ΜανΑρούλης
- Thread starter Estranged
- Ημερομηνία δημιουργίας
Περαστικά στο ΜανΑράκι σου! Αυτές οι καταστάσεις που κάτι συμβαίνει αλλά δε ξέρεις που να το αποδώσεις, σε ψυχολογικούς λόγους ή σε πραγματικό ιατρικό πρόβλημα είναι πολύ παράξενες και αμήχανες και σε εμάς τους ίδιους πιστεύω. Τη μια σκέφτεσαι το άγχος αποχωρισμού και ότι ολο αυτό είναι μια σωματοποιημένη αντρίδραση και την άλλη έχεις την ανυσηχία ενός σοβαρότερου κτηνιατρικού προβληματος, όπως η συγκεκριμένη ίωση.. και που να το αποδώσει κανείς.. Κρίνοντας από τον εαυτό μου τον ίδιο σε αντίστοιχες περιπτώσεις, πρόκειται για ένα συνδυασμό. Το έντονο στρές ειδικά με τον τρόπο που το περιέγραψες, είναι από μόνο το ικανό να ρίξει το ανοσοποιητικό ενός ζωντανού οργανισμού στα πατώματα. Εκεί είναι που το βρίσκει και ο ιός από το σκυλάκι που μύρισε πιο πριν και το ξετινάζει το αγόρι σου. Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ ότι δεν υπάρχει θεραπευτικότερο πράγμα από την αγάπη, οπότε είμαι βέβαιος ότι ο Άρης θα γίνει γρήγορα καλά!
Πολύ καλά νέα.. Ανησυχητικό βέβαια ότι το αγόρι παραλίγο να αυτοστραγκαλιστεί για μερικά λεπτά μακριά σου.. μήπως θα έπρεπε να τον εκπαιδεύσεις με έναν τρόπο για τέτοιες καταστάσεις; Τι του έφταιξε περισσότερο πιστέυεις; Το δέσιμο, το μακριά σου, ή και τα δύο;
Ρε @betty coltrane τι μου θύμισες με τα μικρά δίποδα! Δεν το γράφω στο δικό σας μην το σπαμμάρω!
Γυρνάμε από βόλτα μια μέρα, μπροστά στην πολυκατοικία μπαστακώνεται ζευγάρι με μωρό σε καροτσάκι για να δει το μωρό το σκυλάκι. Ε μπαίνω εγώ στην είσοδο, ξέρω ότι τα πάει καλά με τα παιδιά αλλά ήθελα κ μια απόσταση ασφαλείας που δεν την είχα (μας "κλείσανε" στην είσοδο και δεν κουνήθηκαν ένα μέτρο πιο πίσω). Ε του δείχνουν λίγο το σκυλί, κάνει χαρούλες το μωρό, κάνει χαρούλες ο Άρης, σε μιά φάση πρέπει να ανοίξω την πόρτα. Παίρνω τα μάτια μου από το σκηνικό όσο να βάλω το κλειδί στην πόρτα και παγώνω όταν ακούω τη μάνα να λέει "όοοχι μωρό μου, δε βάζουμε το χέρι μας στο στόμα του σκυλιού" και γυρνάω και βλέπω όπως έχει ο Άρης ανοιχτό το στόμα και κρέμεται η γλωσσάρα να έχει βάλει το μωρό όοολο το χέρι μέσα μέσα στο στόμα (εκείνη την ώρα το παιρνε η μάνα το χέρι του μωρού ευτυχώς).
Μετά κάτι είπανε τύπου τι καλό σκυλάκι, και πάει αυτός και κάθεται δίπλα στο καρότσι, κολλητά, όλος χαρά, πλάτη στο μωρό, και αφήνει να του τραβάει το μαλλί στο λαιμό. Οπότε σε κάποια φάση καταχαίρεται το μωρό, σκύβει πάνω απ'το κεφάλι του, κάνει ένα τρελό γέλιο, γυρνάει αυτός, το κοιτάει, και του ρίχνει ένα σλουρπ στα μούτρα, το κανε μπάνιο όλο. Κατουριέται το μωρό στο γέλιο, γελάνε οι γονείς, λέω εγώ "μήπως να σας δώσω ένα μαντηλάκι;" "Μπα μου λένε, θα τον καθαρίσουμε μετά".
