Σκύλος. Τοτε και τώρα.

[manolo]

Διαβάζοντας πολλά μηνύματα σε διάφορες συζητήσεις για διάφορες φυλές σκύλων στο πως ήταν κάποτε η πως ξεκίνησαν σαν φυλή, και πως καταντησαν στην πορεία αλλά και τις παλιές φωτογραφίες που παραθέτει το μέλος @canis (και όχι μονο) για διάφορες φυλές όπου είναι εμφανής η διαφορά στα σκυλιά του τότε σε σχέση με το πως είναι σήμερα, σε μένα τον απλό άνθρωπο που δεν έχω ασχοληθεί σε βάθος με το ζωο σκύλος και οι οποίες γνώσεις μου περιοριζονται στην συμβίωση μου με ένα σκύλο και στα όσα πολύτιμα έχω μάθει μέσω του φορουμ, μου έχει δημιουργηθεί η εντύπωση πως στις περισσότερες αν όχι σε όλες τις φυλές όσο περνάει ο καιρός πάνε από το κακό στο χειρότερο.
Ίσως είναι λανθασμένη η εντύπωση που μου έχει δημιουργηθεί, αλλά είναι αποτέλεσμα των όσων διαβάζω εδώ μέσα.
Η εντύπωση αυτή με λίγα λόγια είναι πως η κάθε φυλή όταν δημιουργήθηκε ήταν το "τελειο" και στην πορεία όσο περνάει ο καιρός, χαλάει.
Λογικό είναι σε μένα τον άσχετο να δημιουργούνται πολλές απορίες.

Ισχύει όντως αυτό;

Σε όλες τις φυλές; Στις περισσότερες;

Υπάρχουν φυλές που στο πέρασμα του χρόνου βελτιώθηκαν η και συνεχίζουν να βελτιώνονται η μόνο χαλάνε;

Ποιες είναι αυτές;

Ποιο το μέλλον του καθαροαιμου σκύλου γενικά;

Αυτά προς το παρόν

 

[Orilis]

Για ένα σκέλος των ερωτημάτων σου μόνο θα απαντήσω, κι αυτό, όχι από ίδια πείρα. Τα μαλινουά είναι, λένε, μια φυλή που δεν έχει αλλάξει ιδιαιτέρως. Από την άλλη δεν είναι μια φυλή που την βλέπεις κι ιδιαίτερα στους στίβους των εκθέσεων μορφολογίας..

Περιμένω κι εγώ με ενδιαφέρον να δω απαντήσεις από ανθρώπους με περισσότερες γνώσεις.

 

[johnk]

...Περιμένω κι εγώ με ενδιαφέρον να δω απαντήσεις από ανθρώπους με περισσότερες γνώσεις.

Προσωπικά, κάπου (πρόσφατα), διαφωνώντας λιγάκι μαζί σου... σου έχω απαντήσει...

 

[ghelly]

Εγώ πάλι θα έλεγα ότι το συγκεκριμένο ζήτημα δεν θα πρέπει να το αγγίξουμε (γιατί δεν μπορούμε να το δούμε σε βάθος χωρίς την γνώμη κριτών και εκτροφέων και και ...) μονοδιάστατα, αλλά σε συνδυασμό με τον ρόλο των φυλών σήμερα.

Μου είναι σχεδόν επιπόλαιο να φανταστώ πως όταν πρωτοεμφανίστηκε η χ φυλή ηταν στο "τελειο" και σήμερα ή αύριο ή μεθαύριο στο ναδίρ της. Εξαρτάται και πόσα χρόνια υπάρχει η φυλή και σε τι έκταση διάδοσης (άρα και πόσοι αφέθηκαν να βάλουν την πινελιά τους). Πολυπαραγοντικό ζήτημα!

 

[Orilis]

Προσωπικά, κάπου (πρόσφατα), διαφωνώντας λιγάκι μαζί σου... σου έχω απαντήσει...

Ναι, αλλά εδώ είναι το κατάλληλο θέμα για να ξεδιπλωθεί όλο το εύρος της σκέψης σου επί του θέματος. Που να ψάχνει τώρα ο "άγνωστος αναγνώστης" που είχαμε διαφωνία

 

[johnk]

Να γίνω λίγο αιρετικός και (αυτο)σαρκαστικός?

