Με αφορμή το νήμα με το περιστατικό μιας βόλτας με τα σκυλιά ελεύθερα (λυτά) θεώρησα καλύτερο να γίνει ένα ξεχωριστό νήμα με ακριβώς αυτό το θέμα (πέρα από τα drives, το κυνήγι, τους δρυμούς, κλπ.).
Είναι ο λυτός (χωρίς οδηγό) σκύλος, ελεύθερος σκύλος;
Είναι ο δεμένος (με οδηγό) σκύλος, "αιχμάλωτος" και "καημένος";
Ποια μπορεί να είναι τα χαρακτηριστικά ποιότητας μιας "σκυλοβόλτας" ή και γενικότερα μιας συμβίωσης με ένα σκύλο που δεν κάνουν αυτόματα ένα σκύλο που είναι πάντα δεμένος σε δημόσιους χώρους "καημένο" ή "στερημένο";
Μήπως θα μπορούσαμε να έχουμε ένα άλλο πρόγραμμα και μία άλλη αντίληψη στο θέμα άσκησης, εκτόνωσης και παιχνιδιού του σκύλου;
Από εμπειρία και όχι μόνο, ξέρω πως η "κλασική" βόλτα του σκύλου για την πλειοψηφία των ιδιοκτητών σκύλων στις πόλεις είναι μια διαδρομή μέχρι την κοντινότερη πλατεία, πάρκο ή... νησίδα με λίγο πράσινο, δύο πάνω-κάτω να κάνει "κακά και τσίσα" και σπίτι. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις είναι η διαδρομή μέχρι την κοντινότερη πλατεία ή πάρκο, λύσιμο του σκύλου "να παίξει" και καφεδάκι, τσιγαράκι, κουβεντούλα με τους άλλους ιδιοκτήτες σκύλων.
Σε πιο επαρχιακές τοποθεσίες και μέρη η βόλτα είναι άνοιγμα της πόρτας με το σκύλο να πετάγεται έξω και τον ιδιοκτήτη να ακολουθεί και να κάνουν μαζί μια διαδρομή "Α" ή δεν υπάρχει καν βόλτα διότι "έχει 2 στρέμματα στην διάθεση του το σκυλί".
Προσωπικά, δεν με αντιπροσωπεύει και δε θα προτείνω ως "βόλτα" τίποτα από τα παραπάνω, ακόμα και με μικρές βελτιώσεις που μπορεί κάποιος να εντάσσει (να του πετάει κλαδάκια, κουκουνάρια, πέτρες, μπαλάκια, κλπ. για κάποια λεπτά).
Επίσης, δεν είμαι της άποψης ότι "βόλτα" σημαίνει "να πάμε να παίξεις με τους φίλους σου". Δεν είναι παιδάκι ο σκύλος και δεν νιώθει καλά ή/και δεν συμπεριφέρεται σωστά τις περισσότερες φορές που καλείται να "παίξει με τους φίλους του" σε μια πλατεία, ένα πάρκο, κλπ. Αν παρατηρήσετε προσεκτικά τα σκυλάκια σε βόλτες, πλατείες, πάρκα, δασάκια, κλπ. ίσως να μπορέσετε να διακρίνετε πως πολλά από αυτά είναι στρεσαρισμένα στο έπακρο, για διάφορους λόγους και αιτίες και με ποικίλες αντιδράσεις (από φοβικές ως επιθετικές). Πολλές φορές (αν όχι τις περισσότερες) τα κυνηγητά, τα καβαλήματα, τα γαβγίσματα, ο "χορός", τα κουνήματα ουράς, κ.α. δεν είναι "χαρούλες με τους φίλους του".
