Τα κυνηγόσκυλα χωρίς κυνηγούς...
- Thread starter Γαβ Γαβ
- Ημερομηνία δημιουργίας
Πάλι καλά που σκάει και κάνα τέτοιο θέμα και ανοίγει η ψυχή μας 
. Στην επαρχία τα παρατημένα κυνηγόσκυλα τέτοια περίοδο σκάνε μύτη από παντού... Μακάρι να ήταν όλα τόσο τυχερά... Να σου ζήσουν και καλώς ήρθατε
. Στην επαρχία τα παρατημένα κυνηγόσκυλα τέτοια περίοδο σκάνε μύτη από παντού... Μακάρι να ήταν όλα τόσο τυχερά... Να σου ζήσουν και καλώς ήρθατε 
Καλησπέρα πέρα για πέρα!!! Σας ευχαριστώ πολύ!!!
Ήταν όλα πολύ δύσκολα ναι... κ ακόμα έχει πολλές δυσκολίες η ζωή με δυο σκυλία... Αλλά θα ήταν πολύ πολύ πιο δύσκολο να ξέρω πως μια ψυχή θα πεθάνει με αυτό τον τρόπο κ πνιγμένη στον φόβο... (αναφέρομαι στο πόιντερ). Από αυτή την άποψη... ακόμα κ αν γύριζε ο χρόνος πίσω... θα την έπαιρνα κ πάλι...
Σε ευχαριστώ mareco!!! να 'σαι καλά!!!Καλώς ήρθες στο φόρουμ
Ευτυχώς που κατά καιρούς, έχουμε και "τέτοια" νέα μέλη
Το "μπράβο" και το "συγχαρητήρια" είναι μικροσκοπικές λέξεις, για να περιγράψεις την τρικυμία στην οποία μετατρέπεις την ζωή σου, αποφασίζοντας να υιοθετήσεις έναν τόσο προβληματικό σκύλο. Δεν ξέρω αν τα δύσκολα <στην δική σου καθημερινότητα> πέρασαν ήδη, για τα σκυλιά σου όμως, αποτελούν μακρινός εφιάλτης.
Να είσαι καλά!!!
Ήταν όλα πολύ δύσκολα ναι... κ ακόμα έχει πολλές δυσκολίες η ζωή με δυο σκυλία... Αλλά θα ήταν πολύ πολύ πιο δύσκολο να ξέρω πως μια ψυχή θα πεθάνει με αυτό τον τρόπο κ πνιγμένη στον φόβο... (αναφέρομαι στο πόιντερ). Από αυτή την άποψη... ακόμα κ αν γύριζε ο χρόνος πίσω... θα την έπαιρνα κ πάλι...
Σε ευχαριστώ!!! Να τη χαίρεσαι Lavernne!!! Γιατί φοβάται..??
Μόνο σε δάσος μπορεί να τρέξει κ να πάει βόλτα... Για δρόμους, ούτε συζήτηση... Όταν φοβάται, δεν μπορεί να σκεφτεί το οτιδήποτε... Μόνο τρέχει πανικόβλητη... Κ τρέχω κ εγώ μαζί της... χαχαχα
Μακάρι να ήταν πιο ευτυχισμένοι οι άνθρωποι κ να μην είχαν ανάγκη να εκμεταλλεύονται αδύναμες ψυχές...
Η μικρή μου είναι κροτοφοβική και φοβική (γενικά). Τα πήρε δωράκι από τη μαμά της φαντάζομαι.. Βόλτες πάμε κανονικά, αλλά αν ακούσει καμπάνες, τσιρίδες, απότομα φρεναρίσματα, κάδους να κλείνουν κλπ κλείνει διακόπτες, δεν ακούει τίποτα και απλά προσπαθεί να εξαφανιστεί από εκεί που βρισκόμαστε.
Φοβάται πολύ και τα παιδιά. (Έριξαν κροτίδα δίπλα της πριν 1 χρόνο). Από τότε δε θέλει ούτε να τα βλέπει, ούτε να τα ακούει. Κάναμε κάποια πρόοδο, αλλά δε της έχει φύγει τελείως.
