Boerboel,Cane Corso,Rotti,Bandog
- Thread starter Chris K.A.
- Ημερομηνία δημιουργίας
όπως πιθανον εχετε καταλαβει ειμαι απο τους φλυαρους ανθρωπους. απο αυτους που γουσταρουν να χωνονται...
για ποιον λόγο να θελει καποιος να αποκτήσει εναν τετοιο σκυλο; [δεν νομιζω οτι θα το καταλαβω ποτε, ακόμα και αν καθηλώθηκα με τις περιπέτειες του johnk ]
ναι,ειναι απίστευτα ομορφοι.
ναι,εχουν ''ενδιαφερον" χαρακτηρα, μπορεις να πεις οτι αποτελουν μια προκληση.
ναι ,φυλαξη και προστασία(; )
αλλα
σιγουρα δεν ειναι ενας υπερβολικός και αχρειαστος....μπελας;
πιο πανω γινεται συζητηση για ''απόλυτο ελεγχο'' , για φοβο στον ιδιοκτητη(σεβασμό εννοώντας), για το πώς θα χειριστεις το σκυλο ''στα κοκκινα''...
ο απόλυτος ελεγχος , σχωρεστε με, αλλα δεν υπαρχει. για αυτο και υπαρχουν σκυλοι που [μετα από χρονια εξασκησης] παιρνουν μερος σε αθλήματα και δεν σκοραρουν 100...
η συζητηση εδω αφορα ενα σκυλο >60 κιλα,
ενα σκυλο ο οποιος ζωντας σε μια συγχρονη ελληνική πόλη, μπορει να φτασει στα κοκκινα με απλα πραγματα της καθημερινότητας.
και όσον αφορα τον φόβο(δηλαδη σεβασμό
) δεν οφειλεται μονο σε εσενα...μπορεις εσυ να εισαι ο πιο τυπικος και σωστος ιδιοκτητης του κόσμου. αλλα αν δεν θελει το γαμοσκυλο(ευχαριστω για τη λεξη, την οικιοποιούμαι απο 'δω και στο εξής...)να σε σεβαστει απλα δεν ειναι υποχρεωμενο να το κανει. οχι μονο εξαιτιας μεγεθους αλλα και επειδή οι ανθρωποι συνήθως παραειναι αργόστροφοι συγκριτικά με τα σκυλια.
και εννοειται οτι θα συνεννοηθουμε με τον εκτροφεα και οτι θα παρουμε το πιο ηπιο κουταβι...αλλα πες οτι ειμαστε λιγο ατυχοι και το κουταβι εξελισσεται διαφορετικά από το προβλεπόμενο..μετα τι; πώς το σωζουμε; σωζεται;
με τις ελαχιστες περιγραφες των μποερμποελ που εχω ακουσει εφτασα να πιστευω οτι μπορεις αρκετα ευκολα να βρεθεις εσυ μπλεγμενος και ο σκυλος σου χαμενος, απλα και μόνο επειδή το περιβαλλον στο οποίο θα ζει ο σκυλος θα τον αδικει....
και η ερωτηση:
συνήθως οι ξινες στραβες και αναποδες φιλοζωικες οργανώσεις πριν δωσουν ενα σκυλο για υιοθεσια ελεγχουν αν ο ιδιοκτητης εχει στηριξη από την οικογενειά του. αν καπου στα επόμενα 10 χρονια τον ιδιοκτητη τον πατησει αυτοκινητο ποιος θα αναλαβει τον σκυλο;;;
στην περιπτωση του μποερμποελ...θα επιτρεψει αυτος ο σκυλος σε καποιον τριτο ή δευτερο να τον αναλαβει; θελουμε σιγουρα να φορτωσουμε το μπουρμπουλ μας σε αυτον τον τριτο; εδω υπαρχει παντα ως δικλίδα ασφαλείας ο εκτροφεας... αλλα ο εκτροφεας εχει εγκυηση οτι θα συνεχισει να ειναι ενεργος/ικανος/ζωντανος τα επόμενα 10 χρονια;[ γινομαι τραγική;]
για ποιον λόγο να θελει καποιος να αποκτήσει εναν τετοιο σκυλο; [δεν νομιζω οτι θα το καταλαβω ποτε, ακόμα και αν καθηλώθηκα με τις περιπέτειες του johnk ]
ναι,ειναι απίστευτα ομορφοι.
