Σκύλος για παιδί με δυσκολίες

[Μαριαφε]

Καλησπέρα και απο μένα, είμαι η Μαρία μαμά ενός 4χρόνου αγοριού με δυσκολίες στην επικοινωνία και τη συμπεριφορά (ελαφριά μορφή αυτισμού). Θέλουμε πολύ - παράλληλα με τις θεραπείες που κάνει- να του προσφέρουμε την εμπειρία της συμβίωσης με ένα σκύλο, ελπίζοντας να τον βοηθήσει να κοινωνικοποιηθεί και να αλληλεπιδρά συναισθηματικά. Έχουμε διαβάσει για το πόσο πολύ βοηθούν τα σκυλιά σε τέτοιες περιπτώσεις και είμαστε αποφασισμένοι να αναλάβουμε την υποχρέωση, και ας μην είχαμε ποτέ σκύλο εγώ και ο μπαμπάς του. Στην έρευνα που κάναμε καταλήξαμε σε ένα κουταβι λαμπραντορ, λόγω της ιδιοσυγκρασίας του (οικογενειακός σκύλος,φιλικός με τα παιδιά, ανεκτικός και εύκολα εκπαιδευσιμος, που χρησιμοποιείται συχνά για σκύλος σύνοδος αμεα και μπορεί να ζήσει σε διαμέρισμα). Συγγενείς κ φίλοι ομως, που έχουν ή όχι σκύλο, μας απέτρεψαν από τη συγκεκριμένη επιλογή λόγω του μεγέθους και των δυσκολιών που θα έχει στη διαχείριση. Μας πρότειναν μικρότερο σκύλο πχ ένα μπιγκλ ή μαλτεζακι. Θα ήθελα τη γνώμη όσων γνωρίζουν και έχουν εμπειρία ή άποψη για το θέμα. Να σημειώσω ότι μένουμε σε διαμέρισμα 100 τμ με μπαλκόνια. Δεν εργάζομαι αυτή την περίοδο και έχω χρόνο να ασχοληθώ μαζί του. Δεν έχω τη δυνατότητα να διαθέσω χρήματα για εκπαίδευση. Αγαπώ πολύ τα ζώα και θέλω να μεταδώσω αυτή την αγάπη και στο γιο μου που ξέρω ότι θα τον ωφελήσει και θα τον κάνει πιο ολοκληρωμένο άνθρωπο.

 

[haviharakennel]

Καλησπέρα, νομίζω η επιλογή φυλής είναι πολύ καλή όπως επίσης και τα golden είναι πολύ καλά (βεβαίως από σοβαρό εκτροφέα που θα σας διαλέξει κουτάβι με κατάλληλο χαρακτήρα). Φοβάμαι όμως ότι για σας ο εκπαιδευτής είναι μονόδρομος εφόσον θα έχουμε να κάνουμε με therapy dog και δεν έχετε καν εμπειρία στη συμβίωση με σκύλο πόσο μάλλον στη σωστή εκπαίδευση.

 

[SofiaEve]

Εγώ στη θέση σας θα απευθυνόμουν εδώ: http://sapt.gr/, ή αντίστοιχα https://www.facebook.com/SAPTHellas/info/?tab=page_info, που πιστεύω ότι είναι οι κατάληλλοι για να σας συμβουλέυσουν για τέτοια θέματα. Ίσως ένα κουτάβι να μην ήταν ιδανικό, και να πρέπει να στραφείτε σε ενήλικο σκύλο χαμηλών τόνων. Ένας μικρός σκύλος δεν είναι πάντα η λύση, για παράδειγμα ένα μπιγκλ που αναφέρατε είναι σκύλος κυνηγετικός με αρκετά μεγάλη ενέργεια. Δεν είναι απαραίτητο πως ένας σκύλος θεραπευτικής επαφής θα πρέπει να είναι καθαρόαιμος, μα θα πρέπει να έχει τη σωστή ιδιοσυγκρασία. Εάν στραφείτε σε καθαρόαιμο, ένας καλός εκτροφέας είναι μονόδρομος.

Και επειδή αναφέρατε τα λαμπ και το ρόλο τους ως συνοδός, μπορείτε επίσης να επικοινωνήσετε με κάποιο τέτοιο κέντρο εκπαίδευσης σκύλων οδηγών (ενδεικτικά http://www.greekguidedogs.gr/). Είμαι σίγουρη πως θα μπορούν να σας βοηθήσουν με την πρόταση κάποιων εκτροφέων και εκπαιδευτών που συνεργάζονται.

 

[mareco]

Εγώ στη θέση σας θα απευθυνόμουν εδώ: http://sapt.gr/, ή αντίστοιχα https://www.facebook.com/SAPTHellas/info/?tab=page_info, που πιστεύω ότι είναι οι κατάληλλοι για να σας συμβουλέυσουν για τέτοια θέματα. Ίσως ένα κουτάβι να μην ήταν ιδανικό, και να πρέπει να στραφείτε σε ενήλικο σκύλο χαμηλών τόνων. Ένας μικρός σκύλος δεν είναι πάντα η λύση, για παράδειγμα ένα μπιγκλ που αναφέρατε είναι σκύλος κυνηγετικός με αρκετά μεγάλη ενέργεια. Δεν είναι απαραίτητο πως ένας σκύλος θεραπευτικής επαφής θα πρέπει να είναι καθαρόαιμος, μα θα πρέπει να έχει τη σωστή ιδιοσυγκρασία. Εάν στραφείτε σε καθαρόαιμο, ένας καλός εκτροφέας είναι μονόδρομος.

Εξαιρετικό post και ότι ακριβώς θα πρότεινα κι εγώ
H Sapt χρησιμοποιεί ως therapy dogs, πολλά από τα αδέσποτα σκυλιά που μαζεύει και που κρίνει, με την σημαντικότατη εμπειρία που έχει ως οργανισμός, αν κάνουν για την δουλειά αυτή. Ενα δοκιμασμένο, νεαρό, ήπιων τόνων και αδιάφορου μεγέθους σκυλάκι, είναι μάλλον, αυτό που ζητάτε

 

[canis]

Καλησπέρα σας,

Η ιδέα σας είναι καλή, κατά βάση, μα σίγουρα θέλει αρκετή επεξεργασία και συζήτηση με τους ανθρώπους που γνωρίζουν τον μικρό αλλά και ενδοοικογενειακά.

Όντως, έχει παρατηρηθεί πως ένα κατοικίδιο ζώο βοηθά τα παιδιά με αυτισμό να αλληλεπιδράσουν κοινωνικά και να επικοινωνήσουν, όπως και να εκφράσουν τα συναισθήματα τους, μα όπως όλα τα πράγματα, υπό προϋποθέσεις.

Αρχικά, ο σκύλος μπορεί να είναι η πρώτη σκέψη των περισσότερων (και τα Λάμπραντορ ακόμα πιο "κλισέ" επιλογή) μα δεν είναι πάντα η καλύτερη... ή η καταλληλότερη. Αυτό διότι ο σκύλος είναι το πιο "απαιτητικό" από τα κατοικίδια ζώα και χρειάζεται περισσότερη ενασχόληση και "εξειδίκευση" (θα μπορούσαμε να πούμε) για να φτάσει να έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Στην δική σας περίπτωση, δηλαδή, ανθρώπων που δεν έχουν προηγούμενη εμπειρία με σκύλο και που δεν θέλετε τον σκύλο για εσάς (αν κατάλαβα σωστά) μα για τα αποτελέσματα που επιθυμείτε/προσδοκάτε να έχει στο παιδί, ίσως να ήταν καλύτερη η επιλογή ενός άλλου κατοικίδιου.

Τα παιδιά με μορφές αυτισμού που έχουν κάποιο κατοικίδιο όπως γάτα, χάμστερ, ινδικό χοιρίδιο, κουνελάκι ή ακόμα και κάποιο ερπετό ή ενυδρείο δείχνουν μια μεγαλύτερη "όρεξη" και διάθεση στο να αλληλεπιδράσουν, να συστηθούν, να απαντήσουν σε ερωτήσεις, να γελάσουν και να αποκτήσουν μια αυτοπεποίθηση που μπορεί να λείπει.

