σιγουρα ομως δεν θα του ελεγες να το αγνοησει ετσι...;
να το θεσω λιγο καλυτερα, τι θα εκανε ο καθενας στο δικο του σκυλι;
το σκυλι μου με δάγκωσε
- Thread starter mantzy
- Ημερομηνία δημιουργίας
να το θεσω λιγο καλυτερα, τι θα εκανε ο καθενας στο δικο του σκυλι;
αναλογα
αν ειχε ενα σαν τον κοντο τον δικο μου μπορει να μην εδεινα καν σημασια
αλλα σαν γενικο κανονα ναι,θα το ελεγα.
Υπαρχουν σκυλια που θελουν να ειναι πανω απο ολους κι ολα. Αυτονομα ζωα που δεν δεχονται de facto αφεντικο κ δεν γουσταρουν να ειναι "υπο-" . Στο χωριο μου τους βαζουμε ταμπελα κυριαρχικα.
Οταν αυτα αναγκαστουν να συμβιωσουν με εναν ανθρωπο (γιατι μην ξεχναμε τον σκυλο δεν τον ρωτησε κανεις) , δυο τεινα μπορει να συμβουν.
-Ο ανθρωπος να δεχτει τον σκυλο απο πανω, να παραβλεψει η να αδιαφορει για ανυπακοες κ πρωτοβουλιες, ελα μωρε γρυλιζει στην ακρη του λουριου, ελα μωρε δεν τολμαω να πλησιασω το φαγητο του γιατι θα μου την πεσει , ελα μωρε τσαμπουκαλευεται κ αν παω να τον σταματησω θα μου την κατσει, στην τελικη γιατι δεν βαριεσαι μωρε πεντε κιλα ειναι η γιατι ελα μωρε μια χαρα τα παμε κατα τ αλλα κ να ζησουν μια ζωη χαρισαμενη,
-Ο ανθρωπος να βαλει τον σκυλο στην θεση του, δλδ ενα κλικ κατω απο τον ανθρωπο, υπ-αρχηγο αναμεσα τους (ο τροπος μου ειναι αδιαφορος στην παρουσα φαση) ωστε ο σκυλος να δεχεται κ να εκτελει απροβληματιστα τις εντολες του αφεντικου του κ παλι να ζησουν μια ζωη χαρισαμενη.....
Ολα τα αλλα ειναι να χαμε να λεγαμε.
Στην τελικη αν καποιος θελει ο σκυλος του να τον βαζει στην θεση του κ να το παιζει αφεντικο η οποτε ο σκυλος τον διορθωνει κ λαμβανει αυτος τις αποφασεις να τον κουμπλωνει πολυβιταμινες παλι δικαιωμα του ειναι......
Εμενα δεν μου φαινεται φυσιολογικο να δινει ο σκυλος τις εντολες......
Οταν αυτα αναγκαστουν να συμβιωσουν με εναν ανθρωπο (γιατι μην ξεχναμε τον σκυλο δεν τον ρωτησε κανεις) , δυο τεινα μπορει να συμβουν.
-Ο ανθρωπος να δεχτει τον σκυλο απο πανω, να παραβλεψει η να αδιαφορει για ανυπακοες κ πρωτοβουλιες, ελα μωρε γρυλιζει στην ακρη του λουριου, ελα μωρε δεν τολμαω να πλησιασω το φαγητο του γιατι θα μου την πεσει , ελα μωρε τσαμπουκαλευεται κ αν παω να τον σταματησω θα μου την κατσει, στην τελικη γιατι δεν βαριεσαι μωρε πεντε κιλα ειναι η γιατι ελα μωρε μια χαρα τα παμε κατα τ αλλα κ να ζησουν μια ζωη χαρισαμενη,
-Ο ανθρωπος να βαλει τον σκυλο στην θεση του, δλδ ενα κλικ κατω απο τον ανθρωπο, υπ-αρχηγο αναμεσα τους (ο τροπος μου ειναι αδιαφορος στην παρουσα φαση) ωστε ο σκυλος να δεχεται κ να εκτελει απροβληματιστα τις εντολες του αφεντικου του κ παλι να ζησουν μια ζωη χαρισαμενη.....
Ολα τα αλλα ειναι να χαμε να λεγαμε.