ναι,εχουν ''ενδιαφερον" χαρακτηρα, μπορεις να πεις οτι αποτελουν μια προκληση.
ναι ,φυλαξη και προστασία(; )
αλλα
σιγουρα δεν ειναι ενας υπερβολικός και αχρειαστος....μπελας;
πιο πανω γινεται συζητηση για ''απόλυτο ελεγχο'' , για φοβο στον ιδιοκτητη(σεβασμό εννοώντας), για το πώς θα χειριστεις το σκυλο ''στα κοκκινα''...
ο απόλυτος ελεγχος , σχωρεστε με, αλλα δεν υπαρχει. για αυτο και υπαρχουν σκυλοι που [μετα από χρονια εξασκησης] παιρνουν μερος σε αθλήματα και δεν σκοραρουν 100...
η συζητηση εδω αφορα ενα σκυλο >60 κιλα,
ενα σκυλο ο οποιος ζωντας σε μια συγχρονη ελληνική πόλη, μπορει να φτασει στα κοκκινα με απλα πραγματα της καθημερινότητας.
και όσον αφορα τον φόβο(δηλαδη σεβασμό
) δεν οφειλεται μονο σε εσενα...μπορεις εσυ να εισαι ο πιο τυπικος και σωστος ιδιοκτητης του κόσμου. αλλα αν δεν θελει το γαμοσκυλο(ευχαριστω για τη λεξη, την οικιοποιούμαι απο 'δω και στο εξής...)να σε σεβαστει απλα δεν ειναι υποχρεωμενο να το κανει. οχι μονο εξαιτιας μεγεθους αλλα και επειδή οι ανθρωποι συνήθως παραειναι αργόστροφοι συγκριτικά με τα σκυλια.και εννοειται οτι θα συνεννοηθουμε με τον εκτροφεα και οτι θα παρουμε το πιο ηπιο κουταβι...αλλα πες οτι ειμαστε λιγο ατυχοι και το κουταβι εξελισσεται διαφορετικά από το προβλεπόμενο..μετα τι; πώς το σωζουμε; σωζεται;
με τις ελαχιστες περιγραφες των μποερμποελ που εχω ακουσει εφτασα να πιστευω οτι μπορεις αρκετα ευκολα να βρεθεις εσυ μπλεγμενος και ο σκυλος σου χαμενος, απλα και μόνο επειδή το περιβαλλον στο οποίο θα ζει ο σκυλος θα τον αδικει....
και η ερωτηση:
συνήθως οι ξινες στραβες και αναποδες φιλοζωικες οργανώσεις πριν δωσουν ενα σκυλο για υιοθεσια ελεγχουν αν ο ιδιοκτητης εχει στηριξη από την οικογενειά του. αν καπου στα επόμενα 10 χρονια τον ιδιοκτητη τον πατησει αυτοκινητο ποιος θα αναλαβει τον σκυλο;;;
στην περιπτωση του μποερμποελ...θα επιτρεψει αυτος ο σκυλος σε καποιον τριτο ή δευτερο να τον αναλαβει; θελουμε σιγουρα να φορτωσουμε το μπουρμπουλ μας σε αυτον τον τριτο; εδω υπαρχει παντα ως δικλίδα ασφαλείας ο εκτροφεας... αλλα ο εκτροφεας εχει εγκυηση οτι θα συνεχισει να ειναι ενεργος/ικανος/ζωντανος τα επόμενα 10 χρονια;[
γινομαι τραγική;]
ξερω οτι δεν εχω προσφερει στην συζητηση. ισως και με το πανω σχολιο σας βαλω να κανετε κυκλους κιολας...αλλα η φλυαρια ρε παιδι μου...
Επειδή δεν προβλέπεται να τελειώνω σύντομα τη δουλειά οπότε η νύχτα είναι μεγάλη,ας τα πιάσουμε ένα ένα....