Ε καπού εκεί μπήκαμε μέσα και καθώς περίμενα το ασανσέρ οι γονείς κάνανε μπάνιο το μωρό με μωρομάντηλα. Κόλωσα λίγο, λίγο unsafe μου κανε, αλλά το χάρηκα το σκηνικό. Που θέλαν τόσο οι γονείς να γνωρίσουν στο μωρό τους σκυλιά, που χάρηκε τόσο το μωρό, που ήταν τόσο καλός ο Άρης.
Γυρνάμε από βόλτα μια μέρα, μπροστά στην πολυκατοικία μπαστακώνεται ζευγάρι με μωρό σε καροτσάκι για να δει το μωρό το σκυλάκι. Ε μπαίνω εγώ στην είσοδο, ξέρω ότι τα πάει καλά με τα παιδιά αλλά ήθελα κ μια απόσταση ασφαλείας που δεν την είχα (μας "κλείσανε" στην είσοδο και δεν κουνήθηκαν ένα μέτρο πιο πίσω). Ε του δείχνουν λίγο το σκυλί, κάνει χαρούλες το μωρό, κάνει χαρούλες ο Άρης, σε μιά φάση πρέπει να ανοίξω την πόρτα. Παίρνω τα μάτια μου από το σκηνικό όσο να βάλω το κλειδί στην πόρτα και παγώνω όταν ακούω τη μάνα να λέει "όοοχι μωρό μου, δε βάζουμε το χέρι μας στο στόμα του σκυλιού" και γυρνάω και βλέπω όπως έχει ο Άρης ανοιχτό το στόμα και κρέμεται η γλωσσάρα να έχει βάλει το μωρό όοολο το χέρι μέσα μέσα στο στόμα (εκείνη την ώρα το παιρνε η μάνα το χέρι του μωρού ευτυχώς).
Μετά κάτι είπανε τύπου τι καλό σκυλάκι, και πάει αυτός και κάθεται δίπλα στο καρότσι, κολλητά, όλος χαρά, πλάτη στο μωρό, και αφήνει να του τραβάει το μαλλί στο λαιμό. Οπότε σε κάποια φάση καταχαίρεται το μωρό, σκύβει πάνω απ'το κεφάλι του, κάνει ένα τρελό γέλιο, γυρνάει αυτός, το κοιτάει, και του ρίχνει ένα σλουρπ στα μούτρα, το κανε μπάνιο όλο. Κατουριέται το μωρό στο γέλιο, γελάνε οι γονείς, λέω εγώ "μήπως να σας δώσω ένα μαντηλάκι;" "Μπα μου λένε, θα τον καθαρίσουμε μετά".
Ε καπού εκεί μπήκαμε μέσα και καθώς περίμενα το ασανσέρ οι γονείς κάνανε μπάνιο το μωρό με μωρομάντηλα. Κόλωσα λίγο, λίγο unsafe μου κανε, αλλά το χάρηκα το σκηνικό. Που θέλαν τόσο οι γονείς να γνωρίσουν στο μωρό τους σκυλιά, που χάρηκε τόσο το μωρό, που ήταν τόσο καλός ο Άρης.
Χεχεχε, ποσο μ αρεσει να γνωριζω τέτοιους γονείς! Και ακομα περισσότερο να με (μας) βγαζουν ασπροπροσωπους τα σκυλια μας. Οχι πως θα μου φυγει ποτε το αγχος οτι κατι μπορει να παει στραβα.
ΛΙΓΟ unsafe;;;; Πλάκα κάνεις..η Ωντρευ είχε φάει και το χέρι και το μωρό και το καρότσι...ίδρωσαν οι παλάμες μου μόνο που το έκανα εικόνα 
Εμένα πάλι δε μου αρέσουν οι γονείς που προτρέπουν στα παιδάκια τους να γίνονται τόσο intimate με σκυλιά ( ή ανθρώπους!!) που δε γνωρίζουν... Καλές προθέσεις μεν αλλα πολυ λάθος τρόπος και προσέγγιση.