Επίσης, κάποια παιδιά νιώθουν καλύτερα με σκύλο, κάποια με μικρότερου μεγέθους σκύλο από ότι με μεγαλύτερου, μα και κάποια νιώθουν καλύτερα με γάτα ή κουνέλι.

Σημαντικό για όλες τις περιπτώσεις ένταξης ενός σκύλου στην οικογένεια είναι ο τρόπος που αυτή γίνεται μα κυρίως ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται, η "μέρα με την μέρα", η καθημερινή ενασχόληση, η εκπαίδευση, η γνώση... Αν δεν υπάρχει η γνώση ή η βοήθεια από κάποιον που να γνωρίζει (επαγγελματία για παράδειγμα) δεν είναι τόσο εύκολο να έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα... ίσως να συμβεί και ακριβώς το αντίθετο. Σημαντικός, δηλαδή, ο σκύλος ή το κατοικίδιο μα πολύ πιο σημαντικοί οι άνθρωποι και ο τρόπος που δρουν.

Ακόμα και ένα tablet μπορεί να κάνει ένα παιδί με αυτισμό να αλληλεπιδράσει και να επικοινωνήσει και να έχει μια δημιουργική, εποικοδομητική και ευχάριστη ενασχόληση. Πάντα παίζει ρόλο ο άνθρωπος και ο τρόπος που εισάγει, χειρίζεται, χρησιμοποιεί "το μέσο", είτε tablet είτε σκύλος (και μιλώ πάντα με γνώμονα το επιθυμητό αποτέλεσμα και δεν θεωρώ "ίδια" και τα δύο "μέσα").

Όπως και αν έχει η φυλή ή η "καθαροαιμία" ίσως να μην παίζει τόσο ρόλο, όσο η ιδιοσυγκρασία του ίδιου του σκύλου και ο τρόπος που θα "μεγαλώσει", θα εκπαιδευθεί, θα "γαλουχηθεί". Σίγουρα υπάρχουν "κακοτοπιές" και πράγματα που καλό θα ήταν να αποφύγετε, αν καταλήξετε στην επιλογή σκύλου, μα να ξέρετε πως θα είναι ο δικός σας σκύλος ή του συζύγου και πως εσείς θα είσαστε ο σημαντικότερος παράγοντας.

 

[Μάρθα & Σίλβα]

Και εγώ θα πρότεινα να κάνετε πρώτα βόλτες σε μερικά καταφύγια,αρχικά γιατί ένας ήρεμος νεαρός σκύλος είναι αυτό που χρειάζεστε κ όχι τόσο η φυλή αλλά κυρίως για να δείτε και την αντίδραση του παιδιού προς το σκύλο... πολλές φιλοζωικες οργανώνουν βόλτες τη Κυριακή οπότε μπορείτε να πάτε να βγάλετε βόλτα ένα σκυλάκι να έχετε όλοι αλληλεπιδράση μαζί τους και να το εξερευνήσετε λίγο το πριν την τελική απόφαση.

(Μια παρα πολύ καλή λύση είναι και η θεραπευτική ιππασία, έχει σπουδαία αποτελέσματα)

 

[myEnzo]

Καλησπέρα! Λοιπόν:
1) Ποια η σχέση του παιδιού με άλλα σκυλιά; Έχει έρθει σε επαφή με σκυλιά πχ φίλων αρκετά; Του αρέσουν ή δεν τον ενδιαφέρουν και τόσο;
2) Θα πρότεινα σκυλί μεσαίου μεγέθους για πολλούς λόγους, κυρίως επειδή όλα τα παιδάκια αυτής της ηλικίας είναι κάπως άγαρμπα στο παιχνίδι τους... Όχι κουτάβι, καλύτερα ένα σκυλί 2 -3 ετών, να έχει ήδη διαμορφώσει χαρακτήρα κι αν γίνεται να είναι μέτριας ενεργητικότητας. Αν επιλέξετε καθαρόαιμο, όπως είπαν κι άλλοι πιο πάνω, ο σοβαρός εκτροφέας είναι μονόδρομος προς αποφυγήν εκπλήξεων ως προς την υγεία και το χαρακτήρα του σκύλου... Προσωπικά θα επέλεγα ένα πρώην αδέσποτο από κάποια φιλοζωική, κατά προτίμηση κάποιο που να φιλοξενείται ήδη σε σπίτι.
3) Συμβουλευτείτε και τους θεραπευτές του μικρού για την όσο γίνεται ομαλότερη ένταξη του σκύλου στην οικογένεια και τη ρουτίνα σας...
4) Κι εγώ θα συμφωνήσω ότι ο εκπαιδευτής θα χρειαστεί, έστω για λίγες συναντήσεις...

Καλό και προσεκτικό ψάξιμο εύχομαι!! Βλέπω καθημερινά λόγω επαγγέλματος τα οφέλη που έχει ένα ζώο σε άτομα με αυτισμό, πιστέψτε με είναι μεγάλη η διαφορά!

(Μια παρα πολύ καλή λύση είναι και η θεραπευτική ιππασία, έχει σπουδαία αποτελέσματα)

Η θεραπευτική ιππασία είναι όντως θαυμάσια αλλά δυστυχώς ακριβή...

 

[Brave]

Καλησπέρα και απο μένα, είμαι η Μαρία μαμά ενός 4χρόνου αγοριού με δυσκολίες στην επικοινωνία και τη συμπεριφορά (ελαφριά μορφή αυτισμού). Θέλουμε πολύ - παράλληλα με τις θεραπείες που κάνει- να του προσφέρουμε την εμπειρία της συμβίωσης με ένα σκύλο, ελπίζοντας να τον βοηθήσει να κοινωνικοποιηθεί και να αλληλεπιδρά συναισθηματικά. Έχουμε διαβάσει για το πόσο πολύ βοηθούν τα σκυλιά σε τέτοιες περιπτώσεις και είμαστε αποφασισμένοι να αναλάβουμε την υποχρέωση, και ας μην είχαμε ποτέ σκύλο εγώ και ο μπαμπάς του. Στην έρευνα που κάναμε καταλήξαμε σε ένα κουταβι λαμπραντορ, λόγω της ιδιοσυγκρασίας του (οικογενειακός σκύλος,φιλικός με τα παιδιά, ανεκτικός και εύκολα εκπαιδευσιμος, που χρησιμοποιείται συχνά για σκύλος σύνοδος αμεα και μπορεί να ζήσει σε διαμέρισμα). Συγγενείς κ φίλοι ομως, που έχουν ή όχι σκύλο, μας απέτρεψαν από τη συγκεκριμένη επιλογή λόγω του μεγέθους και των δυσκολιών που θα έχει στη διαχείριση. Μας πρότειναν μικρότερο σκύλο πχ ένα μπιγκλ ή μαλτεζακι. Θα ήθελα τη γνώμη όσων γνωρίζουν και έχουν εμπειρία ή άποψη για το θέμα. Να σημειώσω ότι μένουμε σε διαμέρισμα 100 τμ με μπαλκόνια. Δεν εργάζομαι αυτή την περίοδο και έχω χρόνο να ασχοληθώ μαζί του. Δεν έχω τη δυνατότητα να διαθέσω χρήματα για εκπαίδευση. Αγαπώ πολύ τα ζώα και θέλω να μεταδώσω αυτή την αγάπη και στο γιο μου που ξέρω ότι θα τον ωφελήσει και θα τον κάνει πιο ολοκληρωμένο άνθρωπο.

Καλησπέρα. Κάθε ράτσα έχει τα υπέρ της και τα κατά της. Ωστόσο όλα τα σκυλιά έχουν μεγάλη διαίσθηση στην "διαφορετικότητα"που η συμπεριφορά τους είναι εκ των πραγμάτων μοναδική ανεξαρτήτως ράτσας. Η κόρη μου έχει βαριά αναπηρία,εμείς έχουμε μπιγκλ,η σχέση τους είναι αξιολάτρευτη. Ο χειρισμός του Brave είναι το λιγοτερο συγκινητικός όσο για την μικρή η ευτυχία της και μόνο που τον έχει δίπλα της είναι το κάτι άλλο.