Μας γυμνάζουν κιόλας τα τρελόσκυλα χαχα
Φοβάται πολύ και τα παιδιά. (Έριξαν κροτίδα δίπλα της πριν 1 χρόνο). Από τότε δε θέλει ούτε να τα βλέπει, ούτε να τα ακούει. Κάναμε κάποια πρόοδο, αλλά δε της έχει φύγει τελείως.
Μας γυμνάζουν κιόλας τα τρελόσκυλα
χαχα
χαχαχαχ!! Εμένα πρέπει να μου έχουν μακρύνει κ τα χέρια... Όταν τις βγάζω κ τις δυο κ η μια δει καμια γατα.. κ η άλλη ακούσει κανένα θόρυβο.. κ θέλουν να τρέξουν σε αντίθετες πλευρές... δεν υπάρχει..Μας γυμνάζουν κιόλας τα τρελόσκυλα
Σε ευχαριστώ πολύ!!!
Είναι πολύ καλές κ οι δυο!!! Έχουν εξαιρετικά καλο χαρακτήρα κ δεν έχουν ίχνος επιθετικότητας... Το φαί να τους πάρεις την ώρα που τρώνε, δεν θα διαμαρτυρηθούν..
Αν το πόιντερ μάθει να κρατιέται κ να μην κάνει τις ανάγκες του όποτε του ρχεται.. θα είμαι πολύ καλά...
Την πήραμε με την προοπτική να τη δώσουμε όταν γίνει καλά... αλλά είναι τόσο φοβισμένη, που δεν υπάρχει περίπτωση ένας άνθρωπος που μένει σε πόλη να την αντέξει...
Το ιδανικό για αυτή, θα ήταν ένα κτήμα ή μια μεγάλη αυλή σε επαρχία ή κάπου ήσυχα, με κάποιον που θα αγαπάει κ θα σέβεται τα ζώα, και με την προϋπόθεση να έχει άλλο ένα σκυλί... Εκεί θα ήταν ευτυχισμένη κ δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα... Καταλαβαίνω όμως πως είναι σχεδόν αδύνατο να της βρω ένα τέτοιο σπίτι κ δεν μπορώ να τη δώσω αλλού....
΄Εχω μείνει άναυδη. Για το πόσο δυνατά και υπεύθυνα αγαπάς αυτά τα ζώα. Τα προβλήματα που αναφέρεις δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα και σου έχουν κάνει το σπίτι και τη ζωή φαντάζομαι άνω κάτω. Υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν..ευτυχώς υπάρχουν ακόμη.
Καλώς ήρθες και χαίρομαι πολύ που έπεσες πάνω στο φόρουμ!
Καλώς ήρθες και χαίρομαι πολύ που έπεσες πάνω στο φόρουμ!
Έχω ένα θέμα με το πόιντερ κ θα ήθελα τη γνλωμη σας... :0
Η μικρή, για κάποιους λόγους πήγε πίσω... Δεν θέλει να βγαίνει καθόλου κ όταν βλέπει το λουρί της κρύβεται στη φωλιά της. Πάντα είχε θέμα με το έξω... Καθόταν ελάχιστα... αλλά είχαμε καταφέρει να έρχεται μόνη της να της βάλω του λουρί της όταν έβγαινε. Τώρα κρύβεται...
Όμως, ανακάλυψα πως αν δεν της έχω λουρί έρχεται σχετικά εύκολα κ μένει περισσότερο κάτω... Δηλ μπορεί να μείνει κ σχεδόν 10 λεπτά. Η πολυκατοικία μου έχει κήπο κ δεν το σκέφεται καν να βγει εξω... αλλα για κάποιο λόγο, ανησυχώ να είναι χωρίς λουρί...
Τι λέτε;
Η μικρή, για κάποιους λόγους πήγε πίσω... Δεν θέλει να βγαίνει καθόλου κ όταν βλέπει το λουρί της κρύβεται στη φωλιά της. Πάντα είχε θέμα με το έξω... Καθόταν ελάχιστα... αλλά είχαμε καταφέρει να έρχεται μόνη της να της βάλω του λουρί της όταν έβγαινε. Τώρα κρύβεται...