Στο συγκεκριμένο δεν το προέτρεψαν, αλλά βέβαια δεν το απέτρεψαν κιόλας. Δεν το έβαλαν μές στα μούτρα του σκυλιού, θα τους είχα βρίσει. Η αρχική τους πρόθεση ήταν απλά να γυρίσουν το καρότσι να δει το σκυλί από μακριά όπως ερχόμασταν, αλλά δε λογάριασαν ότι ακριβώς εκεί που σταμάτησαν εκεί πηγαίναμε αναγκαστικά. Κι εμένα με χάλασε που όταν είδαν ότι μπαίναμε στην είσοδο δεν κάναν δυο βήματα πίσω να τηρήσουν απόσταση ασφαλείας, γι'αυτό και βιάστηκα να μπω μέσα.
Αλλά από αυτούς που περνάς 2 μέτρα παραδίπλα τους αδιάφορα και βλέπεις να τραβάνε ξαφνικά το παιδί (όχι μωρό) και να το κρύβουν πίσω τους μη το φάει το τέρας και τα κάνουν φοβικά με τα σκυλιά, μάλλον τους προτιμώ*. Εξάλλου είμαι κι εγώ εκεί για να πω σ'αυτούς που το παρατραβάνε να μαζευτούν και να προσέχω. Εϊχα και σκηνικό με υπερβολική άνεση γονιού που μου ρθε να του κάτσω μπουκέτο αλλά δεν είναι όλα τα σκηνικά ίδια.
*Χθες-προχθές περπατούσαμε αδιάφορα και ΘΑ κροσσάραμε κάποια στιγμή από την αντίθετη κατεύθυνση ένα παιδάκι, γύρω στα 11-12, με τη γιαγιά του. Ήμασταν καμιά 5 μέτρα μακριά όταν το είδα να τρέχει ξαφνικά, δεν έδωσα σημασία, λέω παιδάκι είναι, θα κάνει βλακείες της ηλικίας. Όταν πλησιάσαμε περισσότερο και κατάλαβα τι έκανε, στεναχωρέθηκα, για το παιδάκι. Πανικοβλήθηκε τόσο πολύ που είδε σκυλί στο διάβα του που έτρεξε και βγήκε στο δρόμο να κρυφτεί πίσω από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Ήταν πάνω στο δρόμο που περνούσαν αυτοκίνητα κι έτρεμε σαν το φύλλο. Η γιαγιά του το κοιτούσε απορημένη η καημένη, δεν πρόλαβε να αντιδράσει. Αυτοί οι τόσο μεγάλοι φόβοι δεν δημιουργούνται από μόνοι τους...
Ο Άρης από μωρό που ήταν βλαμμένο και μες στην ενέργεια και ατσούμπαλος είχε επι(απο)δείξει ανέλπιστα καλή και ήρεμη συμπεριφορά απέναντι στα παιδάκια και τον εμπιστεύομαι. Ως εκ τούτου θέλω να τον "χρησιμοποιώ" με μέτρο και προσοχή αν μας τύχει παιδάκι που θέλουν οι γονείς του να το κοινωνικοποιήσουν με σκυλιά. Και για την κοινωνικοποίηση του ίδιου του Άρη, αλλά κυρίως για τα παιδάκια. Είναι σημαντικό για μένα. Δεν θέλω να βλέπω παιδιά σαν αυτό που περιέγραψα πάνω που ζουν μέσα σε ένα παράλογο φόβο. Που μεγαλώνουν να γίνουν επικίνδυνοι ενήλικες απέναντι στα ζώα. Άλλο να προσέχεις, άλλο να τρελαίνεσαι εκ του μη όντος.
Μεγάλη επιτυχία ένα γειτονάκι μας που στην αρχή κρυβόταν πίσω απ'τη μαμά του και τώρα τρέχει να τον χαϊδέψει.
