@betty coltrane μα αυτός είναι ο σωστός τρόπος προσέγγισης αγνώστου σκύλου! Γιατί το λες αυτο? Επειδή εδώ πέρα, ο κάθε @%$# και το κάθε χαζοπαιδάκι χοροπηδάνε καταπάνω στο κάθε σκυλάκι που θα τους φανεί χαριτωμένο χωρίς να ρωτήσει τον ιδιοκτήτη? 
Πίτμπουλ δάγκωσε το Μουφ!
- Thread starter Sara
- Ημερομηνία δημιουργίας
Ναι... θάπρεπε να βλέπεις τον δικό μου όταν βρίσκεται σε συνεχή και πυκνά ερεθίσματα... βλέμματα "στα ίσια"... ακόμα και αγγίγματα την ώρα που περνάμε: ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ πλήρως...
Ομως:
Οταν θα εισπράξει το μεμονωμένο βλέμμα, του τύπου που έχει απομονωθεί από το πλήθος... ή, θα εισπράξει την (αβέβαιη) προσπάθεια του τύπου που πλησιάζει για να τον χαϊδέψει... και, κυρίως, αν είναι σκοτεινά... και, ΚΥΡΙΩΣ, όταν αυτό συμβεί κοντά΄(ή μέσα) στο χώρο του... τότε, όντως, το πράγμα αλλάζει...
Υ.Γ. Επιπλέον, αυτή η σύσταση ισχύει για κάθε σκύλο που συναντάς... όχι μόνο για τις 60-80 φυλές που έχουμε υπόψη μας, αλλά για κάθε φυλή - σχήμα - χρώμα - μέγεθος...
Συμφωνώ, αλλά είμαι σίγουρη, δηλαδη τα εχω δει και τα ξερω, κάποια σκυλιά που τους μιλάς, πλησιάζουν, σε μυρίζουν, τα χαϊδεύεις και τελείωσε.
Για να μην παρεξηγούμαι, και γω αγνοώ όλα τα δεσποζόμενα σκυλιά που συναντώ εκτός αν έρθουν αυτά προς τα μενα. Και δε θα πήγαινα ποτέ προς ένα σκύλο που είναι δεμένος. Είναι τρέλα να το κάνεις αυτό. Και δεν εχω αυτοκτονικές τάσεις.
Η απορία μου ήταν για τον σκύλο. Επειδή εχω ακούσει τις περιγραφές που κάνεις απο τις βόλτες. Και πάντα στρεσάρομαι εγώ που τις διαβάζω.
Και αλήθεια, δεν το είπα για να προκαλέσω. Αν το έκανα, συγγνωμη.
@Piou βλέπω ότι οι απόψεις μας σε θεωρητική βάση ταυτίζονται εδώ και σελίδες, απορώ τι οπτική είναι αυτή που σε αναγκάζει να το αναλύεις κι άλλο σε "ναι μεν αλλά". Τα πράγματα είναι απλά.
? Χμμμ... Ωραία θα πω μια άλλη ιστορία, επίσης φρέσκια, των ημερών.
Δεδομένο #1. Ο Άρης είναι ασύλληπτα φιλικός με τους ανθρώπους και τα παιδάκια και γουστάρει τρελά ανθρώπινη επαφή.
Δεδομένο #2. Γουστάρω τρελά να έρχονται παιδάκια και να χαϊδεύουν όλα τα σκυλιά που είχα ποτέ γιατί θεωρώ ότι κάνει καλό στα παιδάκια για την κοινωνικοποίησή τους με το σκύλο σαν ον και το να ξεπεράσουν όποιες φοβίες έχουν. Δε με πειράζει να απλώνουν χεράκια αλλά μιλάω κιόλας ταύτοχρονα στα παιδάκια που τυχόν έρθουν ώστε να τα συμβουλέυσω πώς είναι καλύτερα να συμπεριφερθούν ώστε να μην τρομάξουν τα ίδια και ταυτόχρονα προσέχω πολύ και το σκυλί.
Ιστορία.
Σε μεγάλο πάρκο, ανοιχτωσιά, προχθές, περνάμε σε αρκετή απόσταση από παιδάκι που παίζει με το μπαμπά του. Το παιδάκι τρελαίνεται με το που τον βλέπει "κυλαααααααακιιιιιιιιιι" και σπριντάρει κατά πάνω του φωνάζοντας στη διαδρομή "να το χαιδεψω να το χαιδεψω να το χαδεψω να το χαιδεψω?"
