Τα κυνηγόσκυλα χωρίς κυνηγούς...

[Γαβ Γαβ]

@mareco αυτό με το λουρί θα το δοκιμάσω... Θα της το βάλω... κ που κ που θα την πιάνω να περπατάμε μέσα στο σπίτι με λιχουδιές...

Σχετικά με εκπαιδευτές τώρα... Όταν την πρωτοβρήκα, επικοινώνησα με αρκετούς... Μου είπαν όλοι το ίδιο... Πως το σκυλί έχει βασανιστεί μέχρι κακοποίησης, πως δεν πρέπει να την πλησιάζω μέχρι να με πλησιάσει εκείνη... Κανείς δεν είπε βέβαια... "ε, αφού το βρήκες στο δρόμο.. να σου κάνω μια έκπτωση κ να το αναλάβω".. Όλοι μου είπαν την τιμή τους...

Επειδή έχω κ τα δυο σκυλιά... τα οικονομικά με έχουν στριμώξει... Τώρα για το κόκερ κ τις εξετάσεις του έδωσα 130€... Πριν από αυτό, για να πάει σε γιατρούς το πόιντερ, να κάνει όλες τις εξετάσεις, ακτινογραφίες μην έχει σπάσει κάτι κ να νοσηλευτεί μια μέρα έδωσα 250€.. Δεν σου λέω για αμπούλες, χάπια για ενδοπαράσιτα, πάνες κ τέτοια πόσα δίνω... Είναι πολλά... κ χαλάλι τους... αλλά προς το παρόν δεν με παίρνει για εκπαιδευτή... Κ αν φέρω εκπαιδευτή θα πρέπει να αναλάβει κ το κόκερ... Δεν γίνεται η άλλη μικρή να είναι στον κόσμο της...
Πάντως, επειδή περιμένω κάτι εξτρά τους επόμενους μήνες, θα ακολουθήσω τη συμβουλή σου για συμπεριφοριστή...

Κ κάτι ακόμα... Όταν βρήκα το πόιντερ σε αυτά τα χάλια, επικοινώνησα με διάφορες φιλοζωικές να με βοηθήσουν να του κάνω εξετάσεις γιατί έβγαζε αίμα στα κόπρανά του κ έδειχνε ετοιμοθάνατο... Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε... Άκουσα κ το πιο φοβερο: "Πως? Πήρατε το σκυλί σπίτι σας κ του κάνατε εξέταση αίματος? Τότε, βάσει νόμου, το σκυλί σάς ανήκει κ δεν έχουμε καμιά δουλειά!"

Πράγματι, μια ακόμα μεγάλη βιομηχανία χρήματος στον πλανήτη είναι αυτή των ζώων... Γνήσιο ενδιαφέρον δεν έχω δει πουθενά... Εκτός από έναν κτηνίατρο στο Χαλάνδρι, που ο άνθρωπος κάνει ότι μπορεί κ δεν κοιτάζει μόνο το κέρδος...

Πιο παλιά... είχα βρει ένα σκυλί από τροχαίο... Μόνο το κεφάλι του κουνούσε... Τα άλλα ήταν πατημένα.. Η φιλοζωϊκή μου απάντησε πως από την περιοχή μου περνάει κάθε Τετάρτη... (!).. (ήταν Παρασκευή).. Τελικά το πήγα στο γιατρό να του κάνει ευθανασία γιατί είχε γάγραινα στα 3 πόδια.. κ ήταν άσχημα πολύ... Ε, με χρέωσε κανονικά.. Δεν υπάρχει σχεδόν καμία ευαισθησία για τα ζώα από κανέναν...

 

[Γαβ Γαβ]