Και άλλη μία περίπτωση που με χαροποιεί πολύ. Η ξαδέρφη μου, φοβική με τα σκυλιά από μικρή, το χαλιναγώγησε λίγο τώρα που μεγάλωσε, διαβάζει, στης γιαγιάς μου. Ο Άρης, φρουρός της επιμόρφωσης:
@HolywoodBrn αν ξέρεις ότι το σκυλί είναι ατσούμπαλο ή και δε γουστάρει παιδάκια τότε δεν το ρισκάρεις καθόλου. Για το παιδί πρωτίστως. Π.χ. το μόνο πρόβλημά μου με τον Άρη και τα παιδάκια είναι.. τα άλλα σκυλιά. Οπότε δεν θέλω να τον πλησιάζουν παιδιά όταν έχει άλλα σκυλιά στην εμβέλεια, δεν θέλω να μένω και με παιδιά πάνω από ένα χάδι έξω μήπως και περάσει κανένα σκυλί κατά τη διάρκεια, δεν αφήνω να τον κυκλώνουν και να μη μου αφήνουν περιθώριο χειρισμού. Γιατί ξέρω ότι αν τον πλησιάσει σκυλί θα γαυγίσει (στο σκυλί) και θα τρομάξει τα παιδιά και μπορεί να τους δημιουργήσει ψυχολογικό ή μπορεί και να τα σπρώξει κιόλας αν είναι από πάνω του για να πάει στο σκυλί. Μου έχει τύχει πολλές φορές στο πάρκο να έρχεται παιδάκι και να με ρωτάει "να το χαϊδέψω" (γλυκούλια, μόνο που ρωτάνε..) και τους λέω "όχι, γιατί τώρα θα γαυγίσει σ'εκείνο το σκυλάκι και θα σε τρομάξει".
Αλλά από αυτούς που περνάς 2 μέτρα παραδίπλα τους αδιάφορα και βλέπεις να τραβάνε ξαφνικά το παιδί (όχι μωρό) και να το κρύβουν πίσω τους μη το φάει το τέρας και τα κάνουν φοβικά με τα σκυλιά, μάλλον τους προτιμώ*. Εξάλλου είμαι κι εγώ εκεί για να πω σ'αυτούς που το παρατραβάνε να μαζευτούν και να προσέχω. Εϊχα και σκηνικό με υπερβολική άνεση γονιού που μου ρθε να του κάτσω μπουκέτο αλλά δεν είναι όλα τα σκηνικά ίδια.
*Χθες-προχθές περπατούσαμε αδιάφορα και ΘΑ κροσσάραμε κάποια στιγμή από την αντίθετη κατεύθυνση ένα παιδάκι, γύρω στα 11-12, με τη γιαγιά του. Ήμασταν καμιά 5 μέτρα μακριά όταν το είδα να τρέχει ξαφνικά, δεν έδωσα σημασία, λέω παιδάκι είναι, θα κάνει βλακείες της ηλικίας. Όταν πλησιάσαμε περισσότερο και κατάλαβα τι έκανε, στεναχωρέθηκα, για το παιδάκι. Πανικοβλήθηκε τόσο πολύ που είδε σκυλί στο διάβα του που έτρεξε και βγήκε στο δρόμο να κρυφτεί πίσω από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Ήταν πάνω στο δρόμο που περνούσαν αυτοκίνητα κι έτρεμε σαν το φύλλο. Η γιαγιά του το κοιτούσε απορημένη η καημένη, δεν πρόλαβε να αντιδράσει. Αυτοί οι τόσο μεγάλοι φόβοι δεν δημιουργούνται από μόνοι τους...
Ο Άρης από μωρό που ήταν βλαμμένο και μες στην ενέργεια και ατσούμπαλος είχε επι(απο)δείξει ανέλπιστα καλή και ήρεμη συμπεριφορά απέναντι στα παιδάκια και τον εμπιστεύομαι. Ως εκ τούτου θέλω να τον "χρησιμοποιώ" με μέτρο και προσοχή αν μας τύχει παιδάκι που θέλουν οι γονείς του να το κοινωνικοποιήσουν με σκυλιά. Και για την κοινωνικοποίηση του ίδιου του Άρη, αλλά κυρίως για τα παιδάκια. Είναι σημαντικό για μένα. Δεν θέλω να βλέπω παιδιά σαν αυτό που περιέγραψα πάνω που ζουν μέσα σε ένα παράλογο φόβο. Που μεγαλώνουν να γίνουν επικίνδυνοι ενήλικες απέναντι στα ζώα. Άλλο να προσέχεις, άλλο να τρελαίνεσαι εκ του μη όντος.