Ο μπαμπάς του ψελλίζει λίγο "μπορεί να μη θέλει το σκυλάκι" παιχνιδιάρικα, αλλά αυτό, μια φορά. Δεν ήταν ότι καλύτερο για αυτούς αν είχα άλλο σκυλί αλλά κομμάτια να γίνει αφού δε μπορούσα να το αποφύγω αφού μας είχε σχεδόν φτάσει και ήθελε τόσο, αποφάσισα να κόψω λίγο ταχύτητα να τον χαϊδέψει για να του φύγει γιατί αλλιώς έβλεπα να τρέχει πίσω του και να του αρπάζει τη ουρά. Τον χαϊδεύει, τον αγκαλιάζει λίγο, ο Άρης του χαμογελάει και του κουνάει την ουρά και συνεχίζει το δρόμο του γιατί "κάτι μύρισα ρε φίλε, άσε με τώρα", το παιδάκι χαρούμενο "καλόοοο κυλάκιιιιιι".
Προχωράμε. Πέντε βήματα πιο πάνω, ανάμεσα από 2 παρτέρια πετάγεται ένα κανισοειδές και αρχίζει να γαυγίζει στον Άρη και έρχεται ψευτοεπιθετικά κατά πάνω του. Έχουμε πει πώς αντιδράει ο Άρης γενικά σε αρσενικά (αρσενικό ήταν) χωρίς καν να προλάβουν να του κάνουν μαρς έτσι? Για καλή μου τύχη μόλις εγώ του λέω του κανισοειδούς "μην πλησιάσεις" σταματάει στα 2 βήματα και συνεχίζει να γαυγίζει και να κάνει μαρς, αλλά αυτό το φλώρικο, το 2 βήματα πίσω-1 μπρος. Και εκεί που πάω να βάλω τον Άρη πίσω μου και να φύγω "αναίμακτα", βλέπω ξυστά δίπλα μου ξαφνικά τον πατέρα με το παιδάκι και δεν έχω καν χώρο πια να περάσω. Ο Άρης να χει σηκώσει και τα μουστάκια του και να ναι ακούνητος έτοιμος για ντου, τα μάτια του κελιδωμένα στο το κανισοειδές το οποίο να μη σταματάει το γαύγισμα και τις ψευτοεπιθέσεις. Λέω στον πατέρα "δεν τα πάει καλά με τα άλλα αρσενικά όμως και θα αρχίσει να γαυγίζει τώρα, μην πλησιάζετε" και τι κάνει ο αινστάιν? Αφήνει το παιδί στα !! του και πάει και δήθεν πιάνει το κανισοειδές από το σκάλιμπορ - ότι εγώ "φοβόμουν" το σκυλί και θα βοηθούσε έτσι, όχι που θα γίνει της πουτανάρας οσονούπω, και το ίδιο νανοσεκοντ το παιδί αγκαλιάζει ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ του Άρη και λέει "καλοοοο κυλακι, καλοοοοο κυλακι".
27 εγκεφαλικά από τα οποία με γλίτωσε ο Άρης, καλά να ναι το αγόρι μου. Γιατί το παιδί δεν θα το πείραζε, αλλά αυτό που κανονικά θα έκανε ο δικός μου ήταν που θα έκανε το πήδημα μπροστά και θα άρχιζε να αλυχτάει κατά του κανισοειδούς σαν τον Κούτζο. Και όταν το κάνει αυτό, επειδή τον τραβάει το λουρί και δεν έχει καλή ισορροπία, πατάει με τα μπροστινά πόδια σε ότι σταθερό αντικείμενο βρει για να στηριχτεί (συνήθως πάνω μου) και χτυπιέται. Το μόνο που μπορούσα να κάνω πλέον ήταν να λέω χαμηλόφωνα "όλα εντάξει Άρη ηρέμησε" και πολύ ήρεμα στο παιδάκι "άφησε τον τώρα γιατί θα γαυγίσει στο άλλο σκυλάκι και θα σε τρομάξει", 3-4 φορές. 10 δευτερόλεπτα που μου φάνηκαν αιωνιότητα, μέχρι να τον αφήσει το παιδάκι και να απομακρυνθεί 2 βήματα ώστε να μην τον φτάνουν τα πόδια του Άρη που θα προσπαθούσε να στηριχτεί πάνω του και να τον τραβήξω επιτέλους πίσω μου και να φύγουμε. Και πάλι να ναι καλά το αγόρι μου που άρχισε να γαυγίζει στο σκυλί καμιά 3-4 μέτρα πιο πάνω (που μας κυνήγησε κι αυτο το σκασμένο).
