Ναι το χω πάθει/κάνει κι εγώ και έμεινα με την ίδια απορία. Πιστεύω ότι όσο ευγενικά και να σου μιλήσουν, και ένας καλός άνθρωπος να είναι, η νοοτροπία παραμένει "είναι δικό μου το πεζοδρόμιο". Το χω ξαναπεί, μένω στο κέντρο της πόλης και για να φτάσω στο πρώτο πάρκο πρέπει να περάσω και 4-5 τετράγωνα, τα οποία είναι μόνο μαγαζιά. Αν έβγαινε ο κάθε μαγαζάτορας (που σχεδόν έχει βγει) να με παρακαλέσει (που 1 παρακάλεσε, οι άλλοι απαίτησαν ή έκανα τσαμπουκαλίκια) να μην κατουρήσει ο σκύλος μπροστά από το μαγαζί του, έπρεπε να τον κυκλοφορώ με καθετήρα μέχρι το πάρκο, δε γίνεται έτσι. Κι ύστερα είναι και το παράλογο. Να ταν καφε-εστιατόριο που έχει τραπέζια και κόσμο να κάθεται στο μισό μέτρο να πω οκ (να μην αρχίσω βέβαια για την κατάφορη καταπάτηση πεζοδρομίων από τα τραπέζια που δεν έχει χώρο να περάσεις και βγαίνει ο πεζός στο δρόμο, εδώ που μένω τουλάχιστον είναι ΜΟΝΟ τραπέζια, παντού, και στις διαδρομές που έβρισκα χωρίς τραπέζια, τώρα ΕΧΕΙ). Τώρα σε όλα τα άλλα τι? Δεν θα μπει ο πελάτης στο μαγαζί του γιατί μύρισε το κατρουλιό? Άσε που ενίσταμαι και για τη μυρωδιά αλλά τέλος πάντων.
Ίσως απλά σε όσους είναι ευγενικοί, εγώ λέω να είμαστε αντιστοίχως ευγενικοί και ίσως να προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε τη θέση μας.
@LaCat δε θεωρώ ότι ήταν αναγνώριση λάθους, ευγένεια και καλοπιάσιμο ήταν για μένα.