Οι βόλτες, έχω την άποψη, ότι πρέπει να είναι η ώρα που κυρίως θα ασχοληθούμε με τον σκύλο μας και μόνο. Θα παίξουμε, αλλά θα "δουλέψουμε" και λίγες εντολές. Θα τρέξουμε παρέα, με το σκύλο δίπλα μας, θα περπατήσουμε γρήγορα και θα πάμε βόλτες μακρινές αλλά και μέσα στην πόλη για να εξασκήσουμε και την συμπεριφορά του σε καθημερινές συνθήκες (κόρνες, αυτοκίνητα, φανάρια, περαστικοί, κλπ.). Είναι ευκαιρία για άσκηση και για τους δύο μας, είναι ευκαιρία για τον σκύλο μας να "πάρει τα μηνύματα που άφησαν άλλοι σκύλοι" (μην τον τραβάτε όταν μυρίζει, βόλτα είναι και πρέπει να κάνει και αυτό).
Δεν πρέπει να είναι όμως κάθε έξοδο, κάθε βόλτα ίδια. Μη γίνει και αυτό ρουτίνα.
Ακόμα, δεν πρέπει να περιορίζεται όλη η άσκηση, το παιχνίδι και η εκγύμναση του σκύλου μας στην βόλτα (ή η βόλτα δεν θα είναι πάντα ακριβώς βόλτα). Στο σπίτι μπορούν να γίνουν αρκετά αλλά και σε χώρους έξω με λίγη φαντασία (ή γνώση) και με ένα μακρύ ιμάντα μπορούν να γίνουν πολλά. Δεν είναι απαραίτητα να υπάρχουν και άλλα σκυλάκια για "να παίξουνε". Για τον σκύλο μας εμείς είμαστε ότι σημαντικότερο (έτσι πρέπει) και για εμάς θα πρέπει ο σκύλος να είναι ουσιαστικά σημαντικός και όχι "εικονικά" (ή "για το θεαθήναι").
Τώρα δε μπορώ να αναλύσω κάθε λεπτομέρεια και να δώσω και παραδείγματα. Θα γίνει στην πορεία της συζήτησης. Πάντως ο σκύλος πρέπει να είναι δεμένος πάντα σε δημόσιους χώρους, για την ασφάλεια όλων και δεν είναι "καημένος". Υπάρχουν πολλοί τρόποι να "ξεδώσει", να γυμναστεί και να "φχαριστηθεί" και το κύριο συστατικό είναι ο ιδιοκτήτης, εσείς (και εγώ) και η όρεξη σας για πραγματική (ποιοτική) βόλτα και πραγματική ενασχόληση.
Είναι ο λυτός (χωρίς οδηγό) σκύλος, ελεύθερος σκύλος;
Είναι ο δεμένος (με οδηγό) σκύλος, "αιχμάλωτος" και "καημένος";
Ποια μπορεί να είναι τα χαρακτηριστικά ποιότητας μιας "σκυλοβόλτας" ή και γενικότερα μιας συμβίωσης με ένα σκύλο που δεν κάνουν αυτόματα ένα σκύλο που είναι πάντα δεμένος σε δημόσιους χώρους "καημένο" ή "στερημένο";
Μήπως θα μπορούσαμε να έχουμε ένα άλλο πρόγραμμα και μία άλλη αντίληψη στο θέμα άσκησης, εκτόνωσης και παιχνιδιού του σκύλου;
Από εμπειρία και όχι μόνο, ξέρω πως η "κλασική" βόλτα του σκύλου για την πλειοψηφία των ιδιοκτητών σκύλων στις πόλεις είναι μια διαδρομή μέχρι την κοντινότερη πλατεία, πάρκο ή... νησίδα με λίγο πράσινο, δύο πάνω-κάτω να κάνει "κακά και τσίσα" και σπίτι. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις είναι η διαδρομή μέχρι την κοντινότερη πλατεία ή πάρκο, λύσιμο του σκύλου "να παίξει" και καφεδάκι, τσιγαράκι, κουβεντούλα με τους άλλους ιδιοκτήτες σκύλων.
Σε πιο επαρχιακές τοποθεσίες και μέρη η βόλτα είναι άνοιγμα της πόρτας με το σκύλο να πετάγεται έξω και τον ιδιοκτήτη να ακολουθεί και να κάνουν μαζί μια διαδρομή "Α" ή δεν υπάρχει καν βόλτα διότι "έχει 2 στρέμματα στην διάθεση του το σκυλί".