Όμως, ανακάλυψα πως αν δεν της έχω λουρί έρχεται σχετικά εύκολα κ μένει περισσότερο κάτω... Δηλ μπορεί να μείνει κ σχεδόν 10 λεπτά. Η πολυκατοικία μου έχει κήπο κ δεν το σκέφεται καν να βγει εξω... αλλα για κάποιο λόγο, ανησυχώ να είναι χωρίς λουρί...
Τι λέτε;
Από την στιγμή που η βόλτα της περιορίζεται στον κήπο της πολυκατοικίας και με την προϋπόθεση ότι δε θα πεταχτεί στον δρόμο πχ, δε βλέπω κάτι κακό στο να την κατεβάζεις χωρίς λουρί αφού το φοβάται. Άστη να χαλαρώσει λίγο και της το ξαναεισάγεις... Απορία: αν το λουρί απλά βρίσκεται μπροστά της, στο τραπεζάκι του σαλονιού πχ, και το δει, τί κάνει;
δοκίμασε να την ταίζεις κατω στον κηπο με το λουρι , να το συνδιασει φοραω το λουρι κατεβαινω στον κηπο και τρωω
Καλημέρα Παιδιά!!!
@myEnzo αν το δει κάπου παρατημενο, της είναι αδιάφορο... Αν με δει να το βγάζω από το συρτάρι, έχει μια διακριτική, φοβισμένη λαχτάρα αρχικά, αλλά σύντομα έχει φύγει τρέχοντας για τη φωλιά της... Τώρα που το γράφω αυτό, θυμήθηκα στις αρχές... που την έβγαζα σηκωτή. Έτρεμε ολόκληρη αλλά μέσα της είχε κ μια λαχτάρα να βγει... κ έτσι, σιγα σιγα άρχισε να βγαίνει για λίγο μετά από κανένα μήνα...
@mareco το στηθόλουρο της το φοράει στο σπίτι... Αν της βάζω κ το μακρύ λουρί της, δεν θα είναι λίγο μπέρδεμα όταν κινείται..?? Η αλήθεια είναι πως περνάει πολλές ώρες στην φωλιά της, σε σχέση με τις ώρες που κινείται στο σπίτι..
@vek δυστυχώς, όταν φοβάται πολύ, κ αυτό συμβαίνει μόνο όταν είναι έξω πια, κλείνουν όλα... Δεν λειτουργεί τίποτα... Ούτε λιχουδιές, ούτε τίποτα... Χάνεται... Ακόμα κ πιο ήρεμη να είναι, αν ακούσει κανένα δυνατό ήχο ή νιώσει άνθρωπο αρχίζει κ τρέμει...
Περιττό να σας πω ότι μπορεί να βγει έξω, να μην κάνει τίποτα, κ να γυρίσει σπίτι κ να τα κάνει όλα... Πιστεύω πως θα βελτιωθεί κ αυτό κάποια στιγμή... Οι περισσότεροι στην πολυκατοικία μας ξέρουν ότι δεν πρέπει να την πλησιάζουν κ το σέβονται.. Οι συνθήκες γύρω της δεν είναι άσχημες, αλλά μέσα της η ζημιά είναι μεγάλη... Προσπαθώ να συνδυάσω πράγματα κ να βρω τι είναι αυτό ακριβώς που την ενοχλεί, αλλά σε αυτή τη φάση μπερδεύτηκα γιατί δεν υπήρχε λόγος (εμφανής) για να πάει τόσο πίσω...
Επίσης, (με εχει πιάσει πολυλογία χαχα) βοηθά πολύ το κόκερ! Το πόιντερ είναι υποταγμένο (κυριαρχικά) στο κόκερ, το αγαπάει πολύ! Την ανεβάζει κ νιώθει περισσότερη ασφάλεια μαζί της έξω... Σε αυτή τη φάση ούτε αυτό πιάνει...
Όσο γράφω, τόσο καταλαβαίνω πως πρέπει να το πάρω πάλι από την αρχή κ να κάνω υπομονή...