να σου πω μαζεψα και εγω ενα ποιντερακι πριν απο ενα μηνα και κατι ,
οχι σε αυτη την κατασταση καμμία σχεση αλλα εβγαλε τα θεματα του.
Στην αρχη δεν ηξερε να προχωρησει μεσα στα πλακακια την τρομαζαν πηγαινε χαμηλα και ενιωθε καλα μονο στον κηπο μετα απο καποιες μερες εμαθε να προχωραει στα πλακακια και εκει που είπα οκ δεν ηθελε να βγει στον κηπο ουτε για 1 λεπτο και μετα ξαφνικα χωρις λογο για 2 μερες εδειχνε σαν να τα φοβαται όλα ακομα και εμας ! και για εναν περιεργο λογο ακολουθησε τις φοβίες και η μια μου σκύλα.
Εγώ αδιαφορησα να σου πω την αληθεια , σαν να μην την εβλεπα , την εβγαζα εξω με τους αλλους και εκανα οτι δεν ακουω τα χτυπηματα της στο τζαμι με κοιταγε αγχωμενη και δεν εδινα σημασια δεν της αλλαξα καμμία ρουτινα ακολουθησα την ρουτίνα των σκυλων μου και την αφησα να συνηθισει σε αυτην την ρουτινα.
Δεν συνδεω τις καταστασεις ούτε το μεγεθος αλλα πολλες φορές η απογοητευση μας και η εξτρα προσοχη φερνει το αντιθετο αποτελεσμα, αυτο το καταλαβα με την τσικα που οταν την πηρα για φιλοξενία δεν μας πλησίαζε για μηνες ουτε στο 1 μετρο.
Θα σου προτεινα να συνεχισεις κανονικα το προγραμμα κανοντας οτι δεν βλεπεις το αγχος της να εχεις παντα μαζι το κοκερ να παιρνει κουραγιο απο αυτο και να αφησεις τον χρονο να την κανει να συνηθισει καταστασεις .

Έχεις δίκιο!!! Το καταλάβα αυτό τώρα τελευταία... κ έκανα λάθος σε αυτό... Αναφέρομαι σε αυτό που λες για την εξτρα προσοχή... Θα το πάρω κ πάλι από την αρχή...!

Πόσα σκυλιά έχεις...?? Τα έχεις μέσα στο σπίτι..?? Το πόιντερ το έχεις ακόμα..??

 

[mareco]

Είναι και έτσι, και δεν είναι κιόλας!
Οταν είσαι νέος σκυλογονιός, αντιμετωπίζεις τέτοιες συμπεριφορές, κάποιες φορές. Με τον καιρό, μαθαίνεις. Σε μαθαίνουν. Εμπιστεύεσαι και σε εμπιστεύονται. Βρίσκεις τις σωστές άκρες. Οσο περισσότερο ασχολείσαι, τόσο περισσότερο μαθαίνεις, που μπορείς να απευθυνθείς και που όχι. Δυστυχώς, οι καταστάσεις είναι δύσκολες. Δεν φταίνε όμως <πάντα> οι φιλοζωικές, ή οι εκπαιδευτές, ή οι κτηνίατροι.

Οι οδηγίες της vek είναι εξαιρετικές. Κάπως έτσι, πρέπει να το ξαναπιάσεις το πράγμα. Και υπομονή. Θα έρθει μέρα, που θα τα θυμάσαι και θα γελάς. Με την δική μου την σκατοφοβική ακόμη και στην σκιά της, μου πήρε πάνω από χρόνο, να ψιλοφτιάξουμε τα βασικά. 6-7 χρόνια μετά, απλώς δεν ασχολούμαι με τα υπόλοιπα, και τσαντίζομαι άμα βγάζει νέα, αλλά δεν δίνω σημασία

 

[vek]

Έχεις δίκιο!!! Το καταλάβα αυτό τώρα τελευταία... κ έκανα λάθος σε αυτό... Αναφέρομαι σε αυτό που λες για την εξτρα προσοχή... Θα το πάρω κ πάλι από την αρχή...!

Πόσα σκυλιά έχεις...?? Τα έχεις μέσα στο σπίτι..?? Το πόιντερ το έχεις ακόμα..??

Έχω 3 δικά μου και την Ματούλα (το πόιντερ ) ναι ζούνε μέσα στο σπίτι , βγαίνουν στον κήπο όταν είμαι εγώ εκεί και κάθονται όσο θέλουν μετά χτυπανε το τζάμι και εγώ σαν καλός θυρωρός τους ανοίγω.
ναι την έχω ακόμα, δυστυχώς τα κυνηγόσκυλα δεν βρίσκουν εύκολα σπίτι, αλλά δεν χανω τις ελπιδες μου καπου εκει εξω ειναι ο ανθρωπος της είμαι σιγουρη

 

[Γαβ Γαβ]

Εσένα θα σκέφτομαι κ θα παίρνω κουράγιο!!!
Αν είσαι σίγουρη.. είναι βέβαιο πως πλησιάζει ο κατάλληλος για εκείνη..!!!

 

[vek]

Εσένα θα σκέφτομαι κ θα παίρνω κουράγιο!!!
Αν είσαι σίγουρη.. είναι βέβαιο πως πλησιάζει ο κατάλληλος για εκείνη..!!!

μην νομίζεις και εγώ πριν 3 χρόνια είχα γράψει πανικόβλητη εδώ ζητώντας βοήθεια για την Τσίκα.
Δεν ήξερα πως να διαχειριστώ ένα φοβικό σκυλί και τα έβλεπα όλα μαύρα, αυτήν την στιγμή μου λείπουν όπως έχω ξαναπεί οι εποχες που φοβόταν και σε εμένα και στους καλεσμένους μου.