Εγώ πάλι θα έλεγα ότι το συγκεκριμένο ζήτημα δεν θα πρέπει να το αγγίξουμε (γιατί δεν μπορούμε να το δούμε σε βάθος χωρίς την γνώμη κριτών και εκτροφέων και και ...

...και, κυρίως, κτηνοτρόφων... αλλά και κυνηγών... κυνηγών μεγάλου θηράματος... κυνομάχων... στοιχηματζίδων κυνοδρομιών... θηροφυλάκων... και... και... και...
Οι καθ' ύλην αρμόδιοι...

Υ.Γ. Εναλλακτικά: ΠΡΕΠΕΙ να τα αγγίζουμε εμείς (οι, ελαφρώς - πολύ - άσχετοι) οι "εραστές"! ΑΝ δεν τα αγγίξουμε εμείς οι εραστές και "πελάτες", ποιοί θα τα αγγίξουν?

Υ.Γ.2. Γενόμενος (ακόμα πιο) αιρετικός... υπονοώ ότι οι ανωτέρω "καθ' ύλην αρμόδιοι" θα ήταν το τμήμα έρευνας & ανάπτυξης (R&D) και το τμήμα παραγωγής μιάς βιομηχανίας... ενώ εκείνοι που ανέφερες εσύ, θα ήταν rather το τμήμα "τεχνικής υποστήριξης" και το τμήμα "sales & pre-sales suport" της βιομηχανίας, για να μην παραλείψω και το τμήμα "marketing"...
Εμείς δε, θα εξακολουθούσαμε να είμαστε οι "πελάτες"...

 

[ghelly]

Να γίνω λίγο αιρετικός και (αυτο)σαρκαστικός?



...και, κυρίως, κτηνοτρόφων... αλλά και κυνηγών... κυνηγών μεγάλου θηράματος... κυνομάχων... στοιχηματζίδων κυνοδρομιών... και... και... και...
Οι καθ' ύλην αρμόδιοι...

Υ.Γ. Εναλλακτικά: ΠΡΕΠΕΙ να τα αγγίζουμε εμείς (οι, ελαφρώς - πολύ - άσχετοι) οι "εραστές"! ΑΝ δεν τα αγγίξουμε εμείς οι εραστές και "πελάτες", ποιοί θα τα αγγίξουν?

οι πελάτες όμως έχουν ήδη σχέση "εμπορικης συναλλαγής" οπότε και κίνητρα που καθορίζουν ή προσπαθούν να καθορίσουν την εξέλιξη πολλές φορές. Άρα πρέπει να απεκδυθούν αυτών και μετά να συνεισφέρουν στη συζήτηση "καθαροί" και αντικειμενικοί.
Επιπλέον, πολλές φορές σχηματίζονται γνώμες σε απόλυτο βαθμό καταβαραθρώνοντας κάθε διαφορετική άποψη που προσπαθεί να ψιθυριστεί. Και ως γνωστόν πάντα, μένει στη μνήμη το αρνητικό και όχι το θετικό.
Οπότε χωρίς την παρουσία των πιο "ψαγμένων" μερών, θα γέρνει πάντα προς μια πλευρά η συζήτηση.... και ξέρουμε όλοι ότι ο έρωτας είναι τυφλός!

εδιτ: και είπα ότι δεν μπορούμε να φτάσουμε εις βάθος το ζήτημα χωρίς την συνεισφορά τους. Όχι πως δεν επιτρέπεται να το αγγίζουμε γενικότερα.

 

[canis]

Το "τέλειο" δεν υπήρξε ποτέ και δεν ήταν κανένας σκύλος, ούτε και θα είναι ποτέ.

Δεν ζητάμε όλοι, όμως, τα ίδια πράγματα σε σχέση με τον σκύλο... Ούτε και ζητούσαμε.

