εδω βρε άλλοι τα κάνουν μεσ στη μέση στο πλήθος σε στίβο!
ε μαρέκο????
τστστστστ αυτα σας στεναχωρουν....
Μέσα στην μέση, στον κεντρικό στίβο και σε ώρα κενού, που δεν έπαιζε κανένας στίβος, ακριβώς για να μας θαυμάσουν όλοι!!!
Ακου όμως και την χθεσινή μας συνέχεια χεσίματος...
...ευτυχώς είμαι παρέα με φίλη, με σκύλαρο τεραστίων διαστάσεων!
Ο Μαρκούλης λοιπόν κατά πως αποδείχτηκε, όταν θέλει να χέσει, εκτός που δεν λογαριάζει τίποτα, κάνει και μεγάλο σαμάτα. Τον έχω λοιπόν στο αμάξι και κλαψουρίζει, δίνοντάς μου να καταλάβω, ότι...πρέπει να κόψω τον λαιμό μου, να τον κατεβάσω γρήγορα. Οντως, του ανοίγω και με πάει τραίνο μέχρι το απέναντι παρκάκι. Κόντεψε να με κολλήσει, πάνω στο πρώτο δέντρο που βρήκαμε μπροστά μας. Τα κάνει, 4-5 μέτρα από τον δρόμο. Ολα καλά. Μέχρι να βγάλω το σακούλι που έχω πάντα σε ετοιμότητα, αρχίζει το σκάψιμο και τίναγμα υπερπαραγωγή, όπου κάποιες φορές από τις πολλές που τινάζει, κρατάει και το πόδι πίσω τεντωμένο και το τινάζει στον αέρα!
Κι εκεί που ρίχνει κατά ριπάς - και δεν μπορώ, γιατί πάντα προσπαθώ να τον σταματήσω όταν την κάνει αυτή την βλακεία- σπάει ο διάολος το ποδάρι του και σταματάει δίπλα μας στο stop, αμάξι. Και αρχίζουν οι ριπές να το γαζώνουν. Ο πύρκαυλος να μην σταματάει με τίποτα. Κατά όπου τον γύριζα, πάλι έστριβε και έριχνε στο αμάξι. Και φτάνουν και στο παράθυρο του συνοδηγού και πετάγονται προς τα μέσα. Κοντέψαμε να τους θάψουμε τους ανθρώπους, είναι η αλήθεια. Συνοδηγός ηλικιωμένη κυρία, που άρχισε να ουρλιάζει, για το τι της έκανε ο σκύλος μου. Οδηγός ο γιός της. Μέσα στο όλο κακό, με πιάνουν και νευρικά γέλια. Ο Μάρκος απαθής, συνέχιζε το γάζωμα. Ο οδηγός, τρελλός από νεύρα. Με το δίκιο του ο άνθρωπος, δεν λέω. Το τι μου 'σουρε δεν περιγράφεται. Εβριζε....έβριζε...έβριζε...πέρασε στον απέναντι δρόμο, πάρκαρε και ήρθε για να συνεχίσει να με βρίζει. Εγώ δε, να έχω μαλακωδώς ξελιγωθεί στα γέλια. Και κάπου εκεί, που άρχισε μεταξύ ορυμαγδού ύβρεων, να κάνει και απειλητικές κινήσεις προς το μέρος μου, αντιλήφθηκε ότι είχα στην παρέα και τον άλλον σκύλο, των τεραστίων διαστάσεων και άλλαξε γνώμη.
Πρώτη φορά στα σκυλοχρόνια μου, που με βρίζουν έτσι, εξαιτίας σκύλου μου.
Και φυσικά είχαν απόλυτο δίκιο, ως προς την πράξη, αλλά οι βρισιές του νταή ήταν τόσο απερίγραπτες, που αν ήθελα να δώσω συνέχεια, θα το έχανε ολότελα!
Τελικά, πρέπει πράγματι, να αρχίσω να κρατάω ημερολόγιο. Το "κατά Μάρκον". Κάποτε θα με κάνει ζάμπλουτη. Κρίμα που στο μεταξύ, θα έχω καταντήσει ΚΑΙ φρενοβλαβής εξαιτίας του.