 

[Lavernne]

Έχω 3 δικά μου και την Ματούλα (το πόιντερ ) ναι ζούνε μέσα στο σπίτι , βγαίνουν στον κήπο όταν είμαι εγώ εκεί και κάθονται όσο θέλουν μετά χτυπανε το τζάμι και εγώ σαν καλός θυρωρός τους ανοίγω.
ναι την έχω ακόμα, δυστυχώς τα κυνηγόσκυλα δεν βρίσκουν εύκολα σπίτι, αλλά δεν χανω τις ελπιδες μου καπου εκει εξω ειναι ο ανθρωπος της είμαι σιγουρη

Aπό όταν υιοθέτησα τη Νεφέλη (ένα μέρος του dna της πρέπει να έχει πόιντερ) τα έχω λατρέψει. Το επόμενο σκυλί μου θα είναι ποιντεράκι (ο Θεός να με αξιώσει και η Νεφέλη να μου πεθάνει γριούλα). Μακάρι τα οικονομικά να ήταν καλύτερα, γιατί τη Ματούλα τη γλυκοκοίταζα!! Θα βρει όμως τον άνθρωπό της. Σίγουρα!

 

[dnassib]

Καλωσήρθες στο φόρουμ, στην παρέα και στον... κόσμο μου

Μαμά ημίαιμης κακοποιημένης ποϊντερίνας και εγώ, όχι τόσο φοβική όσο περιγράφεις τη δική σου, αλλά με πολλά θέματα αρχικά. Συμφωνώ απόλυτα με όσα σου είπαν η @mareco και η @vek : στην πορεία θα υπάρχουν και παλινδρομίσεις, και απογοητεύσεις, και πειραματισμοί, και 'λάθη', αλλά είναι ξεκάθαρη και η αγάπη και η υπομονή που έχεις με αυτά τα πλάσματα, οπότε δεν έχω αμφιβολία ότι θα πάτε καλά!

Αν δεις λίγο το θέμα της Τασίας (της δικιάς μου), θα πάρεις ίσως μια γεύση... Αρχικά δεν ήθελε και εκείνη να βγαίνει καθόλου έξω, φοβόταν τα ΠΑΝΤΑ και τους ΠΑΝΤΕΣ, κτλ κτλ. Δώσαμε χώρο, χρόνο, μιλήσαμ με ειδικούς, δοκιμάσαμε, προσπαθήσαμε και πλέον είμαστε σε πολύ καλό σημείο, με ένα χαρούμενο πλέον και κοινωνικό σκυλί. Από την εμπειρία μου, αυτό που έχω διαπιστώσει είναι ότι σίγουρα κάθε σκυλί και κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, ακόμα και μεταξύ φοβικών σκυλιών: ο κάθε εκπαιδευτής θα σου πει τα δικά του και εσύ καλείσαι να ακούσεις, να παρατηρήσεις και να κρίνεις ποιον εμπιστεύεσαι και ποιον όχι, αν και [πάλι κατά τη δική μου γνώμη και εμπειρία], όλοι έχουν κάτι χρήσιμο να σου δώσουν. Ομοίως για τους φίλους/σκυλάδες/ομοιοπαθούντες (όπως η αφεντιά μου!)