Μεγάλη επιτυχία ένα γειτονάκι μας που στην αρχή κρυβόταν πίσω απ'τη μαμά του και τώρα τρέχει να τον χαϊδέψει.
Και άλλη μία περίπτωση που με χαροποιεί πολύ. Η ξαδέρφη μου, φοβική με τα σκυλιά από μικρή, το χαλιναγώγησε λίγο τώρα που μεγάλωσε, διαβάζει, στης γιαγιάς μου. Ο Άρης, φρουρός της επιμόρφωσης:
@HolywoodBrn αν ξέρεις ότι το σκυλί είναι ατσούμπαλο ή και δε γουστάρει παιδάκια τότε δεν το ρισκάρεις καθόλου. Για το παιδί πρωτίστως. Π.χ. το μόνο πρόβλημά μου με τον Άρη και τα παιδάκια είναι.. τα άλλα σκυλιά. Οπότε δεν θέλω να τον πλησιάζουν παιδιά όταν έχει άλλα σκυλιά στην εμβέλεια, δεν θέλω να μένω και με παιδιά πάνω από ένα χάδι έξω μήπως και περάσει κανένα σκυλί κατά τη διάρκεια, δεν αφήνω να τον κυκλώνουν και να μη μου αφήνουν περιθώριο χειρισμού. Γιατί ξέρω ότι αν τον πλησιάσει σκυλί θα γαυγίσει (στο σκυλί) και θα τρομάξει τα παιδιά και μπορεί να τους δημιουργήσει ψυχολογικό ή μπορεί και να τα σπρώξει κιόλας αν είναι από πάνω του για να πάει στο σκυλί. Μου έχει τύχει πολλές φορές στο πάρκο να έρχεται παιδάκι και να με ρωτάει "να το χαϊδέψω" (γλυκούλια, μόνο που ρωτάνε..
) και τους λέω "όχι, γιατί τώρα θα γαυγίσει σ'εκείνο το σκυλάκι και θα σε τρομάξει".
Όταν έρχονται παιδάκια ήρεμα και ωραία, κάνει χαρές. Έχω δώσει πολλές φορές σε παιδάκια λιχουδίτσες να της δώσουν. Αλλά όταν ένα παιδάκι, ειδικά μωρό, της τραβήξει αυτί ή γκαρίζει και βάλει χέρι απότομα εκεί που δεν πρέπει...νομίζω ότι θα τρομάξει πολύ. Δεν έχω ιδέα τι θα κάνει και αν θα επιτεθεί (δε νομίζω όμως), αλλά δε θα ήθελα να το ρισκάρω. Όλα αυτά απο φόβο τα κάνει και τα φύλλα στο δρόμο φοβάται μερικές φορές. Για τη Μίλβα δε..δε το συζητάμε καν. Την αντιπάθεια στα παιδάκια την έχει απο κουτάβι.
Μα ναι. Σημασία έχει να το εμπιστεύεσαι. Αφού λες ότι τον εμπιστεύεσαι τον Άρη, δε το συζητάμε. Εγω το έχω ξαναπεί. Και με τα βιντεάκια στο γιουτιουμπ τρομάζω και ιδρώνω απο άγχος που βλέπω τα παιδάκια να παίζουν και να σκαρφαλώνουν πάνω στα σκυλιά..Δε μου έχει τύχει σκύλος που να μην είναι στραβόξυλο..γι αυτό!
Εμεις παλι οταν συνανταμε παιδακια,ακουμε ολο ενθουσιασμο: Μαμα μαμα,λυκοσκυλο!!!! Πωπωωωω ποσο μεγαλο ειναι!!!
Και γουρλωνουν τα ματακια τους στη θεα του.....λυκου!!!!
Εχουμε και περιπτωσεις βεβαια πιο γενναιων που μας πλησιαζουν και με ρωτανε....μπορω να το χαιδεψω;;; δαγκωνει;;;
Οι γονεις πιο περα στο κοσμο τους,κι εγω τον κραταω οσο το δυνατον πιο κοντα μου,γιατι τα πιτσιρικια πριν ολοκληρωσουν την ερωτηση τρεχουν με απλωμενα χερακια να τον χαιδεψουν...