για ποιό λόγο
μα είναι το μόνο προφανές νομίζω...βλέπεις,ερωτεύεσαι,μαθαίνεις παραπάνω πράγματα,αγαπάς,πράττεις τα δέοντα.Τόσο απλό!Και αν ο έρωτας για μία γυναίκα είναι μπελάς (από μία άποψη),γιατί ο έρωτας για ένα σκύλο να ναι πολύ διαφορετικός?Σημασία έχει τι μένει όταν "κάθεται" ο΄έρωτας,και είμαι σχεδόν βέβαιος πως η επίγευση ζώντας με ένα boerboel θα ναι αυτή που περιμένω
εγραψες "ενα σκυλο ο οποιος ζωντας σε μια συγχρονη ελληνική πόλη, μπορει να φτασει στα κοκκινα με απλα πραγματα της καθημερινότητας"
απαντώ κατηγορηματικά όχι!αλλά με το όχι ανοίγω μία τεράστια συζήτηση περί ευθύνης χειριστών
παρακάτω έγραψες "με τις ελαχιστες περιγραφες των μποερμποελ που εχω ακουσει εφτασα να πιστευω οτι μπορεις αρκετα ευκολα να βρεθεις εσυ μπλεγμενος και ο σκυλος σου χαμενος, απλα και μόνο επειδή το περιβαλλον στο οποίο θα ζει ο σκυλος θα τον αδικει...."
γιατί να ασχοληθούμε όμως μονομερώς με αυτές τις ελάχιστες περιγραφές και όχι με ένα σωρό άλλες που η συμβίωση και η καθημερινότητα οικογένειας και σκύλου είναι άψογη?Γιατί δε φτάνουν στα αυτιά μας θα μου πεις και θα χεις εν μέρει δίκιο.Ναι άλλα υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα θα σου πω και τότε θα χω δίκιο εγώ.
Σχετικά με το κλείσιμό σου,καθόλου τραγική δε γίνεσαι,τουλάχιστον στα μάτια μου.Άνθρωποι που την ψάχνουν στη λεπτομέρεια είναι αυτοί που μπορούν να έχουν σκύλους τέτοιων απαιτήσεων.Δεν είμαι άνθρωπος που δε διαβάζει,επίσης δεν είμαι άνθρωπος που αν δει ότι δε μπορεί θα επιμείνει.Αυτόν τον ένα χρόνο διαβάζω,μιλάω και μαθαίνω για μια φυλή που μου ασκεί υπερβολική γοητεία,όχι γιατί είναι τα σκυλιά είναι "ματσο" και τίμιοι μπρούταλ χωριάτες στις αντιδράσεις τους (όπως έχει πει απολύτως εύστοχα ο κύριος Γιάννης) αλλά γιατί βλέπω σε αυτά κάτι πέρα από τα προαναφερθέντα.
Και κάτι ακόμα.Δε θεωρώ πως υπάρχει σκυλί που να μη στρώνει και να μη δουλεύεται,στο πλαίσιο που είναι νορμάλ μιλάμε παντα,έτσι?Θες με πολλά χρήματα,αφοσίωση και επιμονή?Μαζί σου!Θες να αποδώσει καρπούς αυτό στα 5 του χρόνια?Πάλι μαζί σου!Το ζήτημα πάντα καταλήγει στον ιδιοκτήτη και στο τι είναι διατεθειμένος εκείνος να κάνει και πόσο χρόνο προτίθεται να αφιερώσει και πόσο ώριμος πραγματικά είναι για να έχει στο σπίτι του ένα τέτοιο σκύλο
Προτρέχουμε όμως...Πιο πάνω μίλησα για έρωτα.Ποιός θα πείσει το κορίτσι μου λοιπόν να απαρνηθεί τα αγγλικά υπερμάγουλα ενός μπουλμαστιφ για χάρη ενός αφρικάνου χωριάταρου?Εκεί είναι το ζήτημα!
για ποιό λόγο
μα είναι το μόνο προφανές νομίζω...βλέπεις,ερωτεύεσαι,μαθαίνεις παραπάνω πράγματα,αγαπάς,πράττεις τα δέοντα.Τόσο απλό!Και αν ο έρωτας για μία γυναίκα είναι μπελάς (από μία άποψη),γιατί ο έρωτας για ένα σκύλο να ναι πολύ διαφορετικός?Σημασία έχει τι μένει όταν "κάθεται" ο΄έρωτας,και είμαι σχεδόν βέβαιος πως η επίγευση ζώντας με ένα boerboel θα ναι αυτή που περιμένω
εγραψες "ενα σκυλο ο οποιος ζωντας σε μια συγχρονη ελληνική πόλη, μπορει να φτασει στα κοκκινα με απλα πραγματα της καθημερινότητας"
απαντώ κατηγορηματικά όχι!αλλά με το όχι ανοίγω μία τεράστια συζήτηση περί ευθύνης χειριστών
παρακάτω έγραψες "με τις ελαχιστες περιγραφες των μποερμποελ που εχω ακουσει εφτασα να πιστευω οτι μπορεις αρκετα ευκολα να βρεθεις εσυ μπλεγμενος και ο σκυλος σου χαμενος, απλα και μόνο επειδή το περιβαλλον στο οποίο θα ζει ο σκυλος θα τον αδικει...."