 

[johnk]

Καλησπέρα, Μαρία και καλώς ήλθες!
Μπράβο για τη σκέψη που κάνατε (όχι ότι το χρειάζεστε το δικό μου "μπράβο")...

1) ...Στην έρευνα που κάναμε καταλήξαμε σε ένα κουταβι λαμπραντορ, λόγω της ιδιοσυγκρασίας του (οικογενειακός σκύλος, φιλικός με τα παιδιά, ανεκτικός και εύκολα εκπαιδευσιμος, που χρησιμοποιείται συχνά για σκύλος σύνοδος αμεα και μπορεί να ζήσει σε διαμέρισμα)...

2) ...Μας πρότειναν μικρότερο σκύλο πχ ένα μπιγκλ ή μαλτεζακι. Θα ήθελα τη γνώμη όσων γνωρίζουν και έχουν εμπειρία ή άποψη για το θέμα...

1) Τείνω να συμφωνήσω, αφού σου πω ότι το Labrador (αλήθεια, έχεις δει, εσύ και σύζυγός σου, την ταινία Marley??? - να την δείτε επειγόντως... ιδίως, σε σχέση με την αντιδιαστολή κουταβιού και έφηβου Labrador, με το ενήλικο!) χρειάζεται συστηματική εκπαίδευση, για να αποδώσει αυτά που του "πιστώνουν"?

2) ΟΧΙ (με κεφαλαία γράμματα!), σε αυτές τις φυλές (and the likes), για πολλούς "τεχνικούς" λόγους, που θα πλατιάζαμε πολύ αν τους αναφέραμε εδώ και τώρα...

ΠΕΡΑ και ΠΑΝΩ απ' όλα, αν θέλετε διαβάστε τα δύο βιβλία της Temple Grantin:
- "Τα Ζώα σε Μετάφραση" και
- "Τα Ζώα μας κάνουν Ανθρώπους"...

Σημ.: Η Temple Grantin είναι πολύ διάσημη Αμερικάνα, καθηγήτρια Ζωοτεχνίας κλπ.... και, ΚΥΡΙΩΣ, είναι αυτιστική! Και, πάντα, γράφει με τη συμβολή μιάς γνωστής καθηγήτριας Ψυχιατρικής, που την βοηθάει επί του προκειμένου...
Θα ενθουσιαστείτε! Θα σας "ανοίξει ορίζοντες"!

...Δεν είναι απαραίτητο πως ένας σκύλος θεραπευτικής επαφής θα πρέπει να είναι καθαρόαιμος, μα θα πρέπει να έχει τη σωστή ιδιοσυγκρασία.... Εάν στραφείτε σε καθαρόαιμο, ένας καλός εκτροφέας είναι μονόδρομος.

Αυτό...
Ναι ΚΑΙ στα δύο!

...Όπως και αν έχει η φυλή ή η "καθαροαιμία" ίσως να μην παίζει τόσο ρόλο, όσο η ιδιοσυγκρασία του ίδιου του σκύλου και ο τρόπος που θα "μεγαλώσει", θα εκπαιδευθεί, θα "γαλουχηθεί"...

Και αυτό!

 

[Brave]

Καλησπέρα, Μαρία και καλώς ήλθες!
Μπράβο για τη σκέψη που κάνατε (όχι ότι το χρειάζεστε το δικό μου "μπράβο")...



1) Τείνω να συμφωνήσω, αφού σου πω ότι το Labrador (αλήθεια, έχεις δει, εσύ και σύζυγός σου, την ταινία Marley??? - να την δείτε επειγόντως... ιδίως, σε σχέση με την αντιδιαστολή κουταβιού και έφηβου Labrador, με το ενήλικο!) χρειάζεται συστηματική εκπαίδευση, για να αποδώσει αυτά που του "πιστώνουν"?

2) ΟΧΙ (με κεφαλαία γράμματα!), σε αυτές τις φυλές (and the likes), για πολλούς "τεχνικούς" λόγους, που θα πλατιάζαμε πολύ αν τους αναφέραμε εδώ και τώρα...

ΠΕΡΑ και ΠΑΝΩ απ' όλα, αν θέλετε διαβάστε τα δύο βιβλία της Temple Grantin:
- "Τα Ζώα σε Μετάφραση" και
- "Τα Ζώα μας κάνουν Ανθρώπους"...

Σημ.: Η Temple Grantin είναι πολύ διάσημη Αμερικάνα, καθηγήτρια Ζωοτεχνίας κλπ.... και, ΚΥΡΙΩΣ, είναι αυτιστική! Και, πάντα, γράφει με τη συμβολή μιάς γνωστής καθηγήτριας Ψυχιατρικής, που την βοηθάει επί του προκειμένου...
Θα ενθουσιαστείτε! Θα σας "ανοίξει ορίζοντες"!



Αυτό...
Ναι ΚΑΙ στα δύο!



Και αυτό!

Σε ποιές φυλές αναφέρεσαι όταν λες ΟΧΙ και μάλιστα με κεφαλαία γράμματα?

 

[johnk]

Σε ποιές φυλές αναφέρεσαι όταν λες ΟΧΙ και μάλιστα με κεφαλαία γράμματα?

Ήμουν σαφής, νομίζω, με την παράθεση που έκανα...

Υ.Γ. (Κατ' ελάχιστο) στο Μαλτέζ και στο Μπιγκλ...

 

[Brave]

Ήμουν σαφής, νομίζω, με την παράθεση που έκανα...

Υ.Γ. (Κατ' ελάχιστο) στο Μαλτέζ και στο Μπιγκλ...

Σε εμένα δεν ήταν σαφής. Έχεις προσωπική εμπειρία σε παιδιά με ειδικές ανάγκες που συμβιώνουν με τις φυλές που αποκλείεις κατηγορηματικά? Μπορεί να αποκλείονται απο εσένα για χίλιους άλλους λόγους εδώ όμως το θέμα μαςέχει να κάνει με ειδικές ανάγκες και όχι με γενικευμένη απόχτισει σκύλου

 

[GRDANE]

Καλησπέρα σας,

Η ιδέα σας είναι καλή, κατά βάση, μα σίγουρα θέλει αρκετή επεξεργασία και συζήτηση με τους ανθρώπους που γνωρίζουν τον μικρό αλλά και ενδοοικογενειακά.

Όντως, έχει παρατηρηθεί πως ένα κατοικίδιο ζώο βοηθά τα παιδιά με αυτισμό να αλληλεπιδράσουν κοινωνικά και να επικοινωνήσουν, όπως και να εκφράσουν τα συναισθήματα τους, μα όπως όλα τα πράγματα, υπό προϋποθέσεις.

Αρχικά, ο σκύλος μπορεί να είναι η πρώτη σκέψη των περισσότερων (και τα Λάμπραντορ ακόμα πιο "κλισέ" επιλογή) μα δεν είναι πάντα η καλύτερη... ή η καταλληλότερη. Αυτό διότι ο σκύλος είναι το πιο "απαιτητικό" από τα κατοικίδια ζώα και χρειάζεται περισσότερη ενασχόληση και "εξειδίκευση" (θα μπορούσαμε να πούμε) για να φτάσει να έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Στην δική σας περίπτωση, δηλαδή, ανθρώπων που δεν έχουν προηγούμενη εμπειρία με σκύλο και που δεν θέλετε τον σκύλο για εσάς (αν κατάλαβα σωστά) μα για τα αποτελέσματα που επιθυμείτε/προσδοκάτε να έχει στο παιδί, ίσως να ήταν καλύτερη η επιλογή ενός άλλου κατοικίδιου.

Τα παιδιά με μορφές αυτισμού που έχουν κάποιο κατοικίδιο όπως γάτα, χάμστερ, ινδικό χοιρίδιο, κουνελάκι ή ακόμα και κάποιο ερπετό ή ενυδρείο δείχνουν μια μεγαλύτερη "όρεξη" και διάθεση στο να αλληλεπιδράσουν, να συστηθούν, να απαντήσουν σε ερωτήσεις, να γελάσουν και να αποκτήσουν μια αυτοπεποίθηση που μπορεί να λείπει.