Καταλαβαίνεις Στελίτσα τι θα γινόταν? 1) Θα άρχιζε να λυσσάει το σκυλί δίπλα στη φάτσα του μωρού, σοκ και ψυχολογικό για πάντα με τα σκυλιά αυτό το παιδί - ασε που μπορεί ανοίγοντας το στόμα να γαυγίσει μπορεί να χτυπούσε το παιδί με κανα δόντι και θα μου λέγαν ότι "το δάγκωσε" κιόλας. 2) Θα πατούσε πάνω του να στηριχτεί και θα το πετούσε πέρα, πιθανότατα τραυματίζοντάς το.
Θα χαρακτήριζαν ή δεν θα χαρακτήριζαν το σκυλί μου "σούπερ επιθετικό και επικίνδυνο για τα παιδιά"?
Κοροϊδεύ'ς@betty coltrane μα αυτός είναι ο σωστός τρόπος προσέγγισης αγνώστου σκύλου! Γιατί το λες αυτο? Επειδή εδώ πέρα, ο κάθε @%$# και το κάθε χαζοπαιδάκι χοροπηδάνε καταπάνω στο κάθε σκυλάκι που θα τους φανεί χαριτωμένο χωρίς να ρωτήσει τον ιδιοκτήτη?
? Χμμμ... Ωραία θα πω μια άλλη ιστορία, επίσης φρέσκια, των ημερών. Δεδομένο #1. Ο Άρης είναι ασύλληπτα φιλικός με τους ανθρώπους και τα παιδάκια και γουστάρει τρελά ανθρώπινη επαφή.
Δεδομένο #2. Γουστάρω τρελά να έρχονται παιδάκια και να χαϊδεύουν όλα τα σκυλιά που είχα ποτέ γιατί θεωρώ ότι κάνει καλό στα παιδάκια για την κοινωνικοποίησή τους με το σκύλο σαν ον και το να ξεπεράσουν όποιες φοβίες έχουν. Δε με πειράζει να απλώνουν χεράκια αλλά μιλάω κιόλας ταύτοχρονα στα παιδάκια που τυχόν έρθουν ώστε να τα συμβουλέυσω πώς είναι καλύτερα να συμπεριφερθούν ώστε να μην τρομάξουν τα ίδια και ταυτόχρονα προσέχω πολύ και το σκυλί.
Ιστορία.
Σε μεγάλο πάρκο, ανοιχτωσιά, προχθές, περνάμε σε αρκετή απόσταση από παιδάκι που παίζει με το μπαμπά του. Το παιδάκι τρελαίνεται με το που τον βλέπει "κυλαααααααακιιιιιιιιιι" και σπριντάρει κατά πάνω του φωνάζοντας στη διαδρομή "να το χαιδεψω να το χαιδεψω να το χαδεψω να το χαιδεψω?"
Ο μπαμπάς του ψελλίζει λίγο "μπορεί να μη θέλει το σκυλάκι" παιχνιδιάρικα, αλλά αυτό, μια φορά. Δεν ήταν ότι καλύτερο για αυτούς αν είχα άλλο σκυλί αλλά κομμάτια να γίνει αφού δε μπορούσα να το αποφύγω αφού μας είχε σχεδόν φτάσει και ήθελε τόσο, αποφάσισα να κόψω λίγο ταχύτητα να τον χαϊδέψει για να του φύγει γιατί αλλιώς έβλεπα να τρέχει πίσω του και να του αρπάζει τη ουρά. Τον χαϊδεύει, τον αγκαλιάζει λίγο, ο Άρης του χαμογελάει και του κουνάει την ουρά και συνεχίζει το δρόμο του γιατί "κάτι μύρισα ρε φίλε, άσε με τώρα", το παιδάκι χαρούμενο "καλόοοο κυλάκιιιιιι".
