Άντε παιδιά, πρώτη μέρα διακοπών (τρομάρα μου! - η λέξη "διακοπές" είναι ευφημισμός!
) και μπαίνοντας, νωρίτερα σήμερα, είδα ότι υπάρχουν
τουλάχιστον 3 θέματα που εξελίσσονται με φοβερό ενδιαφέρον... και τρόμαξα... γιατί αν κάνεις 1-2 μέρες να ακολουθήσεις ένα θέμα, χάνεις τη φόρμα σου και βλέπεις ότι θα πρέπει να γράψεις μισό βιβλίο για να εκφράσεις τις σκέψεις σου...
Ας αρχίσω, λοιπόν, με κάτι σύντομο... και (σχετικά, πάντα) εύκολο...
Μετα την περιγραφή του περιστατικού λεω πως καλα έκανα που
είχα αναρωτηθεί και για την κατηγορία ενα που μαλον την κατακτά
περήφανα...
Όταν περιέγραψα μία από τις (πολλές) κατηγοριοποιήσεις σε χαρακτήρες - ταμπεραμέντα σκύλων, είχα προσπαθήσει να διευκρινίσω (ίσως, όχι με μεγάλη επιτυχία) μερικά πράγματα:
1. Τα επίπεδα (κατηγορίες, αν θέλετε) 1 έως 5, είναι ανεξάρτητα από φυλή (λιγότερο), ή γέννα (περισσότερο)...
Δηλαδή, δεν μιλάμε για το Νο 1 της γέννας (πρώτο) ή το Νο 5 της γέννας (τελευταίο)... και, σωστά κάνουμε, μιάς και μία γέννα μπορεί να έχει 15 κουτάβια και δεν έχουμε επίπεδα 1 - 15...
Αλλά, μιλάμε για Νο 1, γενικότερα... δηλαδή, μία γέννα μπορεί να μην έχει Νο 1 σκύλο... ή να μην έχει Νο 5 σκύλο (και αυτό το τελευταίο, σε αρκετές φυλές, είναι επιθυμητό)...
Να σημειώσω ότι στις "δυνατές" φυλές υπάρχουν περισσότερα "Νο 1" απ' ότι στις φυλές συντροφιάς, για παράδειγμα... δυστυχώς, όμως, φαίνεται ότι δεν υπάρχουν λιγότερα "Νο 5", για πολλούς λόγους...
2. Ένας σκύλος που θα γεννηθεί και θα διαπιστώσουμε (όταν είναι κουτάβι) το επίπεδό του (ή την κατηγορία του)...
ΔΕΝ αλλάζει επίπεδο στη διάρκεια της ζωής του... αυτό είναι... that's it... C'est comme ca... τέλος...
Αυτό που, ενδεχομένως, αλλάζει, αγαπητέ
@ISKENDER , είναι ΜΟΝΟ μία παράμετρος: Το περιβάλλον του... οι εμπειρίες του... και, για τις φυλές που λατρεύουμε και οι δύο: οι "σφαλιάρες" που θα δώσει, αλλά και, ΚΥΡΙΩΣ, οι "σφαλιάρες" που θα φάει...
Και, πάνω απ' όλα, μία "μικρή" λεπτομέρεια: ο ΑΡΧΗΓΟΣ.....
Άρα, ένας σκύλος "δύσκολος", εξακολουθεί να είναι δύσκολος σε κάθε περίπτωση... απλά, αυτός (ο άνθρωπος) που είναι "πιο αρχηγός", κάνει όλη τη διαδικασία ευκολότερη για την συμβίωση...
Υ.Γ. Επαναλαμβάνω το παράδειγμα (φαντάζομαι, εσύ πρέπει να το έχεις "ακούσει" - από εμένα ή από άλλους - πάρα πολλές φορές):
Ο γέρο βοσκός, χρειάστηκε να αντικαταστήσει τον ιδιοκτήτη του κοπαδιού, όταν εκείνος χρειάστηκε να απουσιάσει για μερικές εβδομάδες από το κοπάδι του... ο γέρος (επίκαιρο, στην εποχή μας!
) χρειαζόταν το μεροκάματο και δέχτηκε... και, τελικά, επέζησε και τα κατάφερε... το κοπάδι άθικτο...
Επιστρέφοντας, λοιπόν, στο χωριό, τον ρώτησαν: "ρε συ, μπαρμπα Μήτσο, πως μπόρεσες και έκανες καλά αυτά τα θηρία τα τσοπανόσκυλα? Που δεν σε ήξεραν?"...
Και ο γέρος απάντησε: "Η αλήθεια είναι πως αυτός ήταν ο μεγαλύτερος εφιάλτης... αλλά, τα κατάφερα"...
Ρώτησε η παρέα: "Πως, ρε παππού?"...
Και απάντησε: "Ήταν πολύ άγρια... όταν έφτασα, έπεσαν πάνω μου να με φάνε..."
Ερώτηση (με λίγο κρασάκι παραπάνω, η παρέα!): "Και μετά και μετά???"...
Και απάντησε: "Το έβαλα στα πόδια και κρύφτηκα στην καλύβα"...
Ερώτηση: "Και μετά?"...
Και απάντησε: "Την άλλη μέρα, βγήκα έξω... και με κυνήγησαν αλύπητα... και ξανακρύφτηκα στην καλύβα"...
Ερώτηση: "Και μετά?"...
Και ο γεροβοσκός απάντησε: "Αυτό έγινε για 4 μέρες συνέχεια"...
Ερώτηση: "Και μετά?"...
Και ο γεροβοσκός (ακούς, φίλε
@Yorkaddict ???
): "Έ, την πέμπτη μέρα, άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι θα πεθάνουν από την πείνα"...