Οι γενικοί άξονες πάντως που σου παρέθεσαν οι προλαλήσασες πιστεύω είναι οι σωστοί: 1. Δώσε χώρο και χρόνο, παρατήρησε αντιδράσεις και μοτίβα (για τί φαίνεται να κάνει αυτό που κάνει/πότε/με ποιο ερέθισμα, κτλ) αλλά ΜΗΝ επιβραβεύεις το φόβο και μην 'πολυκανακεύεις' (μεγάλο ζήτημα το τελευταίο και δύσκολο!). Εσύ θέτεις το πρόγραμμα και η σκύλα ακολουθεί, συνεργάζεται και επιβραβεύεται για να περνάτε όλοι καλά. (Η Τασία στην αρχή, λίγο να ύψωνα τον τόνο της φωνής μου, όχι να φώναζα, κατουριόταν πάνω της!)
2. Σκέψου σοβαρά το crate, και για την εκμάθηση τουαλέτας, αλλά και για να νιώθει η μικρή ότι έχει έναν δικό της χώρο, όπου μπαίνει όποτε θέλει, δεν την πειράζει κανείς και είναι ασφαλής. Έτσι, θα είναι μεν μια φωλιά - και, οκ, τρόπον τινά μια 'κρυψώνα' - αλλά θα έχετε οπτική επαφή και δε θα της 'επιτρέπεται' να εξαφανίζεται. Έχει πραγματικά πολλά καλά το crate ως εργαλείο [όχι πανάκεια], ειδικά για φοβικά σκυλιά.
3. Το όλο κλειδί, που σου έλεγαν και πιο πάνω, είναι αφενός η απευαισθητοποίηση από το αρνητικό ερέθισμα και αφετέρου η δημιουργία σύνδεσης με κάτι θετικό. Βάζεις το λουρί μέσα στο σπίτι, για 5' αρχικά, πας πάνω κάτω, την επιβραβεύεις απλόχερα (λεκτικά, με χάδι, λιχουδιά, κτλ) και έτσι συνδέει το λουρί με θετικά πράγματα και όχι μόνο με αρνητικά/δυσάρεστα/φόβο (επί του παρόντος=βόλτα στον έξω κόσμο). Σιγά-σιγά το μεταφέρεις και στην αυλή, και μετά έξω. Θέλει υπομονή και σταθερότητα, από τη δική σου κυρίως πλευρά.
4. Μια από τις πιο χρήσιμες συμβουλές από εκπαιδευτή, που έπαιξε καταλυτικό ρόλο σε εμάς και στην αυτοπεποίθηση της μικρής: ΠΑΙΞΕ μαζί της και συνδεθείτε! Βάλε και την κοκερίνα μέσα, αλλά αφιέρωσε και χρόνο one to one, όπου θα εκτονώνεται, θα χαίρεται, και θα μάθει να σε εμπιστεύεται. Νομίζω το tag είναι μια καλή και εύκολη αρχή - πιστεύω θα τη δεις να 'ξετσουμίζει' και δε θα το πιστεύεις!

Όταν με το καλό έχεις το οικονομικό κάπως καλύτερα, ψάξε για έναν πραγματικά έμπειρο εκπαιδευτή/συμπεριφοριστή [μην αρχίσω τώρα και με αυτό το θέμα] που θα σε κάνει να νιώσεις εμπιστοσύνη και θα σου ταιριάζει σαν άνθρωπος, και άκου πλέον ΜΟΝΟ εκείνον/εκείνη. Θα δεις μεγάλη διαφορά.

Και... εδώ είμαστε!!

[Ζητώ συγγνώμη από όλους για το σεντόνι, αλλά πραγματικά σε νιώθω και ειλικρινά σου λέω ότι ΓΙΝΕΤΑΙ!]

 

[Γαβ Γαβ]

@dnassib σε ευχαριστώ πολύ για το μήνυμά σου! Ήταν πολύ ενθαρρυντικό!

Δεν της φωνάζω επειδή είναι φοβική κ αν φοβάται δεν μαθαίνει τίποτα... Αν κάνει κάτι μη αποδεκτό, χτυπάω τα χέρια μου (σαν παλαμάκι) κ της λέω οχι ή της αποσπώ την προσοχή αν είναι κάτι που δεν θα επαναλάβει...
Η αλήθεια είναι πως είναι πολύ δύσκολο να ασχοληθώ μόνο με το πόιντερ.. γιατί υπάρχει κ το κόκερ που ζηλεύει κ μπαίνει στη μέση.. Παίζω κ με τα δυο μαζί... κ τις βασικές εντολές τις έχω μάθει κ στα δυο, μαζί...

Θα δοκιμάσω να "εξαφανίζω" το κόκερ κ να μένω με το πόιντερ...
Κ πάλι σε ευχαριστώ!

Θα 'θελα να σε ρωτήσω... τι εννοείς για τη σχέση του crate κ την εκκμάθηση τουαλέτας;

 

[dnassib]

Να είσαι καλά!
Γενικά, ο κανόνας είναι ότι δεν έχει νόημα να μαλώνει κανείς/φωνάζει, αλλά να δείχνει στον σκύλο τί θέλουμε να κάνει και να τον επιβραβεύουμε. Ειδικά δε με τα φοβικά, είναι σχεδόν μονόδρομος - επανάληψη και πάλι επανάληψη μέχρι να κάνει 'κλικ' το τί θέλουμε, και επιβράβευση.
Το crate είναι ένα άριστο εργαλείο για να μαθαίνει ο σκύλος την τουαλέτα. Εγώ την Τασία την πήρα 1.5 έτους, ξεκινήσαμε με crate (που είχε συνηθίσει από το καταφύγιο, ομολογουμένως) και δε λέρωσε ΠΟΤΕ μα ποτέ μέσα στο σπίτι. Η ιδέα είναι ότι ο σκύλος δε θα τα κάνει εκεί που κοιμάται, οπότε χτίζεις ένα πρόγραμμα παραμονής/ταϊσματος/βόλτας. Επίσης, θέλει υπομονή για να μάθει να τα κάνει έξω και ΟΤΑΝ τα κάνει, εσύ πρέπει να κάνεις πάρτυ [χωρίς πλάκα]