Προχωράμε. Πέντε βήματα πιο πάνω, ανάμεσα από 2 παρτέρια πετάγεται ένα κανισοειδές και αρχίζει να γαυγίζει στον Άρη και έρχεται ψευτοεπιθετικά κατά πάνω του. Έχουμε πει πώς αντιδράει ο Άρης γενικά σε αρσενικά (αρσενικό ήταν) χωρίς καν να προλάβουν να του κάνουν μαρς έτσι? Για καλή μου τύχη μόλις εγώ του λέω του κανισοειδούς "μην πλησιάσεις" σταματάει στα 2 βήματα και συνεχίζει να γαυγίζει και να κάνει μαρς, αλλά αυτό το φλώρικο, το 2 βήματα πίσω-1 μπρος. Και εκεί που πάω να βάλω τον Άρη πίσω μου και να φύγω "αναίμακτα", βλέπω ξυστά δίπλα μου ξαφνικά τον πατέρα με το παιδάκι και δεν έχω καν χώρο πια να περάσω. Ο Άρης να χει σηκώσει και τα μουστάκια του και να ναι ακούνητος έτοιμος για ντου, τα μάτια του κελιδωμένα στο το κανισοειδές το οποίο να μη σταματάει το γαύγισμα και τις ψευτοεπιθέσεις. Λέω στον πατέρα "δεν τα πάει καλά με τα άλλα αρσενικά όμως και θα αρχίσει να γαυγίζει τώρα, μην πλησιάζετε" και τι κάνει ο αινστάιν? Αφήνει το παιδί στα !! του και πάει και δήθεν πιάνει το κανισοειδές από το σκάλιμπορ - ότι εγώ "φοβόμουν" το σκυλί και θα βοηθούσε έτσι, όχι που θα γίνει της πουτανάρας οσονούπω, και το ίδιο νανοσεκοντ το παιδί αγκαλιάζει ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ του Άρη και λέει "καλοοοο κυλακι, καλοοοοο κυλακι".
27 εγκεφαλικά από τα οποία με γλίτωσε ο Άρης, καλά να ναι το αγόρι μου. Γιατί το παιδί δεν θα το πείραζε, αλλά αυτό που κανονικά θα έκανε ο δικός μου ήταν που θα έκανε το πήδημα μπροστά και θα άρχιζε να αλυχτάει κατά του κανισοειδούς σαν τον Κούτζο. Και όταν το κάνει αυτό, επειδή τον τραβάει το λουρί και δεν έχει καλή ισορροπία, πατάει με τα μπροστινά πόδια σε ότι σταθερό αντικείμενο βρει για να στηριχτεί (συνήθως πάνω μου) και χτυπιέται. Το μόνο που μπορούσα να κάνω πλέον ήταν να λέω χαμηλόφωνα "όλα εντάξει Άρη ηρέμησε" και πολύ ήρεμα στο παιδάκι "άφησε τον τώρα γιατί θα γαυγίσει στο άλλο σκυλάκι και θα σε τρομάξει", 3-4 φορές. 10 δευτερόλεπτα που μου φάνηκαν αιωνιότητα, μέχρι να τον αφήσει το παιδάκι και να απομακρυνθεί 2 βήματα ώστε να μην τον φτάνουν τα πόδια του Άρη που θα προσπαθούσε να στηριχτεί πάνω του και να τον τραβήξω επιτέλους πίσω μου και να φύγουμε. Και πάλι να ναι καλά το αγόρι μου που άρχισε να γαυγίζει στο σκυλί καμιά 3-4 μέτρα πιο πάνω (που μας κυνήγησε κι αυτο το σκασμένο).
Καταλαβαίνεις Στελίτσα τι θα γινόταν? 1) Θα άρχιζε να λυσσάει το σκυλί δίπλα στη φάτσα του μωρού, σοκ και ψυχολογικό για πάντα με τα σκυλιά αυτό το παιδί - ασε που μπορεί ανοίγοντας το στόμα να γαυγίσει μπορεί να χτυπούσε το παιδί με κανα δόντι και θα μου λέγαν ότι "το δάγκωσε" κιόλας. 2) Θα πατούσε πάνω του να στηριχτεί και θα το πετούσε πέρα, πιθανότατα τραυματίζοντάς το.
Θα χαρακτήριζαν ή δεν θα χαρακτήριζαν το σκυλί μου "σούπερ επιθετικό και επικίνδυνο για τα παιδιά"?
Εκνευρίζομαιιιιιιιιιιιιιιιιιιι....Και συμπάσχω. Το πρώτο καιρό που έβγαζα τον χοντρό στη πλατεία του χωριού, παίζανε μια πιτσιρικαρία αγοράκια οι οποίοι τον ψιλογουστάρανε από όταν ήταν αδέσποτος και πλέον όποτε τον βλέπουν τον θαυμάζουν. Στην αρχή όμως όρμαγαν να τον χαιδέψουν και ουρλιάζανε "ΠΑΙΔΙΑ Ο ΜΠΟΜΠΥ Ο ΜΠΟΜΠΥ". Εγώ να βράζω από μέσα μου, να προσπαθώ να κρατήσω ηρεμία με τον σκύλο επειδή μας γυρνοβολάγανε 2 αδέσποτα και τα πιτσιρίκια το χαβά τους. Όταν δεν έχω εγώ η ίδια καθαρό μυαλό πως να καταφέρω να συμμαζέψω τον σκύλο μου? Εγινε 2 φορές και πλέον με βλέπουν που έχω αυστηρή φάτσα και με πλησιάζουν ήρεμα@Piou βλέπω ότι οι απόψεις μας σε θεωρητική βάση ταυτίζονται εδώ και σελίδες, απορώ τι οπτική είναι αυτή που σε αναγκάζει να το αναλύεις κι άλλο σε "ναι μεν αλλά". Τα πράγματα είναι απλά.