γιατί να ασχοληθούμε όμως μονομερώς με αυτές τις ελάχιστες περιγραφές και όχι με ένα σωρό άλλες που η συμβίωση και η καθημερινότητα οικογένειας και σκύλου είναι άψογη?Γιατί δε φτάνουν στα αυτιά μας θα μου πεις και θα χεις εν μέρει δίκιο.Ναι άλλα υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα θα σου πω και τότε θα χω δίκιο εγώ.
Σχετικά με το κλείσιμό σου,καθόλου τραγική δε γίνεσαι,τουλάχιστον στα μάτια μου.Άνθρωποι που την ψάχνουν στη λεπτομέρεια είναι αυτοί που μπορούν να έχουν σκύλους τέτοιων απαιτήσεων.Δεν είμαι άνθρωπος που δε διαβάζει,επίσης δεν είμαι άνθρωπος που αν δει ότι δε μπορεί θα επιμείνει.Αυτόν τον ένα χρόνο διαβάζω,μιλάω και μαθαίνω για μια φυλή που μου ασκεί υπερβολική γοητεία,όχι γιατί είναι τα σκυλιά είναι "ματσο" και τίμιοι μπρούταλ χωριάτες στις αντιδράσεις τους (όπως έχει πει απολύτως εύστοχα ο κύριος Γιάννης) αλλά γιατί βλέπω σε αυτά κάτι πέρα από τα προαναφερθέντα.
Και κάτι ακόμα.Δε θεωρώ πως υπάρχει σκυλί που να μη στρώνει και να μη δουλεύεται,στο πλαίσιο που είναι νορμάλ μιλάμε παντα,έτσι?Θες με πολλά χρήματα,αφοσίωση και επιμονή?Μαζί σου!Θες να αποδώσει καρπούς αυτό στα 5 του χρόνια?Πάλι μαζί σου!Το ζήτημα πάντα καταλήγει στον ιδιοκτήτη και στο τι είναι διατεθειμένος εκείνος να κάνει και πόσο χρόνο προτίθεται να αφιερώσει και πόσο ώριμος πραγματικά είναι για να έχει στο σπίτι του ένα τέτοιο σκύλο
Προτρέχουμε όμως...Πιο πάνω μίλησα για έρωτα.Ποιός θα πείσει το κορίτσι μου λοιπόν να απαρνηθεί τα αγγλικά υπερμάγουλα ενός μπουλμαστιφ για χάρη ενός αφρικάνου χωριάταρου?Εκεί είναι το ζήτημα!
δεν εχει σημασια, θα ξαναδιαβασω το θρεντ καιι θα το λυσω.
για να αρχισουν να πεφτουν τα στοιχηματα, εγω πονταρω οτι θα επικρατησει η αποψη του κοριτσιου(οπως γινεται συνήθως και όπως πρεπει
) και θα δουμε συντομα φωτογραφιες του μικρου μπουλμαστιφ. καλό κουραγιο με το μειλ
Προσωπικά θεωρώ ότι η επιλογή "ακραίων φυλών" όπως οι αφρικανοί χωριάταροι προϋποθέτουν ανθρώπους με υψηλό αίσθημα ευθύνης και με την θέληση αλλά και την δυνατότητα να κάνουν θυσίες για τους σκύλους τους. Μία σπάνια κατηγορία ανθρώπων δηλαδή.
Χαίρομαι που ο Γιάννης είναι ένας από αυτούς και μου έδωσε την δυνατότητα να δω έναν εκπρόσωπο (πανέμορφο ομολογουμένος) μίας τέτοιας φυλής χωρίς να πάω στην Αφρική. Δεν θα ήθελα όμως να δω πολλά boerboel στους δρόμους της Αθήνας. Και ο Θεός να βάλει το χέρι του να μην το δω αδέσποτο...
Χαίρομαι που ο Γιάννης είναι ένας από αυτούς και μου έδωσε την δυνατότητα να δω έναν εκπρόσωπο (πανέμορφο ομολογουμένος) μίας τέτοιας φυλής χωρίς να πάω στην Αφρική. Δεν θα ήθελα όμως να δω πολλά boerboel στους δρόμους της Αθήνας. Και ο Θεός να βάλει το χέρι του να μην το δω αδέσποτο...