Στην τελικη αν καποιος θελει ο σκυλος του να τον βαζει στην θεση του κ να το παιζει αφεντικο η οποτε ο σκυλος τον διορθωνει κ λαμβανει αυτος τις αποφασεις να τον κουμπλωνει πολυβιταμινες παλι δικαιωμα του ειναι......
Εμενα δεν μου φαινεται φυσιολογικο να δινει ο σκυλος τις εντολες......
αλλο καπελο τελειος,νταξ
θα μπορουσε να ειναι κυριαρχικο;
ειναι κυριαρχικο;
αν κανουμε μερικες αλλαγες στο λυκος/σκυλος (να μην κολησουμε εκει δηλαδη)
θα μπορουσε να ειναι κυριαρχικο;
ειναι κυριαρχικο;
αν κανουμε μερικες αλλαγες στο λυκος/σκυλος (να μην κολησουμε εκει δηλαδη)
εμενα η θεωρια και η γνωμη που εχω σηματισει μεχρι στιγμη εχει ως εξης:
Ολα τα αγελαια ζωα, και οχι μονο διαθετουν κυριαρχικη συμπεριφορα η οποια εξαρταται απο το περιβαλλον τους αλλα και απο τα υπολοιπα μελη της αγελης.
Να το αναπτυξω συγκεκριμενα στο σκυλο.
Θεωρω οτι ενας σκυλος για παραδειγμα ενας μικροσωμος αδεσποτος που σε καμια περιπτωση δεν θα τον λεγαμε κυριαρχικο εμφανιζει κυριαρχικοτητα στην αγελη του γιατι τα υπολοιπα μελη ειναι λιγοτερα κυριαρχικα, ακομα και σωματικα υποδεεστερα, οποτε και ηγειται της αγελης. Αν ημασταν π.χ. ενα υποδεεστερο μελος αυτης της αγελης αυτοματα το σκυλακι αυτο θα το λεγαμε κυριαρχικο...
Δεν ξερω αν με πιανετε...και συνεχιζω
το ιδιο σκυλι θεωρητικα αν το υιοθετουσα θα εξαφανιζε οποιο ιχνος κυριαρχικοτητας διοτι θα αλλαζανε τα μελη της αγελης και θα ηταν το λιγοτερο κυριαρχικο στην αγελη...
με ακουλουθειτε;
καταληγω λοιπον στο οτι κυριαρχικο βαφτιζουμε υποκειμενικα εναν σκυλο ο οποιος με τη συμπεριφορα του στο περιβαλλον που του εχουμε ορισει να ζει αλλα και με τα μελη της οικογενειας του διποδα ή τετραποδα, του επιτρεπουμε, ή και οχι, να συμπεριφερεται με κυριαρχικη συμπεριφορα, συμφωνα παντα με το αν την κυριαρχια "της αγελης" την εχουμε εμεις ή οχι...
Να το παμε και αναποδα, ειμαι κατοχος ενος σκυλου δυναμικης φυλης οπου ο σκυλος μου δεν δειχνει ιχνος κυριαρχικοτητας(τρου στορι), αν αυριο μεθαυριο τον πεταξω στο δρομο γιατι τον βαρεθηκα και θα παρω χελωνακι που τρωει και λιγοτερο και τον υιοθετησει μια αλλη οικογενεια απειρη και χωρις γνωση της φυλης, το πιθανοτερο ειναι οτι θα το βρουνε τερμα κυριαρχικο ζωο,
κατανοητο; παμε και στην κατακλειδα
με δυο κουβεντες πανω κατω
Αν ειμαι εγω κυριαρχικος δεν θα ειναι ο σκυλος μου
αν δεν ειμαι εγω, θα ειναι ο σκυλος μου
αν δεν ειναι κανενας απο τους δυο μας, θα ειναι η γυναικα μου
(bingo!!)
Ολα τα αγελαια ζωα, και οχι μονο διαθετουν κυριαρχικη συμπεριφορα η οποια εξαρταται απο το περιβαλλον τους αλλα και απο τα υπολοιπα μελη της αγελης.
Να το αναπτυξω συγκεκριμενα στο σκυλο.
Θεωρω οτι ενας σκυλος για παραδειγμα ενας μικροσωμος αδεσποτος που σε καμια περιπτωση δεν θα τον λεγαμε κυριαρχικο εμφανιζει κυριαρχικοτητα στην αγελη του γιατι τα υπολοιπα μελη ειναι λιγοτερα κυριαρχικα, ακομα και σωματικα υποδεεστερα, οποτε και ηγειται της αγελης. Αν ημασταν π.χ. ενα υποδεεστερο μελος αυτης της αγελης αυτοματα το σκυλακι αυτο θα το λεγαμε κυριαρχικο...