Δεν είναι το θέμα αν οι φυλές άλλαξαν, ποιες άλλαξαν και ποιες όχι. Το θέμα είναι πως αυτό που παραλαμβάνουμε από τους προηγούμενους θα έπρεπε να το εξελίσσουμε και να το βελτιώνουμε (στην καλύτερη περίπτωση) ή να μη το υποβαθμίζουμε (στην χειρότερη).

Επειδή όμως, όπως είπα και πιο πάνω, δεν έχουμε όλοι τα ίδια "ζητούμενα", θα σου πω πως προσωπικά όταν λέω "εξελίσσουμε" και "βελτιώνουμε" εννοώ σκύλους που ζουν περισσότερο, που ζουν καλύτερα, που αποδίδουν (σε οτιδήποτε) καλύτερα και που μένουν "πιστοί" στα βασικά μορφολογικά πρότυπα αυτών που τους δημιούργησαν, αφαιρώντας οποιοδήποτε χαρακτηριστικό επηρεάζει αρνητικά την υγεία, ευζωία και λειτουργικότητα του σκύλου.

Το μέλλον του καθαρόαιμου κατοικίδιου σκύλου (μα και ημίαιμου) είναι αυτό που εμείς του ορίζουμε. Έτσι είναι εδώ και πάρα πολλά χρόνια και έτσι θα παραμείνει.

Σκύλος (και "καθαρόαιμος") πάντα θα υπάρχει. Επίσης, πάντα θα υπάρχει και κάτι που θα "σου αρέσει". Μπορεί να μην αρέσει ή να αρέσει στους "πολλούς", να παίρνει ή να μην παίρνει CAC στις εκθέσεις, το πόσο σε απασχολούν αυτά είναι άλλη συζήτηση.

Μιλάμε (ή φιλοσοφούμε) ηθικά, ιδεαλιστικά, ιδανικά κ.ο.κ. (ασχέτως αν πράττουμε εξίσου) αλλά δεν πρέπει να ξεχνούμε πως ο σκύλος είναι προϊόν... και όχι επειδή το γράφω εγώ.

 

[johnk]

1) οι πελάτες όμως έχουν ήδη σχέση "εμπορικης συναλλαγής" οπότε και κίνητρα που καθορίζουν ή προσπαθούν να καθορίσουν την εξέλιξη πολλές φορές...

2) Άρα πρέπει να απεκδυθούν αυτών και μετά να συνεισφέρουν στη συζήτηση "καθαροί" και αντικειμενικοί...

3) Επιπλέον, πολλές φορές σχηματίζονται γνώμες σε απόλυτο βαθμό καταβαραθρώνοντας κάθε διαφορετική άποψη που προσπαθεί να ψιθυριστεί. Και ως γνωστόν πάντα, μένει στη μνήμη το αρνητικό και όχι το θετικό.

4) Οπότε χωρίς την παρουσία των πιο "ψαγμένων" μερών, θα γέρνει πάντα προς μια πλευρά η συζήτηση...

1) Ενώ οι "λοιποί παράγοντες" δεν έχουν?

2) Προσωπικά, συμφωνώ ιδιαίτερα με αυτή την άποψή σου!

3) Και εδώ έχεις δίκιο! Μεγάλο δίκιο!!!

4) Εδώ είναι που λιγάκι με προβληματίζεις... seeing and doing...

 

[Aslan]

Προσπάθησα να δώσω μία απάντηση στον εαυτό μου και δυστυχώς αν και πολύ ενδιαφέρον σαν θέμα κατέληξα στο συμπέρασμα της Ghelly. Για να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα πρέπει κάποιος να έχει μελετήσει σε βάθος την ιστορία και εξέλιξη όλων των φυλών, τα πρότυπα τους, τι σκύλοι υπάρχουν σε όλο τον κόσμο, την ποιότητα των εκτροφέων τους, τους ομίλους που τις "προστατεύουν", το αγοραστικό κοινό κλπ κλπ και να έχει ταξιδέψει και στο μέλλον... Ίσως το θέμα να ήταν πιό ρεαλιστικό αν μιλούσαμε για την εξέλιξη και πορεία της κάθε φυλής ξεχωριστά...

