Αυτά είναι τα ωραία...
Βασίλη, αφού σε καλωσορίσαμε με ευγένεια... έφτασε η ώρα να "κολλήσουμε ένσημα" στην υποδοχή σου!
Μην ανησυχείς...
και, κυρίως, μην τρομάζετε οι υπόλοιποι...
Θα προσπαθήσω να είμαι πολύ σύντομος...
Αλλά, να πω μερικά πράγματα, μιάς και, όπως λέει η
@mareco , "υπάρχουν και χειρότερα... μα θα στα πω αργότερα"...
1) ...Περιγράφω καθημερινή δραστηριότητα/συμπεριφορά και περιμένω τις απόψεις σας...
.....
2) Πάνω στο παραπάνω πρόγραμμα, αντιδρά διαφορετικά στην κάθε δραστηριότητα, χώρο χρόνο.
- Στο σπίτι ακούει απόλυτα όλες τις εντολές, δεν κάνει του κεφαλιού του (χωρίς να έχει φάει πίεση), στο φαγητό μας περιμένει και την υπόλοιπη μέρα κάθεται ήσυχος στα ποδια μας, κάποιες φορές και με τα παιχνίδια του. Οι προτεραιότητές του σπίτι είναι:
1. Εγώ (με άριστη συμπεριφορά σε ότι του λέω με την πρώτη 100% υπακοή)
2. Φαγητό
3. Παιχνίδι
3) Στις βόλτες που έχουμε το θέμα, χωρίζονται στην πρωινη και στην βραδυνή. Στην πρωινή είναι πολύ καλός, στην βραδυνή απείθαρχος...
4) Οι προτεραιότητες του στην βόλτα είναι:
- Γάτες!!!!
- Σκύλοι!!
- Παιχνίδι!
- Εγώ (με πολύ καλή υπακόη το πρωι 90%, με 50% υπακοή το βράδυ)
- Φαγητό
5) Γιατί αυτή η μεγάλη διαφορά συμπεριφοράς πρωι με βράδυ, και τι πρέπει να κάνω να διορθώσω, ώστε να εκτελεί το ίδιο καλά και έξω (ιδίως όταν έχει πειρασμό ένα σκύλο απέναντί του)..
1) Αν ακολουθούσαμε κι εμείς το ίδιο πρόγραμμα:
α) Ο Κάσπερ θα ήταν ένα πολύ πιο "κουρασμένο" σκυλί...
β) Η Μόκα μου θα κοιμόταν 24x7...
γ) Εγώ θα είχα πάει "άκλαφτος κι αδιάβαστος"...
Αγχώθηκα, ακόμα και που διάβασα το πρόγραμμα!
2) Στο σπίτι, το ίδιο και σε εμάς... ΑΡΙΣΤΟΣ! Γιατί άραγε? Με προετεραιότητα:
- Μαμά του...
- Εγώ...
- Zidane... (σου έχω πει ότι ο Κάσπερ μπορεί να σκοτώσει - κυριολεκτικά, ενδεχομένως - όποιον δει να επιβουλεύεται τον Zidane?
Σου έχω πει ότι ο Zidane είναι γάτος?
- Λιχουδιά...
- Παιχνίδι...
- Μόκα...
- φαγητό...
3) Το βράδυ, πάντα... είναι βράδυ...
Βλέπε λήμμα: "Της νύχτας οι αμαρτωλοί και της ζωής οι μόνοι... θέλουν βαρύ ζεϊμπέκικο και νευρικό τιμόνι"...
Έστω κι αν ο δικός σου δεν έχει το "αμυντικό" ένστικτο τόσο ψηλά, παίζει ρόλο που είναι νύχτα...
4) Σε εμάς, οι προτεραιότητες είναι:
- ΣΚΥΛΟΙ (!!!)...
- (τη νύχτα) Μοναχικοί άνθρωποι - άντρες που πλησιάζουν με αργό ρυθμό κλπ... ότι θα μου τραβούσε και τη δική μου προσοχή...
- Η μαμά του... όταν τον κρατάει εκείνη...
- Περπάτημα... πολύ (και γρήγορο) περπάτημα...
- Εγώ... όταν τον κρατάω εγώ...
- Οι γάτες... οι
μόνες στιγμές που "υποστέλλει τα φλάμπουρα" και, σχεδόν "χαμογελάει"...
- Λιχουδιά...
5) Ερώτηση: Μέσα στο σπίτι (και λέγοντας ότι τον εκπαιδεύεις για μισή ώρα)... δεν τον "εκπαιδεύεις" συνεχώς, ακόμα και στα επουσιώδη?
...Δεν είναι ανάγκη να κάνεις προσπάθειες όταν ΞΕΡΕΙΣ ότι θα σε γράψει. Τότε απλώς τον εκπαιδεύεις στην ανυπακοή...
Θα συμφωνήσω απόλυτα!
Κάνεις προσπάθειες ΜΟΝΟ όταν βρίσκεσαι σε θέση να παρέμβεις γρήγορα και αποτελεσματικά... δηλαδή, όταν βρίσκεσαι (φυσικά) κοντά του... αλλιώς, κάνεις, απλά, "θόρυβο"...
για το ξάφνιασμα μιλάω κι εγω. ΔΕΝ ΞΑΦΝΙΑΖΕΤΑΙ!
Καλά, δεν θα μπω σήμερα (και) στο θέμα της καταλληλότητας - εφαρμογής του πνίχτη (του "κολιέ" του, όπως λέω κι εγώ - για να μην ερεθίζω τους.............)
Σαφώς και δεν ξαφνιάζεται...
Κι εσένα, όταν έρθω και σου κάνω ένα "τσίμπημα" στο πουκάμισο, δεν θα σε ξαφνιάσω... αλλά, θα σου τη σπάσω αφάνταστα... και αν έχω "authority" επάνω σου (και εσύ το ξέρεις), θα με προσέξεις!
...οι μόνες εντολές που πρέπει να εστιάσεις για αρχή, κατά τη γνώμη μου, είναι το ΑΣΤΟ και το ΜΕΙΝΕ. Και οι δύο μπορεί να του σώσουν τη ζωή... Αλλά αυτές οι δύο απόλυτα....
Το επιβεβαιώνω!
Βέβαια, σε εμάς (και στις σχετικές φυλές - πλην της ατομικής εξαίρεσης της Μόκας), το "ΜΕΙΝΕ" είναι λίγο δύσκολο... όπως μπορεί να είναι κομματάκι δύσκολο και στον Mike...
Όμως, έχουμε καλλιεργήσει (στον απόλυτο βαθμό) το "
ΑΣΤΟ" (ξεκόλλα από αυτό που σε "ενδιαφέρει")... και, στη συνέχεια, το "
ΟΧΙ" (άμεσα θα έρθει στην κεφάλα σου η σακούλα των σκουπιδιών... θα σου σπάσω το κεφάλι... θα σου φάω το λαρύγγι)...
Υ.Γ. Με συγχωρείτε για την φρασεολογία, αλλά θέλω να δώσω την έμφαση σε ορισμένες λεπτομέρειες...