Υπάρχουν διάφορα σχετικά αρθράκια, για ψάξε λίγο...

http://germanikos.blogspot.gr/2013/06/blog-post_1717.html

http://www.trihes.gr/πώς-θα-αγαπήσει-ο-σκύλος-μας-το-crate-μεταλλ/

http://www.dogpark.gr/crate-and-dog-necessity-no-jail/

http://www.adespoto.gr/index.php?op...toyaletas-koytabioy&catid=140:--a-&Itemid=110

 

[Γαβ Γαβ]

Καλημέρα!!!

Παιδιά σήμερα έγινε θαύμα!! Το κόκερ δεν γάβγισε όταν χτύπησε κουδούνι! Πρώτη φορά συμβαίνει αυτό στα 3 χρόνια που την έχω... Ξεσηκώνει την πολυκατοικία όταν ακούσει κουδούνι. Διακτινίστηκα για να της δώσω λιχουδιά που ήταν τόσο ήσυχη... χαχα
Εικάζω πως επειδή προσπαθώ για το πόιντερ κ παίζουμε πολύ, κάθε μέρα, όλοι μαζί με ένα μεγάλο μπαλάκι... τη βοήθησε πάρα πολύ...
Στο πόιντερ έμαθα να υπακούει τις 3 βασικές εντολές (εδώ, κάτσε, μείνε) χωρίς φωνή... μόνο με κινήσεις των χεριών... !
Στη βόλτα την κατεβάζω με λουρί, με το ζόρι, αλλά μετά της το βγάζω... Κοκκαλώνει κ τρέμει με το λουρί... Όμως της το φοράω μέσα στο σπίτι κ πάμε πέρα δώθε μαθαίνοντας το "δίπλα"... Αν πάω να πλησιάσω την πόρτα φρενάρει... Ούτε να το δοκιμάσει...
Όμως, είναι πιο ήρεμη σε γενικές γραμμές... Κάθεται ήσυχα δίπλα μου κ ακουμπάει τη μουσούδα της στα πόδια μου...

Ο ενθουσιασμός μου μεγάλωσε χάρη σε εσάς! Σας ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σας!

 

[mareco]

Σιγά-σιγά, βήμα-βήμα θα τα φτιάξετε όλα. Αν όχι τελείως, σε ικανοποιητικό βαθμό

 

[vek]

Σιγά-σιγά, βήμα-βήμα θα τα φτιάξετε όλα. Αν όχι τελείως, σε ικανοποιητικό βαθμό

κα οτι δεν φτιαχνει το συνηθιζεις και δεν σε ενοχλει πολυ

 

[mareco]

κα οτι δεν φτιαχνει το συνηθιζεις και δεν σε ενοχλει πολυ

Εμένα θα μου πεις; Η πρώτη διδάξασα

 

[Kodagoshe]

Θα σε καλωσορίσω και εγώ με την σειρά μου αν και λίγο αργοπορημένα
Να σου ζήσουν τα πανέμορφα κορίτσια σου και φυσικά, ένα μεγάλο μπράβο κι από εμένα για την πράξη σου! Μακάρι να είχαν όλοι τέτοιες ευαιθησίες και να μην ''προσπερνούσαν'' περιστατικά κακοποίησης...