Περιμένω και εγώ βέβαια με αγωνία τις γνώμες των σοφών.

 

[ghelly]

1) Ενώ οι "λοιποί παράγοντες" δεν έχουν?

2) Προσωπικά, συμφωνώ ιδιαίτερα με αυτή την άποψή σου!

3) Και εδώ έχεις δίκιο! Μεγάλο δίκιο!!!

4) Εδώ είναι που λιγάκι με προβληματίζεις... seeing and doing...

food for thought...

...κάνουμε καλά τσιμπούσια τελευταία εδώ μεσα!

 

[johnk]

... Ίσως το θέμα να ήταν πιό ρεαλιστικό αν μιλούσαμε ξεχωριστά για την εξέλιξη και πορεία της κάθε φυλής...

Ναι μεν...
Και, φαντάζομαι ότι ο καθένας θα συνεισφέρει παραδείγματα από την φυλή (ή τις φυλές) που ξέρει καλύτερα και νιώθει πιο άνετα...

Αλλά...
Αν μιλήσουμε ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ για κάθε φυλή... σου εγγυώμαι ότι θα γίνουμε "από δυό χωρία χωριάτες"...

 

[Orilis]

Ναι μεν...
Και, φαντάζομαι ότι ο καθένας θα συνεισφέρει παραδείγματα από την φυλή (ή τις φυλές) που ξέρει καλύτερα και νιώθει πιο άνετα...

Αλλά...
Αν μιλήσουμε ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ για κάθε φυλή... σου εγγυώμαι ότι θα γίνουμε "από δυό χωρία χωριάτες"...

Τελικά δεν πλήττει μόνο εμένα ο δαίμων της αυτόματης διόρθωσης

 

[Aslan]

Αλλά...
Αν μιλήσουμε ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ για κάθε φυλή... σου εγγυώμαι ότι θα γίνουμε "από δυό χωρία χωριάτες"...

Σοφά λόγια... Αυτό σκέφτηκα -θυμήθηκα και κάτι παλιά νήματα για τα γ.π.- και άρχισα να απογοητεύομαι...

 

[Yorkaddict]

Κρίνοντας από τα terriers, παλαιότερα επέλεγαν τους καλύτερους - ικανότερους για την δουλειά που ήθελαν. Φυλές με την σημερινή έννοια του όρου, δεν υπήρχαν. Υπήρχαν οικογένειες σκύλων που μοιράζονταν κοινές ικανότητες. Δεν ήταν κριτήριο η εξωτερική ομοιογένεια, άσχετα αν υπήρχαν κάποια κοινά εξωτερικά χαρακτηριστικά.

Οταν ξεκίνησαν οι πρώτες οργανωμένες εκθέσεις ,τα stud books, τα pedigree, τα πρότυπα, προτεραιότητα δόθηκε στο φαίνεσθαι και όχι στην ικανότητα.
Οικογένειες σκύλων που ήταν χρόνια στο κουρμπέτι, αναγνωρίστηκαν σαν "φυλές" με το δικό τους πρότυπο "τελειότητας". Και αυτό το "τέλειο" που όλοι ξέρουμε πως δεν υπάρχει, έγινε στόχος των εκτροφέων.

Ετσι πορευόμαστε μέχρι σήμερα, με τις υποκειμενικές πινελιές κάθε γενιάς που παίρνει μια φυλή στα χέρια της.
Κάποιες φυλές θυμίζουν κάτι από το παρελθόν, κάποιες θυμίζουν πολλά, κάποιες άλλες δεν θυμίζουν απολύτως τίποτα.

Νομίζω η άποψη του R.B. Lee για τα "πεντιγκράτα" terriers το 1894, είναι ενδεικτική :

"Perhaps a word or two as to the shapes and sizes of our modern terriers may not be amiss. In size they vary greatly, for, whilst a "toy" may perhaps not scale more than 4 lb. to 5 lb. in weight, an "Airedale" is not out of place if he scales 45 lb. to 50 lb., and there are terriers of every weight between the two. Perhaps some time the weight of the terrier may be restricted to 20 lb. at most. This is, however, not likely to be the case, for few of the varieties are now required to go underground after the fox, or badger, or otter, a majority of them being used for purely fancy purposes, as companions and house-dogs, or as casual assistants in the shooting field.
As a matter of fact, those best adapted for hard work either with foxhounds or otterhounds are cross-bred, hardy dogs, specially trained for the purpose, although many of the "pedigree" animals will do similar duty to the best of their ability, but their "pedigree" and no doubt inbreeding to a certain extent, has made them constitutionally and generally weaker than their less blue-blooded cousins."