Θαυμάζω τις μολοσσοειδείς φιλές, από μακριά. Πολλά σάλια και πολλά τα κυβικά για μενα. Ένας άλλος αποτρεπικός λόγος είναι το σχετικά χαμηλό προσδόκιμο ζωής. Πως συμβιβάζεται ο μελοντικός ιδιοκτήτης μια τέτοιας φιλής λαμβάνοντας υπόψιν του τον παραπάνω παράγοντα;
Πως ενώ θέλουμε το ταξίδι αυτό να κρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερο κάποιοι κάνουν αυτή την υποχώρηση; Τι είναι αυτό που τους ωθεί και κάνουν αυτή την υπέρβαση;
Πως ενώ θέλουμε το ταξίδι αυτό να κρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερο κάποιοι κάνουν αυτή την υποχώρηση; Τι είναι αυτό που τους ωθεί και κάνουν αυτή την υπέρβαση;
Η αλήθεια είναι πως το χαμηλό προσδόκιμο είναι ένα ζήτημα στις μολοσσοειδείς φυλές,σε μερικές περισσότερο (βλέπε μπουλμαστίφ) και σε άλλες λιγότερο (boerboel)
Με αυτό σα δεδομένο κάνεις μια επιλογή σταθμίζοντας όλα τα υπόλοιπα οφέλη μιας τέτοιας απόφασης.Να σου πω την αλήθεια,το χαμηλό ακρότατο των μπουλμαστίφ με προβληματίζει και εμένα πολύ πάντως
Το βλέπουμε με ακριβώς τον ίδιο τρόπο
Μίλησα και παραπάνω για υποχωρήσεις,παραχωρήσεις και την ευθύνη της δέσμευσης με ένα τέτοιο σκύλο.Οντως,δε θα μπορούσα να φανταστώ την Αθήνα να "γεμίζει" με μπουρμπούλια,όπως συνέβη στα 90s με τη "μόδα" των εντυπωσιακά πολλών Καυκασιων
Ετσι, να γράψω 5 πράγματα και το βραδάκι γράφω περισσότερο...
Καταρχήν, η έννοια "γ@μwσκυλο" δεν αφορά φυλές... σημαντική παρατήρηση αυτή.... αφορά "συνομοταξία" σκύλων!
Δηλαδή, γ@μόσκυλο μπορεί να είναι και το μαλτεζάκι της γειτόνισας... ακριβώς για τους ίδιους λόγους:
Δεν είναι ισορροπημένο, δεν έχει γερά νεύρα (και φτάνει άμεσα στα "κόκκινα"), δεν εκπαιδεύτηκε σωστά, οι ιδιοκτήτες δεν κρατάνε μιά σταθερή συμπεριφορά μαζί του, του κάνουν όλα τα χατήρια. δεν ξέρει τι σημαίνει stop κλπ.... κλπ...
Απλά, ένα "γ@μόσκυλο" ΔΥΝΑΤΗΣ φυλής είναι εν δυνάμει πιο επικίνδυνο...
Κατά δεύτερο λόγο, υπάρχουν φυλές κοινωνικές... υπάρχουν φυλές του τύπου "one family dog"... όπως και φυλές του τύπου "one man's dog"... διαλέγουμε και παίρνουμε, αρκεί να γνωρίζουμε τα "traits" της κάθε φυλής που εξετάζουμε...
Κατά τρίτο λόγο, μία "δυνατή" φυλή από τις μολοσσοειδείς, μπορεί άνετα να ζήσει στο αστικό διαμέρισμα... ΟΜΩΣ:
Εξαίρεση αποτελούν (πάντα κατά τη γνώμη μου - υπάρχουν και αντίθετα παραδείγματα εδώ! Και, μάλιστα επιτυχημένα!) οι Ορεινές Ποιμενικές φυλές και... το Boerboel... ίσως και το υπέροχο Rottweiler... δηλαδή, τα σκυλιά που έχουν γονίδια "τσοπάνη" (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο)...
Θέλω να πω ότι το Boerboel "stands out" (που θα λέγαμε σε άψογα ελληνικά) από τα υπόλοιπα μολοσσοειδή πιο κοντά στα Ορεινά Ποιμενικά... σαν σκυλί "γενικών καθηκόντων", πιο στατικό (φύλακας περιουσίας και μεγαλόσωμων κοπαδιών - και οπωσδήποτε της οικογένειας)... ΧΩΡΙΣ ιδιαίτερη έμφαση στο να υπερτονίζονται πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά...