Δεν ξερω αν με πιανετε...και συνεχιζω
το ιδιο σκυλι θεωρητικα αν το υιοθετουσα θα εξαφανιζε οποιο ιχνος κυριαρχικοτητας διοτι θα αλλαζανε τα μελη της αγελης και θα ηταν το λιγοτερο κυριαρχικο στην αγελη...
με ακουλουθειτε;
καταληγω λοιπον στο οτι κυριαρχικο βαφτιζουμε υποκειμενικα εναν σκυλο ο οποιος με τη συμπεριφορα του στο περιβαλλον που του εχουμε ορισει να ζει αλλα και με τα μελη της οικογενειας του διποδα ή τετραποδα, του επιτρεπουμε, ή και οχι, να συμπεριφερεται με κυριαρχικη συμπεριφορα, συμφωνα παντα με το αν την κυριαρχια "της αγελης" την εχουμε εμεις ή οχι...
Να το παμε και αναποδα, ειμαι κατοχος ενος σκυλου δυναμικης φυλης οπου ο σκυλος μου δεν δειχνει ιχνος κυριαρχικοτητας(τρου στορι), αν αυριο μεθαυριο τον πεταξω στο δρομο γιατι τον βαρεθηκα και θα παρω χελωνακι που τρωει και λιγοτερο και τον υιοθετησει μια αλλη οικογενεια απειρη και χωρις γνωση της φυλης, το πιθανοτερο ειναι οτι θα το βρουνε τερμα κυριαρχικο ζωο,
κατανοητο; παμε και στην κατακλειδα
με δυο κουβεντες πανω κατω
Αν ειμαι εγω κυριαρχικος δεν θα ειναι ο σκυλος μου
αν δεν ειμαι εγω, θα ειναι ο σκυλος μου
αν δεν ειναι κανενας απο τους δυο μας, θα ειναι η γυναικα μου
(bingo!!)
Μπραβο σας για το θεμα μου αρεσε απιστευτα και διαβασα κολλημενη ολα ααυτα που λετε οποτε μου βγηκε οτι θελω κ να σας πω ευχαριστω τωρα δα.. επισης σκεφτομαι κ την ερωτηση τι θα εκανα.....φφφ μη σ τυχει!!εχω δουλεψει με σκυλια με εχουν δαγκωσει φουλ σκυλια ολους μας δηλαδη στην κτηνιατρικη κλινικη.. σε ολες τις περιπτωσεις λοιπον με ελουζε κρυος ιδρωτας εκεινο το δευτερολεπτο χαχαχαχ.. κ δεν εκανα κ τιποτα γιατι δεν ηταν δικα μου σκυλια. Το ιατρειο για πολλους σκυλους ειναι δυσκολο ειδικα οταν και το αφεντικο του αθελα του βοηθαει την συμπεριφορα αυτη τ σκυλου. αλλα τα δικα μου σκυλια δεν δεχομαι να μην τα ακουμπαω οποτε γουσταρω εγω πχ.ή να φοβαμαι οταν παιζουν μαζι τους παιδακι. ή να τους παρω οτιδηποτε μεσα απ το στομα οποιαδηποτε στιγμη! Εδω ειμαστε τιγκα στην φολα πχ τι θα επρεπε να γινοταν; κ εννοειται αν σκυλος μου σκοτωνε γατα θα παθαινα εγκεφαλικο εχω κ η ιδια και γατα.. αλλα ακομα δεν απανταω στο τι θα εκανα.. νομιζω οτι δεν ειμαι ικανη να αντιδρασω σωστα με την μεχρι τωρα γνωση και εμπειρια μου αλλα σε ενα θεωρητικο επιπεδο (με βοηθεια εκπαιδευτη; ) σιγουρα θα ηθελα να του το κοψω μαχαιρι.. συμφωνω στο οτι δεν θα απεφευγα την στιγμη της εντασης ισα ισα που θα ηθελα να την αντιμετωπισω και μετα θα ηθελα να επαναλαβω την ιδια στιγμη κ αλλες φορες μεχρι να φερω το επιθυμητο αποτελεσμα. Με πνιχτη και γυρνοντας του πλατη απ την γατα ή απο αλλο σκυλο εχω ακουσει πολλες φορες απο εκπαιδευτη.. αλλα γιαυτο πηρα ηπια φυλη εγω για να μην εχω πολλα τετοια κ οντως δεν εχω ουτε για αστειο..
