Χθες δυο παλικάρια με ένα πιτ μπουλ περνάνε πολυσύχναστη διάβαση με κατεύθυνση προς τα εμάς που ήμασταν μέσα σε ένα παρκάκι. Το παιδί κρατάει το σκυλί στο πόδι του, όταν λέμε στο πόδι του μιλάμε ούτε εκατοστό παραδίπλα. Ο Άρης παίρνει τη στάση άγαλμα, την έρχεται-σκυλί-omg-omg-omg-να ενθουσιαστώ ή είναι οχτρός. Εγώ τον κρατάω δίπλα μέχρι να διαπιστώσω ότι το σκυλί είναι θηλυκό οπότε και παραδοσιακά αφήνω λίγο λάσκα στο λουρί - το κάνω γιατί τσιτώνει πολύ αν το λουρί είναι τεζαρισμένο (πάλι δίπλα καθιστός άγαλμα μένει, απλά αν τσιτώσει κάνει εκτιναξη επίθεσης όταν πλησιάσει το άλλο). Η δε σκύλα όταν τον είδε γέλασε όλο της το μούτρο και κουνιόταν κ ο κώλος της μαζί με την ουρά. Όταν με βλέπει το παλικάρι να χαλαρώνω το λουρί αποφασίζει να πλησιάσει για να γνωριστούνε, πολύ διακριτικά. Τον πρόλογο τον έκανα για να σημειώσω τη συμπεριφορά των σκυλιών, που να σημειωθεί, δεν εβγαλαν κιχ και του ιδιοκτήτη.
Πλησιάζοντας, ανάμεσα σε μας κ σ'αυτούς περνάει ένα ζεύγος 60+. Επειδή σε εκείνο το σημείο ήρθαν τα σκυλιά σε απόσταση αναπνοής η σκύλα πάει να κάνει ένα σάλτο χαράς να ρθει πιο γρήγορα, ακριβώς δίπλα στην... κυρία... αλλά το παιδί δεν την αφήνει να κουνηθεί ούτε μιλιμετρ.
Τρομάζει η... κυρία.. (πόσο κόσμια έχω γίνει) και αρχίζουν μαζί το ζεύγος να κάνουν μανούρα στον άνθρωπο ότι δεν ντρέπεται που δεν ελέγχει το σκυλί του και τι κάνει κ πού πάει κ τι το χει κτλ και "να, δε βλέπεις, που πάνε να μαλώσουν τα σκυλιά (!!!!) και μας βάζεις εμάς στη μέση".
Στο τσακ δεν άνοιξα το στόμα μου, ευτυχώς πρόλαβε αυτός, μάζεψε την ψυχραιμία του κ απάντησε "σας παρακαλώ κυρία μου, απλά σας τρόμαξε το σκυλί που το είδατε απότομα, μη λέτε τώρα ότι να ναι" όπου κ φύγανε βρίζοντας τον. Εγώ απλά του είπα ότι ήταν πολύ ψύχραιμος.
Πείτε μου τώρα αν θα είχε γίνει το σκηνικό αν το σκυλί δεν ήταν πιτ μπουλ.