Οπως ξερετε, περναω ενα δράμα προσπαθώντας να αποφασίσω αν θελω δευτερο σκυλο και τι θα πει το Μουφ. Συναισθηματικά δε ειμαι ενα κουρέλι. Να φανταστείτε σημερα την έβγαλα το απόγευμα κλαίγοντας με λυγμούς διοτι ενας γνωστός μου εγραψε ενα μακρυναρι email διοτι αναγκάστηκε να κανει ευθανασία στο σκυλο του που ειχε φρικτό καρκινο. Και φυσικα την πλήρωσε το Μουφ που το πηρα αγκαλιά και τον παρακαλούσα να μη με αφησει. Στο τελος σας λεω θα πρεπει να βρω ψυχιατρο, οποτε καλυτερα να ψάχνω απο τωρα. Το Μουφ θα πρεπει επισης να εχει σχηματίσει την εντυπωση οτι το έχασα τελειως.
Τελοσπαντων, με εχουνε εγκρίνει ως καλη ψυχή και οχι τέρας της φύσεως διαφοροι ομιλοι και χτυπιέμαι τωρα με τα σκυλια τους και φυσικα εχω τύψεις που το Μουφ ζηλεύει. Αυτο ομως που θελω να σας ρωτησω ειναι περι επιθετικότητας και ορισμού αυτής. Εχω δει ενα θηλυκο σκυλι που το εστειλε στο καταφυγιο η οικογενεια του διοτι, λεει, δειχνει επιθετικότητα στα πουλιά κι ας αγαπάει κατα το αλλα τους σκυλους, τις γατες και τους ανθρωπους. Σκοτωσε λοιπον την πάπια ενος γείτονα, βρήκαν τον μπελά τους οι ιδιοκτήτες του σκυλιού και την δινουνε.
Για να ακούσω γνώμες. Κανονικα ποτε δεν αφηνω σκυλι χωρις λουρί διοτι θα φωνάζει ο σερίφης και στο σκυλοπαρκο ειναι περιφραγμένα και δεν εχουνε πάπιες. Οι γειτονες μου δεν εχουνε επισης πάπιες και εχω φράχτη. Το μονο μερος που εχει πάπιες ειναι το ωραιο μου (οντως, εχουμε αγριόπαπιες στο πανεπιστημιο, ελάφια και χήνες) και ενα απο τα πάρκα, που ομως παμε περίπατο με το λουρί. Μεχρι τωρα το μονο επεισόδιο που εχει συμβεί ειναι οτι οι φρουροί του πάρκου ρίχνουνε ψωμι στις πάπιες και παει και τους το τρωει το Μουφ κι εγω το τραβοκοπαω. Το θεμα ειναι οτι πρωτον δεν θελω μπελάδες, δευτερον φοβαμαι τα σκοτωμένα ζωα και δεν μπορω να τα πιάσω και να γα απομακρύνω και τρίτον δεν ξερω αν το σκότωμα της πάπιας μπορει να σημαινει ευρύτερη επιθετικότητα.
Τελοσπαντων, με εχουνε εγκρίνει ως καλη ψυχή και οχι τέρας της φύσεως διαφοροι ομιλοι και χτυπιέμαι τωρα με τα σκυλια τους και φυσικα εχω τύψεις που το Μουφ ζηλεύει. Αυτο ομως που θελω να σας ρωτησω ειναι περι επιθετικότητας και ορισμού αυτής. Εχω δει ενα θηλυκο σκυλι που το εστειλε στο καταφυγιο η οικογενεια του διοτι, λεει, δειχνει επιθετικότητα στα πουλιά κι ας αγαπάει κατα το αλλα τους σκυλους, τις γατες και τους ανθρωπους. Σκοτωσε λοιπον την πάπια ενος γείτονα, βρήκαν τον μπελά τους οι ιδιοκτήτες του σκυλιού και την δινουνε.
Για να ακούσω γνώμες. Κανονικα ποτε δεν αφηνω σκυλι χωρις λουρί διοτι θα φωνάζει ο σερίφης και στο σκυλοπαρκο ειναι περιφραγμένα και δεν εχουνε πάπιες. Οι γειτονες μου δεν εχουνε επισης πάπιες και εχω φράχτη. Το μονο μερος που εχει πάπιες ειναι το ωραιο μου (οντως, εχουμε αγριόπαπιες στο πανεπιστημιο, ελάφια και χήνες) και ενα απο τα πάρκα, που ομως παμε περίπατο με το λουρί. Μεχρι τωρα το μονο επεισόδιο που εχει συμβεί ειναι οτι οι φρουροί του πάρκου ρίχνουνε ψωμι στις πάπιες και παει και τους το τρωει το Μουφ κι εγω το τραβοκοπαω. Το θεμα ειναι οτι πρωτον δεν θελω μπελάδες, δευτερον φοβαμαι τα σκοτωμένα ζωα και δεν μπορω να τα πιάσω και να γα απομακρύνω και τρίτον δεν ξερω αν το σκότωμα της πάπιας μπορει να σημαινει ευρύτερη επιθετικότητα.
