το σκυλι μου με δάγκωσε
- Thread starter mantzy
- Ημερομηνία δημιουργίας
Μιλαμε παντα για τον σκυλο μας?
Αυτον που πηραμε απο κουταβι?
Σε ενδεχομενη αναμετρηση μιλαμε για ξηλωμα χεριου,σπασιμο οστων κλπ?
Η τον πηραμε "πυροβολημενο"απο κουνια,λαθος μας, η καναμε τραγικα λαθη στην ανατροφη του.
Αν ειναι δυνατον να προκαλεσει τετοια ζημια,να επιτεθει με τετοιο μενος επειδη μας αμφισβητει....
Αυτον που πηραμε απο κουταβι?
Σε ενδεχομενη αναμετρηση μιλαμε για ξηλωμα χεριου,σπασιμο οστων κλπ?
Η τον πηραμε "πυροβολημενο"απο κουνια,λαθος μας, η καναμε τραγικα λαθη στην ανατροφη του.
Αν ειναι δυνατον να προκαλεσει τετοια ζημια,να επιτεθει με τετοιο μενος επειδη μας αμφισβητει....
αν μιλαμε για ενα μεγαλο ζωο δεν θελει και πολυ μη φανταστεις, εδω στο παιχνιδι ανετα σου σπαει μια μυτη για πλακα αμα δεν προσεξεις η να σου βγαλει εναν ωμο, ποσο μαλλον αν εχει ριξει μαυρο και σου κανει μαρς χωρις αυριο
Οι μαχες κυριαρχιας σε μια αγελη ειναι μαχες για υποταγη, οχι για εξοντωση...... Ειδικα αν μιλαμε για την πρωτη......
Δεν συμμετείχα μέχρι τώρα στο παρόν γιατί το θερούσα/θεωρώ τρολλιά.
Στα ζητήματα που συζητάτε στις τελευταίες σελίδες, θα κάνω κάποιες προσωπικές παρατηρήσεις :
1. Έχει τεράστια σημασία ΣΕ ΠΟΙΑ ΗΛΙΚΙΑ κάνει ο σκύλος την επανάσταση/διεκδίκηση/διοόρθωση - πείτε το όπως θέλετε. Μιλάμε για εντελώς διαφορετικά πράγματα/καταστάσεις αν το κάνει στην εφηβεία που δοκιμάζει και δοκιμάζεται ή το κάνει πλήρως ενήλικος. Η πρώτη περίπτωση είναι απολύτως φυσιολογική και αναμενόμενη σχεδόν από κάθε σκύλο, η δεύτερη δείχνει μια παθολογία τουλάχιστον στη σχέση με τον κηδεμόνα/αγέλη. Η πρώτη αντιμετωπίζεται/διορθώνεται πιο εύκολα, η δεύτερη πολύ πιο δύσκολα.
2. Επίσης τεράστια σημασία έχει ΣΕ ΠΟΙΟΝ κάνει την επανάσταση. Εντελώς διαφορετικά θα την αντιμετωπίσει ένας δυναμικός χαρακτήρας, δυνατός ενήλικος κλπ από έναν πιο παθητικό, μειλίχιο, αδύναμο, ανήλικο κλπ. Και γι' αυτό το λόγο, δεν είναι όλες οι ράτσες και όλοι οι σκύλοι για όλους.Όπως προσέξατε δεν διαφοροποίησα το φύλο αλλά έχει κι αυτό τη σημασία του.
Αν κάποιος έχει όρεξη να διαβάσει παλιά ξινά σταφύλια, παραπέμπω στην προσωπική μου εμπειρία από τον προηγούμενο σκύλο μου :
http://www.dogforum.gr/community/threads/Κάλλιο-αργά-παρά-ποτέ.30352/page-2#post-795629
Ο τωρινός μέχρι στιγμής (21 μηνών) δεν έχει κάνει ακόμα τίποτε άξιο λόγου.
