Δεν είναι ακριβώς έτσι. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση, όπως γίνεται συνήθως.Εν τελη το αν ενα σκυλακι αρρωστησει το οποιο κανενας δεν το θελει-ευχεται δεν καθοριζεται απο την εκτροφη..Αλλα απο το ποσο εχει γραψει καθενος το "καντιλακι" του!
Να σου δώσω ένα παράδειγμα.
Στην φυλή που ασχολούμαι, υπάρχει μια κληρονομική ασθένεια η οποία ονομάζεται legg calve perthes. Ο τρόπος κληρονομικότητας ακόμα είναι άγνωστος, αν και ψάχνουν να βρουν τι ευθύνεται και πως μπορείς να προστατευτεις.
Η ιδιομορφία αυτής της ασθένειας είναι πως μπορεί να προκύψει από 2 καθαρούς γονείς, που δεν έχουν εκφράσει δλδ την ασθένεια, ή δεν δείχνουν κλινικά σημάδια πως την έχουν. Μπορεί να εμφανιστεί σε έναν σκύλο μέχρι και τον 18ο μήνα της ζωής του. Από αυτό και μόνο γίνεται σαφές πως ζευγάρωμα σκύλου κάτω των 18 μηνών είναι ανεύθυνο. Επιπρόσθετα αρκετοί συστήνουν ακτινογραφία σε κάθε σκύλο που προέρχεται από γραμμές αίματος που έχουν εμφανίσει την ασθένεια.
Σαφώς λοιπόν εδώ παίζεις με την φωτιά αν πριν δεν έχεις κάνει φύλλο και φτερό τα pedigree των σκύλων που σκέφτεσαι να ζευγαρώσεις. Και φυσικά βασίζεσαι στην ειλικρίνεια των εκτροφεων αυτών των σκύλων.
Είναι δε τραγικό να υπάρχουν περιπτώσεις σκύλων που ζευγαρώνουν σε ηλικίες τέτοιες, που ούτε καν ξέρεις τι θα εμφανιστεί και πότε.
Από την άλλη πλευρά, σε μια άλλη φυλή της οικογένειας των terriers, τα αγαπημένα αμσταφ, υπάρχει μια ασθένεια που ονομάζεται ataxia. Μια ασθένεια που αν θυμάμαι καλά μπορεί να εμφανιστεί μέχρι και το 5ο ετος.
Εκεί λοιπόν υπάρχει τεστ dna, που μπορεί να ανιχνεύσει τους φορείς αυτής της ασθένειας ώστε να προστατευτεις και να πράξεις ανάλογα.
Εάν θες να είσαι σωστός (οχι νόμιμος) κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου για να μειώσεις τις πιθανότητες να ταλαιπωρηθεί η ψυχή που θα φέρεις στον κόσμο.
Δεν πας κόντρα στην μοίρα.