, γιατί αλλιώς ακούει τα σκυλιά της γειτονιάς και γαβγίζει και αυτή, με αποτέλεσμα το πρώτο βράδυ που την αφήσαμε τελείως χύμα, να θέλω να κατέβω να την πνίξω γιατί δε με άφησε να κλείσω μάτι. (6 η ώρα το πρωί κατέβηκα και την έδεσα για να κοιμηθώ λιγάκι. Δεμένη όλως παραδόξως, δε βγάζει κιχ).
Συνεχίζονται οι φωτό....