3. Δεν έχω εμπειρία από μαστίφ ή σκύλους άνω των 50 kg ( ο βαρύτερος που είχα ήταν ένα αρσενικό ρότι σε αυτά τα κιλά), ούτε είχα ξανακούσει τη μέθοδο που προτείνει ο @cygor . Χωρίς καμία γνώση λοιπόν - συνεπώς και πρόχειρα και ανεύθυνα - εκτιμώ οτι είναι πέραν από απάνθρωπη (αποσκυλίσια δεν μου βγαίνει) πρωτίστως αναποτελεσματική για διάφορους λόγους. Προσωπικά δεν θα την εφάρμοζα ποτέ - ίσως γιατί δεν την ξέρω ή γιατί δεν βρέθηκα ποτέ σε θέση που να τη χρειάζομαι.
Και προφανώς διαφωνώ και με την εκφορά του λόγου του, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα. Καθ' ένας από λόγου του μισιέται κι αγαπιέται - που λέει κι ο ποιητής.
Υ.Γ. Τα πιτ σε όλους τους κόσμους και σε όλες τις διαστάσεις ΔΕΝ είναι φύλακες και ΔΕΝ τρώνε ούτε το αφεντικό τους ούτε άλλους ανθρώπους. Αν το κάνουν δεν είναι πιτ. Φυλάνε, αλλά όχι όπως οι φύλακες. Αλλά και αυτό είναι ένα άλλο θέμα που κάποια στιγμή κάποιος πρέπει να το ανοίξει.
Στα ζητήματα που συζητάτε στις τελευταίες σελίδες, θα κάνω κάποιες προσωπικές παρατηρήσεις :
1. Έχει τεράστια σημασία ΣΕ ΠΟΙΑ ΗΛΙΚΙΑ κάνει ο σκύλος την επανάσταση/διεκδίκηση/διοόρθωση - πείτε το όπως θέλετε. Μιλάμε για εντελώς διαφορετικά πράγματα/καταστάσεις αν το κάνει στην εφηβεία που δοκιμάζει και δοκιμάζεται ή το κάνει πλήρως ενήλικος. Η πρώτη περίπτωση είναι απολύτως φυσιολογική και αναμενόμενη σχεδόν από κάθε σκύλο, η δεύτερη δείχνει μια παθολογία τουλάχιστον στη σχέση με τον κηδεμόνα/αγέλη. Η πρώτη αντιμετωπίζεται/διορθώνεται πιο εύκολα, η δεύτερη πολύ πιο δύσκολα.
2. Επίσης τεράστια σημασία έχει ΣΕ ΠΟΙΟΝ κάνει την επανάσταση. Εντελώς διαφορετικά θα την αντιμετωπίσει ένας δυναμικός χαρακτήρας, δυνατός ενήλικος κλπ από έναν πιο παθητικό, μειλίχιο, αδύναμο, ανήλικο κλπ. Και γι' αυτό το λόγο, δεν είναι όλες οι ράτσες και όλοι οι σκύλοι για όλους.Όπως προσέξατε δεν διαφοροποίησα το φύλο αλλά έχει κι αυτό τη σημασία του.
Αν κάποιος έχει όρεξη να διαβάσει παλιά ξινά σταφύλια, παραπέμπω στην προσωπική μου εμπειρία από τον προηγούμενο σκύλο μου :
http://www.dogforum.gr/community/threads/Κάλλιο-αργά-παρά-ποτέ.30352/page-2#post-795629
Ο τωρινός μέχρι στιγμής (21 μηνών) δεν έχει κάνει ακόμα τίποτε άξιο λόγου.