Κοροϊδεύ'ς
Δεδομένο #1. Ο Άρης είναι ασύλληπτα φιλικός με τους ανθρώπους και τα παιδάκια και γουστάρει τρελά ανθρώπινη επαφή.
Δεδομένο #2. Γουστάρω τρελά να έρχονται παιδάκια και να χαϊδεύουν όλα τα σκυλιά που είχα ποτέ γιατί θεωρώ ότι κάνει καλό στα παιδάκια για την κοινωνικοποίησή τους με το σκύλο σαν ον και το να ξεπεράσουν όποιες φοβίες έχουν. Δε με πειράζει να απλώνουν χεράκια αλλά μιλάω κιόλας ταύτοχρονα στα παιδάκια που τυχόν έρθουν ώστε να τα συμβουλέυσω πώς είναι καλύτερα να συμπεριφερθούν ώστε να μην τρομάξουν τα ίδια και ταυτόχρονα προσέχω πολύ και το σκυλί.
Ιστορία.
Σε μεγάλο πάρκο, ανοιχτωσιά, προχθές, περνάμε σε αρκετή απόσταση από παιδάκι που παίζει με το μπαμπά του. Το παιδάκι τρελαίνεται με το που τον βλέπει "κυλαααααααακιιιιιιιιιι" και σπριντάρει κατά πάνω του φωνάζοντας στη διαδρομή "να το χαιδεψω να το χαιδεψω να το χαδεψω να το χαιδεψω?"
Ο μπαμπάς του ψελλίζει λίγο "μπορεί να μη θέλει το σκυλάκι" παιχνιδιάρικα, αλλά αυτό, μια φορά. Δεν ήταν ότι καλύτερο για αυτούς αν είχα άλλο σκυλί αλλά κομμάτια να γίνει αφού δε μπορούσα να το αποφύγω αφού μας είχε σχεδόν φτάσει και ήθελε τόσο, αποφάσισα να κόψω λίγο ταχύτητα να τον χαϊδέψει για να του φύγει γιατί αλλιώς έβλεπα να τρέχει πίσω του και να του αρπάζει τη ουρά. Τον χαϊδεύει, τον αγκαλιάζει λίγο, ο Άρης του χαμογελάει και του κουνάει την ουρά και συνεχίζει το δρόμο του γιατί "κάτι μύρισα ρε φίλε, άσε με τώρα", το παιδάκι χαρούμενο "καλόοοο κυλάκιιιιιι".
Προχωράμε. Πέντε βήματα πιο πάνω, ανάμεσα από 2 παρτέρια πετάγεται ένα κανισοειδές και αρχίζει να γαυγίζει στον Άρη και έρχεται ψευτοεπιθετικά κατά πάνω του. Έχουμε πει πώς αντιδράει ο Άρης γενικά σε αρσενικά (αρσενικό ήταν) χωρίς καν να προλάβουν να του κάνουν μαρς έτσι? Για καλή μου τύχη μόλις εγώ του λέω του κανισοειδούς "μην πλησιάσεις" σταματάει στα 2 βήματα και συνεχίζει να γαυγίζει και να κάνει μαρς, αλλά αυτό το φλώρικο, το 2 βήματα πίσω-1 μπρος. Και εκεί που πάω να βάλω τον Άρη πίσω μου και να φύγω "αναίμακτα", βλέπω ξυστά δίπλα μου ξαφνικά τον πατέρα με το παιδάκι και δεν έχω καν χώρο πια να περάσω. Ο Άρης να χει σηκώσει και τα μουστάκια του και να ναι ακούνητος έτοιμος για ντου, τα μάτια του κελιδωμένα στο το κανισοειδές το οποίο να μη σταματάει το γαύγισμα και τις ψευτοεπιθέσεις. Λέω στον πατέρα "δεν τα πάει καλά με τα άλλα αρσενικά όμως και θα αρχίσει να γαυγίζει τώρα, μην πλησιάζετε" και τι κάνει ο αινστάιν? Αφήνει το παιδί στα !! του και πάει και δήθεν πιάνει το κανισοειδές από το σκάλιμπορ - ότι εγώ "φοβόμουν" το σκυλί και θα βοηθούσε έτσι, όχι που θα γίνει της πουτανάρας οσονούπω, και το ίδιο νανοσεκοντ το παιδί αγκαλιάζει ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ του Άρη και λέει "καλοοοο κυλακι, καλοοοοο κυλακι".