Οποτε δεν μου αρεσε κατι που εκανε ο σκυλος μου παντως του ελεγα μη κ αν δεν επιανε του ξαναελεγα μη κ τον εβαζα να κατσει μπροστα μου, πηγαινε να φυγει τον ξαναπιανα τον ξαναεβαζα να κατσει κ αυτο συνεχεια μεχρι να μεινει απο μονος του εκει που τον εβαλα εγω κ σιγα σιγα να χαλαρωσει οση ωρα κ αν επαιρνε αυτο.
Οποτε δεν μου αρεσε κατι που εκανε ο σκυλος μου παντως του ελεγα μη κ αν δεν επιανε του ξαναελεγα μη κ τον εβαζα να κατσει μπροστα μου, πηγαινε να φυγει τον ξαναπιανα τον ξαναεβαζα να κατσει κ αυτο συνεχεια μεχρι να μεινει απο μονος του εκει που τον εβαλα εγω κ σιγα σιγα να χαλαρωσει οση ωρα κ αν επαιρνε αυτο.
Last edited:
εμενα η θεωρια και η γνωμη που εχω σηματισει μεχρι στιγμη εχει ως εξης:
Ολα τα αγελαια ζωα, και οχι μονο διαθετουν κυριαρχικη συμπεριφορα η οποια εξαρταται απο το περιβαλλον τους αλλα και απο τα υπολοιπα μελη της αγελης.
Να το αναπτυξω συγκεκριμενα στο σκυλο.
Θεωρω οτι ενας σκυλος για παραδειγμα ενας μικροσωμος αδεσποτος που σε καμια περιπτωση δεν θα τον λεγαμε κυριαρχικο εμφανιζει κυριαρχικοτητα στην αγελη του γιατι τα υπολοιπα μελη ειναι λιγοτερα κυριαρχικα, ακομα και σωματικα υποδεεστερα, οποτε και ηγειται της αγελης. Αν ημασταν π.χ. ενα υποδεεστερο μελος αυτης της αγελης αυτοματα το σκυλακι αυτο θα το λεγαμε κυριαρχικο...
Δεν ξερω αν με πιανετε...και συνεχιζω
το ιδιο σκυλι θεωρητικα αν το υιοθετουσα θα εξαφανιζε οποιο ιχνος κυριαρχικοτητας διοτι θα αλλαζανε τα μελη της αγελης και θα ηταν το λιγοτερο κυριαρχικο στην αγελη...
με ακουλουθειτε;
καταληγω λοιπον στο οτι κυριαρχικο βαφτιζουμε υποκειμενικα εναν σκυλο ο οποιος με τη συμπεριφορα του στο περιβαλλον που του εχουμε ορισει να ζει αλλα και με τα μελη της οικογενειας του διποδα ή τετραποδα, του επιτρεπουμε, ή και οχι, να συμπεριφερεται με κυριαρχικη συμπεριφορα, συμφωνα παντα με το αν την κυριαρχια "της αγελης" την εχουμε εμεις ή οχι...
Να το παμε και αναποδα, ειμαι κατοχος ενος σκυλου δυναμικης φυλης οπου ο σκυλος μου δεν δειχνει ιχνος κυριαρχικοτητας(τρου στορι), αν αυριο μεθαυριο τον πεταξω στο δρομο γιατι τον βαρεθηκα και θα παρω χελωνακι που τρωει και λιγοτερο και τον υιοθετησει μια αλλη οικογενεια απειρη και χωρις γνωση της φυλης, το πιθανοτερο ειναι οτι θα το βρουνε τερμα κυριαρχικο ζωο,
κατανοητο; παμε και στην κατακλειδα
με δυο κουβεντες πανω κατω
Αν ειμαι εγω κυριαρχικος δεν θα ειναι ο σκυλος μου
αν δεν ειμαι εγω, θα ειναι ο σκυλος μου
αν δεν ειναι κανενας απο τους δυο μας, θα ειναι η γυναικα μου
σε αυτό συμφωνούμε , το βλέπω και στην αγέλη μου.