3. Δεν έχω εμπειρία από μαστίφ ή σκύλους άνω των 50 kg ( ο βαρύτερος που είχα ήταν ένα αρσενικό ρότι σε αυτά τα κιλά), ούτε είχα ξανακούσει τη μέθοδο που προτείνει ο @cygor . Χωρίς καμία γνώση λοιπόν - συνεπώς και πρόχειρα και ανεύθυνα - εκτιμώ οτι είναι πέραν από απάνθρωπη (αποσκυλίσια δεν μου βγαίνει) πρωτίστως αναποτελεσματική για διάφορους λόγους. Προσωπικά δεν θα την εφάρμοζα ποτέ - ίσως γιατί δεν την ξέρω ή γιατί δεν βρέθηκα ποτέ σε θέση που να τη χρειάζομαι.
Και προφανώς διαφωνώ και με την εκφορά του λόγου του, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα. Καθ' ένας από λόγου του μισιέται κι αγαπιέται - που λέει κι ο ποιητής.
Υ.Γ. Τα πιτ σε όλους τους κόσμους και σε όλες τις διαστάσεις ΔΕΝ είναι φύλακες και ΔΕΝ τρώνε ούτε το αφεντικό τους ούτε άλλους ανθρώπους. Αν το κάνουν δεν είναι πιτ. Φυλάνε, αλλά όχι όπως οι φύλακες. Αλλά και αυτό είναι ένα άλλο θέμα που κάποια στιγμή κάποιος πρέπει να το ανοίξει.
τα δαγκωματα ομως ειναι απο αληθινα ως και ολεθρια σε εναν ανθρωπο, προσφατα διαβαζαμε ιστορια για εναν ο οποιος αναγκασε το μικρο του γιο να παρει το οπλο και να ριξει στο σκυλο για να σωθει...
σορυ αλλα δεν δεχομαι δογματικες απαντησεις, ο νηστικος ο σκυλος ετσι, και οι μαχες κυριαρχιας αλλιως...
Φιλε μου, αν ο σκυλος σου θελει να σε σκοτωσει κ οχι να σου επιβληθει κατι εχει γινει πολυ λαθος. Δεν μιλαμε για μια μαχη κυριαρχιας!!
Το να αποδυναμωσεις το σκυλο αφηνοντας τον νηστικο, το μονο που κανει ειναι να αφαιρει το προσφορο εδαφος για μαχη κυριαρχιας. Οταν ξαναφαει κ δυναμωσει η συνηθισει την πεινα θα επανελθει δρυμητερος..... Τοτε μιλαμε για μεγαλο προβλημα.
Το να αποδυναμωσεις το σκυλο αφηνοντας τον νηστικο, το μονο που κανει ειναι να αφαιρει το προσφορο εδαφος για μαχη κυριαρχιας. Οταν ξαναφαει κ δυναμωσει η συνηθισει την πεινα θα επανελθει δρυμητερος..... Τοτε μιλαμε για μεγαλο προβλημα.
αληθεια τωρα;και νομιζα ειχαμε κανει προοδο
θα γυρισουμε παλι τρεις σελιδες πισω;
1. η μεθοδος εφαρμοζεται σε τελειως προβληματικα σκυλια που ειναι ετοιμα για ευθανασια (ποσες φορες να το πω ακομα) και οχι επειδη μας κατουρησε το χαλι στην κουζινα.
2. συμφωνησαμε στο γεγονος οτι κερδιζουμε τον χρονο να δουλεψουμε το σκυλο σε αυτο το διαστημα στο να διορθωθουν αυτες οι αποκλινουσες συμπεριφορες (αν μπορουν)
3. "να παρακαλας λοιπον αυτο να γινει σε μικρη ηλικια ωστε να μπορεσεις να κερδισεις" Οταν φαει κ μεγαλωσει θα επανελθει δρυμητερος..... Τοτε μιλαμε για μεγαλο προβλημα
τελευταιο ποστ...γκλιν γκλιν
να ρωτησω εγω τωρα... δλδ δεν το κανει χαρουμενα αφου το κανει απο υποταγη. σωστα??
Εξακολουθω να διαφωνω αλλα δεν εχεις καταλαβει το που......