Αυτά τα τελευταία σκυλιά που ανέφερα, είναι πιο "ευγενικό" εκ μέρους μας να τους παρέχουμε το χώρο τους για να ευημερούν... τα ζώα (ή την οικογένεια) να προστατεύουν κλπ...
Ναι, ομολογώ ότι ο αστικός χώρος είναι λιγάκι "στενός" γι' αυτά...
Τέλος, να συμφωνήσω ότι σε ένα πολύ μεγαλόσωμο σκυλί, δεν μπορείς να του "πάρεις το κεφάλι", μιάς και δεν θα καταλάβει τίποτα στην καλύτερη περίπτωση... αυτά τα σκυλιά, λοιπόν (τα γιγαντόσωμα), χρειάζονται άλλη προσέγγιση... την προσέγγιση του "συνεργάτη"... του "συνοδηγού"... του (σχετικά) ΑΜΟΙΒΑΙΟΥ σεβασμού... και έχω διαπιστώσει ότι υπάρχουν ιδιοκτήτες (όχι πάρα πολλοί) που έχουν καταφέρει να χτίσουν μιά τέτοια σχέση...
Καταρχήν, η έννοια "γ@μwσκυλο" δεν αφορά φυλές... σημαντική παρατήρηση αυτή.... αφορά "συνομοταξία" σκύλων!
Δηλαδή, γ@μόσκυλο μπορεί να είναι και το μαλτεζάκι της γειτόνισας... ακριβώς για τους ίδιους λόγους:
Δεν είναι ισορροπημένο, δεν έχει γερά νεύρα (και φτάνει άμεσα στα "κόκκινα"), δεν εκπαιδεύτηκε σωστά, οι ιδιοκτήτες δεν κρατάνε μιά σταθερή συμπεριφορά μαζί του, του κάνουν όλα τα χατήρια. δεν ξέρει τι σημαίνει stop κλπ.... κλπ...
Απλά, ένα "γ@μόσκυλο" ΔΥΝΑΤΗΣ φυλής είναι εν δυνάμει πιο επικίνδυνο...
Κατά δεύτερο λόγο, υπάρχουν φυλές κοινωνικές... υπάρχουν φυλές του τύπου "one family dog"... όπως και φυλές του τύπου "one man's dog"... διαλέγουμε και παίρνουμε, αρκεί να γνωρίζουμε τα "traits" της κάθε φυλής που εξετάζουμε...
Κατά τρίτο λόγο, μία "δυνατή" φυλή από τις μολοσσοειδείς, μπορεί άνετα να ζήσει στο αστικό διαμέρισμα... ΟΜΩΣ:
Εξαίρεση αποτελούν (πάντα κατά τη γνώμη μου - υπάρχουν και αντίθετα παραδείγματα εδώ! Και, μάλιστα επιτυχημένα!) οι Ορεινές Ποιμενικές φυλές και... το Boerboel... ίσως και το υπέροχο Rottweiler... δηλαδή, τα σκυλιά που έχουν γονίδια "τσοπάνη" (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο)...
Θέλω να πω ότι το Boerboel "stands out" (που θα λέγαμε σε άψογα ελληνικά) από τα υπόλοιπα μολοσσοειδή πιο κοντά στα Ορεινά Ποιμενικά... σαν σκυλί "γενικών καθηκόντων", πιο στατικό (φύλακας περιουσίας και μεγαλόσωμων κοπαδιών - και οπωσδήποτε της οικογένειας)... ΧΩΡΙΣ ιδιαίτερη έμφαση στο να υπερτονίζονται πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά...
Αυτά τα τελευταία σκυλιά που ανέφερα, είναι πιο "ευγενικό" εκ μέρους μας να τους παρέχουμε το χώρο τους για να ευημερούν... τα ζώα (ή την οικογένεια) να προστατεύουν κλπ...
Ναι, ομολογώ ότι ο αστικός χώρος είναι λιγάκι "στενός" γι' αυτά...