Εκεί που έχω τις αντιρρήσεις μου είναι ότι ο νόμος της επιβίωσης λέει ξεκάθαρα ότι ποτέ δεν δίνω μια μάχη που την έχω από χέρι χαμένη.
Άρα για να σε δοκιμάσει ο σκύλος πάει να πει ότι κάτι δεν έκανες καλά (μιλάω για όλους μας ) στην καθημερινότητα , άφησες παραθυράκι να πιστέψει ότι μπορεί και το παραθυράκι δεν το κλείνεις μόνο με την "βία" η την κόντρα αλλά και με την σταθερότητα της καθημερινότητας.
Αντίθετα σε πολλές περιπτώσεις η "βία" του τσεκαρίσματος από το αγχος μας μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα γιατί ο σκύλος θα δοκιμάσει οκ αλλά μετά θα ξέρει και τις συνέπειες άρα η "επίθεση" "διόρθωση" "κυριαρχία" θα είναι πιο δυνατή γιατί μέσα στο κεφάλι του του θα υπάρχει και το θέμα της επιβίωσης, θα έχει γυρίσει στην άμυνα.
Σίγουρα υπάρχουν και τα "@αμώσκυλα" που θα πάνε και ότι βγει, αλλά πόσα είναι αυτά ? πόσες επιθέσεις έχουν γίνει από ένα @αμώσκυλο και πόσες από έναν σκύλο που λόγο αγχωμένου ιδιοκτήτη έχει γυρίσει στην άμυνα ?
Ο πρώτος μου σκύλος ηταν ένα ντοπ και εγώ ημουν 16,5χρονών, στους 18 μήνες του μου έκανε καμια 15ρια τρύπες
τον τσάκισα , όχι επειδή ήξερα την τύφλα μου, ούτε για λόγους εκπαίδευσης, από πόνο, με πόναγαν τα χέρια μου και τα πόδια μου , με πόναγε η καρδιά μου, γιατί έλεγα μα εγώ σου έδωσα τα πάντα και εσύ ? και πάνω από όλα πόναγε ο εγωισμός μου που μου έκανε τις τρύπες ο ΔΙΚΟΣ μου σκύλος.Οκ το λύσαμε εκεί , ποτέ δεν ξαναδοκίμασε αλλά εγώ είχα στο μυαλό μου ότι είχε πέσει πάνω μου να με κατασπαράξει και σαν πιο μάγκας και πιο δυνατή του πήρα το κεφάλι
.Μετά απο 6-7 μήνες είχα την "τιμη" (ειρωνικό) να τον δω να την πέφτει σε έναν ενήλικο άντρα που χτύπησε άτομο της αγέλης του, είδα τι σημαίνει την πέφτω , τον είχε κάτω και τον τίναζε σαν πατσαβούρι , είδα οτι οι πληγές δεν ηταν κοκκινίλες και τρύπες αλλά ξεσχισμένη σάρκα και εκείνη την μέρα - όσο σωστά και αν έπραξε ο σκύλος μου - κατάλαβα πρώτα από όλα ότι εμένα με διόρθωνε απλώς και ζημιά ούτε στιγμή δεν ήθελε να μου κάνει (άρα τσάμπα μάγκας ) και μετά τι σημαίνει να έχω ένα σκύλο που "το χει "
Από εκεί και πέρα ήμουν με τους υπόλοιπους σκύλους μου μάλλον τυχερή , ποτέ δεν πίστεψα ότι θα γυρίσει σε εμένα ο σκύλος μου και κάποιες εφηβικές εξεγέρσεις χαμηλές λύθηκαν με ένα βλέμμα και μόνο
παμε τωρα να ξεκαθαρισουμε τον νομο της επιβιωσης και τα γαμωσκυλα...