@myEnzo αν το δει κάπου παρατημενο, της είναι αδιάφορο... Αν με δει να το βγάζω από το συρτάρι, έχει μια διακριτική, φοβισμένη λαχτάρα αρχικά, αλλά σύντομα έχει φύγει τρέχοντας για τη φωλιά της... Τώρα που το γράφω αυτό, θυμήθηκα στις αρχές... που την έβγαζα σηκωτή. Έτρεμε ολόκληρη αλλά μέσα της είχε κ μια λαχτάρα να βγει... κ έτσι, σιγα σιγα άρχισε να βγαίνει για λίγο μετά από κανένα μήνα...
@mareco το στηθόλουρο της το φοράει στο σπίτι... Αν της βάζω κ το μακρύ λουρί της, δεν θα είναι λίγο μπέρδεμα όταν κινείται..?? Η αλήθεια είναι πως περνάει πολλές ώρες στην φωλιά της, σε σχέση με τις ώρες που κινείται στο σπίτι..
@vek δυστυχώς, όταν φοβάται πολύ, κ αυτό συμβαίνει μόνο όταν είναι έξω πια, κλείνουν όλα... Δεν λειτουργεί τίποτα... Ούτε λιχουδιές, ούτε τίποτα... Χάνεται... Ακόμα κ πιο ήρεμη να είναι, αν ακούσει κανένα δυνατό ήχο ή νιώσει άνθρωπο αρχίζει κ τρέμει...
Περιττό να σας πω ότι μπορεί να βγει έξω, να μην κάνει τίποτα, κ να γυρίσει σπίτι κ να τα κάνει όλα... Πιστεύω πως θα βελτιωθεί κ αυτό κάποια στιγμή... Οι περισσότεροι στην πολυκατοικία μας ξέρουν ότι δεν πρέπει να την πλησιάζουν κ το σέβονται.. Οι συνθήκες γύρω της δεν είναι άσχημες, αλλά μέσα της η ζημιά είναι μεγάλη... Προσπαθώ να συνδυάσω πράγματα κ να βρω τι είναι αυτό ακριβώς που την ενοχλεί, αλλά σε αυτή τη φάση μπερδεύτηκα γιατί δεν υπήρχε λόγος (εμφανής) για να πάει τόσο πίσω...
Επίσης, (με εχει πιάσει πολυλογία χαχα) βοηθά πολύ το κόκερ! Το πόιντερ είναι υποταγμένο (κυριαρχικά) στο κόκερ, το αγαπάει πολύ! Την ανεβάζει κ νιώθει περισσότερη ασφάλεια μαζί της έξω... Σε αυτή τη φάση ούτε αυτό πιάνει...
Όσο γράφω, τόσο καταλαβαίνω πως πρέπει να το πάρω πάλι από την αρχή κ να κάνω υπομονή...
Πόσο πολύ κινείται μέσα στο σπίτι, για να μπερδεύεται με το λουρί;
Το θέμα είναι, να της κάνεις απευαισθητοποίηση. Να μην το θεωρεί, ως κάτι τρομακτικό, γιατί το συνδιάζει μόνο με το έξω.
Την περίπτωσή της, την έχεις δουλέψει με εκπαιδευτή; Γιατί ίσως, να κάνεις κάποια βασικά πράγματα "λάθος". Βέβαια, μάλλον συμπεριφοριστή χρειάζεται. Ομολογώ, ότι πρώτη φορά το προτείνω, αλλά είσαστε πολύ ειδική περίπτωση. Η ίσως, κάποια "ηρεμιστικά" σκευάσματα να έκαναν δουλειά. Αν σε παίρνει η τσέπη σου κάποια στιγμή, θα σου έλεγα να το κανονίσεις.
Με συμπεριφοριστή ή με την κα.Λουκάκη, που δουλεύει πολύ με ομοιοπαθητικά. Δεν ξέρεις καμμιά φορά
Το θέμα είναι, να της κάνεις απευαισθητοποίηση. Να μην το θεωρεί, ως κάτι τρομακτικό, γιατί το συνδιάζει μόνο με το έξω.
Την περίπτωσή της, την έχεις δουλέψει με εκπαιδευτή; Γιατί ίσως, να κάνεις κάποια βασικά πράγματα "λάθος". Βέβαια, μάλλον συμπεριφοριστή χρειάζεται. Ομολογώ, ότι πρώτη φορά το προτείνω, αλλά είσαστε πολύ ειδική περίπτωση. Η ίσως, κάποια "ηρεμιστικά" σκευάσματα να έκαναν δουλειά. Αν σε παίρνει η τσέπη σου κάποια στιγμή, θα σου έλεγα να το κανονίσεις.
