Αν και λίγο off-topic...
Πιστεύω ότι μία σκότα ιστιοπλοΐας είναι αρκετά γερή... την έχω δοκιμάσει... μην ξεχνάμε ότι αντέχει στην τάση των πανιών που έχουν διαστάσεις "διαμερίσματος"...
Τα αμορτισέρ (ουσιαστικά, τα ελατήρια) και (ΚΥΡΙΩΣ) το κλιπ είναι οι ασθενείς κρίκοι και θα πρέπει να τα ψάξει κάποιος πολύ καλά!
Να μα το Θεο σου λέω, μπήκα φευγαλέα και τυχαία σ'αυτό το θρεντ, δεν το ψαξα να πεταχτώ στη λέξη "ιστιοπλοϊα"! Funny that you mention this, προχθές μου πε ένας φίλος για πλάκα όταν με ρωτούσε για το σκυλί και τις ευθύνες του (για τις μέρες που είσαι λιώμα και σου φαίνεται βουνό το ντύσου κατέβα βόλτα κτλ λέγαμε) "τι όροφο μένεις είπαμε? πάρε 2 μπαλονόσκοτες απ'το σκάφος, ένωσές τες, κατέβασέ τον κάτω απ'το μπαλκόνι και άστον να γυρίσει να κατουρήσει, να κάνει τι είναι να κάνει και ξαναμάζεψτον πάνω", για να του απαντήσει κάποιος "και πώς θα το κατεβάσει ρε" και να πάρει την απάντηση "δεμένος ρε, σαν να ναι σε καλάθι, τι θα πάθουν οι σκότες, όσο κι αν χτυπηθεί όπου και να ναι, αυτές εκεί θα μείνουν". 'Ηταν στα πλαίσια του χαζολογήματος η συζήτηση, να ξανατονίσω, no animals were hurt during the making (talking).
Οπότε ναι,
στα καλά τους και στα καινούρια τους, ένας ότι μεγέθους σκύλος με όση δύναμη και ορμή κι αν τραβήξει, όσο απότομα, είναι σα να τις περπάτησε μύγα. Εγώ ψηνόμουν στην αρχή να πάρω 2 μετράκια σκότα για τον Άρη για αυτό το λόγο
Και αντί για κλιπ καντιλίτσα! Δεν θα ανοίξει ΠΟΤΕ!
Δεν εννοώ μονο τον κίνδυνο σπασιματος του δεσίματος Γιαννη.
Πριν αποφασισω να μην τον ξαναδέσω, τραντάχτηκε τόσο πολύ (παρ όλα τα διπλα ελατήρια) που φοβήθηκα ότι απ τον βιαιο κραδασμό, θα διαλυθεί η σπονδυλική του στήλη! Μιλάμε για πολλά G γιατι ο ιμαντας ήταν εικοσάμετρος και ειχε παρει πολλή φόρα!
Πόσο δίκιο έχεις και πόσες φορές το χω σκεφτεί - και ήταν ο βασικός λόγος που πρωτοαποφάσισα για σαμάρι, το τράνταγμα στο σβέρκο. Κι άλλη ιστοριούλα, περί πνιξίματος: τις προάλλες πετύχαμε ένα γνωστό με τη σκύλα του, με φλέξι και πνίχτη αυτή. Δίνει λάσκα στο φλέξι τελείως για να ρθει η σκύλα σε μας, τρέχει η μοσχάρω σαν την τρελή κατά πάνω μας, και 2 εκατοστά πριν φτάσει τον Άρη τερματίζει το φλέξι... Τα μάτια της μόνο να βλέπατε τη στιγμή που τερμάτισε... Κυριολεκτικά λιγουλάκι πετάχτηκαν έξω. Κι αυτό ήταν απόλυτα ήπιο σε σχέση με κάτι τραντάγματα που κάνουν και το δικό μου και τα δικά σας - φαντάζομαι - μπουμπούκια.
Τι θέμα είχε αυτό το θρεντ είπαμε;;