Ισως κάτι αντίστοιχο να έχει γίνει και σε άλλες οικογένειες - ομάδες.
Υπάρχουν βέβαια φυλές που δημιουργήθηκαν πολύ πολύ αργότερα, οπότε εκεί ίσως τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Και σε όλα αυτά συνυπολογίζουμε πως οι εποχές άλλαξαν και οι σκύλοι πλέον δεν έχουν αντικείμενο εργασίας στον βαθμό που είχαν τότε.
Σαφώς πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις.

Οσον αφορά το μέλλον των "γαλαζοαίματων", είναι άγνωστο.
Πιο πολύ -ίσως- θα έπρεπε κάποια στιγμή να μας απασχολήσει το μέλλον του "ημίαιμου" ή του απλού σκύλου.
Σε έναν σκύλο που δε θα μας νοιάξει η εμφάνισή του ή η ικανότητά του σε κάτι, αλλά το πόσο υγιής θα είναι και μόνον αυτό.

 

[Orilis]

Το ποσό υγιής είναι, και μόνον αυτό δεν θα καλύψει πολύ κόσμο, που έχει τον σκύλο για συντροφιά. Καλώς ή κακώς, η ευζωία του σκύλου-συντρόφου εξαρτάται από το ταμπεραμεντο του, από το πόσο έμπειρος ή όχι είναι ο άνθρωπος που ζει μαζί του, κι ότι άλλο μπορεί να στρεψει κάποιον που θέλει ένα σκύλο απλά για συντροφιά στα καθαρόαιμα αντί για τα kinder-έκπληξη κουτάβια

 

[manolo]

Οσον αφορά το μέλλον των "γαλαζοαίματων", είναι άγνωστο.
Πιο πολύ -ίσως- θα έπρεπε κάποια στιγμή να μας απασχολήσει το μέλλον του "ημίαιμου" ή του απλού σκύλου.
Σε έναν σκύλο που δε θα μας νοιάξει η εμφάνισή του ή η ικανότητά του σε κάτι, αλλά το πόσο υγιής θα είναι και μόνον αυτό.

Νομίζω πως στα ημιαιμα και ειδικά στα ααδέσποτα ο άνθρωπος δεν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο στον καθορισμό του όσο η φύση. Ίσως είναι και καλύτερο αυτό. Αυτή ξέρει καλύτερα.
Από την άλλη στα καθαρόαιμα μέσω της επιλεκτικής εκτροφής τον ρόλο αυτό τον έχει ο άνθρωπος.
Γι αυτό και αναφέρομαι στα καθαρόαιμα. Δεν θα έπρεπε να ήταν και τόσο άγνωστο.

 

[ghelly]

Έγώ θα ρωτησω όμως κάτι: λέμε διαρκώς ότι ο σκύλος είναι "δημιούργημα" του ανθρώπου. Δεν υπήρχαν προ της δικής μας παρέμβασης... άρα ποια Φύση θα θέσει κανόνες και θα διαχειριστεί ένα ον ξένο προς αυτή;

 

[johnk]

Εγώ, επειδή δεν αναμένω να κάνουν εγγραφή (ή και να επανέλθουν κάποιοι) σύσσωμοι οι Έλληνες κριτές και εκτροφείς (πλην των ήδη δραστήριων μελών - φίλων - οι οποίοι σίγουρα θα γράψουν κάποια στιγμή) για να απαντήσουν στα φιλοσοφικά (?) ερωτήματά μας... θα προσπαθήσω λιγάκι (έστω και στα γρήγορα) να αναφέρω ορισμένες αρχικές σκέψεις... με σκοπό, στη συνέχεια, να "χτίσουμε" τις απόψεις μας και τα τεκμήριά μας... και, με την εξέλιξη (ποιός ξέρει?), ίσως να μας τιμήσουν και οι "μύστες"... οι "αλχημιστές"...
Ενδεχομένως, βέβαια, ανάλογα με την εξέλιξη της συζήτησης, να ενδιαφερθούν μόνο για να μπουν και να απειλήσουν με αγωγές και μηνύσεις...

