Έχω δύο εντελώς αντίθετα σκυλιά, όσον αφορά το θέμα χάδι από αγνώστους.
Από τη μία τη Maya, το πιο αγαπησιάρικο σκυλί του κόσμου, που και πρώτη φορά να βλέπει κάποιον, θα τον χαιρετήσει σαν ήμουν εγώ, που έλειπα και χρόνια μάλιστα από κοντά της.
Από την άλλη τον Astra, ο οποίος όχι μόνο δεν δέχεται χάδια από αγνώστους, αλλά στρεσάρετε κιόλας, αν τον πιέσεις.
Όταν είχα μόνο τη Maya, δεν είχα απολύτως κανένα πρόβλημα, να την χαϊδέψει ο οποιοσδήποτε, όσο "άγαρμπος" και να ήταν. Θα του έδινα οδηγίες για τον σωστό τρόπο, αλλά δεν θα χαλιόμουν κιόλας, αν έβαζε το χεράκι του πχ. από πάνω. Στη χειρότερη θα γέμιζε το χέρι του σάλια. Θα του τόνιζα ότι ο τρόπος του είναι λάθος και να μην το δοκιμάσει σε άλλα σκυλιά.
Οι ασκήσεις που δουλέψαμε από όταν ήταν κουτάβι, ήταν
Το χέρι μου από πάνω
"Touch"
Ακουμπάει τη μύτη της στη παλάμη μου
Παίρνει λιχουδιά
Πλέον και με τον Astra, αν κάποιος με ρωτήσει αν μπορεί να χαϊδέψει τα σκυλιά, του "πετάω" πρώτα τη Maya μπροστά για να δω τις αντιδράσεις του. Αν είναι άγαρμπος, του ΑΠΑΓΟΡΕΥΩ μέχρι και να κοιτάξει τον Astra στα μάτια.
Αν είναι συνεργάσιμος, θα του δώσω λιχουδιές να τον ταΐσει, αρχικά χωρίς να τον κοιτάζει. Σιγά σιγά, αρχίζει και είναι πιο δεκτικός.
Αν δεν τον προστάτευα εγώ, δεν θα μου έκανε εντύπωση, αν κάποια στιγμή δάγκωνε.