Επίσης, κάποια παιδιά νιώθουν καλύτερα με σκύλο, κάποια με μικρότερου μεγέθους σκύλο από ότι με μεγαλύτερου, μα και κάποια νιώθουν καλύτερα με γάτα ή κουνέλι.

Σημαντικό για όλες τις περιπτώσεις ένταξης ενός σκύλου στην οικογένεια είναι ο τρόπος που αυτή γίνεται μα κυρίως ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται, η "μέρα με την μέρα", η καθημερινή ενασχόληση, η εκπαίδευση, η γνώση... Αν δεν υπάρχει η γνώση ή η βοήθεια από κάποιον που να γνωρίζει (επαγγελματία για παράδειγμα) δεν είναι τόσο εύκολο να έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα... ίσως να συμβεί και ακριβώς το αντίθετο. Σημαντικός, δηλαδή, ο σκύλος ή το κατοικίδιο μα πολύ πιο σημαντικοί οι άνθρωποι και ο τρόπος που δρουν.

Ακόμα και ένα tablet μπορεί να κάνει ένα παιδί με αυτισμό να αλληλεπιδράσει και να επικοινωνήσει και να έχει μια δημιουργική, εποικοδομητική και ευχάριστη ενασχόληση. Πάντα παίζει ρόλο ο άνθρωπος και ο τρόπος που εισάγει, χειρίζεται, χρησιμοποιεί "το μέσο", είτε tablet είτε σκύλος (και μιλώ πάντα με γνώμονα το επιθυμητό αποτέλεσμα και δεν θεωρώ "ίδια" και τα δύο "μέσα").

Όπως και αν έχει η φυλή ή η "καθαροαιμία" ίσως να μην παίζει τόσο ρόλο, όσο η ιδιοσυγκρασία του ίδιου του σκύλου και ο τρόπος που θα "μεγαλώσει", θα εκπαιδευθεί, θα "γαλουχηθεί". Σίγουρα υπάρχουν "κακοτοπιές" και πράγματα που καλό θα ήταν να αποφύγετε, αν καταλήξετε στην επιλογή σκύλου, μα να ξέρετε πως θα είναι ο δικός σας σκύλος ή του συζύγου και πως εσείς θα είσαστε ο σημαντικότερος παράγοντας.

ξαναδιαβαστε το.... προσωπικα θα τελειωνα εδω το θεμα...

 

[Μαριαφε]

Εγώ στη θέση σας θα απευθυνόμουν εδώ: http://sapt.gr/, ή αντίστοιχα https://www.facebook.com/SAPTHellas/info/?tab=page_info, που πιστεύω ότι είναι οι κατάληλλοι για να σας συμβουλέυσουν για τέτοια θέματα. Ίσως ένα κουτάβι να μην ήταν ιδανικό, και να πρέπει να στραφείτε σε ενήλικο σκύλο χαμηλών τόνων. Ένας μικρός σκύλος δεν είναι πάντα η λύση, για παράδειγμα ένα μπιγκλ που αναφέρατε είναι σκύλος κυνηγετικός με αρκετά μεγάλη ενέργεια. Δεν είναι απαραίτητο πως ένας σκύλος θεραπευτικής επαφής θα πρέπει να είναι καθαρόαιμος, μα θα πρέπει να έχει τη σωστή ιδιοσυγκρασία. Εάν στραφείτε σε καθαρόαιμο, ένας καλός εκτροφέας είναι μονόδρομος.

Καταρχάς ευχαριστώ για την πληροφορία. Δε γνωρίζαμε για την sapt. Μίλησα με την υπεύθυνη του προγράμματος και ενημερώθηκα σχετικά. Μου ακούγεται εξαιρετικά ενδιαφέρον αν και ο μπαμπάς μας διαφωνεί με την υιοθεσία ημιαιμου ή και πρώην αδέσποτου σκύλου, πόσο μάλλον ενήλικου, γιατί θεωρεί αμφίβολη τη συμπεριφορά και τον ήδη διαμορφωμένο χαρακτήρα του, πόσο μάλλον αν έχει περάσει καταστάσεις που έχουν καθορίσει αρνητικά την προσωπικότητα του. Θα ήθελα παρακαλώ μια γνώμη πάνω σ'αυτό.

Και επειδή αναφέρατε τα λαμπ και το ρόλο τους ως συνοδός, μπορείτε επίσης να επικοινωνήσετε με κάποιο τέτοιο κέντρο εκπαίδευσης σκύλων οδηγών (ενδεικτικά http://www.greekguidedogs.gr/). Είμαι σίγουρη πως θα μπορούν να σας βοηθήσουν με την πρόταση κάποιων εκτροφέων και εκπαιδευτών που συνεργάζονται.

Μίλησα και με την πρόεδρο της ελληνικής εταιρείας εκπαίδευσης οδηγών σκύλων που μου έδωσε σημαντικές πληροφορίες, ήταν πολύ ευγενική και πολύ πιθανό να μιλήσω μαζί της πάλι για να ζητήσω τη βοήθεια της σε πρακτικό επίπεδο πια. Ευχαριστώ πολύ.

 

[SofiaEve]

Να συμφωνήσω με το φίλο Canis, μα θα ήθελα να τονίσω και κάτι.

Ένας σκύλος θεραπευτικής επαφής, είναι πολύ παραπάνω από ένα μέσο, για ένα άτομο με ειδικές ανάγκες στο τομέα της ψυχικής υγείας, να έχει μια ευχάριστη/δημιουργική ενασχόληση. Και αυτό γιατί ο σκύλος διαθέτει, σε κάποιο βαθμό, μία εξαιρετική ιδιότητα: την ενσυναίσθηση προς τον άνθρωπο. Την ιδιότητα δηλαδή, όχι απλά να καταλαβαίνεις, να διαισθάνεσαι τα συναισθήματα του άλλου, μα να τα μοιράζεσαι, να τα κάνεις δικά σου. Κάτι που δεν διαθέτουν άλλα ζώα, και εδώ που τα λέμε, εγώ ξέρω και αρκετούς ανθρώπους που πάσχουν σε αυτό τον τομέα.

Ένας άνθρωπος με αυτισμό, όπως επίσης και άτομα με σοβαρές ψυχολογικές παθήσεις, είναι πολύ πιθανό, να έχει αυτή την ικανότητα σε μικρότερο βαθμό, όχι από έλλειψη συναισθημάτων, κάθε άλλο, μα επειδή είναι πολύ πιθανό να έχουν χάσει κάποιους κώδικες επικοινωνίας. Και, στις περισσότερες περιπτώσεις, να έχουν δυσκολία να κατανοήσουν, να μεταφράσουν και να επικοινωνήσουν τα ίδια τα δικά τους συναισθήματα, με έναν τρόπο κατανοητό στους περισσότερους από εμάς.

Ο σκύλος, έχει το ατού, να παραπέμπει τους δικούς μας κώδικες επικοινωνίας, και να μεταφράζει τα ανθρώπινα συναισθήματα με πολύ πιο απλοϊκό τρόπο, πιο άμεσο. Και να αντιδρά σε αυτά, να τα παίρνει, και να κάνει δικά του. Και αυτό μπορεί να γίνει, μια εξαιρετικά διδαχτική εμπειρία.

Φυσικά, θα τονίσω και εγώ πως σκύλοι θεραπευτικής επαφής πρέπει να είναι, εξ'ορισμού, ήρεμοι, χαμηλών τόνων και χαλαροί. Αυτό είναι κάτι που δεν διδάσκεται ακριβώς, με την έννοια που ένας σκύλος θα διδαχθεί το "κάτσε", μα είναι κατά μεγάλο ποσοστό, ορισμένο από την ιδιοσυγκρασία του σκυλιού, το γονιδιακό του προφίλ, και, κατά ένα μικρότερο στη σωστή, επιμελής κοινωνικοποίηση του. Εγώ στη θέση του θεματοθέτη, θα έψαχνα για έναν ενήλικο σκύλο, κάποιον ήδη κοινωνικοποιημένο, με τη συνδρομή κάποιου επαγγελματία με ανάλογη εμπειρία, που μπορεί, με πολύ περισσότερη ασφάλεια από τον καθένα από μας, να "διαβάσει" τον χαρακτήρα του σκύλου και να αξιολογήσει σωστά, την ιδιοσυγκρασία του.