Για την ώρα, θα έλεγα ότι, μέσα μου, το ζήτημα χωρίζεται σε ορισμένα κεφάλαια...

Α) Διαχρονική εξέλιξη του σκύλου... για να ξαναθυμηθούμε...

Ο σκύλος "τότε"...
Αν αφήσεις τη Μητέρα Φύση... Όλα τα σκυλιά, σε 2-3 γενιές θα έχουν αλλάξει τα χαρακτηριστικά: Θα τείνουν να γίνουν πιο "δολιχοκέφαλα" – λυκόμορφα...
Και θα τείνουν να γίνουν (πολύ, ίσως!) πιο ελαφριά και αδύνατα...
Τα "φουκαριάρικα" σκυλιά που μας συγκινούν (εμένα τουλάχιστον) σε διάφορα βίντεο... που έχουν υποστεί κακουχίες και βασανισμούς (και ακόμα περισσότερο στις χώρες της Άπω Ανατολής – όπου ο σκύλος είναι το απόλυτο "τίποτα"), ανήκουν όλα (σχεδόν) σε 1 ή 2 τύπους: Τον λυκόμορφο με "κυνηγετικό" σώμα... και το γκριφόν-κανίς...
Και, πιθανότατα, διαθέτουν την πλειονότητα των πιο επιθετικών και των πιο υποτακτικών χαρακτηριστικών συμπεριφοράς, που διαθέτει ο λύκος... Survival of the fittest...

Αυτά, σύμφωνα με την Αγγλίδα καθηγήτρια Deborah Goodwin, η οποία έχει μπορέσει, στις έρευνές της, να επεκτείνει τα παραπάνω και σε καθαρόαιμες φυλές σκύλων που διαθέτουν περισσότερα ή λιγότερα από αυτά τα χαρακτηριστικά (πρώτο-και-καλύτερο το Σιβηρικό Χάσκι με 15/15 χαρακτηριστικά και τελευταίο-και-καταϊδρωμένο το Καβαλίερ Κινγκ Τσάρλς με 2/15 χαρακτηριστικά – ενώ μεγάλο ενδιαφέρον και εκπλήξεις παρουσιάζουν οι ενδιάμεσες φυλές)... θα τα εξετάσουμε στη συνέχεια, αν προκύψει λόγος...

Και, όπως λέει και ο φίλος @Yorkaddict: Οσον αφορά το μέλλον των "γαλαζοαίματων", είναι άγνωστο... Πιο πολύ (ίσως) θα έπρεπε κάποια στιγμή να μας απασχολήσει το μέλλον του "ημίαιμου" ή του απλού σκύλου... Σε έναν σκύλο που δε θα μας νοιάξει η εμφάνισή του ή η ικανότητά του σε κάτι, αλλά το πόσο υγιής θα είναι και μόνον αυτό.

Έτσι, αυτά τα σκυλιά (που, σήμερα, ένας “αλαζόνας” κυνόφιλος θα τα αποκαλούσε άνετα “pariah dogs”), προσωπικά ισχυρίζομαι, αγαπητή @Orilis , ότι (όπως λέει συχνά η σοφή γιαγιά του @sea-mol ) θα κάνουν “outlast the mankind”…
Ο “άσχημος σκύλος” (και η “βρώμικη γάτα”)...

Εδώ, θα ήμουν “τυφλός” αν δεν συμφωνούσα στο γεγονός ότι τα ανωτέρω χαρακτηριστικά (τα “ΠΑΛΙΑ” χαρακτηριστικά) τα διέθετε στο παρελθόν και τα διαθέτει (λίγο-πολύ) ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ το Βελγικό Μαλινουά (σαν ένα σπάνιο παράδειγμα - και αξίζει τον κόπο να αναρωτηθούμε και να διατυπώσουμε το "γιατί")... και, σίγουρα (αλλά κάπως λιγότερο – κατά την προσωπική γνώμη μου) κάποια Ορεινά Ποιμενικά...