Προσωπικά, δεν με αντιπροσωπεύει και δε θα προτείνω ως "βόλτα" τίποτα από τα παραπάνω, ακόμα και με μικρές βελτιώσεις που μπορεί κάποιος να εντάσσει (να του πετάει κλαδάκια, κουκουνάρια, πέτρες, μπαλάκια, κλπ. για κάποια λεπτά).
Επίσης, δεν είμαι της άποψης ότι "βόλτα" σημαίνει "να πάμε να παίξεις με τους φίλους σου". Δεν είναι παιδάκι ο σκύλος και δεν νιώθει καλά ή/και δεν συμπεριφέρεται σωστά τις περισσότερες φορές που καλείται να "παίξει με τους φίλους του" σε μια πλατεία, ένα πάρκο, κλπ. Αν παρατηρήσετε προσεκτικά τα σκυλάκια σε βόλτες, πλατείες, πάρκα, δασάκια, κλπ. ίσως να μπορέσετε να διακρίνετε πως πολλά από αυτά είναι στρεσαρισμένα στο έπακρο, για διάφορους λόγους και αιτίες και με ποικίλες αντιδράσεις (από φοβικές ως επιθετικές). Πολλές φορές (αν όχι τις περισσότερες) τα κυνηγητά, τα καβαλήματα, τα γαβγίσματα, ο "χορός", τα κουνήματα ουράς, κ.α. δεν είναι "χαρούλες με τους φίλους του".
Οι βόλτες, έχω την άποψη, ότι πρέπει να είναι η ώρα που κυρίως θα ασχοληθούμε με τον σκύλο μας και μόνο. Θα παίξουμε, αλλά θα "δουλέψουμε" και λίγες εντολές. Θα τρέξουμε παρέα, με το σκύλο δίπλα μας, θα περπατήσουμε γρήγορα και θα πάμε βόλτες μακρινές αλλά και μέσα στην πόλη για να εξασκήσουμε και την συμπεριφορά του σε καθημερινές συνθήκες (κόρνες, αυτοκίνητα, φανάρια, περαστικοί, κλπ.). Είναι ευκαιρία για άσκηση και για τους δύο μας, είναι ευκαιρία για τον σκύλο μας να "πάρει τα μηνύματα που άφησαν άλλοι σκύλοι" (μην τον τραβάτε όταν μυρίζει, βόλτα είναι και πρέπει να κάνει και αυτό).
Δεν πρέπει να είναι όμως κάθε έξοδο, κάθε βόλτα ίδια. Μη γίνει και αυτό ρουτίνα.
Ακόμα, δεν πρέπει να περιορίζεται όλη η άσκηση, το παιχνίδι και η εκγύμναση του σκύλου μας στην βόλτα (ή η βόλτα δεν θα είναι πάντα ακριβώς βόλτα). Στο σπίτι μπορούν να γίνουν αρκετά αλλά και σε χώρους έξω με λίγη φαντασία (ή γνώση) και με ένα μακρύ ιμάντα μπορούν να γίνουν πολλά. Δεν είναι απαραίτητα να υπάρχουν και άλλα σκυλάκια για "να παίξουνε". Για τον σκύλο μας εμείς είμαστε ότι σημαντικότερο (έτσι πρέπει) και για εμάς θα πρέπει ο σκύλος να είναι ουσιαστικά σημαντικός και όχι "εικονικά" (ή "για το θεαθήναι").
Τώρα δε μπορώ να αναλύσω κάθε λεπτομέρεια και να δώσω και παραδείγματα. Θα γίνει στην πορεία της συζήτησης. Πάντως ο σκύλος πρέπει να είναι δεμένος πάντα σε δημόσιους χώρους, για την ασφάλεια όλων και δεν είναι "καημένος". Υπάρχουν πολλοί τρόποι να "ξεδώσει", να γυμναστεί και να "φχαριστηθεί" και το κύριο συστατικό είναι ο ιδιοκτήτης, εσείς (και εγώ) και η όρεξη σας για πραγματική (ποιοτική) βόλτα και πραγματική ενασχόληση.
Last edited:
