Το χειροτερο ειναι οτι ο σκυλοκοσμος (και ο υπολοιπος κοσμος) εχει συνηθισει να ψιθυριζει ακομα και οταν θα επρεπε να φωναζει.
Να "φωνάξω" εγώ κάπως διαφορετικά;;;
Ε λοιπόν ο Μάνι, δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος
επαγγελματίας handler.
Το τι κάνουν, πόσα παίρνουν και πως φέρονται στα σκυλιά που αναλαμβάνουν
ΕΚΤΟΣ έκθεσης, είναι κάτι που ΔΕΝ είμαι σε θέση να το γνωρίζω. Γιατί από φήμες και ράδιο αρβύλα έχουμε πήξει.
Το σκηνικό με το αυτοκινούμενο θεωρείτε πως ήταν εσκεμμένο;
Το έκανε επίτηδες;
Είπε τί θα κάνω σήμερα για να περάσει ευχάριστα η ώρα μου....
Να κλείσω τον κλιματισμό να πεθάνουν από ασφυξία τα σκυλιά
των πελατών μου.... Τι ωραία....
Από την άλλη,
ΜΕΣΑ στις εκθέσεις είναι τυπικότατοι, πολύ περισσότερο από κάποιους "άλλους" που παρατάνε τα σκυλιά τους στα αυτοκίνητά τους στο parking με 30 και 35 βαθμούς ή κάποιους άλλους που "τιμωρούν" τον σκύλο τους επειδή έχασε.
Πόσο, μα πόσο ΜΑΛΑΚΕΣ είναι αυτοί;;;;
Που υπάρχουν ΠΑΝΤΟΥ, όχι μόνο στην Ελλάδα.
Ο συγκεκριμένος έρχεται στην Ελλάδα αρκετά συχνά, αυτό όμως που πρέπει να καταλάβει ο κόσμος, είναι πως πολλοί έρχονται γιατί θεωρείται "ευκολάκι" το να ανέβει ένας σκύλος διεθνούς καριέρας στο βάθρο. Στα ελληνικά βάθρα.
Οχι λόγω γνωριμιών όπως πολλοί θεωρούν δεδομένο, αλλά πολλές φορές λόγω αξίας του ίδιου του σκύλου.
Ελάχιστοι κοιτάνε ΤΙ έχει ο σκύλος του "κακού" ξένου που μας "πήρε" την "πρωτιά".
Οι περισσότεροι εστιάζουν σε όλα τα υπόλοιπα ΕΚΤΟΣ του ίδιου του σκύλου.
Κι αν θέλετε την γνώμη μου, ποτέ δεν πρόκειται να βελτιωθούμε, αν
ΠΑΝΤΑ πίσω από τις αποτυχίες μας βλέπουμε συνωμοσίες, γνωριμίες και δεν ξέρω και γω τι άλλο.
Εχει σημασία το ΠΑΝΤΑ, γιατί δυστυχώς αυτό αναπαράγεται και αυτό υιοθετούμε.