27 εγκεφαλικά από τα οποία με γλίτωσε ο Άρης, καλά να ναι το αγόρι μου. Γιατί το παιδί δεν θα το πείραζε, αλλά αυτό που κανονικά θα έκανε ο δικός μου ήταν που θα έκανε το πήδημα μπροστά και θα άρχιζε να αλυχτάει κατά του κανισοειδούς σαν τον Κούτζο. Και όταν το κάνει αυτό, επειδή τον τραβάει το λουρί και δεν έχει καλή ισορροπία, πατάει με τα μπροστινά πόδια σε ότι σταθερό αντικείμενο βρει για να στηριχτεί (συνήθως πάνω μου) και χτυπιέται. Το μόνο που μπορούσα να κάνω πλέον ήταν να λέω χαμηλόφωνα "όλα εντάξει Άρη ηρέμησε" και πολύ ήρεμα στο παιδάκι "άφησε τον τώρα γιατί θα γαυγίσει στο άλλο σκυλάκι και θα σε τρομάξει", 3-4 φορές. 10 δευτερόλεπτα που μου φάνηκαν αιωνιότητα, μέχρι να τον αφήσει το παιδάκι και να απομακρυνθεί 2 βήματα ώστε να μην τον φτάνουν τα πόδια του Άρη που θα προσπαθούσε να στηριχτεί πάνω του και να τον τραβήξω επιτέλους πίσω μου και να φύγουμε. Και πάλι να ναι καλά το αγόρι μου που άρχισε να γαυγίζει στο σκυλί καμιά 3-4 μέτρα πιο πάνω (που μας κυνήγησε κι αυτο το σκασμένο).
Καταλαβαίνεις Στελίτσα τι θα γινόταν? 1) Θα άρχιζε να λυσσάει το σκυλί δίπλα στη φάτσα του μωρού, σοκ και ψυχολογικό για πάντα με τα σκυλιά αυτό το παιδί - ασε που μπορεί ανοίγοντας το στόμα να γαυγίσει μπορεί να χτυπούσε το παιδί με κανα δόντι και θα μου λέγαν ότι "το δάγκωσε" κιόλας. 2) Θα πατούσε πάνω του να στηριχτεί και θα το πετούσε πέρα, πιθανότατα τραυματίζοντάς το.
Θα χαρακτήριζαν ή δεν θα χαρακτήριζαν το σκυλί μου "σούπερ επιθετικό και επικίνδυνο για τα παιδιά"?
Όπως το είπες, άντε ξήγα μετά γιατί βρέθηκε το-γραπωμένο από τον σκύλο σου-πιτσιρίκι με γρατζουνιές....
Απλά τις σκέψεις μου γράφω, Estrangled, και προσπαθώ όσο μπορώ να εξηγήσω γιατί το ένα το βλέπω έτσι και το άλλο αλλιώς.
Όποιος θέλει το λαμβάνει υπόψιν του, όποιος δεν θέλει γούστο του, πάει παρακάτω.
Συζήτηση είναι, δεν είναι ψηφοφορία να πούμε ο καθένας εγώ έτσι νομίζω και τέλος.
Δεν είπε κανείς ότι είναι ψηφοφορία, το τι παραπάνω να αναλύσουμε σε κάτι που συμφωνούμε μάλλον δεν καταλαβαίνω - γιατί μου απήθυνες ερώτηση-συμβουλή.
Α, βγάλε κανα l από το estrangled μη νομίσει κανείς ότι στραγγαλίζω κόσμο
τσκ τσκ τσκ κακίεςlol χίλια συγνώμη, δεν το πρόσεξα, απλά με το άγχος σου φαινόσουν λίγο να πνίγεσαι και το θεώρησα λογικό
Νιντζα στην θέση του νιντζα;
-------------------------------------------------
Αυτοί που χαϊδεύουν άγνωστα σκυλιά χωρίς να γνωρίζουν - ρωτήσουν και είναι 1 μεγάλο κομμάτι των πληθυσμού(στην Ελλάδα τουλάχιστον), νομίζω πως είναι θετικοί ως προς τα σκυλιά και με καλές προθέσεις. Το πιθανότερο είναι πως δεν είχαν ποτέ σκύλο και γενικά είναι άσχετοι με αυτά.