Τέλος, να συμφωνήσω ότι σε ένα πολύ μεγαλόσωμο σκυλί, δεν μπορείς να του "πάρεις το κεφάλι", μιάς και δεν θα καταλάβει τίποτα στην καλύτερη περίπτωση... αυτά τα σκυλιά, λοιπόν (τα γιγαντόσωμα), χρειάζονται άλλη προσέγγιση... την προσέγγιση του "συνεργάτη"... του "συνοδηγού"... του (σχετικά) ΑΜΟΙΒΑΙΟΥ σεβασμού... και έχω διαπιστώσει ότι υπάρχουν ιδιοκτήτες (όχι πάρα πολλοί) που έχουν καταφέρει να χτίσουν μιά τέτοια σχέση...
Το DogForum εξαρχής μάρεσε γιατί 15-20 "γραφιάδες" του καλλιεργούν αληθινή κουλτούρα πάνω στα σκυλιά και μια γενικότερη φιλοσοφία και στάση ζωής απέναντι σε αυτά
Με αυτό ως δεδομένο δε μπορώ παρά να συμφωνήσω με όλα κε Γιάννη,γιατί το βάλατε εξαιρετικά το θέμα.Μιλήσατε για ευημερία,για το που "θριαμβέυει" ένα boerboel και έχετε απόλυτο δίκιο
Το πιο εύκολο είναι να σταματήσω να ψάχνομαι τόσο πολύ με τα "αφρικανάκια" και να κατευθυνθούμε στην πιο αυτονόητη και "αστική" επιλογή ενός μπουλμαστίφ.Αναρωτιέμαι όμως αν ένας σκύλος είναι ευτυχισμένος δίπλα σε μια οικογένεια που το λατρεύει και το χει σαν παιδί της στην πόλη φροντίζοντας όσο είναι δυνατόν τις "ανάγκες" του ή αν κάνει το "καθήκον" του σε κάποια φάρμα της επαρχίας προσέχοντας τα ζα.Κάποιος θα έλεγε το αυτονόητο,πως ο συνδυασμός των 2 είναι ο ιδανικός,και θα έλεγα ναι,έτσι είναι,αλλά με τρώει και το πρώτο ενδεχόμενο πολύ.Βλέπω για να μαι ειλικρινής όμως και τη διαφορά στο κορμί τους,η "farm dog" εκδοχή των boerboel είναι πιο γυμνασμένη,πιο υγιής και πιο κοντά στο πρότυπο,εν αντιθέσει με τα πιο "αστικά" μπουρμπούλια που είναι περισσότερο πλαδαρά (ως ένα βαθμό πάντα...) και ίσως τελικά και overqualified για τις ανάγκες ενός (εστω και μεγάλου) σπιτιού στην πόλη.
Όλα υπό σκέψη είναι και υπό συζήτηση,το πιο πιθανό είναι να έχει δίκιο η @ioanna a και να επικρατήσει η άποψη της γυναίκας του σπιτιού,μέχρι να μπει σε λειτουργία το back up plan...Σπίτι στην επαρχία,κοντά στη θάλασσα,ψάρεμα και άφθονος χώρος για να τρέχει το μπουρμπούλι που τόσο γουστάρω
Με αυτό ως δεδομένο δε μπορώ παρά να συμφωνήσω με όλα κε Γιάννη,γιατί το βάλατε εξαιρετικά το θέμα.Μιλήσατε για ευημερία,για το που "θριαμβέυει" ένα boerboel και έχετε απόλυτο δίκιο
Το πιο εύκολο είναι να σταματήσω να ψάχνομαι τόσο πολύ με τα "αφρικανάκια" και να κατευθυνθούμε στην πιο αυτονόητη και "αστική" επιλογή ενός μπουλμαστίφ.Αναρωτιέμαι όμως αν ένας σκύλος είναι ευτυχισμένος δίπλα σε μια οικογένεια που το λατρεύει και το χει σαν παιδί της στην πόλη φροντίζοντας όσο είναι δυνατόν τις "ανάγκες" του ή αν κάνει το "καθήκον" του σε κάποια φάρμα της επαρχίας προσέχοντας τα ζα.Κάποιος θα έλεγε το αυτονόητο,πως ο συνδυασμός των 2 είναι ο ιδανικός,και θα έλεγα ναι,έτσι είναι,αλλά με τρώει και το πρώτο ενδεχόμενο πολύ.Βλέπω για να μαι ειλικρινής όμως και τη διαφορά στο κορμί τους,η "farm dog" εκδοχή των boerboel είναι πιο γυμνασμένη,πιο υγιής και πιο κοντά στο πρότυπο,εν αντιθέσει με τα πιο "αστικά" μπουρμπούλια που είναι περισσότερο πλαδαρά (ως ένα βαθμό πάντα...) και ίσως τελικά και overqualified για τις ανάγκες ενός (εστω και μεγάλου) σπιτιού στην πόλη.