Η στιγμη που ο σκυλος θα σε αμφησβητησει κ θα υπαρξει συμπλοκη ειναι μια διασταυρωση. Ο ενας δρομος ειναι αν ο σκυλος κερδισει κ την δει αφεντικο. Ο αλλος αν χασει κ καταλαβει οτι δεν το επερνε εξ αρχης να ειχε δοκιμασει. Αυτοι οι δυο δρομοι κατα την αποψη μου (κ οχι μονο) δεν ξανασυναντιουνται ποτε. Μπορει να συγκλινουν η να αποκλινουν, αλλα αλλη διασταυρωση δεν εχει.
Κατα συνεπεια, νηστικος, ταισμενος, χορτασμενος, αταιστος η στην γωνια με ενα ποδι μικρη σημασια εχει, κυριως γιατι μεσα του ξερει το 1-0 κ το ξερεις κι εσυ........
Η στιγμη που ο σκυλος θα σε αμφησβητησει κ θα υπαρξει συμπλοκη ειναι μια διασταυρωση. Ο ενας δρομος ειναι αν ο σκυλος κερδισει κ την δει αφεντικο. Ο αλλος αν χασει κ καταλαβει οτι δεν το επερνε εξ αρχης να ειχε δοκιμασει. Αυτοι οι δυο δρομοι κατα την αποψη μου (κ οχι μονο) δεν ξανασυναντιουνται ποτε. Μπορει να συγκλινουν η να αποκλινουν, αλλα αλλη διασταυρωση δεν εχει.
Κατα συνεπεια, νηστικος, ταισμενος, χορτασμενος, αταιστος η στην γωνια με ενα ποδι μικρη σημασια εχει, κυριως γιατι μεσα του ξερει το 1-0 κ το ξερεις κι εσυ........
Δεν ειναι απαραιτητο να το κανει χαρουμενα.
Πιθανον ναι πιθανον οχι. Ειδικα αν ειναι κατασταση που τον στρεσσαρει (πχ κτηνιατρος) οχι δεν το κανει καθολου χαρουμενα.
Πιστευω πως αν ενα πολυ ζορικο σκυλι το αφησεις νηστικο για να μπορεσεις να τα βγαλεις περα μαζι του,οσο και να χασει τις δυναμεις του θα θελησει να δωσει την τελευταια μαχη.
Και θα ειναι μαχη επιβιωσης με οτι αυτο συνεπαγεται.
Και θα ειναι μαχη επιβιωσης με οτι αυτο συνεπαγεται.
καταννοητο και λογικο αυτο που λες για τον κτηνιατρο, αλλα αυτο το παραδειγμα που αναφερεις δεν εχει σχεση με την υπακοη που ανεφερες νωριτερα.
παντως, διαφωνω με το οτι σκυλια που εχουν δουλευτει με τροφη (εννοειται οτι υπαρχουν διορθωσεις στα επομενα σταδια της εκπαιδευσης) δεν εκτελουν χαρουμενα.
αντιθετως, σκυλια που εχουν εκπαιδευτει με πιο "κλασσικες" μεθοδους σιγουρα δεν εκτελουν το ιδιο χαρουμενα κ πολλες φορες μπορει να τα ξεχωρισεις πολυ ευκολα.
Ειδικα αυτα που ειναι φτιαγμενα για "λακους"...και εχει λογικη..Επανω στην μαχη να πας να τα χωρισεις και να ειναι γυρισμενα προς τον ανθρωπο....Ουτε καν...Φοβικα προς τον ανθρωπο ισως...
Γιαυτο εχουν και δαγκωμα οτι νανε..για να εχει διαρκεια ο αγωνας.
Καλος η κακος (για τα πιτ ΚΑΚΟΣ) ολα φτιαχτηκαν για κατι...