Β) “Παλια” ("παλιακά", που λένε οι βοσκοί μας) σκυλιά των φυλών...
Ένα πολύ ενδιαφέρον κεφάλαιο, όπου μας ευαισθητοποίησαν ιδιαίτερα (όλους, φαντάζομαι) οι vintage φωτογραφίες που ανέβηκαν (ανά φυλή) το τελευταίο διήμερο...

Αρχικές ανάγκες εργασίας... π.χ. πως μπορείς σήμερα να πιστέψεις ότι το Bullmastiff κάποτε όφειλε να επισημάνει τον λαθροθήρα, να σκοτώσει (ή να εξουδετερώσει) άμεσα το σκυλί του και να τον ρίξει κάτω και να τον ακινητοποιήσει... πως μπορείς σήμερα να πιστέψεις ότι το Παλιό Αγγλικό Μαστίφ (το σημερινό) προέρχεται από το σκληροτράχηλο πολεμικό σκυλί που κατέστρεφε το ιππικό του αντιπάλου...
Και άλλα, πολλά, παραδείγματα και απορίες...

Ποιοί ήταν οι πρωταγωνιστές διαμόρφωσης των φυλών, στο παρελθόν?
Αρχικά οι κτηνοτρόφοι... αλλά και οι κυνηγοί (όταν δεν είχαμε να φάμε και "βρώμαγε το χνώτο μας")...
Οι κυνηγοί μεγάλου θηράματος (όταν μπορέσαμε – τρομάρα μας! – να γεμίσουμε στοιχειωδώς το στομάχι μας)...
Και, αργότερα, οι ταυρομάχοι, οι κυνομάχοι... οι στοιχηματζίδες κυνοδρομιών (όταν ανεβήκαμε σε “ανώτερο επίπεδο” αναγκών - για το πνεύμα μας)...
Οι θηροφύλακες των βασιλικών και αρχοντικών κτημάτων...
Αυτοί όλοι, λοιπόν, ήταν οι “καθ' ύλην αρμόδιοι”… οι ιδρυτές... οι "βασικοί μέτοχοι"...

Γ) Σημερινές ανάγκες εργασίας και "ευημερίας"... ποιές?

Τρόπος ζωής και ταχύτητες διαβίωσης...
Πως αντιλαμβάνονται οι σημερινοί "αλχημιστές" τους "καθ' ύλην αρμοδίους" και πως τους ερμηνεύουν... προσπαθούν να τους ερμηνεύσουν καθόλου, ή μιλάμε ότι "νόμος είναι το δίκιο του πελάτη?"...
Οι σημερινοί "μύστες" (ας πούμε οι κριτές) έχουν ιδέα για τα "ιδεώδη" των παλιών πρωταγωνιστών? ή "ας κερδάει ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω και οι άλλοι να πάνε να γ@...νε"?

Δ) Τέλος... ο "βασιλιάς": Ο ΠΕΛΑΤΗΣ...
Τι λέμε γι' αυτόν?
Το θέλουμε να του "μάθουμε" να ζητάει και να πληρώνει?

Και βλέπουμε...

 

[johnk]

Έγώ θα ρωτησω όμως κάτι: λέμε διαρκώς ότι ο σκύλος είναι "δημιούργημα" του ανθρώπου. Δεν υπήρχαν προ της δικής μας παρέμβασης... άρα ποια Φύση θα θέσει κανόνες και θα διαχειριστεί ένα ον ξένο προς αυτή;

Το διάβασα κι εγώ "κάπου", χτες...
Διαφωνώ κάθετα!

Ο άνθρωπος είναι διαχειριστής, (άντε - στο τσακίρ κέφι - "μεταποιητής") και μεταπράτης... έμπορΑς, δηλαδή... Όσων "φτιάχνει" η Μητέρα Φύση...