ο σκυλος δεν εχει μαντικες ικανοτητες φυσικα για την εκβαση της επιθεσεως, για το αν θα μας κανει πεσιμο κανει μια εκτιμηση οχι με βαση τη λογικη αλλα με βαση το ενστικτο του και τα ερεθισματα που εχει δεχτει σε κρισιμες και καθοριστικες για αυτο καταστασεις που εμεις μπορει να τις αγνοησαμε και να συνεχιζουμε να τις αγνοουμε μιας και χαρτογραφηση του εγκεφαλου του σκυλου δεν μπορουμε να κανουμε για το τι θεωρει σημαντικο και καθοριστικο μονο συμπερασματα απο τις εμπειριες μας. Στην εκτιμηση που κανει δεν σκεφτεται, αθροιζει στιγμιαια και αντιδρα σαφως εκτιμωντας οτι βρισκεται σε πλεονεκτικη θεση...(πλεονεκτικη θεση το κραταμε αυτο για αργοτερα)
ειναι ομως ετσι αραγε;
Στην πραγματικοτητα ο σκυλος ριχνει μια ζαρια, στην οποια το ασοδιο ή το εξωπεντο ειμαστε εμεις...η βια φερνει βια και αυτο καλουμαστε να του το επικοινωνησουμε, αν δεν ειμαστε σιγουροι οτι θα ανταπεξελθουμε τοτε οντως η γατα ειναι μονοδρομος, παρολαυτα αφηνω ανοιχτο και το ενδεχομενο που στην πρωτη του επιθεση μας τραυματιζει και τελειωνουμε τη μαχη υποχωρητικα, δεν ειναι κακο για την ακριβεια το βρισκω αναγκαιο υπο αυτες τις συνθηκες μιας και δεν μπορουμε να προστατευσουμε πλεον τον εαυτο μας απολυτα δινοντας του ευκαιρια να μας καταφερει μεγαλυτερο πληγμα..
παμε τωρα στα γαμωσκυλα, για μενα μιας και ορισμος στο λεξικο της κυνολογιας "γαμωσκυλα" δεν υπαρχει(νομιζω δλδ), ειναι αυτα τα σκυλια που ανεφερα στην αρχη του τοπικ γνωριζοντας οτι θα παρεξηγηθω, ειναι σκυλια που για καποιο λογο εχει κλειδωσει το μυαλο τους, γεννηθηκαν ετσι ή στην πορεια κατι συνεβη (εκτεταμενη βια κατα κυριο λογο)και επιτιθονται χωρις αιτια και κατ εξακολουθησιν. Θεωρω πως αυτα τα σκυλια δεν πανε για διορθωση πανε γιατι τροφοδοτουνται με αυτη τη βια, πανε για καθολικη υποταγη του θυματος, συνεχη. Σε αυτη την περιπτωση αν το σκυλι ειναι μικρο μπορουμε να το χειριστουμε καλυτερα, αν ειναι γαιδουρι ειναι μεγαλη τρομοκρατια να ζεις με κατι τετοιο ειδικα αν στην οικογενεια υπαρχουν παιδια και ειναι θεμα χρονου να συμβει κατι κακο...
Σε αυτη την περιπτωση οι επαγγελματιες δοκιμαζουν διαφορες μεθοδους, αν το σκυλι ειναι ενηλικο σαν βαση οι μεθοδοι εξ οσων γνωριζω στηριζονται στη βια (μια απο αυτες σας την προτεινα και δεν σας αρεσε προφανως, αν και τη θεωρω τελειως αναιμακτη και χωρις ιχνος βιας, μιας και στηριζεται σαυτο που λεγαμε νωριτερα, οτι τα πιο ισχυρα μελη της αγελης θα αναμετρηθουν για την ηγεμονια της αγελης, σταδιακα αποδυναμονωντας το πρωτα σωματικα ωστε να νοιωσει οτι χανει το πλεονεκτημα της δυναμης του(η πλεονεκτικη θεση που λεγαμε νωριτερα) και κατα δευτερον ισχυροποιοντας τη σχεση μας μαζι του εχουμε πιθανοτητες να το σωσουμε αλλιως η ενεση ειναι μονοδρομος για να αποφυγουμε τραγικη καταληξη).
Αυτα για μενα ειναι τα γαμωσκυλα...
Ασε μας ρε vek!
Εγω εδω εχω μαθει, οτι τα σκυλια που δεν εχουν εκπαιδευτει, δεν λενε και πολλα γιατι δεν ξερουν να δαγκωνουν!
Εγω εδω εχω μαθει, οτι τα σκυλια που δεν εχουν εκπαιδευτει, δεν λενε και πολλα γιατι δεν ξερουν να δαγκωνουν!
Αν ένας σκυλος έχει φτάσει στο σημείο να είναι τόσο επικίνδυνος που στα λάθος χέρια θα εκραγεί σαν χειροβομβίδα φταίνε πάντα άνθρωποι. Όχι βίαιοι απαραίτητα, άσχετοι, πολύ ήπιοι, χωρίς σταθερότητα και συνέπεια. Αυτός ο σκύλος καλύτερα να κοιμηθεί παρά να βασανίζεται στα χέρια δήθεν ειδημόνων. Είτε με λιμοκτονία είτε με ξύλο ή οτιδήποτε άλλο χρησιμοποιούν.
Last edited:
Σκυλιά που έχει κλειδώσει το μυαλό τους επειδή γεννήθηκαν έτσι με σκυλιά που έχει κλειδώσει το μυαλό τους επειδή είχαν εκτεταμένη βία είναι 2 διαφορετικές καταστάσεις και πρέπει να αντιμετωπίζονται ξεχωριστά.
Στην δεύτερη περίπτωση θέλεις συνέπεια και χρόνο και όσο σκληρό και ακούγετε κανένα από αυτά τα δύο σκυλιά δε πρέπει να ειναι μαζί με παιδιά η αδύνατους ανθρώπους.
Εγώ διαφωνώ με το σπάσιμο του σκύλου , η βία φέρνει βία και σε εμάς και στον σκύλο , η διόρθωση θέλει συνέπεια και σεβασμό στον σκύλο. Ένας σκύλος που έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στον άνθρωπο πρέπει να την ξανααποκτήση έτσι θα πρέπει να ειναι ξεκάθαρη δίκαια η διόρθωση και ταυτόχρονα να υπάρχει χτίσιμο της εμπιστοσύνης.
Ο καθένας μιλάει με τις εμπειρίες του, εγώ έχω δει 2 περιπτώσεις σκύλων που αρνήθηκαν οι εκπαιδευτές να υπογράψουν να τους κοιμίσουν και τους λούστηκαν.
Η πρώτη ένας ΓΠ πολύ δυνατός εκπαιδευμένος για φυλαξη από 12 μηνών που τον πρόσεχαν οι Φιλιππινέζες του σπιτιου , που δεν είχε γνωρίσει κανέναν άλλον από τον εκπαιδευτή που του έκανε πρώτα βασική και μετά " αγριέματα" φύλαξη έλεγε αυτός .....και όταν την έπεσε στον ανθρωπο που ο σκυλος τον είχε για τίποτα κατεληξε στο ιατρείο για ευθανασία.
Πηρε 2 χρόνια καθημερινής δουλειάς , ταυτόχρονης διόρθωσης σε λάθος συμπεριφορές και ταυτόχρονα χτίσιμο της εμπιστοσύνης.
Δεν άκουσα ποτέ τον john να λέει τι πρέπει να τον σπάσει ,αλλά ότι διορθώνει επειδή αναγκάζετε για να έχει τον χρόνο να χτίσει.
Τον ζούσα όλα αυτά τα χρόνια κάθε Σαββατο στις προπονήσεις και είδα να αλλάζει η έκφραση του και η συμπεριφορά του και έζησε καλά τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του , δεμένος με τη οικογένεια του χωρίς να θέλει παρτίδες με ξένους αλλά χωρίς να μας την πέφτει όπως στην αρχή με την πρώτη ματιά .
Η δεύτερη ήταν παρόμοια περίπτωση με ένα ροτ , τον ανάλαβε με τον ίδιο τρόπο ένας τότε καινούργιος εκπαιδευτής από την Πάτρα (τώρα έχει παλιώσει) τον έφερνε αθήνα κάθε σαββατο δούλεψε μαζί του με συνέπεια και σεβασμό αυτός δεν πήγε μέχρι τα βαθιά του γεράματα τον νίκησε το καλαζαρ αλλά έζησε καλά κάνοντας μια μεγαλη μεταβολή και ξεχνώντας τις προηγούμενες εμπειρίες του.
Για να σε προλάβω και οι δύο δεν ήταν της θετικής , αλλά και οι δύο όταν μίλαγες μαζί τους πρώτα σου μίλαγαν για σεβασμό και συνέπεια και μετά για τα υπόλοιπα.
Εγώ δεν διαφώνησα με το φαγητό σαν τρόπο ελέγχου ενός σκύλου , διαφώνησα με τη λογική αποδυναμώνω για να μπορώ να ελέγχω σκέτο χωρίς να υπάρχει και ταυτόχρονα κάθομαι να δω γιατί έφτασα εδώ, τα λάθη που έκανα και με έφεραν στην συνεχόμενη σύγκρουση με το σκύλο μου.