Ολη η ζωη του σκυλου στις απαιτησεις μας, μια υπακοη ειναι. Οταν λοιπον ο σκυλος καλειται να υπακουσει την μαλακια που του λεμε κ στρεσσαρεται φοβαται η δεν ξερω τι αλλο, θα το κανει αφ ενος γιατι μας εμπιστευεται αφ εταιρου γιατι του εχουμε καταστησει σαφες οτι δεν εχει εναλλακτικη....... Χαρουμενος η οχι λιγο με νοιαζει σε αυτη την περιπτωση.
εχουμε διαφορετικη προσεγγιση και διαφορετικα θελω.
ευχαριστω για την απαντηση!
Ο βασικός λόγος είναι οτι είναι απολύτως ανθρωποκεντρικά. Ζουν και αναπνέουν για να ευχαριστήσουν τον άνθρωπό τους. Γι' αυτό και είναι all purpose dog (πού λέμε και στο αγγλοχώρι) επειδή ΘΕΛΟΥΝ να κάνουν ο,τι τους ζητήσει ο άνθρωπός τους για να τον ευχαριστήσουν.
Διάβασε το "THE WORKING PIT BULL" της Diane Jessup και θα σου λυθούν πολλές παρανοήσεις. Συστήνω αυτό γιατί η συγγραφέας είναι απηνής διώκτρια των κυνομαχιών και όλα της τα σκυλιά ήταν (στην αρχή τουλάχιστον) σκύλοι κυνομαχιών που είχαν διασωσθεί από επιδρομές της αστυνομίας. Τα γνώρισε και ..... κόλλησε. Στο βιβλίο αποδεικνύει με παραδείγματα παναμερικανικών και παγκόσμιων πρωταθλητών αυτό που λένε οι αμερικανοί πιτμπουλάδες, οτι ένα πιτ μπουλ είναι καλύτερο από κάθε άλλο σκύλο στο αντικείμενο του άλλου σκύλου κι από πάνω το νικάει κι όλας. Γι' αυτό είναι από best nunny dogs μέχρι ό,τι θες.
Δεν είναι φοβικά προς τον άνθρωπο (τουλάχιστον όχι σε μεγαλύτερο ποσοστό από οποιαδήποτε άλλη ράτσα). Αντίθετα έχουν τρομερή αυτοπεποίθηση και νιώθουν τρομερή άνεση και ασφάλεια, που σε συνδυασμό με την ανθρωποκεντρικότητά τους ΔΕΝ βλέπουν τον άνθρωπο σαν απειλή. Το αντίθετο.
Δεν ξέρω ούτε πού είδες και ποιά πιτ να είναι φοβικά, ούτε που και ποιά είδες να έχουν δάγκωμα "άστα να πάνε". Οι λόγοι που κρατάνε πολύ οι μάχες είναι εντελώς διαφορετικοί. Είναι το gameness των σκύλων, η προθυμία και το πείσμα για μάχη μέχρι θανάτου, η πλήρης έλλειψη ενστίκτου επιβίωσης, σε συνδυασμό με την απίστευτη stamina που έχουν που οδηγούν σε μάχες μεγάλες διάρκειας. Γι' αυτό και είναι απολύτως επικίνδυνα για εκπαίδευση σε ρόλους φύλαξης, γιατί θα αντιμετωπίσουν τον κάθε εισβολέα ως μονομάχο μέχρι τέλους.
Καταπληκτική ράτσα, αλλά πολύ-πολύ δύσκολη για τους περισσότερους,ακόμα και για έμπειρους σε κυριαρχικά σκυλιά. Τα ανωτέρω ισχύουν ΜΟΝΟ για αυθεντικά πιτ, όχι για σταφ, αμσταφ, μπούλυ, πιτ μπουλ λάϊκ κλπ.
Disclaimer : Νομίζω οτι είναι περιττό να πω οτι καταδικάζω με τη μεγαλύτερη δυνατή έμφαση τις κυνομαχίες.
Λυπάμαι για το οφφ-τοπικ αλλά δεν μπορούσα να παραβλέψω τα ανωτέρω.