Όσο αφορά το θέμα της Ποϊντερίνας σου, μπορώ να πω κάποια πράγματα βάση προσωπικών εμπειριών:
Και μένα ο δικός μου σκύλος ήταν φοβικός όταν τον υιοθέτησα, αρκετά ως πολύ τολμώ να πω αν και πλέον η κατάσταση μας έχει παρουσιάσει τρομερή βελτίωση. Τον υιοθέτησα αδέσποτο και από την πρώτη μέρα που ήρθε στο σπίτι φοβόταν τους ανθρώπους (ιδιαίτερα τους άντρες), τα ζωηρά σκυλιά που έπεφταν πάνω του για άγαρμπο παιχνίδι, τους δυνατούς θορύβους και διάφορα άλλα. Να φανταστείς, για να τον χαϊδέψει κάποιος στον δρόμο είχαμε ολόκληρη διαδικασία...ήθελε να τον πλησιάσεις σιγά-σιγά - με χελωνίσια ταχύτητα - να σκύψεις ώστε να έρθεις στο ίδιο ύψος (όποιος έσκυβε από πάνω του να τον χαϊδέψει το ένιωθε σαν ''κουκούλωμα'', σαν να προσπαθεί να τον αρπάξει) και να απλώσεις με ηρεμία το χέρι χαϊδεύοντας απαλά την μουσούδα του. Ε, αν του χάιδευες και τα καπούλια τον είχες κερδίσει
Προσπάθησα λοιπόν να τον βοηθήσω, τον πήγαινα συχνότερα σε πάρκα της γειτονιάς ώστε να έρθει σε επαφή με άλλα σκυλιά (πάντα με λουρί φυσικά, όχι off leash για να έχουμε ''κουτρουβαλιάσματα'' που μεταφράζονται και ως ''κοινωνικοποίηση'' από πολλούς) αλλά ρώτησα και εκπαιδευτή για ποιόν λόγο έχει αυτή τη συμπεριφορά. Ως αδέσποτο μου είπε πιθανόν να έχει υποστεί κακοποίηση ή υπάρχει και το ενδεχόμενο να ήταν και το πιο αδύναμο κουτάβι της αγέλης, αυτό που έτρωγε πάντα τελευταίο και το λιγότερο και έδειχνε υποταγή στα πιο ισχυρά αδέρφια του, επομένως διατήρησε αυτό τον χαρακτήρα. Για μένα σημασία έχει να επιτευχθεί πρώτα αυτό και συνεχίζεις με τα υπόλοιπα:
Πρέπει να την κάνεις να νιώσει ασφάλεια και σιγουριά στον χώρο που περνάει τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Ποιος είναι αυτός; Το σπίτι φυσικά. Δούλεψε αυτό με το crate που προτάθηκε και από τις προλαλήσασες και πιστεύω πως θα πάει καλά και θα βοηθήσει απίστευτα στο 'χτίσιμο' της αυτοπεποίθησης και της άνεσης της ως χαρακτήρα. Όλα τα σκυλιά έχουν την ανάγκη να περνούν κάποιον χρόνο στο δικό τους προσωπικό 'καταφύγιο' όπου θα ηρεμούν και ταυτόχρονα θα υπάρχει επικοινωνία μεταξύ σας. Το γεγονός ότι χώνεται κάπου και δεν εμφανίζεται δεν υπάρχει περίπτωση να βελτιώσει την κατάσταση της εξαιτίας του ότι χάνεται μέχρι και η οπτική επαφή με εσένα και μένει αποκομμένη από τον υπόλοιπο χώρο γύρω της. Ναι μεν μπορεί να αποτελεί κρυψώνα για αυτήν, αλλά εκδηλώνει την αίσθηση της ότι απειλείται από τον κόσμο γύρω της και εξαφανίζεται ώστε να διακόψει οποιαδήποτε επαφή, αποτελεί κάτι σαν προστατευτική 'ασπίδα' για εκείνη. Μέσω του crate θα διατηρήσει την αίσθηση του 'κρύβομαι' όμως όχι για να προστατευτεί από τους κινδύνους που νιώθει πως υπάρχουν αλλά για να αναπτύξει την αίσθηση του προσωπικού χώρου που θα της είναι διαθέσιμος πάντοτε και θα της προσφέρει ζεστασιά αλληλοεπιδρώντας παράλληλα και με εσένα.
Επίσης, υποστηρίζω την δημιουργία ενός ισχυρού δεσμού αγάπης, αφοσίωσης και εμπιστοσύνης μεταξύ σας. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό ο σκυλογονέας να περνάει όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο γίνεται με τον σκύλο του ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις σκύλων με φοβίες. Αγόρασε της παιχνίδια, πηγαίνετε βόλτες στο δάσος ή στο βουνό για περπάτημα και τρέξιμό (υπό την επίβλεψη σου εννοείται) και προκάλεσε την να ανταποκριθεί στις προσκλήσεις σου για παιχνίδι. Αν τα ερεθίσματα είναι συχνά, δηλαδή την προσεγγίζεις επί καθημερινής βάσεως για παιχνίδι και χρόνο μαζί, πιστεύω θα εξοικειωθεί, θα χαρεί, θα χαλαρώνει ολοένα και περισσότερο ώσπου να φτάσει στο σημείο της μέγιστης εμπιστοσύνης που μπορεί να νιώσει (δεδομένου ότι έχει πέσει υπάρξει θύμα κακοποίησης στο παρελθόν). Αν θες μπλέξε και την κοκερίνα σε όλο αυτό αν και για εμένα θα ήταν καλύτερο να εστιάσεις στην σχέση μεταξύ σας και να της δώσεις την αμέριστη προσοχή σου.
Και τέλος, όπως ειπώθηκε και νωρίτερα τις φοβίες της μην προσπαθείς ποτέ μα ποτέ να τις καταπολεμήσεις με το να την καθησυχάζεις. Μοιραία να το καθησυχάζω σημαίνει να προσπαθείς να ηρεμήσεις κάποιον μετά από ένα έντονα φοβιστικό γεγονός που βίωσε. Ναι, φοβάται αλλά δεν θα δεις αποτέλεσμα αν καταφεύγεις σε κανακέματα και σε αγάπες και λουλούδια και τα σχετικά. Αδιαφόρησε πλήρως, συνέχισε την ρουτίνα και το πρόγραμμα σου κανονικά, Μην προσπαθείς να προσαρμόσεις την καθημερινότητα σου σε άλλες πιο ''βολικές'' δραστηριότες που ίσως πιστέψεις πως θα ''βοηθήσουν'' να ξεπεράσει τους φόβους της. όσο κι αν σου ραγίζει την καρδιά και να θες να την αρπαξεις αγκαλιά να την ηρεμήσεις, δεν πρέπει...για το καλό της Εγώ προσωπικά με τον δικό μου τον βλάκα και με πολλά σκυλιά που έχω φιλοξενήσει ανά καιρούς (πολλά ήταν Πόιντερ) έτσι καταπολεμούσα τους φόβους τους. Συγκεκριμένα, στο θέμα της κροτοφοβιας αγόραζα δεκάδες μπαλόνια και τα έσπαγα μπροστά τους, μέσα στο σπίτι για να συνηθίσουν στο ερέθισμα των πυροτεχνημάτων και να τους φανεί πιο ήπια η κατάσταση την επόμενη φορά που θα ακούσουν πυροτεχνήματα. Ενώ τα έσκαγα γελούσα κιόλας και φερόμουν με απόλυτη άνεση προκαλώντας τα μάλιστα να κάνουν join στο παιχνίδι με τα μπαλόνια. Και το κατάφερα και αυτό με ορισμένα σκυλιά. Δούλεψε και όσο αφορά την κροτοφοβία τους.