Στην δεύτερη περίπτωση θέλεις συνέπεια και χρόνο και όσο σκληρό και ακούγετε κανένα από αυτά τα δύο σκυλιά δε πρέπει να ειναι μαζί με παιδιά η αδύνατους ανθρώπους.
Εγώ διαφωνώ με το σπάσιμο του σκύλου , η βία φέρνει βία και σε εμάς και στον σκύλο , η διόρθωση θέλει συνέπεια και σεβασμό στον σκύλο. Ένας σκύλος που έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στον άνθρωπο πρέπει να την ξανααποκτήση έτσι θα πρέπει να ειναι ξεκάθαρη δίκαια η διόρθωση και ταυτόχρονα να υπάρχει χτίσιμο της εμπιστοσύνης.
Ο καθένας μιλάει με τις εμπειρίες του, εγώ έχω δει 2 περιπτώσεις σκύλων που αρνήθηκαν οι εκπαιδευτές να υπογράψουν να τους κοιμίσουν και τους λούστηκαν.
Η πρώτη ένας ΓΠ πολύ δυνατός εκπαιδευμένος για φυλαξη από 12 μηνών που τον πρόσεχαν οι Φιλιππινέζες του σπιτιου , που δεν είχε γνωρίσει κανέναν άλλον από τον εκπαιδευτή που του έκανε πρώτα βασική και μετά " αγριέματα" φύλαξη έλεγε αυτός .....και όταν την έπεσε στον ανθρωπο που ο σκυλος τον είχε για τίποτα κατεληξε στο ιατρείο για ευθανασία.
Πηρε 2 χρόνια καθημερινής δουλειάς , ταυτόχρονης διόρθωσης σε λάθος συμπεριφορές και ταυτόχρονα χτίσιμο της εμπιστοσύνης.
Δεν άκουσα ποτέ τον john να λέει τι πρέπει να τον σπάσει ,αλλά ότι διορθώνει επειδή αναγκάζετε για να έχει τον χρόνο να χτίσει.
Τον ζούσα όλα αυτά τα χρόνια κάθε Σαββατο στις προπονήσεις και είδα να αλλάζει η έκφραση του και η συμπεριφορά του και έζησε καλά τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του , δεμένος με τη οικογένεια του χωρίς να θέλει παρτίδες με ξένους αλλά χωρίς να μας την πέφτει όπως στην αρχή με την πρώτη ματιά .
Η δεύτερη ήταν παρόμοια περίπτωση με ένα ροτ , τον ανάλαβε με τον ίδιο τρόπο ένας τότε καινούργιος εκπαιδευτής από την Πάτρα (τώρα έχει παλιώσει
) τον έφερνε αθήνα κάθε σαββατο δούλεψε μαζί του με συνέπεια και σεβασμό αυτός δεν πήγε μέχρι τα βαθιά του γεράματα τον νίκησε το καλαζαρ αλλά έζησε καλά κάνοντας μια μεγαλη μεταβολή και ξεχνώντας τις προηγούμενες εμπειρίες του.Για να σε προλάβω και οι δύο δεν ήταν της θετικής , αλλά και οι δύο όταν μίλαγες μαζί τους πρώτα σου μίλαγαν για σεβασμό και συνέπεια και μετά για τα υπόλοιπα.
Εγώ δεν διαφώνησα με το φαγητό σαν τρόπο ελέγχου ενός σκύλου , διαφώνησα με τη λογική αποδυναμώνω για να μπορώ να ελέγχω σκέτο χωρίς να υπάρχει και ταυτόχρονα κάθομαι να δω γιατί έφτασα εδώ, τα λάθη που έκανα και με έφεραν στην συνεχόμενη σύγκρουση με το σκύλο μου.
όχι δεν έκανε ήταν γνωστός , λύσσαξε να κοιμίσουμε τον σκύλο ή να τον δώσουμε αλλά οι γονείς μου είχαν καταλάβει ότι εγώ και αυτός πηγαίναμε πακέτο, και ενώ υπήρχαν πολλοί που θα ήθελαν τον σκύλο δεν υπήρχε κανένας που να μας ήθελε και εμένα μαζί
Ζήσαμε μαζί 14,5 χρόνια περάσαμε πολλά λεισμάνια , σάλτο απο 2οροφο , πνευμονικό οίδημα, τελικά τον νίκησε η μεγαλοκαρδία.