 

[SofiaEve]

Μαρία, να με συγχωρείς, για τις γενικολογίες και την κατάχρηση, οι σκύλοι θεραπευτικής επαφής, και οι σκύλοι βοηθοί αμέα είναι κάτι που με συναρπάζει, και μπορώ να γενικολογώ για ώρες! Δεν είμαι καμιά ειδική, μα προσπαθώ, και διαβάζω αρκετά περί του θέματος. Θα ήθελα να πιστεύω πως σου απάντησα στη τελευταία παράγραφο, μα γενικώς εγώ είμαι υπέρμαχος της υιοθεσίας ενήλικου σκύλου, θεωρώ πως είναι αρκετά πιο ασφαλής, εφ'όσον δηλαδή, δεν μπορείτε να διαθέσετε χρήματα για εκπαιδευτή. Επίσης θεωρώ, πως επειδή σαν κύριο άξονα έχετε την καλή επικοινωνία του σκύλου με το παιδί σας, καλό θα ήταν να αποφύγετε, την "κουταβοπερίοδο". Έχει και αυτή τις χάρες της, μα, πολλά λάθη μπορούν να γίνουν, στη γαλούχησή του, όπως πολύ ωραία τόνισε το μέλος canis.

 

[Μαριαφε]

Καλησπέρα σας,

Η ιδέα σας είναι καλή, κατά βάση, μα σίγουρα θέλει αρκετή επεξεργασία και συζήτηση με τους ανθρώπους που γνωρίζουν τον μικρό αλλά και ενδοοικογενειακά.

Όντως, έχει παρατηρηθεί πως ένα κατοικίδιο ζώο βοηθά τα παιδιά με αυτισμό να αλληλεπιδράσουν κοινωνικά και να επικοινωνήσουν, όπως και να εκφράσουν τα συναισθήματα τους, μα όπως όλα τα πράγματα, υπό προϋποθέσεις.

Αρχικά, ο σκύλος μπορεί να είναι η πρώτη σκέψη των περισσότερων (και τα Λάμπραντορ ακόμα πιο "κλισέ" επιλογή) μα δεν είναι πάντα η καλύτερη... ή η καταλληλότερη. Αυτό διότι ο σκύλος είναι το πιο "απαιτητικό" από τα κατοικίδια ζώα και χρειάζεται περισσότερη ενασχόληση και "εξειδίκευση" (θα μπορούσαμε να πούμε) για να φτάσει να έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Στην δική σας περίπτωση, δηλαδή, ανθρώπων που δεν έχουν προηγούμενη εμπειρία με σκύλο και που δεν θέλετε τον σκύλο για εσάς (αν κατάλαβα σωστά) μα για τα αποτελέσματα που επιθυμείτε/προσδοκάτε να έχει στο παιδί, ίσως να ήταν καλύτερη η επιλογή ενός άλλου κατοικίδιου.

Τα παιδιά με μορφές αυτισμού που έχουν κάποιο κατοικίδιο όπως γάτα, χάμστερ, ινδικό χοιρίδιο, κουνελάκι ή ακόμα και κάποιο ερπετό ή ενυδρείο δείχνουν μια μεγαλύτερη "όρεξη" και διάθεση στο να αλληλεπιδράσουν, να συστηθούν, να απαντήσουν σε ερωτήσεις, να γελάσουν και να αποκτήσουν μια αυτοπεποίθηση που μπορεί να λείπει.

Επίσης, κάποια παιδιά νιώθουν καλύτερα με σκύλο, κάποια με μικρότερου μεγέθους σκύλο από ότι με μεγαλύτερου, μα και κάποια νιώθουν καλύτερα με γάτα ή κουνέλι.

Σημαντικό για όλες τις περιπτώσεις ένταξης ενός σκύλου στην οικογένεια είναι ο τρόπος που αυτή γίνεται μα κυρίως ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται, η "μέρα με την μέρα", η καθημερινή ενασχόληση, η εκπαίδευση, η γνώση... Αν δεν υπάρχει η γνώση ή η βοήθεια από κάποιον που να γνωρίζει (επαγγελματία για παράδειγμα) δεν είναι τόσο εύκολο να έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα... ίσως να συμβεί και ακριβώς το αντίθετο. Σημαντικός, δηλαδή, ο σκύλος ή το κατοικίδιο μα πολύ πιο σημαντικοί οι άνθρωποι και ο τρόπος που δρουν.

Ακόμα και ένα tablet μπορεί να κάνει ένα παιδί με αυτισμό να αλληλεπιδράσει και να επικοινωνήσει και να έχει μια δημιουργική, εποικοδομητική και ευχάριστη ενασχόληση. Πάντα παίζει ρόλο ο άνθρωπος και ο τρόπος που εισάγει, χειρίζεται, χρησιμοποιεί "το μέσο", είτε tablet είτε σκύλος (και μιλώ πάντα με γνώμονα το επιθυμητό αποτέλεσμα και δεν θεωρώ "ίδια" και τα δύο "μέσα").

Όπως και αν έχει η φυλή ή η "καθαροαιμία" ίσως να μην παίζει τόσο ρόλο, όσο η ιδιοσυγκρασία του ίδιου του σκύλου και ο τρόπος που θα "μεγαλώσει", θα εκπαιδευθεί, θα "γαλουχηθεί". Σίγουρα υπάρχουν "κακοτοπιές" και πράγματα που καλό θα ήταν να αποφύγετε, αν καταλήξετε στην επιλογή σκύλου, μα να ξέρετε πως θα είναι ο δικός σας σκύλος ή του συζύγου και πως εσείς θα είσαστε ο σημαντικότερος παράγοντας.

Ευχαριστώ για την απάντηση και το χρόνο σας. Έχουμε ήδη συζητήσει με τους θεραπευτές του παιδιού και δε διαφωνούν με την ιδέα ενός σκύλου,και εφόσον τον θέλουμε και εμεις θα βοηθήσει πιστευουν αρκετα. Εχετε δίκιο αυτο που αναφερετε για το οποιοδήποτε κατοικίδιο ή το ταμπλετ, ίσως δεν το εξέφρασα σωστά, αλλά θέλουμε και εμείς σκύλο στο σπιτι. Δεν είχαμε μέχρι τώρα γιατί οι συνθήκες δεν το επέτρεπαν. Τώρα όμως που έχουμε την οικογένεια και το σπιτικό μας στημένο, νιώθουμε έτοιμοι να αναλάβουμε τη δέσμευση και να γευτούμε τη χαρά που θα μας προσφέρει.
Θα ήθελα πραγματικά και τη δική σας άποψη σχετικά με τις αμφιβολίες του συζύγου μου για την επιλογή ενός ημιαιμου, πρώην αδέσποτου και ενήλικου σκύλου. Μπορείς να νιώθεις ασφαλής για την επιλογή του εφόσον έχει διαμορφώσει χαρακτήρα κάτω από αδιευκρίνιστες και ίσως οδυνηρές εμπειρίες?

Μαρία, να με συγχωρείς, για τις γενικολογίες και την κατάχρηση, οι σκύλοι θεραπευτικής επαφής, και οι σκύλοι βοηθοί αμέα είναι κάτι που με συναρπάζει, και μπορώ να γενικολογώ για ώρες! Δεν είμαι καμιά ειδική, μα προσπαθώ, και διαβάζω αρκετά περί του θέματος. Θα ήθελα να πιστεύω πως σου απάντησα στη τελευταία παράγραφο, μα γενικώς εγώ είμαι υπέρμαχος της υιοθεσίας ενήλικου σκύλου, θεωρώ πως είναι αρκετά πιο ασφαλής, εφ'όσον δηλαδή, δεν μπορείτε να διαθέσετε χρήματα για εκπαιδευτή. Επίσης θεωρώ, πως επειδή σαν κύριο άξονα έχετε την καλή επικοινωνία του σκύλου με το παιδί σας, καλό θα ήταν να αποφύγετε, την "κουταβοπερίοδο". Έχει και αυτή τις χάρες της, μα, πολλά λάθη μπορούν να γίνουν, στη γαλούχησή του, όπως πολύ ωραία τόνισε το μέλος canis.