Πάντως μόλις νιώσει άνεση στο σπίτι, είμαι σίγουρη ότι σιγά σιγά θα αρχίσει να ξετσουμίζει και εκτός σπιτιού. Δοκίμασε να την έχεις με το λουρί εντός όπως ειπώθηκε, με εμένα έχει βοηθήσει...ώστε να μην γίνονται αποκλειστικά αρνητικοί συνδυασμοί στο κεφάλάκι της. Με λίγο γύρω τριγύρω εντός σπιτιού και επιβράβευση εφόσον δεχτεί να κινηθεί μαζί σου, σταδιακά θα κάνετε βήματα προς την αυλή κοκ. Απλά απόφευγε την πίεση. Είναι σκύλα που έχει περάσει πολλά και η πίεση από την πλευρά σου δεν θα συμβάλλει στην βελτίωση της. Να είσαι σταθερός και υπομονετικός, επιβραβεύοντας όταν πρέπει και δίνοντας χώρο για να χαλαρώσει αλλά και για να παρατηρήσεις και εσύ τις αντιδράσεις της σε ερεθίσματα ώστε να κινηθείς ανάλογα. Με τον καιρό οι θετικοί συνδυασμοί θα εξαλείψουν τους αρνητικούς, όρεξη να υπάρχει

Αυτά...εύχομαι καλή επιτυχία ολόψυχα, σίγουρα όλα καλά θα πάνε, αρκεί να την αγαπάς!

Υ.Γ. Και ενας εκπαιδευτής όταν μπορέσεις κακό δεν θα κάνει, το αντίθετο...αλλά προσοχή στην επιλογή!!

 

[dnassib]

@Kodagoshe μήπως ειμαστε twins separated at birth?! Σαν να διάβαζα εμένα, χαχαχα

 

[Kodagoshe]

@Kodagoshe μήπως ειμαστε twins separated at birth?! Σαν να διάβαζα εμένα, χαχαχα

Λες; Χαχαχαχα είναι και εσένα η σκύλα σου έτσι ή μήπως έχεις φιλοξενήσει τέτοιες περιπτώσεις σκύλων; δεν ξέρω αν το έγραψες κάπου παραπάνω και δεν το πρόσεξα, συγγνώμη μόνο την 1η σελ. διάβασα, τεμπελίαση
Εγώ εδώ και αρκετά χρόνια με φοβικά περιστατικά έρχομαι αντιμέτωπη στις φιλοξενίες και μου έχει γίνει βίωμα πια..όχι ότι και ο δικός μου ο πασάς διαφέρει, είναι και τσοπάνης τρομάρα του (με χαρακτήρα αμνού)