Αρκετοί από αυτούς κάποια στιγμή θα αποκτήσουν σκύλο έχοντας τις εικόνες στο μυαλό τους από χαριτωμένα σκυλάκια που παίζουν στο πάρκο με τα αφεντικά τους η από ταινίες στην τηλεόραση η οτιδήποτε άλλο.
Και εκεί αρχίζουν τα προβλήματα. Και οι περισσότεροι πέφτουν απο το ροζ συννεφάκι και προσγειωνονται στην πραγματικοτητα. Το πολυπόθητο κουτάβι δεν ειναι λουτρινο αλλά ένας ζωντανός οργανισμός που εκτός απο τα θετικά εχει και ανάγκες και λερώνει, δαγκώνει, κλαίει, καταστρέφει, κοστίζει και αλλα πολλά.
Αποτέλεσμα να βλέπουμε πάρα πολλά σκυλιά δεμένα, παρατημένα σε αυλές - ταράτσες - μπαλκόνια - βαρέλια, αδέσποτα κ.τ.λ.
Πιστεύω πως οι περισσότεροι γενικά δεν είμαστε κατά των ζώων, άλλα δεν τα αντιμετωπιζουμε με την προσοχή που τους πρέπει.
Και για να μην είμαι εντελώς offtopic, μια απορία. Τελικά το μουφ εκτός απο το κωλοπιτμπουλ το δάγκωσε και πιτμπουλ;
Μπερδεύτηκα.
αντιλαμβανομαι το σκεπτικο σου,αλλα για μενα αυτος ειναι και ο βασικος λογος που παμε γενικοτερα κατα διαβολου...η γενικοτερη απουσια σεβασμου η οποια ενισχυεται απο τετοιες συμπεριφορες ανοχης...Μαζί σου, δεν αντιλέγω, αν προσεξες χαριτολογώντας σχολίασα. Αυτα όμως σε θεωρητικό επίπεδο, στα χαρτιά που λέμε. Στην πράξη το να εφαρμοστεί είναι ανέφικτο και αν όχι ανέφικτο πάντως εξαιρετικά κουραστικό, ειδικά αν κυκλοφορείς οπως εγώ σε πολυσύχναστα μέρη. Προσωπικά, είμαι επιλεκτικός, δεν αρνούμαι σε όλους και δεν αφήνω όλους, τα σκυλιά μου με βοηθάνε στο "ξεσκαρτάρισμα"
το ξερω οτι ειναι δυσκολο και κουραστικο,αλλα πρεπει να γινεται και οσο αυξανεται η συχντοτητα του τοσο περισσοτερο θα βαζει μυαλο η πλεμπα...το 90% της ανθρωποτητας ειναι μετριας νοημοσυνης και πρεπει ως τετοιο να αντιμετωπιζεται...αυτο δεν προυποθετει απουσια ευγενειας,παρα μονο σταθερη αποψη...
προσωπικα ειμαι πολυ ευγενικος και πραγματικα αισθανομαι αβολα λεγοντας σε ολο τον ξενο κοσμο να μην ακουμπαει τον σκυλο μου...αυτο συνηθως συμβαινει οταν κυκλοφορω κουταβι που, ως εκ των πραγματων ,συνηθως ειναι χαρμα οφθαλμων και "βγαζει" αυτον τον αυθορμητισμο στον κοσμο...δεν ειναι κατι που συμβαινει συχνα διοτι βοηθαει και η φατσα μου η οποια καλιστα μπορει να χρησιμοποιηθει ως διαφημιστικη σοφρωνιστικου ιδρυματος...
με ενηλικο δεν θα ειχα προβλημα ακομη κι αν ειχα εγω φατσα κουταβιου,διοτι,κακα τα ψεματα,καναριο 67 κιλων συνδυαζομενο με την γενικοτερη εικονα του,συνηθως βγαζει στον κοσμο την προδιαθεση να ξεπερασει τον μπολτον στα 100 μετρα,με ουρλιαχτα που κανουν την μαρια καλας να ντρεπεται...
με το ντογκο θα δειξει...για την ωρα οι φατσες οσων τον κοιτανε δειχνουν οτι θελουν να τον τεντωσουν μεχρι να σκουξει...ειδικα οι γυναικες...εκει λεω ενα "δαγκωνει" παροτι η μεγαλυτερη επικινδυνοτητα του ειναι το να σε γλυψει μεχρι να πνιγεις απο τα σαλια...