Ευχαριστώ πολύ για την καλα τεκμηριωμένη απάντηση, από αυτά που γραφετε καταλαβαίνω ότι ειστε ενημερωμενη αρκετά για τον αυτισμό και τις ανάγκες ενός τέτοιου ατόμου. Πείτε μου όμως σας παρακαλώ, πιστεύετε ότι ένα ενήλικο σκυλί με ήδη διαμορφωμένο χαρακτήρα θα μπορούσε να προσαρμοστεί εύκολα στα νέα δεδομένα και να δεθεί μαζί μας σαν να ηταν για πάντα εδώ? Εμείς θα μπορούσαμε να του ε πιβληθουμε και να το ελέγξουμε σα να το ξέραμε από κουτάβι? Φίλοι που έχουν σκύλο είναι αρνητητικοι στην υιοθεσία ενήλικου σκύλου και έχουμε τις αμφιβολίες μας.

Καλησπέρα! Λοιπόν:
1) Ποια η σχέση του παιδιού με άλλα σκυλιά; Έχει έρθει σε επαφή με σκυλιά πχ φίλων αρκετά; Του αρέσουν ή δεν τον ενδιαφέρουν και τόσο;
2) Θα πρότεινα σκυλί μεσαίου μεγέθους για πολλούς λόγους, κυρίως επειδή όλα τα παιδάκια αυτής της ηλικίας είναι κάπως άγαρμπα στο παιχνίδι τους... Όχι κουτάβι, καλύτερα ένα σκυλί 2 -3 ετών, να έχει ήδη διαμορφώσει χαρακτήρα κι αν γίνεται να είναι μέτριας ενεργητικότητας. Αν επιλέξετε καθαρόαιμο, όπως είπαν κι άλλοι πιο πάνω, ο σοβαρός εκτροφέας είναι μονόδρομος προς αποφυγήν εκπλήξεων ως προς την υγεία και το χαρακτήρα του σκύλου... Προσωπικά θα επέλεγα ένα πρώην αδέσποτο από κάποια φιλοζωική, κατά προτίμηση κάποιο που να φιλοξενείται ήδη σε σπίτι.
3) Συμβουλευτείτε και τους θεραπευτές του μικρού για την όσο γίνεται ομαλότερη ένταξη του σκύλου στην οικογένεια και τη ρουτίνα σας...
4) Κι εγώ θα συμφωνήσω ότι ο εκπαιδευτής θα χρειαστεί, έστω για λίγες συναντήσεις...

Καλό και προσεκτικό ψάξιμο εύχομαι!! Βλέπω καθημερινά λόγω επαγγέλματος τα οφέλη που έχει ένα ζώο σε άτομα με αυτισμό, πιστέψτε με είναι μεγάλη η διαφορά!

Καλησπέρα και ευχαριστώ για την απάντηση. Στο μικρό αρέσουν τα σκυλιά τωρα πια. Όταν ήταν μικρότερος και λιγότερο 'απευαισθητοποιημένος' δεν τα πλησιαζε και τον ενοχλουσε το γαυγισμα τους. Τωρα πια χαιρεται οταν βλεπει σκυλους, τους χαζευει, τρεχει πισω τους οταν βλεπουμε στο δρομο και θελει να τους αγγιζει. Κάνει μεγάλη χαρά όταν επισκεπτόμαστε το σκυλί του γείτονα που είναι δεμένο έξω από το μαγαζί του! Του μιλάει, το χαϊδεύει, το ταΐζει στο στόμα! Έτσι λοιπόν ΕΛΠΙΖΩ ότι δε θα δυσανασχετησει και θα δεχθεί με χαρά ένα σκύλο στο σπιτι μας. Οι θεραπευτές του δε διαφωνούν. Όσο για την εκπαίδευση ίσως ζητήσω τη βοήθεια κάποιου γνωστού μας εκπαιδευτή για 2-3 συναντήσεις.
Θα ρωτήσω και εσάς αυτό που ρώτησα όλους όσους μου προτείνουν ενήλικα σκύλο. Είναι εύκολη η προσαρμογή του και θα μπορέσουμε να του ε πιβληθουμε αν έχει ήδη διαμορφώσει το χαρακτήρα του κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες? Ο σύζυγος μου είναι εξαιρετικά επιφυλακτικός με αυτό.

Καλησπέρα! Λοιπόν:
1) Ποια η σχέση του παιδιού με άλλα σκυλιά; Έχει έρθει σε επαφή με σκυλιά πχ φίλων αρκετά; Του αρέσουν ή δεν τον ενδιαφέρουν και τόσο;
2) Θα πρότεινα σκυλί μεσαίου μεγέθους για πολλούς λόγους, κυρίως επειδή όλα τα παιδάκια αυτής της ηλικίας είναι κάπως άγαρμπα στο παιχνίδι τους... Όχι κουτάβι, καλύτερα ένα σκυλί 2 -3 ετών, να έχει ήδη διαμορφώσει χαρακτήρα κι αν γίνεται να είναι μέτριας ενεργητικότητας. Αν επιλέξετε καθαρόαιμο, όπως είπαν κι άλλοι πιο πάνω, ο σοβαρός εκτροφέας είναι μονόδρομος προς αποφυγήν εκπλήξεων ως προς την υγεία και το χαρακτήρα του σκύλου... Προσωπικά θα επέλεγα ένα πρώην αδέσποτο από κάποια φιλοζωική, κατά προτίμηση κάποιο που να φιλοξενείται ήδη σε σπίτι.
3) Συμβουλευτείτε και τους θεραπευτές του μικρού για την όσο γίνεται ομαλότερη ένταξη του σκύλου στην οικογένεια και τη ρουτίνα σας...
4) Κι εγώ θα συμφωνήσω ότι ο εκπαιδευτής θα χρειαστεί, έστω για λίγες συναντήσεις...

Καλό και προσεκτικό ψάξιμο εύχομαι!! Βλέπω καθημερινά λόγω επαγγέλματος τα οφέλη που έχει ένα ζώο σε άτομα με αυτισμό, πιστέψτε με είναι μεγάλη η διαφορά!

Καλησπέρα και ευχαριστώ για την απάντηση. Στο μικρό αρέσουν τα σκυλιά τωρα πια. Όταν ήταν μικρότερος και λιγότερο 'απευαισθητοποιημένος' δεν τα πλησιαζε και τον ενοχλουσε το γαυγισμα τους. Τωρα πια χαιρεται οταν βλεπει σκυλους, τους χαζευει, τρεχει πισω τους οταν βλεπουμε στο δρομο και θελει να τους αγγιζει. Κάνει μεγάλη χαρά όταν επισκεπτόμαστε το σκυλί του γείτονα που είναι δεμένο έξω από το μαγαζί του! Του μιλάει, το χαϊδεύει, το ταΐζει στο στόμα! Έτσι λοιπόν ΕΛΠΙΖΩ ότι δε θα δυσανασχετησει και θα δεχθεί με χαρά ένα σκύλο στο σπιτι μας. Οι θεραπευτές του δε διαφωνούν. Όσο για την εκπαίδευση ίσως ζητήσω τη βοήθεια κάποιου γνωστού μας εκπαιδευτή για 2-3 συναντήσεις.
Θα ρωτήσω και εσάς αυτό που ρώτησα όλους όσους μου προτείνουν ενήλικα σκύλο. Είναι εύκολη η προσαρμογή του και θα μπορέσουμε να του ε πιβληθουμε αν έχει ήδη διαμορφώσει το χαρακτήρα του κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες? Ο σύζυγος μου είναι εξαιρετικά επιφυλακτικός με αυτό.

Καλησπέρα, Μαρία και καλώς ήλθες!
Μπράβο για τη σκέψη που κάνατε (όχι ότι το χρειάζεστε το δικό μου "μπράβο")...

1) Τείνω να συμφωνήσω, αφού σου πω ότι το Labrador (αλήθεια, έχεις δει, εσύ και σύζυγός σου, την ταινία Marley??? - να την δείτε επειγόντως... ιδίως, σε σχέση με την αντιδιαστολή κουταβιού και έφηβου Labrador, με το ενήλικο!) χρειάζεται συστηματική εκπαίδευση, για να αποδώσει αυτά που του "πιστώνουν"?

