"Τεχνάσματα" έχω ακούσει πολλά
1. Ταμπάκο, καυτερή πάπρικα, καυτερές πιπεριές κτλ Ο δικός μου ο σκύλος τα θεωρεί (όπως και τα σκυλιά του Denis) gourmet!
2. Μπαταρία με καλώδια (έτσι ώστε να γίνει κύκλωμα) μεσα σε μπιφτέκι. Ο σκύλος τρώει το μπιφτέκι, τον χτυπάει το ρεύμα της μπαταρίας και δεν ξανατρωει από κάτω.
Μην το επιχειρήσεις σε καμιά περίπτωση! Την βλακεία την έκανε φίλος (που άκουσε κάποιον που «ξέρει από σκυλιά») ο οποίος μετά έτρεχε πανικόβλητος να βγάλει τη μπαταρία από το σκύλο (την είχε καταπιεί μαζί με το μπιφτέκι).
3. Λένε επίσης πως εάν ένας σκύλος φάει φόλα και τη γλιτώσει δεν πρόκειται να ξαναφάει από κάτω. Μάλλον δεν έχουν γνωρίσει το σκύλο μου ο οποίος παρ’ όλο που τη σκαπούλαρε από φόλα, εξακολουθεί να παρασύρεται από «πειρασμούς».
Με λίγα λόγια, εάν κάποιος για διάφορους λόγους επιλέξει να εκπαιδεύσει σκύλο στην άρνηση τροφής (όπως πχ τα άξιας
40.000 ευρώ έκαστο σκυλιά-οδηγούς τυφλών) ο ασφαλέστερος και πιο αποτελεσματικός τρόπος (συγκριτικά με τα διάφορα «τεχνάσματα») είναι η αυστηρή σίτιση του ζώου από κουτάβι (το κουτάβι τρώει μόνο από το πιάτο του, συγκεκριμένες ώρες από συγκεκριμένο άνθρωπο) και η ολοκλήρωση της εκπαίδευσης με το e-collar.
Τον τρόπο εκπαίδευσης της Λιας στην άρνηση τροφής (πέσιμο του εκπαιδευτή) δεν το είχα ομολογουμένως ξανακούσει γι’ αυτό και δεν μπορώ να κρίνω την αποτελεσματικότητα του.
Επιφυλάσσομαι με την πρώτη ευκαιρία να επισκεφτώ τη σχολή της στη Δροσιά (Λια κερνάς καφέ?
) και να δω από κοντα το αποτέλεσμα της μεθόδου που μας περιέγραψε.