Όλα υπό σκέψη είναι και υπό συζήτηση,το πιο πιθανό είναι να έχει δίκιο η @ioanna a και να επικρατήσει η άποψη της γυναίκας του σπιτιού,μέχρι να μπει σε λειτουργία το back up plan...Σπίτι στην επαρχία,κοντά στη θάλασσα,ψάρεμα και άφθονος χώρος για να τρέχει το μπουρμπούλι που τόσο γουστάρω
Last edited:
1) Ευχαριστώ για τα κολακευτικά σου λόγια, Χρήστο... όμως, το "κε Γιάννη", τι το θέλεις?
2) Η "αστική" επιλογή ενός καλού - σωστής γενιάς και γέννας - σωστης επιλογής κουταβιού Bullmastiff...
Είμαι σίγουρος ότι, αν και όταν γίνει, θα αναρωτιέσαι: Γιατί το είχα "υποτιμήσει" τόσο?
Για παράδειγμα, έχω ένα Bullmastiff "καλό φίλο", που ανήκει επίσης σε ένα πολύ καλό μου φίλο...
Είμαι ερωτευμένος με αυτό τον σκύλο (6 ετών πλέον)... όταν επισκεφτόμαστε το σπίτι του, μας αντιμετωπίζει με τόση χαρά, σαν να ξαναβλέπει τον αδελφό του μετά από 20 χρόνια!!! Αρκεί να βρίσκονται εκεί οι ιδιοκτήτες του...
Είμαι σίγουρος, όμως, ότι εάν ρισκάρω να επισκεφτώ το σπίτι, σε ώρα απουσίας των δικών του... και επιμείνω να μπω μέσα... θα θυμάμαι για χρόνια αυτό που πρόκειται να μου συμβεί!!!
Και ξαναείπαμε ότι το Bullmastiff σου δίνει και ένα έξτρα μπονους: Αν (λέμε τώρα) "ξεχάσεις" κάποια μέρα να το βγάλεις βόλτα... δεν θα σε παρεξηγήσει και δεν θα σου κρατήσει μουτρα!
3) Εχω δώσει απάντηση στον εαυτό μου, μετά από παρατηρήσεις αρκετών ετών...
Ο ιδανικός συνδυασμός δεν υπάρχει ποτέ... αυτός, δηλαδή, της επαρχίας και τα ζώα-οικογένεια κλπ... τούτων λεχθέντων (της έλλειψης του ιδανικού):
Νομίζω ότι ο ΚΑΘΕ σκύλος θα προτιμούσε μακράν, να είναι ο χαϊδεμένος της οικογένειας, όπου και να ζούσε... αρκεί να είχε την απαραίτητη εκτόνωση...
4) Οχι, μην το λες ότι είναι πλαδαρά... ο δικός μου, ας πούμε, δεν είναι πλαδαρός... είναι "lean and mean"... γιατί προσέχω να μη γίνει μοσχάρι!
Απ την άλλη, σ' αυτό που λες για το "overqualified" εξαρτάται...
Στις μέρες μας, αν ο "απρόσκλητος εισβολέας" (ή η εν γένει απειλή) δεν έχει καλάσνικοφ στο χέρι (ή πιστόλι μεγάλου διαμετρήματος)... τότε, αν είναι άθεος και "πιστέψει" ακριβώς τη στιγμή της συνάντησης με το σκύλο...
Τότε ο σκύλος είναι "my perfect cup of tea" (που λέει και αυτή η αρχαιοελληνική παροιμία)!!!
Αυτό το τελευταίο, βέβαια, με αναγκάζει να "προσαρμόσω" συνειδητά, ορισμένες εκφάνσεις της προσωπικής μου ζωής...
αχαχαχαααα μην λες τέτοια και γεμίσουν οι εκκλησίες για προσηλυτισμό
Εφ όσον η κυρία του σπιτιού θέλει Bullmastiff, θα ήταν σώφρον από πλευράς σας να επιλέξετε Bullmastiff
Τις χρειάζεται τις συμβουλές μας ο αγαπητός Chris K.A. Υποψιάζομαι ότι είναι νέος ακόμα