Με συμπεριφοριστή ή με την κα.Λουκάκη, που δουλεύει πολύ με ομοιοπαθητικά. Δεν ξέρεις καμμιά φορά
να σου πω μαζεψα και εγω ενα ποιντερακι πριν απο ενα μηνα και κατι ,
οχι σε αυτη την κατασταση καμμία σχεση αλλα εβγαλε τα θεματα του.
Στην αρχη δεν ηξερε να προχωρησει μεσα στα πλακακια την τρομαζαν πηγαινε χαμηλα και ενιωθε καλα μονο στον κηπο μετα απο καποιες μερες εμαθε να προχωραει στα πλακακια και εκει που είπα οκ δεν ηθελε να βγει στον κηπο ουτε για 1 λεπτο και μετα ξαφνικα χωρις λογο για 2 μερες εδειχνε σαν να τα φοβαται όλα ακομα και εμας ! και για εναν περιεργο λογο ακολουθησε τις φοβίες και η μια μου σκύλα.
Εγώ αδιαφορησα να σου πω την αληθεια , σαν να μην την εβλεπα , την εβγαζα εξω με τους αλλους και εκανα οτι δεν ακουω τα χτυπηματα της στο τζαμι με κοιταγε αγχωμενη και δεν εδινα σημασια δεν της αλλαξα καμμία ρουτινα ακολουθησα την ρουτίνα των σκυλων μου και την αφησα να συνηθισει σε αυτην την ρουτινα.
Δεν συνδεω τις καταστασεις ούτε το μεγεθος αλλα πολλες φορές η απογοητευση μας και η εξτρα προσοχη φερνει το αντιθετο αποτελεσμα, αυτο το καταλαβα με την τσικα που οταν την πηρα για φιλοξενία δεν μας πλησίαζε για μηνες ουτε στο 1 μετρο.
Θα σου προτεινα να συνεχισεις κανονικα το προγραμμα κανοντας οτι δεν βλεπεις το αγχος της να εχεις παντα μαζι το κοκερ να παιρνει κουραγιο απο αυτο και να αφησεις τον χρονο να την κανει να συνηθισει καταστασεις .
οχι σε αυτη την κατασταση καμμία σχεση αλλα εβγαλε τα θεματα του.
Στην αρχη δεν ηξερε να προχωρησει μεσα στα πλακακια την τρομαζαν πηγαινε χαμηλα και ενιωθε καλα μονο στον κηπο μετα απο καποιες μερες εμαθε να προχωραει στα πλακακια και εκει που είπα οκ δεν ηθελε να βγει στον κηπο ουτε για 1 λεπτο και μετα ξαφνικα χωρις λογο για 2 μερες εδειχνε σαν να τα φοβαται όλα ακομα και εμας ! και για εναν περιεργο λογο ακολουθησε τις φοβίες και η μια μου σκύλα.
Εγώ αδιαφορησα να σου πω την αληθεια , σαν να μην την εβλεπα , την εβγαζα εξω με τους αλλους και εκανα οτι δεν ακουω τα χτυπηματα της στο τζαμι με κοιταγε αγχωμενη και δεν εδινα σημασια δεν της αλλαξα καμμία ρουτινα ακολουθησα την ρουτίνα των σκυλων μου και την αφησα να συνηθισει σε αυτην την ρουτινα.
Δεν συνδεω τις καταστασεις ούτε το μεγεθος αλλα πολλες φορές η απογοητευση μας και η εξτρα προσοχη φερνει το αντιθετο αποτελεσμα, αυτο το καταλαβα με την τσικα που οταν την πηρα για φιλοξενία δεν μας πλησίαζε για μηνες ουτε στο 1 μετρο.
Θα σου προτεινα να συνεχισεις κανονικα το προγραμμα κανοντας οτι δεν βλεπεις το αγχος της να εχεις παντα μαζι το κοκερ να παιρνει κουραγιο απο αυτο και να αφησεις τον χρονο να την κανει να συνηθισει καταστασεις .