Για την Στέλλα, φυσικά και φταίει εκείνη! Του είχε ψήσει το ψάρι του Φούντα σε όλο το έργο. Αυτός (κύριος) την προειδοποίησε και την τελευταία στιγμή. Αλλά η Στέλλα, ως γνήσιο θήλυκο, ήθελε να δοκιμάσει και την ύστατη στιγμή τα @@@@@@ του Φούντα! Πάρε τις κουμπότρυπες σου!
Για το δεύτερο συμφωνώ σαν βάση. Οταν προειδοποιείς όμως, σαν τελάλης στον δρόμο, κάτι πρέπει να κάνει και ο άλλος! Είπαμε παραβίαση στο κόκκινο φανάρι, δεν σημαίνει πάντα ...στούκος. Τόσο αμετακίνητος πιά?
Η Στέλλα (αλλα και η Μελίνα) δεν ηταν γνήσιο θρυλικό ηταν αγοροκόριτσο.
Last edited:
δυστυχως,απολυτως...δεν ξερω πως να το πω τωρα... δεν ξερω αν με καταλαβαινεις ε
Βρε Rein, πόσων ετών είσαι? Ακαδημαϊκή ερώτηση, αλλά πρέπει να είσαι νέος. Και έχεις απόλυτο δίκηο!
Με τον χρόνο όμως να φεύγει με χίλια, όταν περάσουν 2-3 δεκαετίες, (πολύ σύντομα δηλαδή
)πάλι τα ίδια και ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ θα βλέπεις γύρω σου. Μόνο που θα ανέχεσαι πλέον πολλά περισσότερα, θα αδιαφορείς για άλλα τόσα, αφού θα έχεις βαρεθεί να κυνηγάς "ανεμόμυλους"! Και η σταθερή σου άποψη, δυστυχώς, θα αρχίσει να "τρίζει". Ευχή και τύχη για τον καθένα, τουλάχιστον, να μπορέσει να κρατήσει αδιαπραγμάτευτη, την αξιοπρέπειά του!
εχεις πεσει πιο εξω και απο την lehman brothers στο ηλικιακο κομματι...
οι περισσοτεροι ανθρωποι λειτουργουν οπως περιγραφεις και με την παροδο του χρονου αμβλυνουν τις ακμες τους για να ενταχθουν στο κοινωνικως αποδεκτο...καποιοι ομως,εμου συμπεριλαμβανομενου, μενουν απολυτως αμετακινητοι στην αποψη τους και ανθιστανται σθεναροτατα σε οποιαδηποτε αμβλυνση μια και τους ειναι παντελως αδιαφορη η κοινωνικη αποδοχη...βοηθα πολυ η θεωρηση του πλειστου της ανθρωποτητας ως σχεδον καθυστερημενης,κατι που ειναι πολυ κοντα στην πραγματικοτητα...
το οτι μπορει να αλλαξει η πραγματικοτητα δεν ειναι δον κιχωτικο...εαν καθε μερα ολο και περισσοτεροι απο μας βαζουν φρενο σε οποιον θελει να ακουμπησει το σκυλι τους,σιγα σιγα θα αλλαξει αυτη η αντιληψη...προσωπικα δεν με απασχολει η κατανοηση του γιατι απο την μαζα,αλλα η αποδοχη...
το "δαγκωνει" βοηθαει πολυ πιστεψε με...
οι περισσοτεροι ανθρωποι λειτουργουν οπως περιγραφεις και με την παροδο του χρονου αμβλυνουν τις ακμες τους για να ενταχθουν στο κοινωνικως αποδεκτο...καποιοι ομως,εμου συμπεριλαμβανομενου, μενουν απολυτως αμετακινητοι στην αποψη τους και ανθιστανται σθεναροτατα σε οποιαδηποτε αμβλυνση μια και τους ειναι παντελως αδιαφορη η κοινωνικη αποδοχη...βοηθα πολυ η θεωρηση του πλειστου της ανθρωποτητας ως σχεδον καθυστερημενης,κατι που ειναι πολυ κοντα στην πραγματικοτητα...
το οτι μπορει να αλλαξει η πραγματικοτητα δεν ειναι δον κιχωτικο...εαν καθε μερα ολο και περισσοτεροι απο μας βαζουν φρενο σε οποιον θελει να ακουμπησει το σκυλι τους,σιγα σιγα θα αλλαξει αυτη η αντιληψη...προσωπικα δεν με απασχολει η κατανοηση του γιατι απο την μαζα,αλλα η αποδοχη...
το "δαγκωνει" βοηθαει πολυ πιστεψε με...