2) ΟΧΙ (με κεφαλαία γράμματα!), σε αυτές τις φυλές (and the likes), για πολλούς "τεχνικούς" λόγους, που θα πλατιάζαμε πολύ αν τους αναφέραμε εδώ και τώρα...

ΠΕΡΑ και ΠΑΝΩ απ' όλα, αν θέλετε διαβάστε τα δύο βιβλία της Temple Grantin:
- "Τα Ζώα σε Μετάφραση" και
- "Τα Ζώα μας κάνουν Ανθρώπους"...

Σημ.: Η Temple Grantin είναι πολύ διάσημη Αμερικάνα, καθηγήτρια Ζωοτεχνίας κλπ.... και, ΚΥΡΙΩΣ, είναι αυτιστική! Και, πάντα, γράφει με τη συμβολή μιάς γνωστής καθηγήτριας Ψυχιατρικής, που την βοηθάει επί του προκειμένου...
Θα ενθουσιαστείτε! Θα σας "ανοίξει ορίζοντες"!



Αυτό...
Ναι ΚΑΙ στα δύο!



Και αυτό!

Καλησπέρα και Καλώς σας βρήκα! Μου έχετε δώσει αρκετή τροφή για σκέψη και σίγουρα θα δω την ταινία και θα ψάξω τα βιβλία που προτείνετε! Ευχαριστώ!
Θα ζητήσω όμως κάποιες διευκρινήσεις αν δε σας κουράζω.
1)Αν κατάλαβα καλα δε διαφωνείτε με τα λαμπραντορ σαν επιλογή, αρκεί να έχουν ενηλικιωθεί, σοβαρευτεί και εκπαιδευτεί,σωστά?
2)Είστε περισσότερο θετικός με τα μπιγκλ και τα μαλτεζ,σωστά?
3)Έχετε κάποια άλλη ράτσα να προτείνετε για την περίπτωση μας?
4)Τέλος, αυτό που ρωτάω όλους όσους προτείνουν ημίαιμο αδέσποτο και ενήλικο ζωο: πόσο σίγουροι μπορούμε να είμαστε για το χαρακτήρα που έχει ήδη διαμορφώσει κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και πόσο εύκολη θα είναι η προσαρμογή του στο νέο περιβάλλον και με τα καινούργια αφεντικά του?

 

[haviharakennel]

2)Είστε περισσότερο θετικός με τα μπιγκλ και τα μαλτεζ,σωστά?

Μαρία, ο johnk είπε όχι σε μικρόσωμες φυλές. Ειδικά τα μαλτεζάκια και εγώ τα αποκλείω - είναι πολύ εύθραυστα...

 

[SofiaEve]

Πείτε μου όμως σας παρακαλώ, πιστεύετε ότι ένα ενήλικο σκυλί με ήδη διαμορφωμένο χαρακτήρα θα μπορούσε να προσαρμοστεί εύκολα στα νέα δεδομένα και να δεθεί μαζί μας σαν να ηταν για πάντα εδώ? Εμείς θα μπορούσαμε να του ε πιβληθουμε και να το ελέγξουμε σα να το ξέραμε από κουτάβι? Φίλοι που έχουν σκύλο είναι αρνητητικοι στην υιοθεσία ενήλικου σκύλου και έχουμε τις αμφιβολίες μας.

Εάν οι φίλοι που αναφέρατε είναι οι ίδιοι που σας πρότειναν μικρόσωμο σκυλάκι (λες και η "μαλακότητα" του χαρακτήρα, μετριέται με το κιλό!), θα σας πρότεινα, να μην τους ακούτε. Επίσης, θα σας πρότεινα, να μην ακούτε και εμένα! Θα σας έλεγα όμως να πάρετε πολύ σοβαρά υπ'όψη σας, την άποψη του σωματείου sapt, που είναι ένα πρωτοποριακό σωματείο για τα ελληνικά δεδομένα: και αυτό είναι λυπηρό, το γεγονός πως τα ελληνικά δεδομένα στο τομέα της κυνοφιλικής παιδείας είναι τόσο χαμηλά, που οι άνθρωποι της Sapt, ενώ προσφέρουν δωρεάν σημαντικότατο και πολύ σοβαρό έργο, παραμερίζεται τόσο πολύ, ώστε οι ίδιοι λένε στο σάιτ τους: "Οι υπηρεσίες που προσφέρουμε να τονίσουμε, πως είναι δωρεάν"

!!!

Τα παραπάνω αποτελούν προσωπικό προβληματισμό, και ίσως ξεφεύγει λίγο από την κουβέντα.

Για να απαντήσω, μιας και το ζητάτε:

Εάν θα μπορεί ένας ενήλικος σκύλος να προσαρμοστεί-δεθεί? Ναι, ναι, χίλιες φορές ναι! Ο σκύλος δεν είναι απλά ένα θηλαστικό του γένους Canis, είναι canis lupus familiaris, ο Κύων, ο λύκος, ο οικείος, ο μοναδικός! Αποζητάει, κάθε σκύλος, τον άνθρωπο του, του λείπει, δεν νιώθει ολοκληρωμένος. Είναι το πλέον μοναδικά ευπροσάρμοστο ζώο, και ικανό να ξεχνάει, κάθε παλιά του κακουχία, εάν βρίσκεται σε σωστό περιβάλλον.

Εάν θα μπορείτε να του επιβληθείτε σαν να το ξέρατε από κουτάβι? Να μια ερώτηση, που είναι δίκοπο μαχαίρι. Με την έννοια, πως είναι διατυπωμένη, με λάθος τρόπο. Ένας σκύλος, πόσο μάλλον ένας "μαλακός" σκύλος όπως οι σκύλοι θεραπείας, δεν είναι τέρατα, να τα "ελέγχουμε" και να τους "επιβαλλόμαστε": το point είναι να βρείτε σωστούς κώδικες επικοινωνίας, με τον σκύλο σας. Και όσον αφορά την διαπαιδαγώγηση ενός κουταβιού, δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται. Αυτό το επιχείρημα "να το μάθω όπως θέλω, από την αρχή", έχει πάρει πολύ κόσμο στο λαιμό του! Μα θα αφήσω κανένα πιο έμπειρο μέλος σε αυτό τον τομέα, να απαντήσει.

Από την μεριά μου, να σας πω πως εδώ και 11 χρόνια ζω με ένα εκπληκτικό ζώο, τόσο ήσυχο και "μαλακό", που ώρες ώρες φτύνομαι, για την καλή μου τύχη. Τη βρήκα στο δρόμο μεγάλη, από σπίτι μάλλον δεν είχε περάσει, και δεν ξέρω τι κακουχίες και βιώματα έχει. Μα ήταν μια κυρία, από τη πρώτη στιγμή, που παρ'όλα τα λάθη μου (δεν ήξερα γρυ, η κακομοίρα, για την σωστή φροντίδα ενός σκύλου!), δεν άλλαξε ποτέ. Δεν λέρωσε, δεν επιτέθηκε, δεν με προβλημάτισε. Κι δεν αποτελεί και καμιά μοναδική εξαίρεση.

Εν κατακλείδι, εάν μπορείτε να συναντηθείτε με κάποιο μέλος από τη Sapt, ή κάποιο παρόμοιο σωματείο, και γνωρίσετε τους σκύλους τους από κοντά, είμαι σίγουρη, πως θα πειστείτε.

 

[Μαριαφε]

Μαρία, ο johnk είπε όχι σε μικρόσωμες φυλές. Ειδικά τα μαλτεζάκια και εγώ τα αποκλείω - είναι πολύ εύθραυστα...

Αααα, τότε κατάλαβα σίγουρα λάθος! Θεωρώ και εγώ ότι τα μικρόσωμα σκυλιά λόγω της ανασφάλειας για το μέγεθος τους μπορεί να υιοθετήσουν αμυντική- επιθετική στάση κάποιες φορές και δεν είναι για μας. Τα μπιγκλ όμως θεωρούσα ότι είναι μεσαία, λάθος?