 

[dnassib]

Τα τσοπάνια είναι μεγάλος έρωτας, αλλά τα κυνηγόσκυλα μεγαλύτερα. Έγραψα λίγο πιο πάνω από εσένα πάνω-κάτω τα ίδια με εσένα Όσο για τη δική μου, δες την user pic μου και φαντάσου ψυχολογικά στο φουλ και είσαι μέσα [τότε - τώρα πολύ καλύτερα!] Η ιστορία της εδώ: http://www.dogforum.gr/community/threads/Γεια-σας-και-από-εμάς-cookie-και-Αναστασία.26431/

 

[Kodagoshe]

Τα τσοπάνια είναι μεγάλος έρωτας, αλλά τα κυνηγόσκυλα μεγαλύτερα. Έγραψα λίγο πιο πάνω από εσένα πάνω-κάτω τα ίδια με εσένα Όσο για τη δική μου, δες την user pic μου και φαντάσου ψυχολογικά στο φουλ και είσαι μέσα [τότε - τώρα πολύ καλύτερα!] Η ιστορία της εδώ: http://www.dogforum.gr/community/threads/Γεια-σας-και-από-εμάς-cookie-και-Αναστασία.26431/

Εγώ είμαι εξίσου ερωτευμένη με τσοπάνια και κυνηγετικά (και με ό,τι έχει μορφή σκύλου ) Ναι, τώρα το πρόσεξα ίδια σχεδόν, τι χαζή... αν είναι να διαγραφτει το ποστ μου αφού το κάλυψες πλήρως το θέμα, μην επαναλαμβάνομαι εγώ
Ωραία, θα την διαβάσω, μ'αρέσουν οι ιστορίες με happy end

 

[Γαβ Γαβ]

@Kodagoshe σε ευχαριστω πολύ!!! Να είσαι καλα!!!
Ευτυχώς δεν κρύβεται πια κάτω από την πολυθρόνα... "Μένει" πάνω στην πολυθρόνα.. Αν θελήσει να κρυφτεί, κλείνει με τα πόδια της τα μάτια της... Για να πάρω crate κ να είναι οκ για το μεγεθός της, πρέπει να βγάλω έπιπλα από το σπίτι... Εντωμεταξύ, δεν θα πρέπει να παρω 2 για να εχει κ το κόκερ το δικό του?? Εκεί θα πρέπει να φύγει κ ο καναπές από το σαλόνι... γιατί στο σαλόνι τις έχω.. Το κόκερ έχει ένα μικρό σπιτάκι.. κ το πόιντερ την πολυθρόνα... Σκέφτομαι συνέχεια πώς θα μπορούσε να γίνει...
Πριν από μια εβδομάδα αγοράσαμε παλέτες για να τους φτιάξουμε δυο κρεβατάκια με μαξιλάρες... στο ίδιο ύψος... Δεν τα έχουμε φτιάξει ακόμα... Διάβασα αρκετά άρθρα κ έχω καταλάβει την αξία του crate.. Οπότε ακόμα ψάχνω τρόπους...

Μια παρένθεση για το πόιντερ: Χθες είχα επισκέψεις.. Καθίσαμε στο μπαλκόνι αφού έδωσα οδηγίες να μην την κοιτούν κ να μην ασχοληθούν μαζί της... Ήταν έκπληξη το ότι σηκώθηκε, βγήκε στο μπαλκόνι κ έκατσε μαζί μας... Μάλιστα, ακόύπμησε τη μουσούδα της στο πόδι ενός επισκέπτη... (!!!)
Το ότι το πόιντερ δεν αντέχει να βγει με λουρί κάτω στον κήπο ... κ δεν βγαίνει καν στο δρόμο για βόλτα ελπίζω να το λύσει κάποιος εκπαιδευτής. Όταν τη βάζω στο αυτοκίνητο, που της αρέσει πολύ, τη βάζω σηκωτή...

Κ κάτι τελευταίο για τους εκπαιδευτές... Αν δεν σου είναι κόπος να μου πεις λεπτομέρειες για την επιλογή του... Η αλήθεια είναι πως ψάχνοντας στην αρχή κάποιον για βοηθεία... πολλοί από αυτούς μου έμοιαζαν με κυνηγοί, παρά με εκπαιδευτές με αγάπη για τα ζώα...