Ποιος θα το περίμενε οτι πριν τρία χρόνια αυτό το υπέροχο κορίτσι θα έμπαινε στη ζωή μου;;Ήρθε αφού είχα μείνει χωρίς σκυλοπαρέα 1 ολόκληρο χρόνο.Ήρθε όταν χρειαζόμουν σκυλοπαρέα όσο τίποτα.Πολλά έγιναν και πολλά πέρασα για να φτάσω να δω την αγγελία της και να την ερωτευτώ με την πρώτη ματιά.
Αυτό ήταν λοιπόν. Πήρα τηλέφωνο. 2 μέρες αγωνία μέχρι να τη γνωρίσω από κοντά. 15.07.14 έγινε η πρώτη γνωριμία και την ερωτεύτηκα ακόμα περισσότερο.Η κ. Ντίνα μου είπε οτι την είχαν πετάξει 2 ημερών στο δρόμο. Μία μπουκιά μωρό μαζί με τα αδέρφια της πεταμένα να πεθάνουν. Αλλά η καλή τους νεράιδα τα βρήκε και τα ανέλαβε. Η πριγκίπισσά μου σώθηκε και από του τσομπανόσκυλου τα δόντια, όταν πήγε να τη σκοτώσει. Η Ντίνα και πάλι ήταν εκεί για να τη σώσει με τίμημα το σπάσιμο του καρπού της. Έκτοτε η μικρή βρισκόταν σε φιλοξενία μέχρι την ημέρα που η Κάτια μου την έδειξε. Εκεί, είδα ένα μικρό κουτάβι 3.5 μηνών, μόλις 6.5 κιλά. Πρώτη της επαφή με το έξω, με τον κόσμο, με το λουρί και με τη βόλτα. Περίεργη, αλλά και επιφυλακτική με όσα έβλεπε. Κούρνιασε κάτω απο τα πόδια μου και επεξεργαζόταν τα πάντα. Μετά τη γνωριμία μας ήμουν σίγουρη. Με είχε υιοθετήσει. Επόμενη στάση: Πετ σοπ. Η προίκα της αγοράστηκε και περίμενε την πριγκίπισσά μου να έρθει σπίτι. 16.07.14 η "μοιραία" μέρα. 19.00 η ώρα που θα την έπαιρνα στην αγκαλιά μου.Ήρθε διστακτικά και κούρνιασε πάλι στα πόδια μου. Δε με ήξερε, αλλά ήταν ήρεμη. Δε μπορούσα να πιστέψω οτι το πλάσμα αυτό θα ήταν ΔΙΚΟ ΜΟΥ από εδώ και πέρα. Της έβαλα το λουράκι της και σιγά σιγά φύγαμε.Έκτοτε, πέρασαν τρία χρόνια γεμάτα όμορφες, αστείες, γλυκές, άσχημες, στενάχωρες και γεμάτες αγωνία στιγμές.
Ροχαλητά, γκριμάτσες, τραγούδια, γαβγίσματα, γκάφες, φιλιά, ερλίχεια, αλλεργίες, λοιμώξεις, τσιμπήματα εντόμων, ψευδοκύηση, στείρωση, δεμοδεκτική ψώρα, μετακόμιση στην πρωτεύουσα, γνωριμίες με νέους ανθρώπους και σκυλιά, μυκητιάσεις και σταφυλόκοκκους, φύσημα στην καρδούλα της και κύστες στην ουρά. Από όλα περάσαμε, αλλά γιαυτό είμαι εδώ, για να την κρατάω υγιέστατη και χαρούμενη για την επιλογή της να με κάνει μαμά της. Να νιώθει και να είναι μία πριγκίπισσα. Αυτό που θα έπρεπε να είναι από την ημέρα της γέννησής της, αλλά που κάποιος αποφάσισε να της το στερήσει. Για όλα αυτά λοιπόν που μου έχει χαρίσει αυτόν τον χρόνο που την έχω στη ζωή μου και για όσα θα μου χαρίσει τα υπόλοιπα χρόνια μας, θέλω να της πω ένα μεγάλο ευχαριστώ και πως τη λατρεύω όσο τίποτα. Είσαι το κοριτσάκι μου, Νεφέλη μου. Είσαι το παιδί μου με τα τέσσερα πόδια και τη γούνα. Είσαι ένας θησαυρός που μου ομόρφυνε τη ζωή. Είσαι οτι πιο υπέροχο θα μπορούσα να ζητήσω. Σε αγαπάω κορίτσι μου. Happy Adoption Day babygirl!!! <3
Η πρώτη της φωτογραφία, την ημέρα της υιοθεσίας της!