Εάν οι φίλοι που αναφέρατε είναι οι ίδιοι που σας πρότειναν μικρόσωμο σκυλάκι (λες και η "μαλακότητα" του χαρακτήρα, μετριέται με το κιλό!), θα σας πρότεινα, να μην τους ακούτε. Επίσης, θα σας πρότεινα, να μην ακούτε και εμένα! Θα σας έλεγα όμως να πάρετε πολύ σοβαρά υπ'όψη σας, την άποψη του σωματείου sapt, που είναι ένα πρωτοποριακό σωματείο για τα ελληνικά δεδομένα: και αυτό είναι λυπηρό, το γεγονός πως τα ελληνικά δεδομένα στο τομέα της κυνοφιλικής παιδείας είναι τόσο χαμηλά, που οι άνθρωποι της Sapt, ενώ προσφέρουν δωρεάν σημαντικότατο και πολύ σοβαρό έργο, παραμερίζεται τόσ

Εάν οι φίλοι που αναφέρατε είναι οι ίδιοι που σας πρότειναν μικρόσωμο σκυλάκι (λες και η "μαλακότητα" του χαρακτήρα, μετριέται με το κιλό!), θα σας πρότεινα, να μην τους ακούτε. Επίσης, θα σας πρότεινα, να μην ακούτε και εμένα! Θα σας έλεγα όμως να πάρετε πολύ σοβαρά υπ'όψη σας, την άποψη του σωματείου sapt, που είναι ένα πρωτοποριακό σωματείο για τα ελληνικά δεδομένα: και αυτό είναι λυπηρό, το γεγονός πως τα ελληνικά δεδομένα στο τομέα της κυνοφιλικής παιδείας είναι τόσο χαμηλά, που οι άνθρωποι της Sapt, ενώ προσφέρουν δωρεάν σημαντικότατο και πολύ σοβαρό έργο, παραμερίζεται τόσο πολύ, ώστε οι ίδιοι λένε στο σάιτ τους: "Οι υπηρεσίες που προσφέρουμε να τονίσουμε, πως είναι δωρεάν"

!!!

Τα παραπάνω αποτελούν προσωπικό προβληματισμό, και ίσως ξεφεύγει λίγο από την κουβέντα.

Για να απαντήσω, μιας και το ζητάτε:

Εάν θα μπορεί ένας ενήλικος σκύλος να προσαρμοστεί-δεθεί? Ναι, ναι, χίλιες φορές ναι! Ο σκύλος δεν είναι απλά ένα θηλαστικό του γένους Canis, είναι canis lupus familiaris, ο Κύων, ο λύκος, ο οικείος, ο μοναδικός! Αποζητάει, κάθε σκύλος, τον άνθρωπο του, του λείπει, δεν νιώθει ολοκληρωμένος. Είναι το πλέον μοναδικά ευπροσάρμοστο ζώο, και ικανό να ξεχνάει, κάθε παλιά του κακουχία, εάν βρίσκεται σε σωστό περιβάλλον.

Εάν θα μπορείτε να του επιβληθείτε σαν να το ξέρατε από κουτάβι? Να μια ερώτηση, που είναι δίκοπο μαχαίρι. Με την έννοια, πως είναι διατυπωμένη, με λάθος τρόπο. Ένας σκύλος, πόσο μάλλον ένας "μαλακός" σκύλος όπως οι σκύλοι θεραπείας, δεν είναι τέρατα, να τα "ελέγχουμε" και να τους "επιβαλλόμαστε": το point είναι να βρείτε σωστούς κώδικες επικοινωνίας, με τον σκύλο σας. Και όσον αφορά την διαπαιδαγώγηση ενός κουταβιού, δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται. Αυτό το επιχείρημα "να το μάθω όπως θέλω, από την αρχή", έχει πάρει πολύ κόσμο στο λαιμό του! Μα θα αφήσω κανένα πιο έμπειρο μέλος σε αυτό τον τομέα, να απαντήσει.

Από την μεριά μου, να σας πω πως εδώ και 11 χρόνια ζω με ένα εκπληκτικό ζώο, τόσο ήσυχο και "μαλακό", που ώρες ώρες φτύνομαι, για την καλή μου τύχη. Τη βρήκα στο δρόμο μεγάλη, από σπίτι μάλλον δεν είχε περάσει, και δεν ξέρω τι κακουχίες και βιώματα έχει. Μα ήταν μια κυρία, από τη πρώτη στιγμή, που παρ'όλα τα λάθη μου (δεν ήξερα γρυ, η κακομοίρα, για την σωστή φροντίδα ενός σκύλου!), δεν άλλαξε ποτέ. Δεν λέρωσε, δεν επιτέθηκε, δεν με προβλημάτισε. Κι δεν αποτελεί και καμιά μοναδική εξαίρεση.

Εν κατακλείδι, εάν μπορείτε να συναντηθείτε με κάποιο μέλος από τη Sapt, ή κάποιο παρόμοιο σωματείο, και γνωρίσετε τους σκύλους τους από κοντά, είμαι σίγουρη, πως θα πειστείτε.

ο πολύ, ώστε οι ίδιοι λένε στο σάιτ τους: "Οι υπηρεσίες που προσφέρουμε να τονίσουμε, πως είναι δωρεάν"

!!!

Τα παραπάνω αποτελούν προσωπικό προβληματισμό, και ίσως ξεφεύγει λίγο από την κουβέντα.

Για να απαντήσω, μιας και το ζητάτε:

Εάν θα μπορεί ένας ενήλικος σκύλος να προσαρμοστεί-δεθεί? Ναι, ναι, χίλιες φορές ναι! Ο σκύλος δεν είναι απλά ένα θηλαστικό του γένους Canis, είναι canis lupus familiaris, ο Κύων, ο λύκος, ο οικείος, ο μοναδικός! Αποζητάει, κάθε σκύλος, τον άνθρωπο του, του λείπει, δεν νιώθει ολοκληρωμένος. Είναι το πλέον μοναδικά ευπροσάρμοστο ζώο, και ικανό να ξεχνάει, κάθε παλιά του κακουχία, εάν βρίσκεται σε σωστό περιβάλλον.

Εάν θα μπορείτε να του επιβληθείτε σαν να το ξέρατε από κουτάβι? Να μια ερώτηση, που είναι δίκοπο μαχαίρι. Με την έννοια, πως είναι διατυπωμένη, με λάθος τρόπο. Ένας σκύλος, πόσο μάλλον ένας "μαλακός" σκύλος όπως οι σκύλοι θεραπείας, δεν είναι τέρατα, να τα "ελέγχουμε" και να τους "επιβαλλόμαστε": το point είναι να βρείτε σωστούς κώδικες επικοινωνίας, με τον σκύλο σας. Και όσον αφορά την διαπαιδαγώγηση ενός κουταβιού, δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται. Αυτό το επιχείρημα "να το μάθω όπως θέλω, από την αρχή", έχει πάρει πολύ κόσμο στο λαιμό του! Μα θα αφήσω κανένα πιο έμπειρο μέλος σε αυτό τον τομέα, να απαντήσει.

Από την μεριά μου, να σας πω πως εδώ και 11 χρόνια ζω με ένα εκπληκτικό ζώο, τόσο ήσυχο και "μαλακό", που ώρες ώρες φτύνομαι, για την καλή μου τύχη. Τη βρήκα στο δρόμο μεγάλη, από σπίτι μάλλον δεν είχε περάσει, και δεν ξέρω τι κακουχίες και βιώματα έχει. Μα ήταν μια κυρία, από τη πρώτη στιγμή, που παρ'όλα τα λάθη μου (δεν ήξερα γρυ, η κακομοίρα, για την σωστή φροντίδα ενός σκύλου!), δεν άλλαξε ποτέ. Δεν λέρωσε, δεν επιτέθηκε, δεν με προβλημάτισε. Κι δεν αποτελεί και καμιά μοναδική εξαίρεση.

Εν κατακλείδι, εάν μπορείτε να συναντηθείτε με κάποιο μέλος από τη Sapt, ή κάποιο παρόμοιο σωματείο, και γνωρίσετε τους σκύλους τους από κοντά, είμαι σίγουρη, πως θα πειστείτε.

Ευχαριστώ πολύ, θα λάβω πολύ σοβαρά την άποψή σας.