Να το δεχτω οτι θελουν να το δουν απο κοντα,οκ,ομως θα επρεπε με τη παρουσια των γονιων να το κανουν αυτο,και με σωσωτο τροπο προσεγγισης,χωρις χειρονομιες και τρεχαλητα...
Δεν εχει συμβει τιποτα μεχρι στιγμης και ειμαι πολυ προσεχτικη,αλλά ποτέ δεν ξερεις τι ερεθισμα μπορει να δει εκεινη την ωρα ο σκυλος,οχι μονο ο Ροκυ,και να κανει καποια αποτομη κινηση τρομαζοντας τα...
Οπως μια φορα που τσεκαρε μια γατα απο μακρυα και τον γυρισα αντιθετα για να μη τη παρει χαμπαρι και αρχισει το γαβγισμα,ενω γυρω του ηταν δυο πιτσιρικια....
Και γουρλωνουν τα ματακια τους στη θεα του.....λυκου!!!!
Εχουμε και περιπτωσεις βεβαια πιο γενναιων που μας πλησιαζουν και με ρωτανε....μπορω να το χαιδεψω;;; δαγκωνει;;;
Οι γονεις πιο περα στο κοσμο τους,κι εγω τον κραταω οσο το δυνατον πιο κοντα μου,γιατι τα πιτσιρικια πριν ολοκληρωσουν την ερωτηση τρεχουν με απλωμενα χερακια να τον χαιδεψουν...
Να το δεχτω οτι θελουν να το δουν απο κοντα,οκ,ομως θα επρεπε με τη παρουσια των γονιων να το κανουν αυτο,και με σωσωτο τροπο προσεγγισης,χωρις χειρονομιες και τρεχαλητα...
Δεν εχει συμβει τιποτα μεχρι στιγμης και ειμαι πολυ προσεχτικη,αλλά ποτέ δεν ξερεις τι ερεθισμα μπορει να δει εκεινη την ωρα ο σκυλος,οχι μονο ο Ροκυ,και να κανει καποια αποτομη κινηση τρομαζοντας τα...
Οπως μια φορα που τσεκαρε μια γατα απο μακρυα και τον γυρισα αντιθετα για να μη τη παρει χαμπαρι και αρχισει το γαβγισμα,ενω γυρω του ηταν δυο πιτσιρικια....
Ξέρεις είναι λίγο μυστήριο θέμα. Κάθε φορά που λέω ότι εμπιστεύομαι κάτι, έχω στο νου μου να μην είμαι πολύ λάσκα μην κάτσει καμιά στραβή από την πολλή αυτοπεποίθηση. Από την άλλη αυτό με το φόβο του "μήπως και" δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο. Για παράδειγμα, η κακή συμπεριφορά με τα άλλα αρσενικά σκυλιά του Άρη. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι του τη δημιούργησα, ή έστω τη γενίκευσα, εγώ με το φόβο μου και την επιφυλακτικότητά μου μετά από κάποια γεγονότα.
Βασικά ότι του τη γενίκευσα εγώ, είμαι πλέον σίγουρη. Ήταν αυτό το "μήπως και κάνει κάτι" --> άσε μην πας σ'αυτό το σκυλί καλύτερα --> για να μη μ'αφήνει να πάω κάτι τρέχει --> και σ'αυτόν κάτι τρέχει, κ σ'αυτόν κάτι τρέχει ==> όλα τα αρσενικά σκυλιά που δεν ξέρω είναι εχθροί μας.
Βασικά ότι του τη γενίκευσα εγώ, είμαι πλέον σίγουρη. Ήταν αυτό το "μήπως και κάνει κάτι" --> άσε μην πας σ'αυτό το σκυλί καλύτερα --> για να μη μ'αφήνει να πάω κάτι τρέχει --> και σ'αυτόν κάτι τρέχει, κ σ'αυτόν κάτι τρέχει ==> όλα τα αρσενικά σκυλιά που δεν ξέρω είναι εχθροί μας.
Σε νιώθω.
Ναι κι εγώ προτιμώ 1000 φορές τους γονείς που όταν τρέχει το μωρό κατά πάνω του τους λένε "όχι έτσι, ρωτάμε πρώτα αν μπορούμε να το χαϊδέψουμε". Στις άλλες περιπτώσεις κάνω εγώ τον αστυνόμο, δυστυχώς.
